Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.467.2016.2.MWj
z 24 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będących towarami handlowymi - jest nieprawidłowe;

• prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia towarów i usług niezbędnych do wykonania przebudowy, nadbudowy i zmiany funkcji na dom wielorodzinny z pomieszczeniami gospodarczymi – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będących towarami handlowymi;
  

• prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia towarów i usług niezbędnych do wykonania przebudowy, nadbudowy i zmiany funkcji na dom wielorodzinny z pomieszczeniami gospodarczymi.
  
  

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kupna sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, usług budowlanych. Jest czynnym podatnikiem VAT. W zakresie podatku dochodowego rozlicza się na zasadach ogólnych - podatek liniowy. Wnioskodawca zamierza nabyć nieruchomość zlok. ... zabudowaną budyniem jednorodzinnym oraz pomieszczeniami gospodarczymi (powierzchnia działki to 870 m²). Nieruchomość ta zostanie wpisana do KPiR do rubryki 10 jako towar handlowy. Przy zakupie Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT (nieruchomość zostanie kupiona na drodze licytacyjnego zniesienia współwłasności na skutek orzeczenia sądu, zostanie zapłacony PCC). Budynek mieszkalny jak i pomieszczenia gospodarcze pochodzą w większości z 1935 r. oraz z lat późniejszych - ostatnie przebudowy co najmniej 30 lat temu. Wnioskodawca zamierza dokonać przebudowy, rozbudowy i zmiany funkcji na dom wielorodzinny z 6 odrębnymi mieszkaniami oraz odrębnymi 6-cioma pomieszczeniami gospodarczymi. Do czasu sprzedaży licytacyjnej budynek był zamieszkany. Wnioskodawca nie zamierza udostępniać budynku osobom trzecim w formie umowy najmu lub innej o podobnym charakterze i bezpośrednio po zakupie i otrzymaniu stosownych pozwoleń przystąpić do robót związanych z przebudową i rozbudową budynku i pomieszczeń gospodarczych. Przewidywane koszty przebudowy, rozbudowy i zmiany sposobu użytkowania będą większe niż 30 % wartości początkowej nieruchomości.

Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Pomieszczenia gospodarcze stanowią budynki w rozumieniu ustawy Prawo Budowlane.

Na pytanie nr 3 o treści: „W jaki sposób został sklasyfikowany budynek mieszkalny jednorodzinny oraz pomieszczenia gospodarcze na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.)?”, Wnioskodawca wskazał, że „Budynek mieszkalny wg PKOB 1110, Budynek gospodarczy PKOB 1242.”

Zarówno budynek mieszkalny jaki pomieszczenia gospodarcze będą wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT (będą przedmiotem sprzedaży jako towary handlowe).

Budynek mieszkalny jak i pomieszczenia gospodarcze zostały wybudowane w 1935 (zgodnie z wypisem z rejestru gruntów i budynków) i prawdopodobnie wówczas zasiedlone, Wnioskodawca nie potrafi wskazać dokładnej daty.

Pierwszego zajęcia zarówno budynku mieszkalnego jak i pomieszczeń gospodarczych dokonał ówczesny właściciel w okolicach roku 1935, do dnia sprzedaży licytacyjnej zarówno budynek mieszkalny jak i pomieszczenia gospodarcze były użytkowane (zajęte) przez poprzednich właścicieli (spadkobierców wcześniejszych właścicieli) od kilkudziesięciu lat.

Jak wskazano powyżej od pierwszego zajęcia (używania) zarówno budynku mieszkalnego jak i pomieszczeń gospodarczych minęło kilkadziesiąt lat, czyli upłynął okres dłuższy niż 2 lata od pierwszego zajęcia (używania) zarówno dla budynku mieszkalnego jak i pomieszczeń gospodarczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną sprzedażą mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będących towarami handlowymi w działalności gospodarczej Wnioskodawcy należy w/w sprzedaż opodatkować podatkiem VAT i czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia towarów i usług niezbędnych do wykonania przebudowy, nadbudowy i zmiany funkcji na dom jednorodzinny z pomieszczeniami gospodarczymi.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  

• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub
  

• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
  
  

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej obiekt budowlany będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy). Bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa powyżej, pod warunkiem że:

• w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  

• dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
  
  
  

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika, że sprzedaż lokali mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków, budowli lub ich części oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zakupi budynek mieszkalny od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej na podstawie postanowienia Sądu o przysądzeniu własności na skutek licytacyjnego zniesienia współwłasności. Budynek i pomieszczenia gospodarcze kupowane będą w celu dalszej odsprzedaży. Przy nabyciu budynku i pomieszczeń gospodarczych nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Następnie będą ponoszone wydatki na remont, przebudowę i rozbudowę towaru handlowego przekraczające 30% jego ceny. Budynek mieszkalny zostanie zakupiony jako towar handlowy (a nie jako środek trwały). Nabywany budynek nie był i nie będzie przedmiotem umów najmu lub dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że nabycie budynku i pomieszczeń gospodarczych jak wskazał Wnioskodawca, następować będzie w wyniku czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zakup dokonany od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej), a zatem w momencie nabycia nie dojdzie do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Budynek mieszkalny i pomieszczenia gospodarcze nie był i nie będzie przedmiotem umów najmu lub dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, czyli nie nastąpi oddanie do użytkowania lokalu lub budynku w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W związku z powyższym dostawa budynku lub lokali stanowiących odrębną własność nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, gdyż nie doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Dostawa będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia.

W przedmiotowej sprawie dostawa budynku lub odrębnych lokali będzie mogła natomiast korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż przy nabyciu budynku i pomieszczeń gospodarczych Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jak również Wnioskodawca nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie lokalu/budynku, gdyż przedmiotem dostawy nie będzie środek trwały Wnioskodawcy, lecz towar handlowy przeznaczony do dalszej sprzedaży. W związku z powyższym sprzedaż odrębnych lokali/budynku lub pomieszczeń gospodarczych podlega zwolnieniu od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W kwestii prawa do odliczenia podatku VAT w związku z wydatkami na remont/ulepszenie należy zauważyć co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca, jako czynny podatnik podatku VAT, zamierza dokonać zakupu budynku i pomieszczeń gospodarczych w celu dalszej odsprzedaży, których to sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawca nie będzie spełniał podstawowego warunku uprawniającego do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w wydatkach na remont, rozbudowę i przebudowę budynku, gdyż sprzedaż przez Wnioskodawcę lokalu/budynku nie będzie związana z czynnością opodatkowaną podatkiem VAT (nastąpi sprzedaż zwolniona).

W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w wydatkach na remont, przebudowę i rozbudowę sprzedawanych lokali/budynku. W związku z powyższym Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z podatku VAT przy sprzedaży lokali mieszkalnych i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali przy jednoczesnym braku możliwości odliczenia podatku VAT zawartego w wydatkach na przebudowę i rozbudowę budynku oraz pomieszczeń gospodarczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• jest nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będących towarami handlowymi;
  

• jest prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia towarów i usług niezbędnych do wykonania przebudowy, nadbudowy i zmiany funkcji na dom wielorodzinny z pomieszczeniami gospodarczymi.
  
  

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust.1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kupna sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, usług budowlanych. Wnioskodawca zamierza nabyć nieruchomość w ... zabudowaną budyniem jednorodzinnym oraz pomieszczeniami gospodarczymi (powierzchnia działki to 870 m²). Nieruchomość ta zostanie wpisana do KPiR do rubryki 10 jako towar handlowy. Przy zakupie Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT (nieruchomość zostanie kupiona na drodze licytacyjnego zniesienia współwłasności na skutek orzeczenia sądu, zostanie zapłacony PCC). Wnioskodawca zamierza dokonać przebudowy, rozbudowy i zmiany funkcji na dom wielorodzinny z 6 odrębnymi mieszkaniami oraz odrębnymi 6-cioma pomieszczeniami gospodarczymi. Wnioskodawca nie zamierza udostępniać budynku osobom trzecim w formie umowy najmu lub innej o podobnym charakterze i bezpośrednio po zakupie i otrzymaniu stosownych pozwoleń przystąpić do robót związanych z przebudową i rozbudową budynku i pomieszczeń gospodarczych. Przewidywane koszty przebudowy, rozbudowy i zmiany sposobu użytkowania będą większe niż 30 % wartości początkowej nieruchomości. Pomieszczenia gospodarcze stanowią budynki w rozumieniu ustawy Prawo Budowlane. Budynek mieszkalny jednorodzinny został sklasyfikowany wg PKOB 1110, a budynek gospodarczy wg PKOB 1242.

Zarówno budynek mieszkalny jaki pomieszczenia gospodarcze będą wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT (będą przedmiotem sprzedaży jako towary handlowe). Budynek mieszkalny jak i pomieszczenia gospodarcze zostały wybudowane w 1935 (zgodnie z wypisem z rejestru gruntów i budynków) i prawdopodobnie wówczas zasiedlone, Wnioskodawca nie potrafi wskazać dokładnej daty. Pierwszego zajęcia zarówno budynku mieszkalnego jak i pomieszczeń gospodarczych dokonał ówczesny właściciel w okolicach roku 1935, do dnia sprzedaży licytacyjnej zarówno budynek mieszkalny jak i pomieszczenia gospodarcze były użytkowane (zajęte) przez poprzednich właścicieli (spadkobierców wcześniejszych właścicieli) od kilkudziesięciu lat. Jak wskazano powyżej od pierwszego zajęcia (używania) zarówno budynku mieszkalnego jak i pomieszczeń gospodarczych minęło kilkadziesiąt lat, czyli upłynął okres dłuższy niż 2 lata od pierwszego zajęcia (używania) zarówno dla budynku mieszkalnego jak i pomieszczeń gospodarczych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będących towarami handlowymi.

Jak wynika z opisu sprawy sprzedaż mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będących towarami handlowymi odbędzie się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, dlatego ich dostawa stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i Wnioskodawca dla tej czynności będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednakże dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
  

• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
  

• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
  

• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
  

• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. mieszkania czy pomieszczenia gospodarcze), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem sprzedaży będą mieszkania i pomieszczenia gospodarcze jako odrębne lokale, które zostaną wpisane do KPiR do rubryki 10 jako towar handlowy.

Zatem skoro mieszkania i pomieszczenia gospodarcze będą stanowiły dla Wnioskodawcy towar handlowy, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku jednorodzinnego oraz pomieszczeń gospodarczych. Powyższe wynika z faktu, że pierwszego zajęcia (używania) zarówno budynku mieszkalnego jak i pomieszczeń gospodarczych dokonał ówczesny właściciel w okolicach roku 1935. Do tego momentu do dnia sprzedaży licytacyjnej zarówno budynek mieszkalny jak i pomieszczenia gospodarcze były użytkowane (zajęte) przez poprzednich właścicieli (spadkobierców wcześniejszych właścicieli) od kilkudziesięciu lat. Wobec powyższego od pierwszego zajęcia (używania) zarówno budynku mieszkalnego jak i pomieszczeń gospodarczych upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Należy wskazać, że Wnioskodawca zamierza dokonać przebudowy, rozbudowy i zmiany funkcji na dom wielorodzinny z 6 odrębnymi mieszkaniami oraz odrębnymi 6-cioma pomieszczeniami gospodarczymi. Przewidywane koszty przebudowy, rozbudowy i zmiany sposobu użytkowania będą większe niż 30 % wartości początkowej nieruchomości, ale nie będą one stanowiły ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca – mieszkania i pomieszczenia gospodarcze stanowią dla Zainteresowanego towar handlowy. W konsekwencji powyższego, sprzedaż mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile strony nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Zatem skoro sprzedaż mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to również sprzedaż gruntu, na którym usytuowane są ww. budynki – stosownie do treści art. 29a ust. 8 ustawy –będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o ile strony nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia towarów i usług niezbędnych do wykonania przebudowy, nadbudowy i zmiany funkcji na dom wielorodzinny z pomieszczeniami gospodarczymi – przytoczyć należy przepis art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kupna sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, usług budowlanych. Jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca chce nabyć nieruchomość zabudowaną budynkiem jednorodzinnym oraz pomieszczeniami gospodarczymi, która będzie towarem handlowym w Jego działalności gospodarczej. Następnie zamierza On dokonać przebudowy, rozbudowy i zmiany funkcji nieruchomości na dom wielorodzinny z 6 odrębnymi mieszkaniami oraz odrębnymi 6-cioma pomieszczeniami gospodarczymi. Jak stwierdzono powyżej sprzedaż mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będących towarami handlowymi przez Wnioskodawcę będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży mieszkań i pomieszczeń gospodarczych nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi związane z przebudową, rozbudową i zmianą funkcji nieruchomości na dom wielorodzinny z 6 odrębnymi mieszkaniami oraz odrębnymi 6-cioma pomieszczeniami gospodarczymi, będą wykorzystane do czynności zwolnionych. W konsekwencji nie będzie spełniony podstawowy warunek uprawniający Wnioskodawcę do odliczenia podatku od towarów i usług, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę i zmianę funkcji nieruchomości na dom wielorodzinny z 6 odrębnymi mieszkaniami oraz odrębnymi 6-cioma pomieszczeniami gospodarczymi, gdyż sprzedaż mieszkań i pomieszczeń gospodarczych przez Zainteresowanego nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że:

• sprzedaż mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile strony nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy. Zatem skoro sprzedaż mieszkań i pomieszczeń gospodarczych jako odrębnych lokali będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to również sprzedaż gruntu, na którym usytuowane są ww. budynki – stosownie do treści art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o ile strony nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy,
  

• Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę i zmianę funkcji nieruchomości na dom wielorodzinny z 6 odrębnymi mieszkaniami oraz odrębnymi 6-cioma pomieszczeniami gospodarczymi, ponieważ towary i usługi nabywane w związku z przebudową, rozbudową i zmianą funkcji ww. nieruchomości będą wykorzystywane do czynności zwolnionych.
  
  

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej prawa do zwolnienia od podatku VAT sprzedaży odrębnych lokali/budynku lub pomieszczeń gospodarczych, należy wskazać, że Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawnopodatkowy odnośnie przedmiotowych nieruchomości, jednakże oparty na innej podstawie prawnej niż to wskazano w uzasadnieniu interpretacji. Prawo do zwolnienia od podatku VAT dostawy przedmiotowych nieruchomości przysługuje Zainteresowanemu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, a nie jak wskazał Wnioskodawca na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Tak więc oceniając stanowisko Wnioskodawcy w ww. części należało uznać je za nieprawidłowe.

Natomiast oceniając stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej braku możliwości odliczenia podatku VAT zawartego w wydatkach na przebudowę i rozbudowę budynku oraz pomieszczeń gospodarczych należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.