Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.654.2016.1.ISL
z 17 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego wykorzystania sal szkoleniowych użyczonych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Centrum Szkoleń i Innowacji …., jako osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie edukacji i doradztwa, opodatkowaną podatkiem liniowym. Zapisów księgowych dokonuje na podstawie pełnej księgowości. Księgi rachunkowe prowadzi w oparciu o ustawę o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalnością główną Wnioskodawcy jest edukacja, tj. organizowanie i przeprowadzanie szkoleń oraz doradztwo. W prowadzonej działalności między innymi będą realizowane projekty finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnych Programów Operacyjnych na lata 2014-2020 (RPO) oraz Programu Operacyjnego Wiedza, Edukacja, Rozwój (POWER 2014-2020). Wnioskodawca jest także wspólnikiem …., …Spółka jawna. Spółka jawna jest właścicielem sali szkoleniowej, która dla Spółki stanowi środek trwały podlegający amortyzacji. Jednocześnie, Spółka jawna wynajmuje sale od innych podmiotów zewnętrznych, tj. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - jedną salę szkoleniową i drugą - od Izby Adwokackiej …. Zgodnie z umową najmu, Spółka jawna …, ponosi miesięczne koszty za wynajem sali. Spółka …. będzie nieodpłatnie użyczać do Centrum Szkoleń i Innowacji …. trzy ww. sale szkoleniowe. Na warunkach określonych w umowach na realizację projektów w ramach RPO oraz POWER instytucje pośredniczące/wdrażające przyznają dofinansowanie w formie dotacji na realizację projektu w wartości stanowiącej nie więcej niż 95% całkowitych wydatków kwalifikowanych projektu. Finansowanie powyższych projektów odbywa się ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego wypłacanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego (85% kosztów kwalifikowalnych) i ewentualnie z budżetu państwa lub innych źródeł przyznawanych beneficjentowi przez właściwą instytucję. Minimalny wkład własny Wnioskodawcy, jako % wydatków kwalifikowalnych, wynosi 5%. Wkład własny stanowi część kosztów pośrednich budżetu projektu lub kosztów bezpośrednich (np. koszt sal szkoleniowych, sprzętu itp.) z których finansowane są konkretne działania, zadania w ramach projektu. Realizacja projektów nie prowadzi do powstania, bądź zwiększenia sprzedaży opodatkowanej, zarówno z tytułu dokonania świadczeń na rzecz uczestników projektu, jak również w ramach całej prowadzonej działalności gospodarczej. W Centrum Szkoleń i Innowacji …. wkładem własnym między innymi będą użyczane od Spółki jawnej …. trzy ww. sale szkoleniowe. Powyższe sale będą wykorzystywane jako wkład własny niepieniężny w ramach realizowanych projektów unijnych przez kilka godzin dziennie, nie cały dzień. W pozostałym czasie, ww. sale będą wykorzystywane do działalności komercyjnej, zarobkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne użyczenie sal szkoleniowych przez ... Spółka jawną dla Centrum Szkoleń i Innowacji ...., które zostaną wniesione jako wkład własny w ramach realizowanych projektów finansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, będzie stanowić u Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. W związku z tym, że w Spółce jawnej jest dwóch wspólników, a wspólników tych łączy więź małżeńska, to zachodzą przesłanki ww. przytoczonego art. 21 ust. 1 pkt 125. Użyczająca, tj. małżonka Wnioskodawcy - wspólnik Spółki jawnej i Wnioskodawca, jako strona biorąca składnik majątku do bezpłatnego używania, są względem siebie małżonkami, uzyskany więc przez Wnioskodawcę z tego tytułu przychód jest wolny od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Małżonek jest bowiem zaliczany do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem zgodnie z powyższą definicją, do przychodów zalicza się wszelkie przysporzenia o charakterze pieniężnym, jak i niepieniężnym, w tym wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu „nieodpłatne świadczenie” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, że „ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści innego pomiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikającej z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku.
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zauważyć należy, że przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia wszystkich przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Wskazuje on, że przychód z działalności gospodarczej powstaje w chwili, gdy stał się on należny, czyli stał się należnością. W związku z powyższym, przychodem uzyskiwanym w ramach działalności gospodarczej są zarówno faktyczne przysporzenia majątku, jak również przychody należne, choćby nie zostały jeszcze otrzymane. Tak więc, co do zasady, do uznania, że po stronie podatnika nastąpił przychód nie jest konieczne faktyczne otrzymanie tego przychodu.

W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

W myśl powyższego przepisu, wszystkie nieodpłatne przysporzenia osób prowadzących działalność gospodarczą należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Zgodnie z art. 21 ust. 20 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczanych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zatem, daną czynność można uznać za darowiznę, gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu - czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych rzeczy lub praw majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Do poszczególnych grup podatkowych, zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 2015, z późn. zm.), zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III - innych nabywców.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie edukacji i doradztwa, opodatkowaną podatkiem liniowym. W prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będą m.in. realizowane projekty finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnych Programów Operacyjnych na lata 2014-2020 (RPO) oraz Programu Operacyjnego Wiedza, Edukacja, Rozwój (POWER 2014-2020). Wnioskodawca oraz Jego żona są wspólnikami Spółki jawnej. Spółka jawna jest właścicielem sali szkoleniowej, która dla Spółki stanowi środek trwały podlegający amortyzacji. Jednocześnie, Spółka jawna wynajmuje sale od innych podmiotów zewnętrznych, tj. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - jedną salę szkoleniową i drugą salę - od Izby Adwokackiej. Spółka jawna użyczy Wnioskodawcy nieodpłatnie trzy ww. sale szkoleniowe. Powyższe sale Wnioskodawca będzie wykorzystywał przez kilka godzin dziennie, nie cały dzień. W pozostałym czasie sale te będą wykorzystywane do działalności komercyjnej, zarobkowej.

Zauważyć należy, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy Kodeks cywilny użyczenie jest umową, przez którą użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotą tej umowy jest jej bezpłatny charakter, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm. – dalej: „K.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 22 § 1 K.s.h., spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do art. 8 § 1 K.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Wyjaśnić także należy, że w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) poprzez działalność gospodarczą - rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców. Podmiotem gospodarczym natomiast jest podmiot posiadający cechy przedsiębiorcy, który prowadzi działalność gospodarczą w sposób zawodowy (profesjonalny), na własny rachunek i w jego własnym imieniu, a także na jego ryzyko. Przedsiębiorcą jest więc każdy podmiot stosunków cywilnoprawnych, dokonujących transakcji w obrocie gospodarczym.

Zaznaczyć należy, że pojęcie transakcji nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. W związku z brakiem stosownej definicji ustawowej, zakres pojęciowy sformułowania „transakcja” należy poddać wykładni opartej o dyrektywy wykładni prawa podatkowego, tj. w pierwszej kolejności odczytać przy użyciu wykładni językowej prawa podatkowego, w tym szczególnie zgodnie z dyrektywą języka potocznego (w oparciu o słownik języka polskiego) oraz prawniczego (w oparciu o orzecznictwo organów stosujących przepisy podatkowe). Zgodnie z definicją „transakcji” zawartą w Słowniku internetowym języka polskiego PWN „transakcja” to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług i umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług, czy też zawarcie takiej umowy. Jak wynika z powyższego, sformułowania „transakcji” nie należy rozumieć jako każdą czynność prawną lub faktyczną, a tylko taką, która dokonywana jest między przedsiębiorcami, ma charakter „handlowy” i gospodarczy (przymiotnik „handlowy” oznacza zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego czyli działalność polegającą na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług).

Z powyższej wykładni językowej jasno wynika więc, że „transakcja” zachodzi pomiędzy przedsiębiorcami i ma charakter operacji w ramach ich działalności gospodarczej.

Przenosząc powyższe przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że nieodpłatne użyczenie sal szkoleniowych czyli nieodpłatne świadczenie na rzecz Wnioskodawcy przez Spółkę jawną nastąpi w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze – dwóch przedsiębiorców - tj. Spółkę jawną i Wnioskodawcę - osobę fizyczną prowadzącą samodzielną działalność gospodarczą, nie zaś małżonków jako osoby fizyczne. Nie ma zatem w niniejszej sprawie znaczenia fakt, że wspólnikiem Spółki jawnej jest żona Wnioskodawcy. W przypadku, gdy każdy z małżonków prowadzi odrębną działalność gospodarczą, a w jej ramach świadczy usługi na rzecz firmy małżonka, to świadczenie tych usług odbywa się pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi. Oboje małżonków uzyskują bowiem przychody z niezależnych działalności gospodarczych i rozliczają podatek dochodowy jako dwa odrębne podmioty i jako takie występują również w obrocie gospodarczym. W takiej sytuacji wartość usługi świadczonej Wnioskodawcy przez Spółkę jawną stanowić będzie dla Niego przychód z działalności gospodarczej.

Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że nieodpłatne użyczenie sal szkoleniowych przez Spółkę jawną dla Wnioskodawcy, które zostaną wniesione jako wkład własny w ramach realizowanych projektów finansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten Wnioskodawca otrzyma od innego podmiotu gospodarczego tj. Spółki jawnej. Nie można w związku z tym zgodzić się z Wnioskodawcą, że w niniejszej sprawie wystąpi sytuacja objęta dyspozycją przepisu art. 21 ust. 1 pkt 125. Użyczającym sale szkoleniowe nie będzie bowiem żona Wnioskodawcy, ale Spółka jawna. Tak więc, w opisanej sytuacji Wnioskodawca uzyska nieodpłatnie kosztem innego podmiotu gospodarczego - korzyść polegającą na wykorzystaniu użyczonych sal do celów realizacji projektów w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, która stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód z prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.