Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-2/4511-1-107/16-3/EO
z 22 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 września 2016 r. (data wpływu 14 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

W dniu 28 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni wraz z siostrą i ojczymem nabyła spadek po zmarłej matce – każdy ze spadkobierców otrzymał 1/3 całego spadku. W skład masy spadkowej wchodziły nieruchomości bez zabudowań (działki gruntu) oraz działki gruntu zabudowane domem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi. Nabyty spadek stanowi majątek osobisty Zainteresowanej. Przed zawarciem związku małżeńskiego, tj. 10 maja 2006 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę o wyłączeniu ustawowej wspólnoty majątkowej, która obowiązuje do dnia dzisiejszego.

W dniu 14 marca 2014 r. dom z zabudowaniami gospodarczymi oraz działki gruntu bez zabudowań zostały sprzedane osobie trzeciej za kwotę 240 tys. zł. Udział Wnioskodawczyni w przychodzie wyniósł 40 tys, koszty uzyskania przychodu – 800 zł. Dochód w kwocie 39 200 zł uzyskany ze sprzedaży ww. nieruchomości Zainteresowana zamierzała wydatkować na własne cele mieszkaniowe, gdyż w tym czasie bardzo skomplikowała się jej sytuacja rodzinna i finansowa. Wówczas Wnioskodawczyni nie dysponowała tytułem prawnym do żadnego lokalu mieszkalnego.

Ze względów osobistych i sytuacji rodzinnej w sierpniu 2014 r. Zainteresowana przeprowadziła się tymczasowo za granicę wraz z całą rodziną (mąż i dwie córki w wieku szkolnym), gdzie przebywają do tej pory. Córki Wnioskodawczyni uczęszczają do szkół w X. Pobyt w X traktuje Zainteresowana wyłącznie tymczasowo i nie planuje pozostania tam w dłuższej perspektywie. Jej plany na przyszłość związane są wyłącznie z powrotem do Y i dokończeniem w Y edukacji przez młodszą córkę. Zainteresowana dodaje, że nie zamierza i nie zamierzała nigdy dokonać zakupu mieszkania zaspokajającego własny cel mieszkaniowy w X, z uwagi na fakt, że jej rodzina nie czuje się w żaden sposób związana z tym krajem, ponadto ceny nieruchomości w X są tak wysokie, że nigdy nie byłoby to możliwe. Wnioskodawczyni nie dysponuje zatem żadnym tytułem prawnym do żadnego lokalu mieszkalnego za granicą.

W dniu 29 marca 2016 r. Wnioskodawczyni zakupiła niewielki lokal mieszkalny w A do kapitalnego remontu na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych za kwotę 40 tys. zł. W nabytym na własne cele mieszkaniowe lokalu mieszkalnym w A Wnioskodawczyni nie zamieszka od razu po jego zakupie, lecz za około 2-5 lat z kilku powodów.

Mieszkanie Zainteresowanej wymaga kapitalnego remontu, na który to cel nie posiada aktualnie odpowiednich środków finansowych, a praca za granicą umożliwi ich zgromadzenie i dokonywanie sukcesywnych remontów. W obecnej chwili zamieszkiwanie w przedmiotowym lokalu jest niemożliwe ze względu na konieczność wykonania w nim ogrzewania (obecnie piec kaflowy), naprawy instalacji elektrycznej, zainstalowania ciepłej wody, wymianie okien, nie mówiąc o mniej istotnych elementach estetycznych jak zmiana podłóg, drzwi oraz tapetowanie. Ponadto, aby zamieszkać od razu w zakupionym mieszkaniu konieczne byłoby przerwanie nauki dzieci Zainteresowanej w miejscu gdzie z trudem się przystosowały i aktualnie przebywają. Ponowna próba przystosowania ich, w tak krótkim czasie do nowych szkół i środowiska w Polsce byłaby bardzo dla nich niekorzystna i z tego względu – obecnie wykluczona.

W dalszej perspektywie (2-5 lat), po zgromadzeniu środków na przeprowadzeniu remontu, ukończeniu szkół przez córki, Wnioskodawczyni planuje powrót i zamieszkanie w A w mieszkaniu, które nabyła.

Po wykonaniu remontu lub w trakcie jego wykonania Wnioskodawczyni chciałaby ww. mieszkanie wynająć (być może na zasadzie najmu okazjonalnego). Ważne jest bowiem – zdaniem Wnioskodawczyni – by mieszkanie zlokalizowane na parterze, w starym poniemieckim budynku, przy rzece, z ogrzewaniem piecowym – było odpowiednio zabezpieczone, tzn. ogrzewane i wentylowane, utrzymane w dobrym stanie technicznym umożliwiającym zamieszkanie w odpowiednim czasie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu zbycia nieruchomości otrzymanej w spadku po matce, który został już przeznaczony przez nią na własny cel mieszkaniowy, tj. na nabycie lokalu mieszkalnego, w którym nie zamieszka od razu po zakupie, lecz za około 2-5 lat (w zależności od sytuacji rodzinnej) i który po wykonaniu remontu lub w jego trakcie – do czasu zamieszkania w nim przez Zainteresowaną – będzie wynajmowany, zostanie objęty zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w wysokości wyliczonej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochód, który uzyskała ze zbycia nieruchomości i wydatkowała w odpowiednim terminie na własne cele mieszkaniowe, tj. w szczególności na nabycie lokalu mieszkalnego lub prawa do lokalu, będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w wysokości wyliczonej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131), w przypadku, gdy w nabytym lokalu mieszkalnym Wnioskodawczyni nie zamieszka od razu po zakupie, lecz za około 2-5 lat (w zależności od sytuacji życiowej), zaś do tego czasu – po przeprowadzeniu remontu lub w jego trakcie – mieszkanie będzie wynajmowane.

Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, iż Wnioskodawczyni nie zamieszka od razu po zakupie w przedmiotowym lokalu i co będzie się w nim działo w okresie od daty zakupu do daty zamieszkania w nim Wnioskodawczyni i jej rodziny, gdyż o możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy nie może decydować wystąpienie okoliczności życiowych, głównie dlatego, że nie jest możliwe ich przewidzenie i często bywają one niezależne od woli podatnika.

Ponadto, żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakłada na Wnioskodawczynię – jako warunku umożliwiającego skorzystanie ze zwolnienia – konieczności natychmiastowego zamieszkania w zakupionym mieszkaniu. Byłoby to co do zasady – nie tylko dla niej – przy uwzględnieniu realiów życiowych, często warunkiem niemożliwym do spełnienia.

Ponadto, Wnioskodawczyni uważa, że możliwość skorzystania ze zwolnienia, daje sam fakt poniesienia wydatków na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 wskazanej ustawy oraz chęć i plan zamieszkania w nim, co jednak może ulec zmianie.

Zainteresowana wskazuje, że stanowisko jej znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego w analogicznych stanach faktycznych i prawnych, jako przykład można wskazać interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 lipca 2012 r., Nr IPPB4/415-335/12-4/JK2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 28 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia udział w prawie własności nieruchomości bez zabudowań oraz działkach gruntu zabudowanych domem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi. W dniu 14 marca 2014 r. ww. nieruchomości zostały sprzedane osobie trzeciej za kwotę 240 tys. zł.

Zatem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przed upływem 5 letniego terminu Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, a tym samym uzyskała z tego tytułu przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest zobowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub,
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

W odniesieniu do sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości nabytego w drodze spadku, koszty uzyskania przychodu ustalane są na podstawie art. 22 ust. 6d przywołanej ustawy.

W myśl ww. przepisu za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 29 marca 2016 r. z kwoty stanowiącej przychód z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości wydatkowała kwotę 40 tys. zł na zakup lokalu mieszkalnego w A na zaspokojenie własnych celów mieszkaniowych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 uważa się wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem – położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, jeśli nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia danej nieruchomości lub prawa majątkowego zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, do których zaliczamy m.in. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w określonym terminie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego. Przy czym wydatki, których realizacja uprawnia do zwolnienia określone zostały enumeratywnie w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Należy zauważyć, że powołany przepis przewiduje zwolnienie ze względu na „własne cele mieszkaniowe”. Jest to cel nadrzędny, przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis.

Podkreślenia wymaga, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Z analizy przedmiotowego wniosku wynika, że Zainteresowana przychód ze sprzedaży nieruchomości przeznaczyła na zakup lokalu mieszkalnego w A. Wnioskodawczyni po nabyciu mieszkania nie zamieszkała w nim, zamierza to uczynić w dłuższej perspektywie czasu (2-5 lat), zaś do tego czasu – po przeprowadzeniu remontu lub w jego trakcie mieszkanie ma być wynajmowane. Ważne jest bowiem – zdaniem Wnioskodawczyni – by mieszkanie zlokalizowane na parterze, w starym poniemieckim budynku, przy rzece, z ogrzewaniem piecowym – było odpowiednio zabezpieczone, tzn. ogrzewane i wentylowane, utrzymane w dobrym stanie technicznym umożliwiającym zamieszkanie w odpowiednim czasie. Wnioskodawczyni wskazuje, że pobyt w X traktuje wyłącznie tymczasowo i nie planuje pozostania tam w dłuższej perspektywie czasu. Jej plany na przyszłość związane są wyłącznie z powrotem do Y i dokończeniem w Y edukacji przez młodszą córkę.

Z treści wniosku wynika zatem, że Wnioskodawczyni nie nabyła lokalu mieszkalnego w celu lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji celem późniejszej jego odsprzedaży z zyskiem, tylko dla zaspokojenia własnych celów mieszkaniowych.

Zainteresowana podkreśla, że nie dysponuje żadnym tytułem prawnym do żadnego lokalu mieszkalnego za granicą.

Istota odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie sprowadza się do interpretacji ustawowego terminu „własne cele mieszkaniowe”. W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na nabycie lokalu mieszkalnego nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca nie odniósł skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania w nowym lokalu jedynie w chwili jego nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych. W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu lub remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem. Same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu lokalu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu lokalu mieszkalnego i późniejszych decyzji co do dalszych losów tego lokalu. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym losem lokalu do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu zbycia nieruchomości zostanie objęty zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.