Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.411.2016.3.KT
z 11 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.) oraz 27 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT oraz określenia podstawy opodatkowania sprzedaży promocyjnej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 31 sierpnia 2016 r. oraz 27 września 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, pytania nr 1 wniosku ORD-IN i własnego stanowiska do tego pytania oraz dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz dystrybucji sprzętu pożarniczego.

W warunkach gospodarki rynkowej, którą cechuje stale rosnąca konkurencja, Wnioskodawca podejmuje działania marketingowe zmierzające do umocnienia swojej pozycji na rynku. Zabiegi marketingowe mają prowadzić do zwiększenia obrotów lub przynajmniej podtrzymania popytu na dotychczasowym poziomie. Dodatkowo wpływają pozytywnie na budowanie relacji z kontrahentami, umacnianie więzi handlowych Wnioskodawcy z klientami, a co za tym idzie na wygenerowanie większego zysku. W celu wsparcia prowadzonej sprzedaży Wnioskodawca zorganizował sprzedaż rabatową (dalej także: promocja), w ramach której uczestnicy, po spełnieniu warunków określonych w regulaminie akcji, mogą zakupić przedmioty objęte sprzedażą rabatową za cenę 1 zł netto za sztukę.

Promocja polega na tym, że każdy kupujący, który w czasie jej trwania dokona jednorazowego zakupu towaru lub towarów za kwotę min.: 1000 zł, uprawniony jest do zakupu jednego ze wskazanych w regulaminie produktów objętych sprzedażą rabatową za 1 zł netto. W przypadku zakupów na kwotę minimum 3000 zł, uczestnikowi sprzedaży rabatowej przysługuje prawo do dokonania zakupu jednego produktu za 1 zł netto z szerszego katalogu produktów wskazanych w regulaminie, dokonanie zaś zakupu za min. 6000 zł uprawnia do dokonania zakupu z jeszcze szerszego katalogu produktów. Udział w sprzedaży rabatowej ma charakter gwarantowany, tj. przysługuje każdemu uczestnikowi, który spełnia warunki określone w regulaminie. Po dokonaniu jednego zakupu i związanym z tym nabyciem produktów rabatowych, kupujący może dalej brać udział w akcji marketingowej i uzyskiwać w związku z dokonanymi zakupami przekraczającymi określony w regulaminie pułap kwotowy prawo do nabycia kolejnych produktów rabatowych. Produkty rabatowe nie podlegają wymianie na produkty innego rodzaju ani na ich ekwiwalent wypłacany w gotówce. Uczestnik nie może przekazać prawa do zakupu produktu rabatowego osobie trzeciej. Prawo do nabycia produktu rabatowego jest realizowane z chwilą dokonania transakcji podstawowej. Jeśli uczestnik odmawia skorzystania z opcji zakupu rabatowego, nie ma możliwości zrealizowania go w czasie późniejszym.

Uczestnikami sprzedaży rabatowej mogą być: osoby prawne i podmioty posiadające status jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej; osoby fizyczne nieprowadzące pozarolniczej działalności gospodarczej; osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, lecz nabywające produkty i uczestniczące w sprzedaży rabatowej wyłącznie jako konsumenci w rozumieniu art. 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny; osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą i uczestniczące sprzedaży jako przedsiębiorcy. W promocji nie mogą uczestniczyć podmioty powiązane kapitałowo lub osobowo z organizatorem. W regulaminie został określony czas trwania promocji oraz wskazane kategorie produktów objętych promocją.

Działania promocyjne podejmowane są tylko i wyłącznie w celu zwiększenia sprzedaży i atrakcyjności produktów, pozyskania nowych klientów oraz utrzymania określonej pozycji na rynku.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

Jak wskazano we wniosku o interpretację przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja oraz dystrybucja sprzętu pożarniczego. Przedmiotem transakcji podstawowych, których zakup będzie uprawniał do zakupu towarów objętych rabatem będzie sprzęt pożarniczy, w tym także np. maszyny i urządzenia przeciwpożarowe i części do nich, odzież, gadżety pożarnicze etc. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy dostawa towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką VAT, tj. 23%. Od 1 stycznia 2016 r. możliwość stosowania stawki 8% została zniesiona mocą ustawy z 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo zamówień publicznych. Podobnie opodatkowaniu stawką 23% będzie podlegała sprzedaż np. odzieży czy gadżetów.

Towarami objętymi rabatem, w zależności od wartości zakupu towaru/ów podstawowych mogą być np. koszulki z krótkim rękawem – opodatkowane stawką 23% VAT, rękawice ochronne – opodatkowane stawką 23%. W przypadku dokonania zakupów przekraczających progi 3 tys. zł i 6 tys. zł, towarami objętymi rabatem mogą być także np. armatura czy drobny sprzęt gaśniczy oraz sprzęt ratowniczo-gaśniczy. Również tego rodzaju towary objęte rabatem będą opodatkowane stawką 23%.

W zależności od rodzaju towaru może się zdarzyć, że cena towarów objętych rabatem, będzie ceną poniżej kosztów ich zakupu albo wytworzenia.

Pomiędzy Wnioskodawcą a uczestnikiem akcji promocyjno-ofertowej nie będą zachodzić powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy, a także żadna z wymienionych osób nie łączy funkcji zarządzających nadzorczych lub kontrolnych u kontrahentów, zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.)

Zakupy dotyczące materiałów do produkcji wyrobów objętych akcją promocyjno-ofertową będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Faktury dokumentujące zakup materiałów będą wystawiane na Wnioskodawcę, tj. „…” Spółka Jawna.

Zakres pytania oznaczonego we wniosku nr 1 obejmuje towary objęte sprzedażą promocyjną, których cena będzie ceną poniżej kosztów ich zakupu lub wytworzenia, jak i te, których cena będzie ceną powyżej kosztów ich zakupu lub wytworzenia. Regułą będzie, że koszt wytworzenia lub zakupu w odniesieniu do produktów objętych sprzedażą promocyjną nie będzie niższy niż cena sprzedaży w ramach sprzedaży promocyjnej, tj. 1 zł netto. Biorąc jednak pod uwagę dynamikę prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie jest w stanie z całkowitą pewnością przewidzieć, czy w przyszłości nie uda mu się np. nabyć któregoś z produktów objętych sprzedażą promocyjną w cenie niższej niż cena, za jaką dokona zbycia owego produktu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca będący przedsiębiorcą dąży do maksymalizacji zysków. Jeżeli zatem na rynku pojawi się możliwość zakupu pełnowartościowego produktu w kwocie niższej niż 1 zł netto i Wnioskodawca poweźmie o tym wiedzę – będzie dążył do jego nabycia. Wobec powyższego nie jest w stanie przewidzieć jakich towarów objętych rabatem może dotyczyć możliwość zakupu lub wytworzenia w kwocie niższej niż cena sprzedaży promocyjnej. Biorąc jednak pod uwagę, że taka sytuacja może mieć miejsce i nie da się jej z całą pewnością wykluczyć, Wnioskodawca objął zakresem pytania zarówno towary objęte sprzedażą promocyjną, których cena będzie ceną poniżej kosztów ich zakupu lub wytworzenia, jak i te, których cena będzie ceną powyżej kosztów ich zakupu lub wytworzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku).

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do produktów podlegających sprzedaży promocyjnej (oznaczone jako pytanie nr 1 we wniosku ORD-IN)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie stanowiącym uzupełnieniu wniosku), przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do produktów podlegających sprzedaży promocyjnej.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W stanie faktycznym sprawy nie ma wątpliwości, że nabywane lub wytwarzane przez Wnioskodawcę towary, które są następnie przedmiotem sprzedaży promocyjnej są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, służą budowaniu pozycji Wnioskodawcy na rynku, umacnianie więzi handlowych Zainteresowanego z klientami, a co za tym idzie na wygenerowaniu większego zysku. Wobec powyższego Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem towarów, które służą następnie sprzedaży promocyjnej, ponieważ są one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 lipca 2013 r., ITPP2/443-454/13/EK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany w fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, iż jak wskazano powyżej, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przy czym należy zauważyć, iż wykładnia art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie charakteru związku pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną, powinna być dokonywana w zgodzie z przepisami VI Dyrektywy (a od 1 stycznia 2007 r. – Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a zatem powinna uwzględniać istniejące w tym zakresie orzecznictwo TSUE, w którym, co do zasady, przeważa pogląd, że jedynie bezpośredni związek pomiędzy podatkiem naliczonym a transakcją opodatkowaną może stanowić podstawę do odliczenia VAT.

Rozumienie tego bezpośredniego związku zostało szeroko zaprezentowane w orzeczeniu Trybunału z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciwko Midland Bank plc., w którym stwierdzono, że art. 2 I Dyrektywy oraz art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby – co do zasady – istnienie bezpośredniego związku między daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do odliczenia, stanowiło warunek nabycia przez podatnika prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej oraz aby stanowiło podstawę do określenia zakresu tego prawa.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) Trybunał doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

Podobne stanowisko wyraził w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz.

Z kolei w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Finanzamt Köln–Nord przeciwko Wolframowi Beckerowi, Trybunał podkreślił, iż warunkiem powstania prawa do odliczenia podatku VAT od nabycia towarów lub usług na wcześniejszym etapie obrotu jest, by koszt nabycia owych towarów lub usług stanowił element ceny transakcji dającej prawo do odliczenia na późniejszym etapie.

Istotne wskazówki daje również wyrok z 28 listopada 2013 r. w sprawie C-319/12 Minister Finansów przeciwko MDDP sp. z o.o. Akademia Biznesu sp. komandytowa, w którym Trybunał podkreślił, że główną zasadą systemu podatku VAT jest to, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, gdy wydatki poczynione celem ich uzyskania stanowią element składowy ceny transakcji obciążonych podatkiem należnym. Według logiki systemu VAT odliczenie podatku naliczonego związane jest z poborem podatku należnego.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. – Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć – co do zasady – że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie.

Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Jednocześnie należy podkreślić, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu, jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz dystrybucji sprzętu pożarniczego. Zainteresowany podejmuje działania marketingowe zmierzające do umocnienia swojej pozycji na rynku. Zabiegi marketingowe mają prowadzić do zwiększenia obrotów lub przynajmniej podtrzymania popytu na dotychczasowym poziomie. Dodatkowo wpływają pozytywnie na budowanie relacji z kontrahentami, umacnianie więzi handlowych Wnioskodawcy z klientami, a co za tym idzie na wygenerowanie większego zysku. W celu wsparcia prowadzonej sprzedaży Zainteresowany zorganizował sprzedaż rabatową, w ramach której uczestnicy, po spełnieniu warunków określonych w regulaminie akcji, mogą zakupić przedmioty objęte sprzedażą rabatową za cenę 1 zł netto za sztukę. Działania promocyjne podejmowane są tylko i wyłącznie w celu zwiększenia sprzedaży i atrakcyjności produktów, pozyskania nowych klientów oraz utrzymania określonej pozycji na rynku. Zakupy dotyczące materiałów do produkcji wyrobów objętych akcją promocyjno-ofertową będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Faktury dokumentujące zakup materiałów będą wystawiane na Wnioskodawcę, tj. „…” Spółka Jawna.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, z którego wynika, że działania promocyjne podejmowane są tylko i wyłącznie w celu zwiększenia sprzedaży i atrakcyjności produktów, pozyskania nowych klientów oraz utrzymania określonej pozycji na rynku, to należy stwierdzić, że wydatki poniesione na nabycie towarów podlegających sprzedaży promocyjnej pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością i mają na celu zwiększenie sprzedaży opodatkowanej. A zatem – jak wskazał Zainteresowany – zakupy dotyczące materiałów do produkcji wyrobów objętych akcją promocyjno-ofertową będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do produktów podlegających sprzedaży promocyjnej, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Wobec powyższego, niniejsza interpretacja została wydana w zakresie zadanego pytania w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy. Jeśli zatem okoliczności sprawy ulegną zmianie, w wyniku czego zdarzenia gospodarcze opisane we wniosku przestaną spełniać cel, któremu służą przepisy o podatku od towarów i usług, wydana indywidualna interpretacja nie będzie pełnić funkcji gwarancyjnej, o której mowa w rozdziale 1a działu II ustawy Ordynacja podatkowa.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wskazane interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie określenia podstawy opodatkowania sprzedaży promocyjnej, został rozpatrzony odrębną interpretacją Nr 1061-IPTPP2.4512.314.2016.4.KT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.