Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB4.4511.138.2016.2.JR
z 18 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 27 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 września 2016 r., nr 1061-IPTPB4.4511.138.2016.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 września 2016 r. (data doręczenia 16 września 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 21 września 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz prowadzi działalność w zakresie sprzedaży eksportowej maszyn i urządzeń górniczych, a także części do nich. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy agencyjne/pośrednictwa handlowego, zwane dalej umowami agencyjnymi. Agentami będą osoby fizyczne niebędące polskimi rezydentami podatkowymi (dalej zwane Agentami). W ramach opisanych umów agencyjnych. Agenci będą uczestniczyć przy sprzedaży towarów oferowanych przez Wnioskodawcę w różnych krajach na całym świecie. Wśród tych państw, znajdują się również kraje, które nie zawarły umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Rzeczpospolitą Polską.

Na mocy opisanych umów agencyjnych Wnioskodawca planuje powierzyć Agentom stałe pośrednictwo przy zawieraniu umów na określonym terytorium. Agenci zobowiążą się do podejmowania starań mających na celu pozyskiwanie potencjalnych klientów (zwanych dalej Kontrahentami) dla towarów Wnioskodawcy na określonym terytorium. Równocześnie Agent zobowiąże się do działania w imieniu Wnioskodawcy przy zawieraniu kontraktów zgodnie z dyspozycjami Wnioskodawcy.

W wykonaniu przedmiotu umowy agencyjnej opisanej w poprzednim akapicie, do obowiązków Agentów należeć będzie aktywne podejmowanie wszelkiego rodzaju czynności zmierzających do zawarcia i realizacji przez Wnioskodawcę kontraktów na Terytorium, w szczególności przez:

1. prowadzenie działalności na powierzonym mu rynku w profesjonalny oraz skrupulatny sposób;
2. wykonywanie czynności zmierzających do zawarcia przez Wnioskodawcę kontraktów z Kontrahentami;
3. w czasie negocjacji z Kontrahentami, przedstawiania im oferty ściśle zgodnej z warunkami oraz postanowieniami oferty otrzymanej od Wnioskodawcy;
4. udzielanie pomocy Wnioskodawcy w zakresie bezpośredniego kontaktu Wnioskodawcy z Kontrahentem;
5. asystowanie Wnioskodawcy podczas negocjacji kontraktowych;
6. przekazywanie Wnioskodawcy informacji potrzebnych do prawidłowego wykonania Kontraktu;
7. niezwłoczne informowanie Wnioskodawcy o wszelkich przeszkodach w wykonywaniu Kontraktu;
   
8. pomoc ze strony Agenta - jeśli zaistnieje taka potrzeba - w szukaniu na Terytorium potencjalnych partnerów w celu zapewnienia prawidłowej realizacji kontraktu np.: firm transportowych, budowlanych, ubezpieczeniowych itp.;

9. udzielanie wszelkiej pomocy Wnioskodawcy w rozwiązywaniu jakichkolwiek problemów, które mogą wyniknąć pomiędzy Wnioskodawcą a potencjalnym Kontrahentem;
10. udzielanie wsparcia Wnioskodawcy podczas rozwiązywania problemów i ewentualnych usterek podczas całego okresu gwarancyjnego zgodnie z podpisanym przez Wnioskodawcę kontraktem;
11. rzetelne sprawdzenie wiarygodności finansowej i wypłacalności Kontrahenta przed zarekomendowaniem go Wnioskodawcy i poinformowania Wnioskodawcy o jakichkolwiek zmianach w tym zakresie; Agent nie będzie pozyskiwał Kontrahentów, o których wie lub powinien wiedzieć, że znajdują się w złej sytuacji finansowej bez uprzedniego poinformowania Wnioskodawcy o tym fakcie;
12. informowanie Wnioskodawcy o jakichkolwiek uwagach czy reklamacjach otrzymanych od Kontrahenta dotyczących towarów Wnioskodawcy, a także udzielanie pomocy w sprawnym załatwianiu tych reklamacji;
13. angażowanie się w skuteczną realizację podpisanych Kontraktów, poprzez regularne informowanie Wnioskodawcy o aktualnym stanie wykonania Kontraktu oraz podejmowanie wszelkich działań mających na celu ochronę roszczeń Wnioskodawcy;
14. w przypadku jakichkolwiek opóźnień w płatnościach ze strony Kontrahenta podjęcie wszelkich działań, aby wierzytelności te zostały bezzwłocznie uregulowane;
15. unikanie wszelkich działań konkurencyjnych lub zagrażających wykonaniu Kontraktu i niniejszej umowy;
16. w przypadku przyjazdu osoby reprezentującej Wnioskodawcę na Terytorium udzielanie wszelkiej pomocy takiej osobie;
17. podejmowanie innych działań zmierzających do zwiększenia szans sprzedażowych, w szczególności w ramach istotnych projektów branży górniczej i wydobywczej na Terytorium oraz informowanie Wnioskodawcy o istotnych projektach branży górniczej i wydobywczej na Terytorium wraz z przekazaniem dokładnych informacji o tych projektach, jak również o sytuacji finansowej Kontrahentów i podmiotach (ich ofertach) prowadzących działalność konkurencyjną względem Wnioskodawcy; zdobywanie dokładnych informacji o projektach obejmuje wszelkie istotne informacje, które są niezbędne do podejmowania działań biznesowych na Terytorium, przybliżonej wartości ewentualnego projektu, jego lokalizacji, specyfikacji technicznej oraz każdej innej informacji, która może doprowadzić do podpisania kontraktu;

Na mocy umowy agencyjnej Wnioskodawca zobowiązany będzie do udostępnienia pośrednikowi wszelkich materiałów pomocniczych niezbędnych do pełnienia obowiązków przedstawiciela handlowego, tj. m.in. próbek produktów, materiałów promocyjnych, katalogów, cenników, dokumentów technicznych etc. Agent świadcząc opisane powyżej usługi nie będzie wykonywał na terytorium Polski żadnych czynności. Wynagrodzenie Agenta przyjmie postać wynagrodzenia prowizyjnego określonego w postaci procentowej od zawartego kontraktu/zrealizowanych zamówień na dostawę lub wynagrodzenia zryczałtowanego.

Wnioskodawca zaznaczył, że głównym celem opisanej umowy agencyjnej jest zwiększenie sprzedaży towarów znajdujących się w asortymencie Wnioskodawcy, a zatem głównym elementem umowy są czynności z zakresu pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego. Pozostałe czynności w ramach świadczonej usługi mają charakter pomocniczy względem usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia należnego Agentowi z tytułu przedstawionej umowy agencyjnej, Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek potrącić od należnego wynagrodzenia zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20% w oparciu o art. 29 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wypłaceniem Agentowi wynagrodzenia należnego z tytułu umowy agencyjnej, Wnioskodawca jako płatnik, nie ma obowiązku potrącić od należnego wynagrodzenia zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% w oparciu art. 29 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 41 ust.4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadniając przedstawione stanowisko własne Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy przywołać przepisy istotne w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a tej ustawy, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwaniu personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W art. 29 ww. ustawy, wymienione zostały określone rodzaje umów, z którymi związane jest opodatkowanie podatkiem u źródła. W przypadku wypłacenia wynagrodzenia z tytułu usługi wymienionej w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na rzecz nierezydenta podatkowego, będzie ono podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem u źródła. Wnioskodawca będzie w takiej sytuacji zobowiązany do potrącenia tego podatku, a także jego odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego. Tak zapłacony podatek jest nazywany podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który jest dokonywany przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenia ma zakres katalogu usług, które wymienione zostały w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazując na charakter tego katalogu, należy stwierdzić, że ma ona charakter otwarty, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Według stanowiska Ministra Finansów wyrażonego m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 marca 2011 r., nr IBPBI/2/423-1865/10/PP, w odniesieniu do ww. katalogu stwierdzono, że: „za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń”.

Oznacza to, że dla ustalenia, czy dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, trzeba każdorazowo dokonać analizy treści umowy będącej podstawą danej transakcji. Decydujące znaczenie ma bowiem treść umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa. Jeżeli określona umowa nie została wprost wymieniona w treści art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla określania obowiązku pobierania podatku u źródła, należy ustalić, czy ma ona charakter równorzędny pod względem prawnym.

Z tych względów, wymaga ustalenia charakter prawny umowy planowanej przez Wnioskodawcę. Pojęcie umowy agencyjnej lub pośrednictwa handlowego nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Korzystając z wykładni systemowej, definicję umowy agencyjnej można odnaleźć w prawie cywilnym. W myśl art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest uprawniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie (art. 758 § 2 Kodeksu cywilnego). Pomocniczo można odwołać się do definicji pośrednictwa, która została sformułowana przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde. W tym wyroku Trybunał uznał, że: „działalność polegająca na pośredniczeniu może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy”.

Porównując projektowaną przez Wnioskodawcę (a opisaną wyżej) treść umowy z Agentem z przepisami Kodeksu Cywilnego należy stwierdzić, że ze względu na zakres planowanych obowiązków, projektowana przez Wnioskodawcę umowa stanowi umowę agencyjną, o której mowa w art. 758 § 1 i n. Kodeksu cywilnego.

Umowa agencyjna nie została wymieniona w treści art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, elementem pozostającym do ustalenia jest podobieństwo prawne tej umowy do umów wymienionych w omawianym katalogu. W przypadku usługi pośrednictwa handlowego, jej istotą są wzajemne zobowiązania dotyczące trzech podmiotów - zleceniodawcy, zleceniobiorcy oraz podmiotu trzeciego zawierającego w następstwie usługi pośrednictwa handlowego umowę ze zleceniodawcą. Cecha ta odróżnia umowę agencyjną od wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, usług doradczych, księgowych, badań rynku i pozostałych. Wymienione w omawianym przepisie usługi mają bowiem charakter zobowiązania dwóch podmiotów. Kolejnym argumentem przemawiającym za odrębnym charakterem prawnym usług pośrednictwa handlowego jest ich klasyfikacja w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, a także w Polskiej Klasyfikacji Działalności. Usługi pośrednictwa (jako usługi pośrednictwa w sprzedaży hurtowej maszyn, urządzeń przemysłowych, statków, samolotów i pozostałych środków transportu, gdzie indziej niesklasyfikowanych) zostały sklasyfikowane w grupie 46.14 PKWiU, a usługi, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (np. usługi prawne) są sklasyfikowane pod symbolem 69.10. PKWiU. W obu tych klasyfikacji statystycznych, usługi pośrednictwa handlowego zostały sklasyfikowane odrębnie od usług, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co potwierdza ich ekonomiczną i prawną odmienność.

Powyższe przykłady przesądzają o tym, że usługi pośrednictwa handlowego nie można zaliczyć do „świadczeń o podobnym charakterze” do tych, które są wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Mając na uwadze powyższe uwagi, należy stwierdzić, że do katalogu zawartego w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można zakwalifikować usług agencyjnych/pośrednictwa handlowego, z których będzie korzystał Wnioskodawca.

Zaprezentowane wyżej stanowisko, jak wskazuje Wnioskodawca, zostało potwierdzone w wielu interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dniu 26 lutego 2013 r., nr IBPBI/2/423-1552/12/CzP, w której stwierdzono, że: „Usługi pośrednictwa handlowego nie zostały wymienione w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a updof, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie. Zatem, Spółka dokonując przedmiotowych wypłat wynagrodzenia (prowizji) na rzecz podmiotów zagranicznych, nie jest zobowiązana jako płatnik (na podstawie art. 26 ust. 1 updof w związku z art. 21 ust. 1 pkt 2a updof) do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego”. Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2014 r., nr IPPB5/423-721/14-2/MK. W interpretacji tej na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego. Według Wnioskodawcy, takie samo stanowisko jest prezentowane również w interpretacjach indywidualnych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 marca 2011 r., nr IBPBI/2/423-1865/10/PP;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 grudnia 2008 r., nr ILPB3/423-549/08-3/MM;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 marca 2008 r., nr IPPB3/423-115/08-2/JB;
  
  

Mając na uwadze powyższe argumenty Wnioskodawca jest zdania, że dokonując wypłat należności na rzecz pośredników handlowych, nie jest on zobowiązany na podstawie z art. 29 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Ww. art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem „u źródła”, czyli w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz prowadzi działalność w zakresie sprzedaży eksportowej maszyn i urządzeń górniczych, a także części do nich. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy agencyjne/pośrednictwa handlowego (zwane umowami agencyjnymi). Agentami będą osoby fizyczne niebędące polskimi rezydentami podatkowymi. W ramach opisanych umów agencyjnych, Agenci będą uczestniczyć przy sprzedaży towarów oferowanych przez Wnioskodawcę w różnych krajach na całym świecie. Wśród tych państw, znajdują się również kraje, które nie zawarły umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Rzeczpospolitą Polską.

Na mocy umowy agencyjnej Wnioskodawca zobowiązany będzie do udostępnienia pośrednikowi wszelkich materiałów pomocniczych niezbędnych do pełnienia obowiązków przedstawiciela handlowego, tj. m.in. próbek produktów, materiałów promocyjnych, katalogów, cenników, dokumentów technicznych etc. Agent świadcząc usługi nie będzie wykonywał na terytorium Polski żadnych czynności. Wynagrodzenie Agenta przyjmie postać wynagrodzenia prowizyjnego określonego w postaci procentowej od zawartego kontraktu/zrealizowanych zamówień na dostawę lub wynagrodzenia zryczałtowanego. W wykonaniu przedmiotu umowy agencyjnej opisanej w poprzednim akapicie, do obowiązków Agentów należeć będzie aktywne podejmowanie wszelkiego rodzaju czynności zmierzających do zawarcia i realizacji przez Wnioskodawcę kontraktów.

Jak wskazał Wnioskodawca, głównym celem opisanej umowy agencyjnej jest zwiększenie sprzedaży towarów znajdujących się w Jego asortymencie, a zatem głównym elementem umowy są czynności z zakresu pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego. Pozostałe czynności w ramach świadczonej usługi mają charakter pomocniczy względem usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę (Spółkę akcyjną) opis sprawy, należy wskazać, że głównym celem usług świadczonych przez agentów/pośredników na terenie rynków zagranicznych jest możliwość zwiększenia sprzedaży przez Spółkę wyrobów za granicą. Działania agentów/pośredników ukierunkowane są na zapewnienie jak najkorzystniejszych warunków współpracy z przyszłymi kontrahentami Spółki i prawidłowego przebiegu dokonywanych transakcji sprzedaży wyrobów Spółki. Zatem, świadczenie tego typu usług ma charakter usługi pośrednictwa.

Mając na uwadze powyższe stwierdzenie, usługi pośrednictwa handlowego (świadczone przez agentów/przedstawicieli niebędących polskimi rezydentami podatkowymi) polegające na wykonywaniu na rzecz zleceniodawcy usług pozyskiwania nabywców produktów z oferty zleceniodawcy, zamówień od klientów i nadzoru nad ich realizacją za granicą nie zostały wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń w nim wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Reasumując, należy stwierdzić, że usługi pośrednictwa handlowego, które będą świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez agentów/pośredników zagranicznych nie mieszczą się w katalogu zawartym w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie mają podobnego charakteru do wymienionych tam świadczeń, co skutkuje brakiem konieczności pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat wynagrodzeń prowizyjnych za świadczone przez podmiot zagraniczny usługi.

W konsekwencji, przepisy art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz stosownych umów między Rzeczpospolitą Polską a innymi krajami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie znajdą zastosowania w niniejszej sprawie. Wobec powyższego, Spółka wypłacając na rzecz agenta/pośrednika wynagrodzenie z tytułu usług pośrednictwa handlowego nie ma obowiązku, jako płatnik, pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 20% od tych należności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.