Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-1.4512.94.2016.1.AWa
z 17 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2016 r. (data wpływu 6 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 22 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek oraz ustalenia progu wartości sprzedaży, od którego jest naliczany podatek VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania opodatkowania sprzedaży działek oraz ustalenia progu wartości sprzedaży, od którego jest naliczany podatek VAT. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 września 2016 r. o potwierdzenie uiszczenia brakującej opłaty do wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wspólnie z małżonkiem są właścicielami gruntu, który planują stopniowo wydzielać i sprzedawać pod budownictwo mieszkaniowe. Zainteresowana wraz z mężem są małżeństwem od roku 1983. Małżonkowie nie mają i nigdy nie mieli rozdzielności majątkowej. Grunt przeznaczony do sprzedaży podzielony jest na dwie działki ewidencyjne o numerach 156/5 oraz 157/11. Wnioskodawczyni z mężem planują wydzielać działki budowlane w granicach obu działek ewidencyjnych.

Małżonkowie zakupili działkę 157/11 w roku 1996. Natomiast działkę 156/5 mężowi Zainteresowanej przekazali rodzice jeszcze przed ślubem w formie darowizny. W dniu 27 lipca 2016 r. rozszerzono notarialnie prawo własności do działki 156/5 poprzez darowiznę męża na rzecz żony. Obie działki były przez oboje małżonków użytkowane przez wiele lat w celach rolniczych. Środki pieniężne z planowanej sprzedaży działek mają posłużyć do zaspokojenia bieżących potrzeb małżonków oraz potrzeb najbliższej rodziny. W żaden sposób nie będą wykorzystane w celu rozwoju jakiejś działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni dodatkowo nadmieniła, że małżonkowie nigdy nie prowadzili żadnej innej działalności poza gospodarstwem rolnym. Oboje małżonkowie byli i są rolnikami ryczałtowymi.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm).

Przez działalność rolniczą – rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

W przypadku Zainteresowanej jest to produkcja roślinna (zboża, kukurydza, łubin) i zwierzęca (trzoda chlewna).

Wnioskodawczyni jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ww. ustawy, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 cyt. wyżej ustawy. Nie jest podatnikiem podatku VAT.

Z nieruchomości gruntowych, mających być przedmiotem sprzedaży, dokonywane były i są zbiory zbóż. Wykorzystywane są jako pasza do produkcji zwierzęcej we własnym gospodarstwie rolnym (nie na sprzedaż).

Celem nabycia działki 157/11 zakupionej w roku 1996 było powiększenie już istniejącego gospodarstwa rolnego.

Powstanie 7 działek przeznaczonych do sprzedaży w wyniku podziału gruntu.

Wnioskodawczyni nie udostępniała/nie udostępnia przedmiotowych nieruchomości osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie).

Zainteresowana nie poniosła i nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży (tj. uzbrojenie terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej, elektrycznej, ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej).

Zostały jedynie wydane na wniosek Wnioskodawczyni warunki zabudowy pod budownictwo jednorodzinne.

Zainteresowana nie zamierza zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu, telewizji ani dokonywać innych działań marketingowych.

Działki przeznaczone do sprzedaży były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Dla przedmiotowych działek nie został sporządzony ani zatwierdzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawczyni nie wnioskowała o objęcie przedmiotowego gruntu takowym planem.

Opisane we wniosku działki, mające być przedmiotem sprzedaży, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług – nie posiadają miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – zostały dla nich wydane jedynie warunki zabudowy na budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w tej sytuacji zajdzie przyszły obowiązek uiszczenia przez Wnioskodawczynię podatku VAT z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości i czy istnieje jakiś próg wartości sprzedaży, powyżej której ten podatek jest naliczany?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie na Nią nałożony podatek VAT z tytułu przyszłej sprzedaży działki ze względu na zwolnienie podatkowe jakie obejmuje rolników ryczałtowych. Tym samym, nie dotyczy Zainteresowanej żadna minimalna wartość sprzedaży, od której takowy podatek byłby naliczany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Jednak, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – zwanej dalej k.c.

Zgodnie z art. 140 k.c. w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno–gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela. Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem są właścicielami gruntu, który planują stopniowo wydzielać i sprzedawać pod budownictwo mieszkaniowe. Grunt przeznaczony do sprzedaży podzielony jest na dwie działki o nr 156/5 oraz 157/11. Wnioskodawczyni z mężem planują wydzielać działki budowlane w granicach obu działek. Małżonkowie zakupili działkę 157/11 w roku 1996. Natomiast działkę 156/5 mężowi Zainteresowanej przekazali rodzice jeszcze przed ślubem w formie darowizny. W dniu 27 lipca 2016 r. rozszerzono notarialnie prawo własności do działki 156/5 poprzez darowiznę męża na rzecz żony. Obie działki były przez oboje małżonków użytkowane przez wiele lat w celach rolniczych. Środki pieniężne z planowanej sprzedaży działek mają posłużyć do zaspokojenia bieżących potrzeb małżonków oraz potrzeb najbliższej rodziny. W żaden sposób nie będą wykorzystane w celu rozwoju jakiejś działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni dodatkowo nadmieniła, że małżonkowie nigdy nie prowadzili żadnej innej działalności poza gospodarstwem rolnym. Oboje małżonkowie byli i są rolnikami ryczałtowymi. Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o VAT. W przypadku Zainteresowanej jest to produkcja roślinna (zboża, kukurydza, łubin) i zwierzęca (trzoda chlewna). Wnioskodawczyni jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ww. ustawy, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku VAT. Z nieruchomości gruntowych, mających być przedmiotem sprzedaży, dokonywane były i są zbiory zbóż. Wykorzystywane są jako pasza do produkcji zwierzęcej we własnym gospodarstwie rolnym (nie na sprzedaż). Celem nabycia działki 157/11 zakupionej w roku 1996 było powiększenie już istniejącego gospodarstwa rolnego. Powstanie 7 działek przeznaczonych do sprzedaży w wyniku podziału gruntu. Wnioskodawczyni nie udostępniała/nie udostępnia przedmiotowych nieruchomości osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie). Zainteresowana nie poniosła i nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży (tj. uzbrojenie terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej, elektrycznej, ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej). Zostały jedynie wydane na wniosek Wnioskodawczyni warunki zabudowy pod budownictwo jednorodzinne. Zainteresowana nie zamierza zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu, telewizji ani dokonywać innych działań marketingowych. Działki przeznaczone do sprzedaży były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Dla przedmiotowych działek nie został sporządzony ani zatwierdzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawczyni nie wnioskowała o objęcie przedmiotowego gruntu takowym planem. Opisane we wniosku działki, mające być przedmiotem sprzedaży, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT – nie posiadają miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – zostały dla nich wydane jedynie warunki zabudowy na budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanej dotyczą kwestii obowiązku uiszczenia przez Wnioskodawczynię podatku VAT z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku ze sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Powyższe wynika z faktu, że grunt, o którym mowa we wniosku, nie został nabyty przez Zainteresowaną z zamiarem jego dalszej odsprzedaży. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła działkę 157/11 w roku 1996 w celu powiększenia już istniejącego gospodarstwa rolnego, natomiast działkę 156/5 mężowi Zainteresowanej przekazali rodzice jeszcze przed ślubem w formie darowizny, a w dniu 27 lipca 2016 r. rozszerzono notarialnie prawo własności do działki 156/5 poprzez darowiznę męża na rzecz żony. Wnioskodawczyni prowadzi na ww. gruntach, stanowiących jej majątek osobisty, wyłącznie działalność rolniczą – w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy – polegającą na produkcji roślinnej (zboża, kukurydza, łubin) i zwierzęcej (trzoda chlewna). Z nieruchomości gruntowych, mających być przedmiotem sprzedaży, dokonywane były i są zbiory zbóż, wykorzystywane jako pasza do produkcji zwierzęcej w prowadzonym gospodarstwie rolnym (nie na sprzedaż). Zainteresowana jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Wnioskodawczyni poza gospodarstwem rolnym nigdy nie prowadziła żadnej innej działalności.

Zaznaczyć przy tym należy, że sam fakt prowadzenia działalności rolniczej na przedmiotowych gruntach nie przesądza o konieczności opodatkowania dostawy tych działek. Zainteresowana nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a działki nie są i nie były wykorzystywane przez Nią do żadnej działalności opodatkowanej tym podatkiem.

Ponadto, Wnioskodawczyni nie udostępniała/nie udostępnia przedmiotowych nieruchomości osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie). Zainteresowana nie poniosła i nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży (tj. uzbrojenie terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej, elektrycznej, ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej). Zainteresowana nie zamierza zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu, telewizji ani dokonywać innych działań marketingowych. Wnioskodawczyni nie wnioskowała o objęcie przedmiotowego gruntu miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Pomimo, że Wnioskodawczyni dokona podziału gruntu, w wyniku którego powstanie 7 działek przeznaczonych do sprzedaży oraz wystąpiła o wydanie dla tych nieruchomości decyzji o warunkach zabudowy pod budownictwo jednorodzinne, powyższych zdarzeń nie można uznać za działania zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym. Tym bardziej, że środki pieniężne z planowanej sprzedaży działek mają posłużyć do zaspokojenia bieżących potrzeb małżonków oraz potrzeb najbliższej rodziny. Zatem, w żaden sposób – jak twierdzi Zainteresowana – nie będą one wykorzystane w celu rozwoju jakiejś działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowana nie podejmowała żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg). Wnioskodawczyni nie podejmowała również żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowana sprzedając przedmiotowe działki będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie ma obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu odpłatnego zbycia wydzielonych działek, gdyż wskazana transakcja nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Zainteresowana z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, druga część pytania sformułowanego przez Zainteresowaną dotycząca ustalenia progu wartości sprzedaży, powyżej której podatek VAT z tytułu zbycia nieruchomości jest naliczany, należało uznać za bezprzedmiotowe.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym nie będzie na Nią nałożony podatek VAT z tytułu przyszłej sprzedaży działki ze względu na zwolnienie podatkowe jakie obejmuje rolników ryczałtowych, uznano za prawidłowe, jednakże z innych powodów niż wskazane przez Stronę.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Zainteresowanej, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego gruntu, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela (męża Wnioskodawczyni).

Należy podkreślić, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

W tym miejscu organ podatkowy wyjaśnia również, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek oraz ustalenia progu wartości sprzedaży, od którego jest naliczany podatek VAT. Z kolei zagadnienie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwione w odrębnym piśmie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.