Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-437/16/HD
z 23 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.), uzupełnionym w dniu 2 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej za 2013 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej za 2013 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą rozwiedzioną. Z rozwiązanego związku małżeńskiego posiada dwoje dzieci – córkę urodzoną w roku 1996 r. i syna urodzonego w 1998 r.

Na mocy prawomocnego wyroku sądu orzekającego rozwód, wykonywanie władzy rodzicielskiej sąd powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu dzieci w miejscu zamieszkania matki i zobowiązując byłego męża Wnioskodawczyni do alimentów na rzecz dzieci.

Były mąż Wnioskodawczyni pozostaje w kontakcie z dziećmi. Zasądzone alimenty płaci dość regularnie, choć często z opóźnieniem. Dzieci widują się z ojcem, odwiedzają go w jego miejscu zamieszkania, a on uczestniczy w organizacji dzieciom wypoczynku wakacyjnego. W żaden jednak sposób nie współdecyduje o kształceniu dzieci, ani o formie ich leczenia. Ojciec posiada udział w częściowym finansowaniu potrzeb dzieci, m.in. poniósł cześć kosztów zakupu pianina dla córki. Jednak w żadnym stopniu były małżonek nie poczuwa się do obowiązku uczestniczenia w wychowywaniu dzieci.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie można przyjąć, że zachowanie byłego męża oznacza osobiste zajmowanie się sprawami dzieci, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dzieci będą wychowane w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój. Były maż Wnioskodawczyni wielokrotnie wskazywał, że skoro dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią, to na niej spoczywa obowiązek ich wychowywania i sama musi radzić sobie ze wszelkim problemami rodzicielskimi.

To na Wnioskodawczyni spoczywa obowiązek dbania o rozwój i kształcenie dzieci. Wszelkie kontakty z nauczycielami, organizacja korepetycji, dbałość o stan zdrowia dzieci pozostają w wyłącznej gestii Wnioskodawczyni.

Od momentu rozwodu mąż Wnioskodawczyni raz podjął kontakt ze szkołą, usprawiedliwiając kilkudniową nieobecność syna spowodowaną wspólnym wyjazdem na narty. Wyjazd ten zresztą były mąż Wnioskodawczyni zorganizował mimo jej wyraźnego sprzeciwu. Wnioskodawczyni nalegała, aby ze względu na problemy syna w nauce wyjazd na narty odbył się podczas ferii zimowych, a nie w czasie roku szkolnego, ale był mąż Wnioskodawczyni prośbę tę zignorował.

W stosunku do Wnioskodawczyni i jej dzieci nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy z dnia 24 sierpnia 2005 r. o podatku tonażowym. Wnioskodawczyni rozlicza się na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu skali podatkowej.

Wnioskodawczyni wskazuje, że niniejszy wniosek dotyczy rozliczenia roku 2013. Dzieci były w tym czasie niepełnoletnie, żadne z nich nie pozostawało w związku z małżeńskim.

Wnioskodawczyni w 2013 r. nie pozostawała w związku małżeńskim. Osiągnęła dochody wyłącznie opodatkowane na zasadach ogólnych, przekroczyły one kwotę 56.000 zł i jednocześnie nie przekroczyły kwoty 112.000 zł.

W 2013 r. Wnioskodawczyni skorzystała w całości ulgi na dzieci. Były mąż w żaden sposób nie kwestionował takiego podziału i Wnioskodawczyni sądziła, że osiągnęli w tej kwestii porozumienie. Jednak porozumienie to nie zostało spisane i być może były mąż chce je zakwestionować.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji – wobec faktu, że w 2013 r. wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską – prawo odliczenia całości ulgi na dzieci przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje Wnioskodawczyni, a jeśli nie – to w jakiej proporcji?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361. z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r.. poz. 788, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Jeżeli rodzic dziecka – pomimo posiadania praw rodzicielskich – nie zajmuje się dzieckiem, albo jego kontakty są sporadyczne, należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Wykonywać piecze, zgodnie z definicją Wielkiego Słownika Jeżyka Polskiego oraz słownika synonimów, to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować. Pojęcie „wykonywanie władzy rodzicielskiej” wskazuje zatem na realne, rzeczywiste wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, a nie tylko na formalne jej przysługiwanie. Gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie, że wystarczający jest aspekt formalny, wówczas posłużyłby się innym sformułowaniem, czyli wskazałby na rodziców, którym w danym roku podatkowym „przysługiwała władza rodzicielska”.

Jak wskazywały liczne sądy administracyjne, nie można automatycznie stosować reguły rozliczenia tej ulgi w częściach równych, tylko na podstawie formalnej przesłanki opartej na treści rozstrzygnięcia o władzy rodzicielskiej w wyroku orzekającym rozwód. Z brzmienia art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpatrywanego łącznie z ust. 4 tego przepisu wynika, że podmiotem tej ulgi jest tylko ten z rodziców, który faktycznie te władze sprawuje w danym okresie.

Za przedstawionym sposobem wykładni art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przemawiają też uregulowania zawarte w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, odnoszące się do instytucji władzy rodzicielskiej. Przepisy te rozróżniają treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania. Z art. 95 § 1 tej ustawy wynika, że władza rodzicielska obejmuje między innymi prawo i obowiązek do pieczy nad dzieckiem, wykonywania zarządu majątkiem dziecka i jego wychowywanie (treść), przy czym w § 3 tego artykułu wskazano, że władza rodzicielska powinna być wykonywana tak, jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczny (wykonywanie). Natomiast art. 96 § 1 ww. ustawy stanowi, że rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka oraz przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Natomiast w myśl art. 97 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania (§ 1), rozstrzygając jednakże o jego istotnych sprawach wspólnie (§ 2). Nie stanowi natomiast władzy rodzicielskiej prawo do osobistej styczności z dzieckiem. Prawo do utrzymywania przez rodziców kontaktów z dzieckiem nie należy do sfery sprawowania władzy rodzicielskiej, jest to uprawnienie odrębne od władzy rodzicielskiej, wynikające z najbliższego pokrewieństwa, ale ściśle z tą władzą związane i służy dobru dziecka. Osobista styczność z dzieckiem nie jest atrybutem władzy rodzicielskiej, zatem realizacja prawa rodzica do kontaktów z dzieckiem, częstszych lub rzadszych, ale sporadycznych, polegających na wspólnym spędzeniu czasu, nie jest tożsame z wychowywaniem dziecka przez tego rodzica, podobnie jak wyrażanie wobec dzieci uczuć rodzicielskich, przyjmujących czy to postać słowną, czy postać upominków lub przyjemności.

Dodatkowo wskazać należy, że celem ulgi prorodzinnej było częściowe zrekompensowanie osobom wychowującym dzieci nakładów poniesionych na ich utrzymanie i edukację, co dotyczy nie tylko dzieci małoletnich, ale także pełnoletnich w okresie ich nauki.

Ponieważ nie jest możliwe przyjęcie, że ulga prorodzinna powinna być rozliczana w częściach równych tylko na podstawie formalnej przesłanki, że władza ta – co do zasady – przysługuje obojgu rodzicom, oceniając zachowanie i aktywność byłego męża Wnioskodawczyni należy stwierdzić, że wyłącznie Wnioskodawczyni – jako jedynemu rodzicowi wykonującemu władzę rodzicielską – przysługuje całość ulgi prorodzinnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady korzystania z podatkowej ulgi na dzieci, tzw. ulgi prorodzinnej w rozliczeniu za 2013 r. określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2013 r.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Na podstawie art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko,
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota stanowiąca:
   
   
   
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
      
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
      

Stosownie do art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W świetle art. 27f ust. 2b ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

W myśl art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja albo sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Na podstawie art. 27f ust. 4 ww. ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082 z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński, określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Z treści wniosku wynika m.in., że Wnioskodawczyni jest osobą rozwiedzioną. Z rozwiązanego związku małżeńskiego posiada dwoje dzieci – córkę urodzoną w roku 1996 r. i syna urodzonego w 1998 r. Na mocy prawomocnego wyroku sądu orzekającego rozwód, wykonywanie władzy rodzicielskiej sąd powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu dzieci w miejscu zamieszkania matki i zobowiązując byłego męża Wnioskodawczyni do alimentów na rzecz dzieci. Były mąż Wnioskodawczyni pozostaje w kontakcie z dziećmi. Zasądzone alimenty płaci dość regularnie. Dzieci widują się z ojcem, odwiedzają go w jego miejscu zamieszkania, a on uczestniczy w organizacji dzieciom wypoczynku wakacyjnego. W żaden jednak sposób nie współdecyduje o kształceniu dzieci, ani o formie ich leczenia. To na Wnioskodawczyni spoczywa obowiązek dbania o rozwój i kształcenie dzieci. Wszelkie kontakty z nauczycielami, organizacja korepetycji, dbałość o stan zdrowia dzieci pozostają w wyłącznej gestii Wnioskodawczyni. W stosunku do Wnioskodawczyni i jej dzieci nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy z dnia 24 sierpnia 2005 r. o podatku tonażowym. Wnioskodawczyni rozlicza się na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu skali podatkowej. Wnioskodawczyni w 2013 r. nie pozostawała w związku małżeńskim. Osiągnęła dochody wyłącznie opodatkowane na zasadach ogólnych, przekroczyły one kwotę 56.000 zł i jednocześnie nie przekroczyły kwoty 112.000 zł. W 2013 r. Wnioskodawczyni skorzystała w całości ulgi na dzieci. Były mąż w żaden sposób nie kwestionował takiego podziału i Wnioskodawczyni sądziła, że osiągnęli w tej kwestii porozumienie. Jednak porozumienie to nie zostało spisane i być może były mąż chce je zakwestionować.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego pozwala twierdzić, że w 2013 r. każdemu z rodziców przysługiwała władza rodzicielska oraz każdy z rodziców władzę tę wykonywał w różnym zakresie. Jak bowiem wynika z wniosku wykonywanie władzy rodzicielskiej sąd powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu dzieci w miejscu zamieszkania matki i zobowiązując byłego męża Wnioskodawczyni do alimentów na rzecz dzieci, które płaci dość regularnie. Ojciec pozostaje w kontakcie z dziećmi – dzieci widują się z ojcem, odwiedzają go w jego miejscu zamieszkania, a on uczestniczy w organizacji dzieciom wypoczynku wakacyjnego. W przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono – istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do małoletnich dzieci, zarówno Wnioskodawczyni jak i ich ojciec wykonywali władzę rodzicielską – oboje są uprawnieni do skorzystania za 2013 r. z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto odliczenie w sytuacji braku porozumienia z byłym małżonkiem przysługuje w wysokości 50% kwoty ulgi.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W rezultacie, w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.