Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.555.2016.2.IL
z 18 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu rocznym za 2015 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu rocznym za 2015 r.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.). W związku z powyższym pismem z dnia 23 września 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.555.2016.1.IL, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 23 września 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 września 2016 r.). W dniu 30 września 2016 r. (nadano w dniu 29 września 2016 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawczyni od urodzenia cierpi na dziecięce porażenie mózgowe. Ma przyznany na stałe umiarkowany stopień niepełnosprawności z dnia 14 sierpnia 1998 r. Wnioskodawczyni nadmienia, że umiarkowany stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 11 września 1995 r.

W 2015 r., Wnioskodawczyni dokonała zakupu komputera wraz z monitorem, który rozliczyła w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2015 r. Ulga ta nie została przyjęta przez Urząd Skarbowy jako właściwa. Wnioskodawczyni, w 2015 r. uzyskiwała dochody z umowy o pracę oraz renty socjalnej. Wnioskodawczyni nadmienia, że posiada fakturę potwierdzającą poniesiony wydatek na zakup tego sprzętu. Faktura została wystawiona na imię i nazwisko Wnioskodawczyni, płatność nastąpiła 1 lipca 2015 r. W skład wyposażenia uwzględnionego na fakturze wchodzi desktop … Inspiron i monitor Lcd/Led, wartość zakupionego sprzętu ogółem 2 678 zł. Ww. zakupu Wnioskodawczyni dokonała za gotówkę.

Wydatki na powyższy sprzęt nie były finansowane ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, państwowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, czy ze środków narodowego funduszu zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, cały koszt Wnioskodawczyni poniosła osobiście i nic nie zostało Jej zwrócone z żadnej instytucji oraz w żadnej formie.

Wnioskodawczyni, na konsultacji z lekarzem specjalistą neurologiem uzyskała informację, że może wykonywać pracę siedzącą przy komputerze.

Wnioskodawczyni w treści wniosku podkreśliła, że komputer został zakupiony między innymi, aby mogła podjąć pracę zawodową dzięki, której podniosła się Jej jakość życia, ponieważ może zarabiać. Dzięki pracy ma możliwość finansowania leczenia. Wnioskodawczyni ma również kontakt z ludźmi poza domem, rozwinęła się Jej integracja społeczna.

Wnioskodawczyni nie ma możliwości pracy poza domem, ponieważ nie porusza się bez pomocy drugiej osoby. Dzięki pracy przy komputerze w domu nie musi się martwić ani o dojazd do pracy i z pracy, ani o możliwe bariery architektoniczne. Poza tym Wnioskodawczyni nie ma możliwości robienia zakupów osobiście, ponieważ nie porusza się sama poza domem. Rzadko może prosić kogoś o pomoc w zakupach, zwłaszcza w tych cięższych. Dzięki komputerowi i dostępowi do Internetu ma możliwość samodzielnego robienia zakupów online z dostawą do domu, co daje Jej dużą niezależność, mimo niepełnosprawności. Ogromnym ułatwieniem jest dla Niej również to, że nie musi prosić o pomoc w opłacaniu rachunków, robi to samodzielnie, dokonując przelewów przez Internet. Korzysta również z możliwości rejestracji online do lekarzy, dzięki czemu nie musi stać w kolejkach, ani prosić nikogo o pomoc w zapisaniu się do lekarza. Ponadto zdobywa przez Internet wszelkie potrzebne informacje, których bez komputera musiałaby szukać osobiście w urzędach, czy innych instytucjach.

Praca, możliwość robienia zakupów i zdobywania informacji bez wychodzenia z domu w ogromnym stopniu ułatwia Jej funkcjonowanie i w ogóle życie, a także rehabilitację społeczną poprzez kontakt ze światem zewnętrznym, uczestnictwo w życiu społecznym. Dzięki komputerowi może pełnić niemalże takie funkcje społeczne, jak zdrowi ludzie, ponieważ tylko w ten sposób może pracować i robić zakupy. Praca jest dla Niej bardzo ważna nie tylko ze względów finansowych, ale również ze względów psychologicznych. Dzięki niej jest w pewnym stopniu samodzielna, samorealizuje się, dokształca, rozwija. Nie czuje się „marginesem społeczeństwa”, a to jest ogromnie ważne dla Jej zdrowia psychicznego. Komputer jest narzędziem w znacznej mierze ułatwiającym codzienne życie Wnioskodawczyni, co ma bezpośredni wpływ na poprawę Jej stanu zdrowia psychicznego. Wnioskodawczyni, jako osoba niepełnosprawna, bez pracy, prosząca innych o robienie zakupów, nie tylko tych ciężkich, ale nawet mniejszych, prosząca o zapisanie do lekarzy, z ciągłą zależnością od innych, miała bardzo niskie poczucie własnej wartości. Bardzo niekorzystnie wpłynęło to na Jej podejście do życia. Dopiero możliwość samodzielnego wykonywania pewnych czynności przyczyniła się do poprawy Jej stanu psychicznego, do samodzielności i rozwinięcia zaradności życiowej. W sytuacji zdrowotnej Wnioskodawczyni, jedynie komputer i Internet mogą zapewnić Jej taką pomoc. Wnioskodawczyni zaznacza, że komputer jest wykorzystywany do pracy, robienia opłat za zakupy i komunikacji tylko i wyłącznie przez Nią.

Wnioskodawczyni bez komputera nie jest w stanie pracować, komunikować się ze światem zewnętrznym, robić samodzielnie większych, a nawet podstawowych zakupów, dokonywać opłat, zajmować się swoim hobby, jest całkowicie „uziemiona”. Sprzęt ten jest dla Niej tym, czym proteza dla osoby bez ręki, bez niego nie może pełnić właściwie żadnych funkcji społecznych, jest skazana na wycofanie z życia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawczyni może dokonać korekty zeznania podatkowego za 2015 r. i odliczyć od dochodu poniesiony wydatek na zakup sprzętu komputerowego dla osoby niepełnosprawnej, jako wydatek na cele rehabilitacyjne?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), może Ona dokonać korekty zeznania podatkowego za 2015 r. i odliczyć od dochodu poniesiony przez Nią wydatek na zakup sprzętu komputerowego dla siebie, jako osoby niepełnosprawnej. Zdaniem Wnioskodawczyni, odliczenie od dochodu ww. wydatku rehabilitacyjnego, który ułatwia Jej wykonanie czynności życiowych w związku ze stwierdzoną niepełnosprawnością było zasadne. W myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że w ramach ulgi rehabilitacyjnej mogą być odliczone wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wnioskodawczyni od urodzenia cierpi na dziecięce porażenie mózgowe. W Jej przypadku zostały porażone kończyny dolne, dlatego nie posiada specjalnie przystosowanego komputera, ale jest on Jej niezbędny do codziennego życia. Praca, możliwość samodzielnego robienia zakupów i opłat bez wychodzenia z domu, w ogromnym stopniu ułatwia Jej funkcjonowanie i w ogóle życie, a także rehabilitację społeczną poprzez kontakt ze światem zewnętrznym, uczestnictwo w życiu społecznym. Dzięki komputerowi, Wnioskodawczyni może pełnić niemalże takie funkcje społeczne, jak ludzie zdrowi, ponieważ tylko w ten sposób może sobie radzić. Praca jest dla Niej ważna nie tylko ze względów finansowych, ale również psychologicznych. Dzięki niej, Wnioskodawczyni jest w pewnym stopniu samodzielna, samorealizuje się, dokształca, rozwija, ma też możliwość rozwijania swoich zainteresowań. Wnioskodawczyni nie czuje się „marginesem społeczeństwa”, a to jest bardzo ważne dla Jej zdrowia i samopoczucia psychicznego. Komputer jest narzędziem w znacznej mierze ułatwiającym Jej codzienne życie, co ma bezpośredni wpływ na poprawę Jej zdrowia psychicznego.

Wnioskodawczyni, jako osoba niepełnosprawna, bez pracy, prosząca innych o pomoc w nawet podstawowych zakupach i opłatach, z ciągłą zależnością od innych ludzi, miała bardzo niskie poczucie własnej wartości. Bardzo źle to wpływało na Jej podejście do życia. Dopiero możliwość samodzielnego wykonywania pewnych czynności, przyczyniła się do poprawy tego stanu, do samodzielności i rozwinięcia zaradności życiowej.

Wnioskodawczyni zaznacza, że komputer jest wykorzystywany do pracy, robienia opłat, zakupów i komunikacji tylko przez Nią.

Natomiast zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r., Nr 14, poz. 92, z późn. zm.), rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej. Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia Ona powyższe warunki, w związku z czym przysługuje Jej ulga rehabilitacyjna na zakup komputera. Warunkiem odliczenia wydatków - zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organ orzekający do jednego z trzech stopni niepełnosprawności określonych w odrębnych przepisach lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną lub orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia. Ten warunek również został spełniony.

Wnioskodawczyni przywołała rozstrzygnięcia organów podatkowych, które w podobnych kwestiach uznały za zasadne skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej: w Ostrołęce US15PO-II-415/14/06/KD, w Gdyni PW2/41570014/06, Dębicy PO-l-415/36/05, w Bydgoszczy interpretacja indywidualna Nr ITPB2/415-343/09/IL oraz w Warszawie interpretacja indywidualna Nr IPPB4/415-444/09-4/JS.

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia Ona wymogi zawarte w art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymogi zawarte w art. 26 ust. 7a pkt 3 tejże ustawy, a także art. 7 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, jak również art. 9 ust. 2 tej ustawy.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawczyni, przysługuje Jej prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej na zakup sprzętu komputerowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7b ww. ustawy – wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone m.in. w art. 26 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na cele rehabilitacyjne, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty, stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. Zaakcentować należy, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne – mające cechy sprzętu, urządzeń i narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności, pozostawać musi ścisły związek,
  

• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
  

• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Ustosunkowując się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z odliczenia w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, w związku z poniesieniem wydatku na zakup komputera z monitorem zaznaczyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „rehabilitacja”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę.

Zgodnie z definicją zawartą w Encyklopedii Multimedialnej PWN, „rehabilitacja” to przystosowanie do czynnego udziału w życiu społecznym osób, które z powodu wad wrodzonych lub nabytych, choroby lub urazu są kalekami, bądź doznały przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami; rehabilitacja jest procesem złożonym, który ma na celu przywrócenie inwalidzie – w możliwie wysokim stopniu – sprawności organizmu oraz poczucia własnej wartości społecznej, zawodowej i rodzinnej. Wyróżnia się rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową. Rehabilitacja lecznicza jest elementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku choroby lub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię, gimnastykę leczniczą, naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy i aparaty rehabilitacyjne oraz nauczenie posługiwania się nimi. Rehabilitacja społeczna umożliwia człowiekowi niepełnosprawnemu zyskanie zdolności do życia w społeczeństwie; obejmuje przystosowanie inwalidy do pełnienia odmiennej roli społecznej i do nowych form uczestnictwa w życiu społecznym oraz przygotowanie jego środowiska pod względem psychicznym (akceptacja osobowości i potrzeb inwalidy) i warunków pobytu (wyposażenie mieszkania, środki poruszania się i wykonywania codziennych czynności).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od urodzenia cierpi na dziecięce porażenie mózgowe. Ma przyznany na stałe umiarkowany stopień niepełnosprawności z dnia 14 sierpnia 1998 r.

W 2015 r., Wnioskodawczyni dokonała zakupu komputera wraz z monitorem, który rozliczyła w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2015 r. Wnioskodawczyni, w 2015 r. uzyskiwała dochody z umowy o pracę oraz renty socjalnej. Wnioskodawczyni posiada fakturę potwierdzającą poniesiony wydatek na zakup tego sprzętu. Faktura została wystawiona na imię i nazwisko Wnioskodawczyni, płatność nastąpiła 1 lipca 2015 r. W skład wyposażenia uwzględnionego na fakturze wchodzi desktop … Inspiron i monitor Lcd/Led (ww. zakupu Wnioskodawczyni dokonała za gotówkę). Wnioskodawczyni cały koszt poniosła osobiście i nie został Jej zwrócony w żadnej formie.

Wnioskodawczyni, na konsultacji z lekarzem specjalistą neurologiem uzyskała informację, że może wykonywać pracę siedzącą przy komputerze.

W treści wniosku Wnioskodawczyni podkreśliła, że komputer został zakupiony między innymi, aby mogła podjąć pracę zawodową dzięki, której podniosła się Jej jakość życia, ponieważ może zarabiać. Dzięki pracy ma możliwość finansowania leczenia. Wnioskodawczyni ma również kontakt z ludźmi poza domem, rozwinęła się Jej integracja społeczna. Praca, możliwość robienia zakupów i zdobywania informacji bez wychodzenia z domu w ogromnym stopniu ułatwia Jej funkcjonowanie i w ogóle życie, a także rehabilitację społeczną poprzez kontakt ze światem zewnętrznym, uczestnictwo w życiu społecznym. Dzięki komputerowi może pełnić niemalże takie funkcje społeczne, jak zdrowi ludzie, ponieważ tylko w ten sposób może pracować i robić zakupy. Praca jest dla Niej bardzo ważna nie tylko ze względów finansowych, ale również ze względów psychologicznych. Dzięki niej jest w pewnym stopniu samodzielna, samorealizuje się, dokształca, rozwija.

Wnioskodawczyni bez komputera nie jest w stanie pracować, komunikować się ze światem zewnętrznym, robić samodzielnie większych, a nawet podstawowych zakupów, dokonywać opłat, zajmować się swoim hobby.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię w 2015 r., na zakup komputera z monitorem, której stopień niepełnosprawności został orzeczony w związku ze schorzeniem narządu ruchu, z całą pewnością jest pomocny w życiu codziennym Wnioskodawczyni, zarówno osobistym jak i zawodowym. Jednakże stwierdzić należy, że jako ogólnodostępne urządzenie techniczne mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób, niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. Z wniosku, nie wynika bowiem, aby zakupiony przez Wnioskodawczynię komputer wraz monitorem wyróżniał się jakimiś indywidualnymi cechami związanymi z rodzajem Jej niepełnosprawności. Jak zauważyła Wnioskodawczyni w treści wniosku cyt. „w Jej przypadku zostały porażone kończyny dolne, dlatego nie posiada specjalnie przystosowanego komputera, ale jest on Jej niezbędny do codziennego życia”. Trudno zatem, mówić o indywidualnym charakterze zakupionego sprzętu (komputera, monitora), a w szczególności o takim charakterze, który byłby stosowny do potrzeb Jej niepełnosprawności.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię w 2015 r., na zakup komputera z monitorem nie spełnia kryteriów „indywidualnego sprzętu” niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatek ten nie może być odliczony od dochodu Wnioskodawczyni, w zeznaniu rocznym za 2015 r., jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne. Wymienione w ww. przepisie wydatki stanowią enumeratywne wyliczenie, zawierające wszystkie możliwe wydatki uprawniające do skorzystania z odliczenia. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Należy zauważyć, że ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię we wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 czerwca 2009 r., Nr ITPB2/415-343/09/IL, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 września 2009 r., Nr IPPB4/415-444/09-4/JS, oraz postanowień w sprawie interpretacji prawa podatkowego: w Ostrołęce US15PO-II-415/14/06/KD, w Gdyni PW2/41570014/06, w Dębicy PO-l-415/36/05, w których uznano za zasadne skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej, zaznaczyć należy że zapadły one w innych stanach faktycznych. Jednocześnie podkreślić należy, że rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania podobnego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawczyni, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Należy podkreślić, że w przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie. Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), Minister Rozwoju i Finansów może z urzędu, zmienić wydaną interpretację, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Tut. Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z póżn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.