Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.662.2016.1.KU
z 14 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą. Przedmiotem Jego działalności jest pośrednictwo handlowe w sprzedaży towarów. Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą na podstawie umowy agencyjnej, polegającą na sprzedaży akcesoriów i elementów samochodowych produkowanych przez zleceniodawcę bezpośrednio u klientów. Wykonywanie działalności odbywa się na terenie województwa .... oraz na terenach przyległych do ..... Działalność ta polega między innymi na poszukiwaniu nowych klientów i tworzeniu dla nich ofert, a także na utrzymywaniu kontaktów ze stałymi klientami. Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej .... W tym mieście wynajmuje również mieszkanie, w którym znajduje się cały majątek Wnioskodawcy. Zamieszkuje tam Jego małżonka z dziećmi oraz znajomi.

Ze względu na zbyt duże koszty dojazdu oraz czas niezbędny do przejechania codziennie odległości 150 kilometrów w jedną stronę, Wnioskodawca zdecydował się na zawarcie umowy najmu pokoju w .... od osoby prywatnej. Wnioskodawca otrzymuje comiesięczne rachunki za czynsz najmu. Pokój w .... zajmuje wyłącznie w celach służbowych 4 do 5 dni w tygodniu (jeżeli są to dni pracujące), a w weekendy lub dni wolne od pracy wraca do .....

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w powyższym stanie faktycznym czynsz płacony na podstawie umowy najmu pokoju w .... może stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz płacony w związku z najmem pokoju w .... będzie stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej jako: „u.p.d.o.f.”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.,
  

• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Pierwsza przesłanka została spełniona, ponieważ wynajem pokoju pozwala Wnioskodawcy na znaczne obniżenie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej (w tym kosztów paliwa) oraz na codzienne zaoszczędzenie czasu o około 5 godzin. W dłuższym okresie czasu niemożliwym do wytrzymania byłoby codzienne pokonywanie minimum 300 kilometrów samochodem, licząc jedynie same przejazdy między miastami, a więc Wnioskodawca musiałby rozwiązać umowę z obecnym pracodawcą. Oznacza to, że czynsz za wynajmowanie pokoju stanowić będzie wydatek pośrednio wpływający na uzyskanie przychodu oraz na zabezpieczenie źródła przychodu. Jednocześnie Wnioskodawca wykorzystuje pokój wyłącznie jako miejsce noclegowe dla potrzeb wykonywania działalności na terenie województwa …., a ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się … i nie ma zamiaru go przenosić na teren …..

Zdaniem Wnioskodawcy, druga przesłanka została również spełniona, ponieważ żaden z punktów art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. nie zawiera wskazania co do wydatków ponoszonych na najem mieszkania służbowego, czy też inny odpowiednik tego przepisu.

W nawiązaniu natomiast do trzeciej z przesłanek, nakazującej odpowiednie udokumentowanie ponoszonych wydatków, Wnioskodawca dysponuje umową najmu oraz comiesięcznymi rachunkami za czynsz, wystawianymi przez wynajmującego pokój.

W związku z powyższym, wydatki ponoszone z tytułu zapłaty czynszu najmu pokoju spełniają kryteria uznania ich za koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która polega na pośrednictwie handlowym w sprzedaży akcesoriów i elementów samochodowych produkowanych przez zleceniodawcę bezpośrednio u klientów. Wykonywanie działalności odbywa się na terenie województwa ….oraz na terenach przyległych do ….. Działalność ta polega między innymi na poszukiwaniu nowych klientów i tworzeniu dla nich ofert, a także na utrzymywaniu kontaktów ze stałymi klientami. Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej ….. W tym mieście wynajmuje również mieszkanie, w którym znajduje się cały Jego majątek. Ze względu na zbyt duże koszty dojazdu oraz czas niezbędny do przejechania codziennie odległości 150 kilometrów w jedną stronę, Wnioskodawca zdecydował się na zawarcie umowy najmu pokoju …. od osoby prywatnej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem pokoju dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie, to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy zaznaczyć, że zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela przedmiotowego mieszkania, który wynajmuje Wnioskodawca, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Niego wydatków z tytułu wynajmu tego mieszkania. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której podatnik wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Ponadto, wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu mającego miejsce w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.