2016.09.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-1/4511-1-134/16-2/IM
z 22 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 17 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu ze sprzedaży samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu ze sprzedaży samochodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 października 2012 r. na podstawie odrębnej umowy sprzedaży Wnioskodawca kupił od firmy leasingowej samochód osobowy za kwotę 381,30 zł. Samochód ten przed wykupem był przedmiotem umowy leasingu operacyjnego, której Wnioskodawca był stroną. Ze względu na niską wartość początkową samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych lecz na podstawie faktury zaliczony bezpośrednio w koszty prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Następnie 14 października 2015 r. został sprzedany. Przychód ze sprzedaży na podstawie wystawionej faktury Vat został wykazany w p.k.p.i.r. jako przychód z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży samochodu o wartości początkowej 381,30 zł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej u.p.d.o.f., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

− wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z kolei art. 22d ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi o tym, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) źródłami przychodów są:

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z powołanych przepisów, zdaniem Wnioskodawcy wynika, że w przypadku sprzedaży składników majątku wymienionych w art. 22d ust. 1 u.p.d.o.f., których wartość: przekracza 1500 zł – powstają przychody z działalności gospodarczej, nie przekracza 1500 zł - nie powstają przychody z działalności gospodarczej. Bowiem stanowią one tzw. niskocenne środki trwałe, tradycyjnie nazywane wyposażeniem. Zatem samochód wykupiony z leasingu z zamiarem jego używania powyżej roku, oddany na potrzeby działalności gospodarczej stanowi składnik majątku, o którym mowa w art. 22a u.p.d.o.f. Skoro jego wartość początkowa była niższa niż 3500 zł, to jest to składnik majątkowy, o którym mowa w art. 22d ust. 1 u.p.d.o.f. Jeżeli jego wartość początkowa jednocześnie nie przekracza 1500 zł, to jest to składnik majątkowy, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b u.p.d.o.f. Nie sposób zdaniem Wnioskodawcy zastosować do tego rodzaju przychodu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) u.p.d.o.f., bowiem przepis ten formuje dwa warunki opodatkowania przychodów: zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej - w przypadku Wnioskodawcy nastąpiło, zbycie nastąpiło przed upływem pół roku od nabycia, który w przypadku Wnioskodawcy upłynął. Dlatego wykupiony przez Wnioskodawcę samochód z leasingu za kwotę 381,30 zł, a następnie sprzedany po upływie prawie trzech lat nie podlega opodatkowaniu na podstawie u.p.d.o.f., Co powoduje, że Wnioskodawca błędnie wykazał ten przychód w p.k.p.i.r. jako przychód z działalności gospodarczej. Podobne stanowisko zostało wyrażone również w interpretacji, którą wydał Urząd Skarbowy w Pruszkowie dnia 29 marca 2007 r. nr. 1421/BF/415-97/GJ/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3, i 8 tego przepisu:

pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

Sprzedaż składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej o wartości poniżej 1.500 zł, nie powoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej.

Przychód ten został wyłączony ze źródła jakim jest działalność gospodarcza na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z tym przepisem przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł.

Jednocześnie przychód ten nie został wyłączony ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, co wynika z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym artykułem – przepisów dotyczących odpłatnego zbycia rzeczy wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w ww. art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy – nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej nie upłynęło sześć lat.

W sytuacji gdy składnik majątku wykorzystywany w działalności o wartości poniżej 1.500 zł został sprzedany przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, uzyskany przychód, będzie opodatkowany jako przychód z odpłatnego zbycia rzeczy. Jeżeli odpłatne zbycie nastąpi po upływie pół rocznego okresu, przychód ze zbycia nie będzie stanowił źródła przychodów w podatku dochodowym.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w dniu 17 października 2012 r. Wnioskodawca kupił od firmy leasingowej samochód osobowy za kwotę 381,30 zł. Ze względu na niski wartość początkową samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych lecz na podstawie faktury zaliczony bezpośrednio w koszty prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Następnie 14 października 2015 r. został sprzedany.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że w sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód ma wartość poniżej 1.500 zł, to przychód uzyskany ze sprzedaży nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży tego samochodu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. Jednak w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy nie powstanie, ponieważ sprzedaż samochodu o wartości początkowej 381,30 zł miała miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin