Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.547.2016.2.DA
z 18 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 8 września 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.547.2016.1.DA, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 8 września 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 września 2016 r.). W dniu 3 października 2016 r. (nadano w dniu 29 września 2016 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wniosek dotyczy roku podatkowego 2010.

W 2010 r. Wnioskodawczyni dokonała odliczenia całości ulgi na dziecko.

Urząd Skarbowy .... dokonał czynności sprawdzających dotyczących zeznania podatkowego PIT-37 za rok podatkowy 2010. Z czynności tych został sporządzony protokół z dnia 20 czerwca 2016 r. i Wnioskodawczyni została zobowiązana do złożenia korekty zeznania, gdyż Jej były mąż - .... w zeznaniu rocznym odliczył od podatku ulgę na dziecko w wysokości 1/2 limitu rocznego, tj. 556,02 zł. Wnioskodawczyni nie zgadza się z tym stanowiskiem, stąd w dniu 8 lipca 2016 r. złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Dochód Wnioskodawczyni w 2010 r. pochodził ze stosunku pracy i wyniósł 53 966,24 zł. W roku podatkowym 2010 Wnioskodawczyni rozliczyła się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko i wykazała ulgę na syna w pełnej wysokości. W tym zakresie do 2016 r. nie było żadnej kontroli podatkowej i nie toczyło się żadne postępowanie podatkowe.

W dniu 4 sierpnia 1990 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z .... Ze związku małżeńskiego pochodzi jedyny syn - ...., urodzony ... w .....

W dniu 1 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy ... orzekł pomiędzy małżonkami rozwód z winy obu stron.

W pkt 2 wyroku, Sąd w Katowicach powierzył Wnioskodawczyni wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synem …, a ojcu pozostawił prawo do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka. Poza alimentami przyznanymi sądownie w wysokości 600 zł, a egzekwowanymi przez komornika, ojciec nie interesował się synem, jego zdrowiem, postępami w nauce, jego rozwojem, nie uczestniczył w podejmowaniu przez niego ważnych decyzji, np. o wyborze uczelni itp. Istotnym faktem jest to, że ojciec parokrotnie występował do sądu o obniżenie alimentów na syna. Wnioskodawczyni podkreśla, że ojciec dziecka nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, jednak jej nie wykonywał. Wnioskodawczyni wskazuje, że od dnia rozwodu to Ona decydowała o wszelkich sprawach dotyczących wychowywania dziecka i sama wykonywała faktyczną władzę rodzicielską, a ojciec nie interesował się sprawami istotnymi, nie kontaktował się z synem. Po rozwodzie syn mieszkał z Wnioskodawczynią, ponieważ mąż Wnioskodawczyni został eksmitowany ze wspólnego mieszkania w 2007 r., za znęcanie się nad rodziną. Po podjęciu nauki na …., syn Wnioskodawczyni mieszka na stancji …, ale dni wolne od nauki (weekendy, święta, ferie, wakacje) spędza w mieszkaniu Wnioskodawczyni …, przy ul. …. W 2010 r. syn nie uzyskiwał dochodu, był studentem ..... Syn Wnioskodawczyni ani jednego dnia w ciągu całego roku nie spędził ze swoim ojcem, w ogóle się z nim nie widywał. Ojciec posiadał odpowiednie warunki mieszkaniowe, aby spotkać się z synem u siebie, ale nie było takich sytuacji, widać nie zależało mu na kontaktach. Faktem jest, że ojciec dziecka nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej, ale tej władzy nie wykonywał, nawet w sposób ograniczony, co przyczyniło się do zerwania więzi emocjonalnej między ojcem a synem.

Wnioskodawczyni podkreśla, że nie ustalała z ojcem dziecka kwestii odliczenia ulgi od dochodu. Nie ustalała tego, gdyż nie było z nim kontaktu.

Ojciec dziecka nie podejmował w tym czasie żadnych decyzji odnośnie dziecka. Nigdy nie interesował się wyborem szkoły, nie współdecydował o formach leczenia. Podsumowując, od rozwodu do chwili obecnej nie podejmował żadnych decyzji, mających wpływ na rozwój dziecka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystania z odliczenia całej kwoty ulgi prorodzinnej w roku 2010?

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna Ona mieć możliwość odliczenia pełnej ulgi prorodzinnej na dziecko w roku podatkowym 2010.

Wnioskodawczyni uważa, że w tym czasie, wykonywała faktyczną władzę rodzicielską, podejmowała wszystkie decyzje odnośnie dziecka, a także ponosiła koszty utrzymania dziecka.

Swoje stanowisko Wnioskodawczyni opiera na faktycznym wykonywaniu władzy rodzicielskiej, którą reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Zgodnie z treścią ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko lub pełnoletnie dziecko uczące się do 25 roku życia, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską. Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Wnioskodawczyni uważa, że nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazała, że od rozwodu sama wykonuje władzę rodzicielską, podejmuje wszystkie decyzje odnośnie dziecka, natomiast ojciec dziecka władzy rodzicielskiej nie wykonywał, nie interesował się sprawami istotnymi, nie podejmował żadnych decyzji odnośnie dziecka, nie współdecydował o formach leczenia i nie podejmował żadnych decyzji mających wpływ na rozwój dziecka. Ojciec nie sprawował faktycznej opieki nad dzieckiem.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, zdaniem Wnioskodawczyni uznać należy, że skoro tylko Ona wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego z rodziców, to wówczas tylko Ona ma możliwość skorzystania z całości ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 cytowanej ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W odniesieniu do ulgi prorodzinnej w stosunku do pełnoletniego dziecka, należy wyjaśnić, że w świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 powołanej ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (art. 6 ust. 4 pkt 2),
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (art. 6 ust. 4 pkt 3),

- w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie).

W stanie faktycznym Wnioskodawczyni wskazała, że jest matką urodzonego w dniu 12 grudnia 1990 r. syna, który w roku podatkowym 2010 był studentem ..... i nie osiągnął żadnego dochodu.

W 2010 r. dochód Wnioskodawczyni pochodził ze stosunku pracy i wyniósł 53 966,24 zł. W roku podatkowym 2010 Wnioskodawczyni rozliczyła się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko i wykazała ulgę na syna w pełnej wysokości. Wnioskodawczyni podkreśliła, że nie ustalała z ojcem dziecka kwestii odliczenia ulgi od dochodu, gdyż nie miała z nim kontaktu.

W 2006 r. Sąd Okręgowy orzekł pomiędzy Wnioskodawczynią i Jej mężem rozwód z winy obu stron, powierzając Wnioskodawczyni wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synem, a ojcu pozostawił prawo do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka. Poza alimentami przyznanymi sądownie, egzekwowanymi przez komornika, ojciec nie interesował się synem, jego zdrowiem, rozwojem, postępami w nauce, nie uczestniczył w wyborze uczelni, itp. Od dnia rozwodu to Ona decydowała o wszelkich sprawach dotyczących wychowywania dziecka i sama wykonywała faktyczną władzę rodzicielską, a ojciec nie interesował się i nie kontaktował z synem. Po rozwodzie syn mieszkał z Wnioskodawczynią, a mąż Wnioskodawczyni w 2007 r. został eksmitowany ze wspólnego mieszkania, za znęcanie się nad rodziną. Po podjęciu nauki na …., syn mieszkał na stancji …., ale dni wolne od nauki (weekendy, święta, ferie, wakacje) spędzał w mieszkaniu Wnioskodawczyni …. Syn ani jednego dnia w ciągu całego roku nie spędził ze swoim ojcem, mimo że ojciec posiadał odpowiednie warunki mieszkaniowe, aby spotykać się z synem.

Wnioskodawczyni podkreśla, że ojciec dziecka nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, jednak faktycznie jej nie wykonywał, co przyczyniło się do zerwania więzi emocjonalnej między ojcem a synem.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788) jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

Stosownie do art. 133 § 1 ww. ustawy rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 cytowanej ustawy). Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego, w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Biorąc pod uwagę powyższe, uprawnionymi do skorzystania z ulgi na pełnoletnie dzieci są podatnicy, którzy spełnili poniższe przesłanki, tj.:

• osiągali dochody opodatkowane według skali podatkowej,
  

• wykonywali władzę rodzicielską lub pełnili funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawowali opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,
  

• utrzymywali pełnoletnie dziecko w związku z wykonywaniem przez siebie ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej,
  

• wykażą podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne).
  
  

W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, że jak wynika z art. 27f ust. 1 w związku z art. 27f ust. 6 ww. ustawy, podatnik ma prawo odliczyć kwotę ulgi na każde pełnoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym m.in. wykonywał władzę rodzicielską, utrzymywał pełnoletnie dziecko w związku z wykonywaniem przez siebie ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Przy czym warunkiem do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka jest również brak zastosowania w stosunku do dziecka przepisów:

• art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego,
  

• ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazała, że od dnia rozwodu w stosunku do pełnoletniego syna, to Ona decydowała o wszelkich sprawach dotyczących wychowywania dziecka i sama wykonywała faktyczną władzę rodzicielską wypełniając obowiązek alimentacyjny, a ojciec dziecka nie interesował się synem, jego zdrowiem, rozwojem, postępami w nauce, nie uczestniczył w wyborze uczelni, w ogóle się z nim nie kontaktował.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni przysługuje za 2010 r. prawo do odliczenia całej kwoty ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z utrzymywaniem pełnoletniego syna, kontynuującego naukę na studiach wyższych, który nie uzyskał dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Reasumując, uznać należy, że skoro w stosunku do pełnoletniego syna tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego z rodziców i ciążył na Niej obowiązek alimentacyjny - to wówczas Ona ma możliwość odliczenia całej kwoty ulgi z tytułu wychowywania dziecka. Zatem w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni przysługuje w całości prawo do dokonania w ramach ulgi prorodzinnej odliczenia na syna w zeznaniu podatkowym za 2010 r.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Organ podatkowy nie sprawdza prawidłowości przedstawionych we wniosku wartości liczbowych, w związku z powyższym nie odniósł się do kwot i wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.