Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.559.2016.2.EC
z 18 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2016 r. (data wpływu 12 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 16 września 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.559.2016.1.EC, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 16 września 2016 r. (skutecznie doręczono w dniu 21 września 2016 r.), zaś w dniu 3 października 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 28 września 2016 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od dnia 1 lipca 2003 r. prowadzi placówkę opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego. Placówki te nazywane są rodzinnymi domami dziecka. Placówka prowadzona przez Wnioskodawcę działa na podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej Rozporządzenia o placówkach opiekuńczo-wychowawczych z lat: 2000, 2005, 2007 stwierdzały, że placówka rodzinna tworzy jedną wielodzietną rodzinę dla dzieci w niej umieszczonych. Osoba prowadząca placówkę jest w niej zatrudniona, należy jednak zwrócić uwagę, że zatrudnienie wynosi 40 godzin tygodniowo, a rzeczywista opieka nad dziećmi jest sprawowana ciągle, czyli przez 168 godzin tygodniowo, również w okresie urlopu czy choroby.

Wnioskodawca oraz Jego rodzina mieszka wspólnie z wychowankami placówki rodzinnej. Dla niektórych wychowanków Wnioskodawca został ustanowiony przez Sąd Rodzinny opiekunem prawnym. W placówce przebywa średnio od 7-9 wychowanków. W 2015 r. przebywało średnio 8 wychowanków, w tym dla 7 Wnioskodawca był ustanowiony przez Sąd Rodzinny opiekunem prawnym: dla 4 wychowanków od dnia 27 marca 2005 r., dla kolejnych od dnia 17 grudnia 2007 r., 28 kwietnia 2008 r., 12 listopada 2013 r. Wśród wychowanków w ww. okresie nie było wychowanków pełnoletnich.

Podopieczni decyzją sądu i skierowaniem Prezydenta miasta są umieszczeni w placówce rodzinnej, którą prowadzi Wnioskodawca, który został ustanowiony ich opiekunem prawnym po umieszczeniu w placówce. Do obowiązków i zadań Wnioskodawcy należy podejmowanie wszelkich czynności i działań mających na celu wychowanie wychowanków, dbanie o ich potrzeby, rozwój fizyczny i emocjonalny, utrzymywanie kontaktów ze szkołą, służbą zdrowia, sądem rodzinnym, ośrodkiem pomocy społecznej, organizatorem pieczy zastępczej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, podopieczni nie osiągają dochodów.

Dotychczas Wnioskodawca nie korzystał z ulgi prorodzinnej w stosunku do wychowanków. Obecnie natrafiono na odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów – z upoważnienia Ministra – interpelację poselską z dnia 8 sierpnia 2011 r. znak: DD3/0602/38/DKJ/11/BMI9-1078, zapytania nr 10300 w piśmie z dnia 19 lipca 2011 r. posła Stanisława Szwedy. Z odpowiedzi wynika, że w przypadku placówki rodzinnej jednoczesne pełnienie funkcji opiekuna prawnego i sprawowanie opieki nad dzieckiem w ramach prowadzonej przez opiekuna placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego nie jest okolicznością, która uniemożliwia dokonanie odliczenia. Według wspomnianej odpowiedzi, intencją ustawodawcy było, aby ulga nie przysługiwała opiekunowi prawnemu, któremu dziecko odebrano i przekazano instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. W tym przypadku dziecko nie zostaje odebrane opiekunowi prawnemu, przeciwnie, dziecko zamieszkuje z opiekunem prawnym w prowadzonej przez niego placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca ma prawo do odliczenia w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2014 r. i 2015 r. ulgi na dzieci, dla których był opiekunem prawnym i z którymi wspólnie zamieszkuje?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), w związku z zamieszkaniem dzieci z Wnioskodawcą pełniącym funkcję opiekuna prawnego, uważa On, że ma prawo do skorzystania z ulgi na dzieci. Ulga powinna być przyznana, ponieważ sprawowana przez Wnioskodawcę opieka nad dziećmi ma miejsce w rodzinie. Jednoczesne pełnienie funkcji opiekuna prawnego i sprawowanie opieki nad dziećmi w ramach prowadzonej przez opiekuna placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego nie jest okolicznością, która uniemożliwia dokonanie odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2014 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a)

2. dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko,
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.

W myśl ww. artykułu, w brzmieniu obowiązującym od 2015 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a),

2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko,
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W myśl art. 27f ust. 2c, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Na podstawie art. 27f ust. 3 powyższej ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą, a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Biorąc pod uwagę powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że Wnioskodawcy, w sytuacji gdy nie jest rodzicem dziecka (nie wykonuje władzy rodzicielskiej) – przysługiwać będzie prawo do ulgi prorodzinnej tylko wtedy, gdy będzie pełnił funkcję opiekuna prawnego dziecka/dzieci, które będą z nim mieszkały lub będzie sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej.

Ponadto warunkiem do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka jest również brak zastosowania w stosunku do dziecka przepisów:

• art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego,
  

• ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.
  
  

Przepisy dotyczące funkcjonowania rodziny zastępczej zostały zawarte w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 332).

Zgodnie z art. 34 ww. ustawy, piecza zastępcza jest sprawowana w formie:

1. rodzinnej,
2. instytucjonalnej.
   
   

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ww. ustawy, umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 58 ust. 1 i art. 103 ust. 2.

W przypadku pilnej konieczności, na wniosek lub za zgodą rodziców dziecka, możliwe jest umieszczenie dziecka w rodzinnej pieczy zastępczej, na podstawie umowy zawartej między rodziną zastępczą lub prowadzącym rodzinny dom dziecka a starostą właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tej rodziny lub miejsce prowadzenia rodzinnego domu dziecka. O zawartej umowie starosta zawiadamia niezwłocznie sąd (art. 35 ust. 2).

W myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy, formami rodzinnej pieczy zastępczej są:

1. rodzina zastępcza:
   1. spokrewniona,
   2. niezawodowa,
   3. zawodowa, w tym zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego i zawodowa specjalistyczna;
2. rodzinny dom dziecka.

Stosownie zaś do art. 41 tej ustawy, rodzinę zastępczą lub rodzinny dom dziecka tworzą małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim, u których umieszczono dziecko w celu sprawowania nad nim pieczy zastępczej, z zastrzeżeniem art. 55 i 58.

Zgodnie z art. 49 ww. ustawy, obowiązek sprawowania pieczy nad dzieckiem i jego wychowania rodzina zastępcza lub prowadzący rodzinny dom dziecka podejmuje z dniem faktycznego umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka na mocy orzeczenia sądu, umowy, o której mowa w art. 35 ust. 2, oraz w sytuacjach określonych w art. 58 ust. 1 pkt 2 i 3.

Natomiast instytucja rodziny zastępczej oraz opiekuna prawnego dziecka, określona została w przepisach ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 94 § 3 ww. kodeksu, jeżeli żadnemu z rodziców nie przysługuje władza rodzicielska albo jeżeli rodzice są nieznani, ustanawia się dla dziecka opiekę.

W myśl art. 145 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, opiekę ustanawia się dla małoletniego w wypadkach przewidzianych w tytule II niniejszego kodeksu. Natomiast § 2 cyt. artykułu stanowi, że opiekę ustanawia sąd opiekuńczy, skoro tylko poweźmie wiadomość, że zachodzi prawny po temu powód.

Instytucję rodziny zastępczej reguluje przepis art. 112¹ § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, który stanowi, że obowiązek i prawo wykonywania bieżącej pieczy nad dzieckiem umieszczonym w pieczy zastępczej, jego wychowania i reprezentowania w tych sprawach, a w szczególności w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na zaspokojenie jego potrzeb, należą do rodziny zastępczej, prowadzącego rodzinny dom dziecka albo kierującego placówką opiekuńczo-wychowawczą, regionalną placówką opiekuńczo-terapeutyczną lub interwencyjnym ośrodkiem preadopcyjnym. Pozostałe obowiązki i prawa wynikające z władzy rodzicielskiej należą do rodziców dziecka.

Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli sąd opiekuńczy postanowił inaczej art. 1121 § 2 ww. ustawy.

Funkcja rodziny zastępczej nie jest więc tożsama z funkcją opiekuna prawnego. Opiekuna prawnego ustanawia się do sprawowania opieki nad małoletnim dzieckiem, w związku z brakiem rodziców lub całkowitym pozbawieniem ich władzy rodzicielskiej. Natomiast umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej występuje w sytuacji, gdy rodzice dziecka nie zapewniają dziecku właściwej opieki rodzicielskiej. Rodzina zastępcza wykonuje funkcje zapewniające dziecku warunki rozwoju i wychowania odpowiednie do jego stanu zdrowia i poziomu rozwoju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od dnia 1 lipca 2003 r. prowadzi placówkę opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego. Placówka ta działa na podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej W 2015 r. w placówce przebywało średnio 8 wychowanków. Dla 7 Wnioskodawca był ustanowiony przez Sąd Rodzinny opiekunem prawnym, dla 4 wychowanków od 27 marca 2005 r., a dla kolejnych od dnia 17 grudnia 2007 r., od 28 kwietnia 2008 r., i od 12 listopada 2013 r. W tym okresie wśród wychowanków nie było wychowanków pełnoletnich, podopieczni nie osiągali również dochodów. Do zadań i obowiązków Wnioskodawcy należy podejmowanie wszelkich czynności i działań mających na celu wychowanie wychowanków, dbanie o ich potrzeby, rozwój fizyczny i emocjonalny, utrzymywanie kontaktów ze szkołą, służbą zdrowia, sądem rodzinnym, ośrodkiem pomocy społecznej. Wnioskodawca jest organizatorem pieczy zastępczej. Podopieczni zostali umieszczeni w placówce rodzinnej, prowadzonej przez Wnioskodawcę, decyzją sądu i skierowaniem Prezydenta Miasta. Dotychczas Wnioskodawca nie korzystał z ulgi prorodzinnej w stosunku do wychowanków.

Podkreślenia wymaga fakt, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W świetle powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że jednym z warunków określonych przez ustawodawcę stanowiących podstawę do skorzystania z odliczenia od podatku dochodowego, w przypadku wychowywania dzieci, jest sprawowanie opieki poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Zaznaczyć należy, że w świetle art. 27f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystarczy faktyczne sprawowanie opieki nad dzieckiem, ale musi być spełniony wymóg formalnoprawny ustanowienia rodziny zastępczej przez sąd. Ponadto, warunkiem uzyskania ulgi jest posiadanie statusu opiekuna prawnego w stosunku do dzieci zamieszkujących w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy za 2014 r. i 2015 r. przysługuje prawo do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania małoletnich dzieci, ponieważ sprawował On nad nimi opiekę na podstawie orzeczenia Sądu i skierowania Prezydenta miasta, poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej. Ponadto Wnioskodawca pełnił funkcję opiekuna prawnego w stosunku do dzieci z Nim zamieszkujących. Tym samym, Wnioskodawca spełnia ustawowe warunki do ulgi prorodzinnej, określone w art. 27f ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ma prawo do jej odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2014 r. i 2015 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza jednocześnie, że prawo do ulgi lub zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając bowiem na uwadze treść art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.