Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.467.2016.2.MW
z 17 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu 15 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2016r. (data wpływu 10 października 2016r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania, że otrzymane dofinansowanie ze środków UE oraz budżetu państwa na realizację projektu nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy – jest nieprawidłowe,

• uznania, że wkład pieniężny od przedsiębiorców stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2016 r. został złożony wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania, że otrzymane dofinansowanie ze środków UE oraz budżetu państwa na realizację projektu, nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy,
  

• uznania, że wkład pieniężny od przedsiębiorców stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy.
  
  

Wniosek został uzupełniony w dniu 10 października 2016r. w zakresie prawa reprezentacji oraz doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku ORD-WS jako „zainteresowany będący stroną postępowania” została wskazana Regionalna Izba Gospodarcza, natomiast w załączniku ORD-WS/B jako „zainteresowany niebędący stroną postępowania” została wskazana …. Izba Rzemieślnicza …..

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Regionalna Izba Gospodarcza jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w przeważającej większości wykonuje usługi dla przedsiębiorstw m.in. promocyjne, legalizacji dokumentów handlowych, doradcze i szkoleniowe. Część usług szkoleniowych i doradczych świadczonych jest poprzez realizację projektów finansowanych ze środków Unii Europejskiej w szczególności w ramach Programów Operacyjnych Europejskiego Funduszu Społecznego do 2013r. Kapitał Ludzki i obecnego Wiedza Edukacja Rozwój.

Obecnie, działając w partnerstwie z …. Izbą Rzemieślniczą oraz Radą OPZZ Województwa …, partnerzy rozpoczęli w ramach działania 2.2 realizację projektu pt. „….”. Projekt finansowany jest ze środków UE oraz budżetu państwa, dla którego instytucją pośredniczącą jest Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości.

Na realizację projektu partnerzy otrzymali dofinansowanie (dotację) przeznaczone zgodnie z umową zawartą z PARP na pokrycie wydatków kwalifikowalnych ponoszonych przez Beneficjenta i Partnerów w związku z realizacją Projektu, czyli kosztów związanych z realizacją tego projektu.

Głównym celem Projektu jest wzrost konkurencyjności 210 mikro, małych i średnich przedsiębiorstw dzięki doradztwu w zakresie identyfikacji potrzeb rozwojowych oraz przygotowanie dla nich Planów Rozwojowych (strategii w formie dokumentów).

Działania podejmowane w tym projekcie obejmują:

1. zarządzanie projektem,
2. realizację doradztwa i opracowanie planów rozwojowych.
   
   

Koszty doradztwa są porównywalne do kosztów doradztwa realizowanego komercyjnie – budżet projektu zaakceptowany został przez PARP. Usługi doradztwa świadczone będą przez podmioty zewnętrzne – ekspertów i firmę doradczą zobowiązaną do wystawiania faktury VAT.

Dziewięćdziesiąt procent kosztów usług doradczych pokrywanych jest ze środków UE i budżetu państwa, otrzymanych w ramach dofinansowania, nie mniej niż dziesięć procent kosztów usługi doradczej wnoszą przedsiębiorcy jako wkład pieniężny.

Udokumentowanie wniesienia wkładu pieniężnego przedsiębiorcy następować będzie poprzez wystawioną przez Wnioskodawcę fakturę VAT.

Dofinansowanie ze środków UE oraz budżetu państwa pokrywa 90% kosztów związanych z realizacją projektu, w tym 90% kosztów wynagrodzenia dla podmiotów zewnętrznych realizujących usługi doradztwa.

Wkład pieniężny od przedsiębiorców pokrywa 10% kosztów związanych z realizacją przedmiotowego projektu. Wkład własny od przedsiębiorców jest warunkiem udziału (obowiązkową częściową odpłatnością za usługę doradczą), zgodnie z regulaminem konkursu PARP (nr konkursu ….). Wpłata wkładu własnego przez przedsiębiorców ma być dokumentowana, zgodnie z informacją z PARP, fakturą VAT (usługi doradcze są opodatkowane podatkiem VAT w wysokości 23%).

Dotacje z UE i budżetu państwa oraz wkład pieniężny od przedsiębiorców pokrywają koszty związane z realizacją usług doradztwa świadczonego przez podmioty zewnętrzne wyłonione na rynku, zgodnie z zasadą konkurencyjności. Koszty realizacji tych usług odpowiadają w pełni cenom rynkowym i „Zestawieniem Standardów i Cen Rynkowych…” (taryfikatorem), opracowanym i załączonym do regulaminu konkursu 2.2 przez Polską Agencję rozwoju Przedsiębiorczości. Dotacja nie ma więc wpływu na cenę świadczonych usług.

Przyznane dotacje ze środków UE oraz budżetu państwa oraz wkład pieniężny od przedsiębiorców przeznaczone są wyłącznie i w całości na pokrycie kosztów związanych z realizacją przedmiotowego projektu. Zgodnie z zasadami dotyczącymi realizacji projektów, wszelkie płatności dokonywane są wyłącznie w formie przelewów na wyodrębniony i zaakceptowany przez PARP rachunek bankowy.

Dotacje ze środków UE oraz budżetu państwa oraz wkład pieniężny od przedsiębiorców są przeznaczone w całości i wyłącznie na realizację zaakceptowanego przez PARP i realizowanego projektu.

Uczestnikami projektu są przedsiębiorstwa, na rzecz których świadczone są usługi doradcze. Koszty doradztwa (wysokość dotacji) dla przedsiębiorstwa uzależnione są od wielkości podmiotu (mikro, małe lub średnie firmy). Koszt usługi doradczej w 90% (środki UE i budżet państwa) stanowi pomoc de minimis dla firmy i jest dokumentowany stosownym zaświadczeniem.

Przedmiotowy projekt nie mógłby być realizowany bez otrzymanej dotacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymane 90-o procentowe dofinansowanie ze środków UE oraz budżetu państwa na realizację projektu, stanowiące zwrot poniesionych kosztów, jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT?
2. Czy wkład pieniężny od przedsiębiorców stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy: Wnioskodawca podziela stanowisko zgodne z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 lipca 2010r. nr znak IBPP4/443-1023/10/AŚ.

W zakresie uzyskanego dofinansowania ze środków UE oraz budżetu państwa środki przeznaczone będą wyłącznie na pokrycie kosztów realizacji projektu – dofinansowanie nie będzie stanowiło zapłaty za usługi, a jedynie zwrot poniesionych kosztów, zatem nie wystąpi obrót podlegający opodatkowaniem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Wkład pieniężny przedsiębiorców stanowi wynagrodzenie za świadczone usługi w ramach projektu, w związku z tym stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie uznania, że otrzymane dofinansowanie ze środków UE oraz budżetu państwa na realizację projektu nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy,
  

• prawidłowe – w zakresie uznania, że wkład pieniężny od przedsiębiorców stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy.
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wniosku jest zaistniały stan faktyczny i powołał przepis art. 29 ust. 1 ustawy, zatem niniejszą interpretację, wydano w oparciu ww. przepis.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie ustawy nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług, a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy i należy przez nie rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ww. przepis jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie dotacje (subwencje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są dotacjami (subwencjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne dotacje (subwencje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29 ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja (subwencja) bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania, czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawowy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie zwiększa więc obrotu ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają, czy też nie, bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu, istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Zatem, obrót zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności – nie podlega opodatkowaniu. Dotacja, której nie można powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem, służąca pokryciu ogólnych kosztów działalności podatnika na podstawie przepisu art. 29 ust. 1 ustawy nie zwiększy podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w przeważającej większości wykonuje usługi dla przedsiębiorstw. Część usług szkoleniowych i doradczych świadczonych jest poprzez realizację projektów finansowanych ze środków Unii Europejskiej w szczególności w ramach Programów Operacyjnych Europejskiego Funduszu Społecznego do 2013r. Kapitał Ludzki i obecnego Wiedza Edukacja Rozwój. Obecnie, działając w partnerstwie, partnerzy rozpoczęli realizację projektu pt. „…..”. Na realizację projektu partnerzy otrzymali dofinansowanie (dotację) przeznaczone zgodnie z umową zawartą z PARP na pokrycie wydatków kwalifikowalnych ponoszonych przez Beneficjenta i Partnerów w związku z realizacją Projektu. Dofinansowanie ze środków UE oraz budżetu państwa pokrywa 90% kosztów związanych z realizacją projektu, w tym 90% kosztów wynagrodzenia dla podmiotów zewnętrznych realizujących usługi doradztwa. Wkład pieniężny od przedsiębiorców pokrywa 10% kosztów związanych z realizacją przedmiotowego projektu i jest warunkiem udziału - obowiązkową częściową odpłatnością za usługę doradczą - zgodnie z regulaminem konkursu PARP. Wpłata wkładu własnego przez przedsiębiorców ma być dokumentowana, zgodnie z informacją z PARP, fakturą VAT. Dotacje z UE i budżetu państwa oraz wkład pieniężny od przedsiębiorców pokrywają koszty związane z realizacją usług doradztwa świadczonego przez podmioty zewnętrzne wyłonione na rynku, zgodnie z zasadą konkurencyjności.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do stwierdzenia, iż – pomimo wskazania Wnioskodawcy, że dotacja nie ma wpływu na cenę świadczonych usług – to jednak sposób odniesienia wysokości tej dotacji do wysokości kosztów całego świadczenia wskazuje, że otrzymana dotacja pokrywa część wartości świadczonej usługi. Należy bowiem podkreślić, iż Wnioskodawca wskazał we wniosku, że:

• otrzymana dotacja stanowi 90% kosztów usług doradczych - „kosztów wynagrodzenia dla podmiotów zewnętrznych realizujących usługi doradztwa”,
  

• przedsiębiorcy, biorący udział w projekcie, pokrywają 10% wartości kosztów związanych z realizacją projektu,
  

• przedmiotowy projekt nie mógłby być realizowany bez otrzymanej dotacji.
  
  

Z ww. wyroku C-184/00 wynika, że nie jest konieczne ustalenie ceny, wystarczy by możliwe było jej ustalenie – co w przedmiotowej sprawie ma miejsce i co jednoznacznie wskazuje na związek otrzymanej dotacji z ceną usługi świadczonej na rzecz każdego z uczestników projektu, dlatego nie można uznać, że jest to dotacja pozostająca poza opodatkowaniem VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż przedmiotowa dotacja jest dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług i zwiększa obrót, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, a tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wg. właściwej stawki dla świadczonych usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania, że otrzymane dofinansowania ze środków UE oraz budżetu państwa na realizację projektu nie są obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Z treści wniosku wynika również, że uczestnicy projektu (przedsiębiorcy) uiszczają opłaty w postaci wkładu pieniężnego.

Jak wskazano powyżej decydującym kryterium dla określenia, czy świadczenie jest odpłatne czy nie, jest pobranie zapłaty za świadczenie, nie ma natomiast znaczenia wysokość tej zapłaty.

Dla opodatkowania danej czynności nie jest istotnym czy wykonanie tej czynności prowadzi do powstania po stronie świadczącego zysku czy też straty. Opodatkowaniu bowiem podatkiem VAT podlega każde świadczenie, za które zostało wypłacone wynagrodzenie.

Zatem w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż przy realizacji projektu będącego przedmiotem wniosku, dochodzi do odpłatnego świadczenia usług na rzecz uczestników projektu, w rozumieniu art. 5 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającego regulacji ustawy o VAT. Wkłady pieniężne stanowiące 10% wartości kosztów usług doradczych są związane z konkretnym konsumentem w celu realizacji konkretnego założenia, stanowią wynagrodzenie, w związku z czym są bezpośrednio związane ze świadczeniem usług doradczych.

Tym samym zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, otrzymany wkład pieniężny zwiększa obrót podlegający opodatkowaniu według właściwej stawki VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wkład pieniężny przedsiębiorców stanowi wynagrodzenie za świadczone usługi w ramach projektu, w związku z tym stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, iż od 1 stycznia 2014 r. podstawę opodatkowania reguluje przepis art. 29a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5 art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powyższa zmiana przepisu pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wskazana interpretacja została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano opis sprawy i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.