Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.664.2016.1.KJ
z 27 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2016 r. (data wpływu 3 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład darowanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa (pytanie we wniosku oznaczone nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pan … – ojciec Wnioskodawczyni (zwany dalej Darczyńcą) od 1989 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Podstawową działalnością firmy Darczyńcy jest produkcja mebli biurowych i sklepowych. Ze względu na podeszły wiek Darczyńca planuje dokonanie aktem notarialnym darowizny na rzecz Wnioskodawczyni (pełnoletniej córki) w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej ZCP) obejmującej część posiadanego przez niego majątku: budynku produkcyjno-magazynowo-biurowego, maszyn i urządzeń służących do produkcji mebli, środków transportu, wyposażenia, zapasów materiałowych. Wnioskodawczyni przejmie również nazwę firmy, należności i zobowiązania Darczyńcy, bazę kontrahentów, umowy i pracowników firmy Darczyńcy. Wnioskodawczyni uważa, że przedmiotem darowizny będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, (co nie jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji prawa podatkowego). Wycena przedmiotu darowizny dokonana zostanie w wartościach rynkowych.

W oparciu o otrzymaną ZCP Wnioskodawczyni zamierza prowadzić własną indywidualną działalność gospodarczą (co wynika przede wszystkim ze zorganizowanego charakteru otrzymanych w drodze darowizny składników majątkowych). W efekcie powyższej darowizny, w związku z otrzymaniem części składników majątku, których przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, Wnioskodawczyni zamierza zakwalifikować je jako środki trwałe, ująć w ewidencji środków trwałych i amortyzować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Według jakiej wartości ustalić wartość początkową środków trwałych wchodzących w skład darowanej ZCP na potrzeby dokonywania odpisów amortyzacyjnych w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni?
2. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych otrzymanych w drodze darowizny od ojca stanowią koszty podatkowe w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni ?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartością początkową otrzymanych w drodze darowizny ZCP środków trwałych będzie ich wartość rynkowa z dnia nabycia, wyszczególniona w umowie darowizny; jednakże nie wyższa od różnicy pomiędzy wartością ZCP a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

W świetle art. 22g ust 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się wartość rynkową z dnia nabycia – w razie nabycia tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Art. 22g ust. 15 ww. ustawy stanowi, że w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Brzmienie art. 22g ust. 15 ww. ustawy wskazuje, że wartość ZCP oraz poszczególnych składników darowanego ZCP należy określić zgodnie z przepisami ustawy o spadkach i darowiznach (dalej ustawa psd).

Zgodnie z art. 8 ustawy psd, wartość nabytych w drodze spadku rzeczy i praw majątkowych należy określić w wartości rynkowej bez potrącania z ich wartości długów i ciężarów związanych z darowanym ZCR. Oznacza to, że obliczenie łącznej wartości początkowej nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, dokonywane na podstawie art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinno zostać przeprowadzone w ten sposób, że od sumy wartości rynkowej ZCP (bez pomniejszania jej wartości o długi i ciężary) należałoby odjąć wartość rynkową składników majątku niebędących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, (przy czym również wartość tych składników majątkowych nie byłaby pomniejszona o długi i ciężary, co jest zbieżne z przepisem art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze powyższe przepisy Wnioskodawczyni uważa, że wartością początkową otrzymanych w drodze darowizny środków trwałych będzie ich wartość rynkowa z dnia nabycia, wyszczególniona w umowie darowizny ZCP, jednakże nie wyższa niż różnica pomiędzy wartością tego ZCP a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe bądź wartości niematerialne i prawne.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z kolei treść art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 19 ust. 1 powołanej ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że ojciec Wnioskodawczyni (zwany dalej Darczyńcą) od 1989 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Podstawową działalnością firmy Darczyńcy jest produkcja mebli biurowych i sklepowych. Ze względu na podeszły wiek Darczyńca planuje dokonanie aktem notarialnym darowizny na rzecz Wnioskodawczyni (pełnoletniej córki) w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej ZCP) obejmującej część posiadanego przez niego majątku: budynku produkcyjno -magazynowo-biurowego, maszyn i urządzeń służących do produkcji mebli, środków transportu, wyposażenia, zapasów materiałowych. Wnioskodawczyni przejmie również nazwę firmy, należności i zobowiązania Darczyńcy, bazę kontrahentów, umowy i pracowników firmy Darczyńcy. Wnioskodawczyni uważa, że przedmiotem darowizny będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa. Wycena przedmiotu darowizny dokonana zostanie w wartościach rynkowych. W oparciu o otrzymaną ZCP Wnioskodawczyni zamierza prowadzić własną indywidualną działalność gospodarczą (co wynika przede wszystkim ze zorganizowanego charakteru otrzymanych w drodze darowizny składników majątkowych). W efekcie powyższej darowizny, w związku z otrzymaniem części składników majątku, których przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, Wnioskodawczyni zamierza zakwalifikować jako środki trwałe, ująć w ewidencji środków trwałych i amortyzować.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przy ustalaniu wartości początkowej nabytych w drodze darowizny składników majątku, wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które w świetle powołanych przepisów będą stanowić w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, przewidujący możliwość określenia ich wartości początkowej wg wartości rynkowej z dnia nabycia, o ile umowa darowizny nie określi ich wartości w niższej wysokości. Pamiętać przy tym należy, że wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy ustalić z uwzględnieniem cytowanego powyżej art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład darowanej ZCP na potrzeby dokonywania odpisów amortyzacyjnych w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego…. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.