2016.10.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1-2/4512-1-48/16-3/PG
z 18 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2007 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną 1 ha gruntu w miejscowości M. w pow. (…).

W Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego grunt ten w chwili zakupu miał oznaczenie MN2 i przeznaczony był pod budownictwo jednorodzinne (wypis i wyrys z MPZP – w załączeniu). Zainteresowany w 2008 r. grunt ten podzielił geodezyjnie na 10 działek – po ok. 950 m² każda.

Jedną z tych działek być może Wnioskodawca będzie chciał zachować dla siebie, natomiast pozostałe zaczął sprzedawać (pierwsza transakcja miała miejsce w listopadzie 2015 r., o czym poniżej).

Wnioskodawca nie posiada i nie posiadał (żona również) statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Przedmiotowy grunt nie był i nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z tego gruntu nie dokonywano i nie dokonuje się zbioru i sprzedaży płodów rolnych.
Grunt nie został nabyty przez Wnioskodawcę (ani przez żonę) w celu prowadzenia działalności gospodarczej.
W 2008 r. Zainteresowany wystąpił o podział gruntu o powierzchni 1 ha na 10 działek.
Działki te nie były i nie są udostępniane odpłatnie innym osobom na podstawie żadnej z umów (najem, dzierżawa, użyczenie itp.).
Do jednej działki została doprowadzona energia elektryczna. Działka ta miała być przeznaczona dla rodziny Wnioskodawcy, aby w przyszłości wybudować na niej dom jednorodzinny. W chwili obecnej Zainteresowany nie jest jednak w stanie stwierdzić, czy rzeczywiście w przyszłości wybuduje się na tej działce.
Poza tym żadne inne inwestycje nie zostały poczynione na przedmiotowym gruncie.
Teren jest nieuzbrojony, brak jest ogrodzenia, Wnioskodawca nie występował również o warunki zabudowy.
Grunt został podzielony na 10 działek z myślą o sprzedaży kilku nabywcom.
W celu sprzedaży działek Zainteresowany zamieszcza ogłoszenia w internecie i na banerach reklamowych – o chęci ich sprzedaży.
Do chwili obecnej zostały sprzedane 4 działki.
Dwie pierwsze zostały sprzedane podczas jednej transakcji w listopadzie 2015 r.
Kolejna – w kwietniu 2016 r.
Ostatnia – w lipcu 2016 r.
W przeszłości (w maju i czerwcu 2007 r.) zostały sprzedane dwie działki budowlane w zupełnie innej miejscowości o powierzchni 1297 m² oraz o powierzchni 1150 m², nabyte w listopadzie 2006 r.
Aktualnie Wnioskodawca nie planuje nabywać kolejnych nieruchomości.
Zainteresowany poinformował, że w chwili obecnej nadal zamieszcza ogłoszenia z myślą o sprzedaży pozostałych działek budowlanych w M.
Również Zainteresowany poinformował, że jest (wraz z małżonką) w posiadaniu gruntów rolnych w miejscowości K. Grunty te również zamierzają sprzedać. W tym celu również zamieszcza ogłoszenia w internecie.
Niezależnie od powyższego Wnioskodawca jest również współwłaścicielem (wraz z inną osobą prywatną) działki o powierzchni 1695 m², położonej we wsi L, na terenach oznaczonych w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego symbolem MR – tereny zabudowy zagrodowej, przeznaczone pod zabudowę o charakterze siedliskowym składającą się z budynków mieszkalnych wchodzących w skład gospodarstw rolnych, budynków i urządzeń służących wyłącznie produkcji rolnej oraz przetwórstwu rolno spożywczemu.
Działka ta również jest ogłaszana w internecie pod kątem sprzedaży.

Reasumując, spośród 10 działek w M., Wnioskodawca sprzedał 4.

Do tej pory Zainteresowany był przekonany, że w myśl art. 113 Ustawy o podatku od towarów i usług: „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł”.

Dlatego też Wnioskodawca nie odprowadził podatku VAT od ceny sprzedaży tych dwóch pierwszych działek w M., sprzedanych w listopadzie 2015 r., za kwotę ok. 98.000 zł.

Zainteresowany nie uczynił tego również w przypadku sprzedaży działki w M. w kwietniu br. za kwotę ok. 50.000 zł.

Z uwagi jednak na dochodzące do Wnioskodawcy sprzeczne informacje, zwrócił się w celu ostatecznego wyjaśnienia problemu.

Od tej ostatnio sprzedanej działki w M. (w lipcu br.) Wnioskodawca postanowił odprowadzić podatek VAT do dnia 25 sierpnia 2016 r.

W tym celu Zainteresowany dokonał w lipcu rejestracji, jako podatnik podatku VAT.

Natomiast w piśmie z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowany wskazał, że:

Ad 1.

Grunt w K., położony tuż przy autostradzie, został nabyty jako grunt rolny (rola klasy II). Wnioskodawca liczył na to, że będzie można go z czasem przekształcić w grunt przemysłowy, podobnie do gruntów położonych w sąsiedniej gminie i w następstwie tego – z korzyścią odsprzedać.

Niestety sprawa jest skomplikowana o tyle, że na przekształcenie gruntu klasy II wymagana jest zgoda Ministerstwa Rolnictwa, o czym w chwili nabycia tego gruntu Wnioskodawca nie wiedział. Zatem nie ma na razie szans na takie przekształcenie.

Więcej. Sprawa sprzedaży tego gruntu, nawet jako gruntu rolnego, mocno się skomplikowała po wejściu w życie ustawy z dnia 1 maja 2016 r. Nie każdy bowiem może go teraz nabyć. Zainteresowany liczy się więc z tym, że ów grunt zostanie w rodzinie. Prawdopodobnie przekaże go dzieciom lub wnukom.

Odnośnie gruntu w L., jest to działka siedliskowa, którą Zainteresowany zakupił wspólnie z przyjacielem z myślą o odsprzedaży z zyskiem.

Z powodu jednak braku jakiegokolwiek zainteresowania tym gruntem Wnioskodawca będzie chciał albo odsprzedać przyjacielowi swoją część po cenie zakupu, aby odzyskać „zamrożone” środki finansowe, albo odkupić od niego jego część również po cenie zakupu – w celu rozpoczęcia budowy domu.

Ad 2.

Co do gruntu w L., to już w chwili zakupu była to działka siedliskowa o powierzchni ok. 1700 m², która nie wymagała dalszych przekształceń. Kupiona była jako siedliskowa i miała być odsprzedana z zyskiem też jako siedliskowa. W Ad 1 zostały opisane również trudności z tym związane i dalsze plany co do tej działki.

Ad 3.

Zainteresowany nie występował o administracyjne decyzje o warunkach zabudowy dla ww. gruntów.

Ad 4.

Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje ww. gruntów w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ani w działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ww. ustawy.

Ad 5.

Zainteresowany nie wykorzystywał i nie wykorzystuje ww. gruntów w ogóle na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Ad 6.

W miejscowości L. nie były i nie są dokonywane zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych. Ziemia leży odłogiem.

W miejscowości K. były i są dokonywane zbiory, ale nie przez Wnioskodawcę. Grunt ten jest użyczony w bezpłatne użytkowanie znajomemu rolnikowi.

Ad 7.

W odpowiedzi na pytanie o treści: „Czy ww. nieruchomości były/są udostępniane osobom trzecim na podstawie np. umowy dzierżawy, najmu lub użyczenia? Jeśli tak, to czy były/są to czynności odpłatne i w jakim okresie miały miejsce? (informację dla każdej działki gruntu należy podać odrębnie)” Wnioskodawca odpowiedział, że:

Tak, grunt w K. (rola klasy II) był i jest użyczany bezpłatnie znajomemu rolnikowi. Użyczenie trwa nieprzerwanie od chwili kupna gruntu w 2008 r. od poprzedniego właściciela.

Grunt w L. leży odłogiem. Nikomu nie był i nie jest udostępniany.

Ad 8.

W miejscowości K. – Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów. Jest to grunt klasy II bez perspektyw na przekształcenie w inny (przemysłowy, czy budowlany).

W miejscowości L. wspólnie z przyjacielem Zainteresowany poniósł koszty doprowadzenia energii elektrycznej do działki. Były to jedyne koszty poniesione w L.

Ad 9.

W M. – Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP) został sporządzony zanim Wnioskodawca nabył ten grunt. Kupił już grunt przekształcony na budowlany i tylko go podzielił na 10 działek. Do jednej działki doprowadził energię elektryczną.

W K. obowiązuje MPZP sprzed wielu lat i nie ma na razie jakichkolwiek szans na zmiany. Taki stan Wnioskodawca zastał w momencie kupna i taki stan trwa do chwili obecnej. Tak, jak zostało opisane powyżej, jest to rola klasy II.

Zainteresowany występował tylko do wójta z pismami uzasadniającymi korzyści z przekształcenia tego gruntu w grunt przemysłowy. Bezskutecznie.

W L. MPZP został sporządzony zanim Wnioskodawca nabył ten grunt. Zainteresowany kupił wspólnie z przyjacielem grunt – działkę, która miała charakter działki siedliskowej.

Ad 10.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści: „Czy zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego istnieje możliwość zabudowy opisanych we wniosku działek (budynkami lub budowlami)?” Wnioskodawca odpowiedział, że:

TAK – w M. i w L.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca powinien odprowadzać podatek VAT od sprzedawanych działek budowlanych w M.?
Czy Zainteresowany powinien odprowadzić podatek VAT już przy pierwszej transakcji sprzedaży w listopadzie 2015 r.? Jeżeli nie, to od której transakcji należałoby już podatek VAT odprowadzać?
Czy Wnioskodawca powinien odprowadzać podatek VAT od sprzedawanych działek budowlanych w M. jeżeli wartość sprzedaży nie przekroczyłaby łącznie w danym roku podatkowym kwoty 150.000 zł?
Czy Zainteresowany będzie zmuszony odprowadzić podatek VAT od sprzedanego gruntu rolnego w miejscowości K. (gdyby znalazł kupca)?
Czy Zainteresowany będzie zmuszony odprowadzić podatek VAT od sprzedanego gruntu rolnego (działka siedliskowa) w miejscowości L. (gdyby znalazł kupca)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku):

Ad 1.

TAK, ale dopiero po przekroczeniu w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. W myśl art. 113.1. Ustawy o podatku od towarów i usług:

„Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.”.

Ad 2.

NIE. W 2015 r. Zainteresowany sprzedał tylko jedną działkę za kwotę ok 50.000 zł, a więc dużo poniżej kwoty 150.000 zł, przywołanej w art. 113.1. Ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad 3.

NIE – w myśl art. 113.1. Ustawy o podatku od towarów i usług:

„Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.”.

Ad 4.

NIE, ponieważ jest to grunt rolny (rola klasy II).

Ad 5.

TAK, ale dopiero po przekroczeniu w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. W myśl art. 113.1. Ustawy o podatku od towarów i usług:

„Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu – w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Jednak w myśl art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższych przepisów należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady – „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast na podstawie art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając powyższe uwagi na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania transakcji zbycia nieruchomości jako czynności będącej elementem działalności gospodarczej, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 262/14, w którym Sąd stwierdził m.in., że: „(…) co do kryteriów, jakimi należy się kierować przy ocenie charakteru prawnopodatkowego określonej czynności, przyjąć należy, że okoliczności wynikające z działań, które mają być podjęte przez Skarżącą na nabytych działkach o przeznaczeniu aktywizacji gospodarczej w zakresie planowanego i odpłatnego wydzierżawiania gruntu do czasu ich zaplanowanej sprzedaży wskazują raczej na obrót mieniem wykorzystywanym uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej niż na zarządzanie majątkiem osobistym”.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w 2007 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną 1 ha gruntu w miejscowości M. w pow. w. W Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego grunt ten w chwili zakupu miał oznaczenie MN2 i przeznaczony był pod budownictwo jednorodzinne. Zainteresowany w 2008 r. grunt ten podzielił geodezyjnie na 10 działek – po ok. 950 m² każda. Jedną z tych działek być może Wnioskodawca będzie chciał zachować dla siebie, natomiast pozostałe zaczął sprzedawać (pierwsza transakcja miała miejsce w listopadzie 2015 r.). Wnioskodawca nie posiada i nie posiadał (żona również) statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotowy grunt nie był i nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z tego gruntu nie dokonywano i nie dokonuje się zbioru i sprzedaży płodów rolnych. Grunt nie został nabyty przez Wnioskodawcę (ani przez żonę) w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W 2008 r. Zainteresowany wystąpił o podział gruntu o powierzchni 1 ha na 10 działek. Działki te nie były i nie są udostępniane odpłatnie innym osobom na podstawie żadnej z umów (najem, dzierżawa, użyczenie itp.). Do jednej działki została doprowadzona energia elektryczna. Działka ta miała być przeznaczona dla rodziny Wnioskodawcy, aby w przyszłości wybudować na niej dom jednorodzinny. W chwili obecnej Zainteresowany nie jest jednak w stanie stwierdzić, czy rzeczywiście w przyszłości wybuduje się na tej działce. Poza tym żadne inne inwestycje nie zostały poczynione w przedmiotowym gruncie. Teren jest nieuzbrojony, brak jest ogrodzenia, Wnioskodawca nie występował również o warunki zabudowy. Grunt został podzielony na 10 działek z myślą o sprzedaży kilku nabywcom. W celu sprzedaży działek Zainteresowany zamieszcza ogłoszenia w internecie i na banerach reklamowych – o chęci ich sprzedaży. Do chwili obecnej zostały sprzedane 4 działki. Dwie pierwsze zostały sprzedane podczas jednej transakcji w listopadzie 2015 r. Kolejna – w kwietniu 2016 r. Ostatnia – w lipcu 2016 r. W przeszłości (w maju i czerwcu 2007 r.) zostały sprzedane dwie działki budowlane w zupełnie innej miejscowości o powierzchni 1297 m2 oraz o powierzchni 1150 m², nabyte w listopadzie 2006 r. Aktualnie Wnioskodawca nie planuje nabywać kolejnych nieruchomości. Zainteresowany poinformował, że w chwili obecnej nadal zamieszcza ogłoszenia z myślą o sprzedaży pozostałych działek budowlanych w M. Również Zainteresowany poinformował, że jest (wraz z małżonką) w posiadaniu gruntów rolnych w miejscowości K. Grunty te również zamierzają sprzedać. W tym celu również zamieszcza ogłoszenia w internecie. Niezależnie od powyższego Wnioskodawca jest również współwłaścicielem (wraz z i inną osobą prywatną) działki o powierzchni 1695 m², położonej we wsi L., na terenach oznaczonych w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego symbolem MR – tereny zabudowy zagrodowej, przeznaczone pod zabudowę o charakterze siedliskowym składającą się z budynków mieszkalnych wchodzących w skład gospodarstw rolnych, budynków i urządzeń służących wyłącznie produkcji rolnej oraz przetwórstwu rolno spożywczemu. Działka ta również jest ogłaszana w internecie pod kątem sprzedaży. Reasumując, spośród 10 działek w M., Wnioskodawca sprzedał 4. Od tej ostatnio sprzedanej działki w M. (w lipcu br.) Wnioskodawca postanowił odprowadzić podatek VAT do dnia 25 sierpnia 2016 r. W tym celu Zainteresowany dokonał w lipcu rejestracji, jako podatnik podatku VAT.

Ponadto, Zainteresowany wskazał, że grunt w K., położony tuż przy autostradzie, został nabyty jako grunt rolny (rola klasy II). Wnioskodawca liczył na to, że będzie można go z czasem przekształcić w grunt przemysłowy, podobnie do gruntów położonych w sąsiedniej gminie i w następstwie tego – z korzyścią odsprzedać. Sprawa jest skomplikowana o tyle, że na przekształcenie gruntu klasy II wymagana jest zgoda Ministerstwa Rolnictwa, o czym w chwili nabycia tego gruntu Wnioskodawca nie wiedział. Zatem nie ma na razie szans na takie przekształcenie. Sprawa sprzedaży tego gruntu, nawet jako gruntu rolnego, mocno się skomplikowała po wejściu w życie ustawy z dnia 1 maja 2016 r. Nie każdy bowiem może go teraz nabyć. Zainteresowany liczy się więc z tym, że ów grunt zostanie w rodzinie. Prawdopodobnie przekaże go dzieciom lub wnukom. Odnośnie gruntu w L., jest to działka siedliskowa, którą Zainteresowany zakupił wspólnie z przyjacielem z myślą o odsprzedaży z zyskiem. Z powodu jednak braku jakiegokolwiek zainteresowania tym gruntem Wnioskodawca będzie chciał albo odsprzedać przyjacielowi swoją część po cenie zakupu, aby odzyskać „zamrożone” środki finansowe, albo odkupić od niego jego część również po cenie zakupu – w celu rozpoczęcia budowy domu.

Odnośnie gruntu w K., położonego tuż przy autostradzie, Zainteresowany występował na przestrzeni lat do wójta Gminy z kilkoma pismami, argumentującymi zalety przekształcenia tego gruntu (rola klasy II) w grunt przemysłowy. Zainteresowany nie zamierzał występować i nie występował o przekwalifikowanie tego gruntu pod kątem przeznaczenia pod zabudowę. Wnioskodawca chciał go tylko przekształcić w grunt przemysłowy (nie działki budowlane) i w całości odsprzedać. Powyżej zostały opisane trudności z tym związane. Co do gruntu w L., to już w chwili zakupu była to działka siedliskowa o powierzchni ok. 1700 m², która nie wymagała dalszych przekształceń. Kupiona była jako siedliskowa i miała być odsprzedana z zyskiem też jako siedliskowa. Zainteresowany nie występował o administracyjne decyzje o warunkach zabudowy dla ww. gruntów. Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje ww. gruntów w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ani w działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ww. ustawy. Zainteresowany nie wykorzystywał i nie wykorzystuje ww. gruntów w ogóle na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. W miejscowości L. nie były i nie są dokonywane zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych. Ziemia leży odłogiem. W miejscowości K. były i są dokonywane zbiory, ale nie przez Wnioskodawcę. Grunt ten jest użyczony w bezpłatne użytkowanie znajomemu rolnikowi. W odpowiedzi na pytanie o treści: „Czy ww. nieruchomości były/są udostępniane osobom trzecim na podstawie np. umowy dzierżawy, najmu lub użyczenia? Jeśli tak, to czy były/są to czynności odpłatne i w jakim okresie miały miejsce? (informację dla każdej działki gruntu należy podać odrębnie)” Wnioskodawca odpowiedział, że:

Tak, grunt w K. (rola klasy II) był i jest użyczany bezpłatnie znajomemu rolnikowi. Użyczenie trwa nieprzerwanie od chwili kupna gruntu w 2008 r. od poprzedniego właściciela.

Grunt w L. leży odłogiem. Nikomu nie był i nie jest udostępniany.

W miejscowości K. – Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów. Jest to grunt klasy II bez perspektyw na przekształcenie w inny (przemysłowy, czy budowlany).

W miejscowości L. wspólnie z przyjacielem Zainteresowany poniósł koszty doprowadzenia energii elektrycznej do działki. Były to jedyne koszty poniesione w L.

Zainteresowany występował tylko do wójta z pismami uzasadniającymi korzyści z przekształcenia tego gruntu w grunt przemysłowy. Bezskutecznie.

W L. MPZP został sporządzony zanim Wnioskodawca nabył ten grunt. Zainteresowany kupił wspólnie z przyjacielem grunt – działkę, która miała charakter działki siedliskowej.

TAK – w M. i w L.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące tego, czy powinien on odprowadzić podatek VAT od sprzedawanych działek budowlanych w M. (jeżeli tak, to w którym momencie) oraz czy będzie zmuszony odprowadzić podatek VAT od sprzedaży gruntu rolnego w miejscowości K. oraz w miejscowości L. (gdyby znalazł kupca).

W rozpatrywanej sprawie, w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy Zainteresowany w odniesieniu do czynności sprzedaży działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Wskazać należy, że w takich przypadkach wymaga to każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W świetle powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży działek budowlanych w M. oraz gruntu rolnego w miejscowości K. oraz L. Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem grunty te stanowią jego majątek prywatny.

Przedmiotowe grunty nie były i nie są przez Zainteresowanego wykorzystywane w działalności gospodarczej. Co prawda Wnioskodawca poniósł nakłady związane z ogłoszeniem sprzedaży nieruchomości w internecie oraz w M. dokonał podziału na 10 działek (w tym do jednej z nich przeznaczonej na wybudowanie dla siebie domu jednorodzinnego doprowadził energię elektryczną) a grunt w K. jest użyczony w bezpłatne użytkowanie znajomemu rolnikowi oraz do jednej działki w L. poniósł wraz z przyjacielem koszty doprowadzenia energii elektrycznej, jednakże zdarzeń tych nie można uznać za środki zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działanie związane z zarządem majątkiem prywatnym. Zainteresowany nie poniósł żadnych innych nakładów związanych z przygotowaniem tych nieruchomości do sprzedaży.

W związku z nieodpłatnym użyczeniem przez Wnioskodawcę gruntu w K. należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Staatssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council, w którym wskazano, że podmiot prowadzący stale i wyłącznie działalność nieodpłatną nie może być uznany za podatnika.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że zbycie przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku nieruchomości, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Zatem w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Zainteresowany wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, sprzedaż wymienionych nieruchomości, tj. działek budowlanych w M., gruntu rolnego w miejscowości K. oraz L. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ z tytułu tej czynności Zainteresowany nie będzie podatnikiem tego podatku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem z tytułu tej transakcji nie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Czyli Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od sprzedawanych działek budowlanych w M., gruntu rolnego w miejscowości K. oraz L.

Zatem, uwzględniając powyższe rozstrzygnięcie stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane w całości za nieprawidłowe ponieważ – jak zostało wskazane – w stosunku do sprzedaży przedmiotowych nieruchomości nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w tym także wskazany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku art. 113 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy podkreślić, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Informuje się również, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony ani współwłaściciela działki w miejscowości K.

Dodatkowo zwrócić należy uwagę, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w cyt. wyżej art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. W konsekwencji Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin