Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.635.2016.2.MK
z 26 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 13 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania znaku towarowego w drodze darowizny (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 22 września 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.635.2016.1.MK (doręczonym w dniu 29 września 2016 r.), wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 13 października 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 6 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest między innymi obsługa firm i instytucji pod kątem reklamy, eventów, materiałów reklamowych.

Wnioskodawczyni w przyszłości otrzyma od małżonka w drodze darowizny niezarejestrowany znak towarowy będący przedmiotem prawa autorskiego (zwany dalej: „Znak towarowy”). Otrzymany Znak będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena niezarejestrowanego znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego. Wartość Znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać jego wartość rynkową. Znak w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3 500 zł. W związku z powyższym, po dokonaniu darowizny, Znak otrzymany przez Wnioskodawczynię zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności, zgodnie z wartością określoną w umowie darowizny na podstawie wyceny (wartości rynkowej Znaku), jako prawo autorskie.

W piśmie z dnia 5 października 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że niezarejestrowany znak towarowy, o którym mowa we wniosku stanowi utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r., nr 24, poz. 83). Wnioskodawczyni zaliczy znak towarowy, o którym mowa we wniosku, do autorskich praw majątkowych, o których mowa w art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Darowizna będzie dokonana z majątku osobistego męża do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni opodatkowuje dochody z prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatkiem liniowym według stawki 19%. Otrzymanie znaku towarowego nie będzie się wiązało, obecnie lub w przyszłości, z jakimkolwiek świadczeniem ze strony obdarowanego na rzecz darczyńcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy opisana w stanie faktycznym darowizna znaku towarowego będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem czy przychód z tytułu otrzymanego niezarejestrowanego znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego będzie zwolniony z tego podatku, a u Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych i jednocześnie Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do wykazania lub zgłoszenia uzyskanego przychodu z tytułu otrzymanej darowizny znaku towarowego do organu podatkowego w zeznaniu składanym na podstawie art. 45 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu od wartości niematerialnej i prawnej w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego utwór będący przedmiotem prawa autorskiego nabytego w drodze umowy darowizny, który będzie wykorzystywany gospodarczo dla potrzeb prowadzonej jednoosobowej działalności, od wartości początkowej określonej w umowie darowizny będącą jego wartością rynkową i czy po ewentualnej rejestracji tego Znaku Towarowego w trakcie amortyzacji będzie mogła dalej go amortyzować jako prawo autorskie?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 2 ust. l pkt 3 ustawy o PIT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny. Stosownie jednak do art. 3 pkt 2 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Z powyższego wynika zatem, że nabycie w drodze darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nabytego w drodze umowy darowizny podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało wyłączone spod władztwa ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem, podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny (tj. w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku darczyńcy), niezarejestrowany znak towarowy stanowiący przedmiot prawa autorskiego, a nabyty ww. znak będzie wykorzystywany do celów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do drugiej części pytania, zdaniem Wnioskodawczyni, opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie będzie kreowała po Jej stronie jakiegokolwiek innego rodzaju przychodu. Wnioskodawczyni nie będzie także zobowiązana do wykazania wartości otrzymanej darowizny, jako przychodu zwolnionego w jakiejkolwiek deklaracji, informacji, bądź zeznaniu podatkowym. Stanowisko Wnioskodawczyni wynika wprost z brzmienia przepisów prawa, a mianowicie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 20 ww. ustawy, zwolnienie nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej etc., jednak wyłączenie to nie znajdzie zastosowania w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym. Znak towarowy otrzymano bowiem w drodze darowizny – ergo zwolnienie znajdzie zastosowanie. Z kolei art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy, dotyczy obliczania wartości świadczeń w naturze, świadczeń nieodpłatnych oraz częściowo odpłatnych. Ze względu na fakt, że Wnioskodawczyni otrzyma znak towarowy w drodze darowizny, a więc w sposób nieodpłatny, to wskazane przepisy znajdą zastosowanie, a konkretnie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (określanie wartości świadczeń nieodpłatnych). Mając powyższe na uwadze stwierdzić można, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię praw do niezarejestrowanego znaku towarowego, tak jak opisano to w stanie faktycznym, jest otrzymaniem darowizny, tj. nieodpłatnie, a więc również nieodpłatnie z punktu widzenia regulacji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odnosząc się do grup podatkowych w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768, z późn. zm.), to zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

W ocenie Wnioskodawczyni, z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że „otrzymanie” (tj. nabycie), następuje od małżonka, czyli osoby z I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, a więc i ten wymóg ustawowy został spełniony. W ocenie Wnioskodawczyni, opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna nie będzie kreowała jakiegokolwiek rodzaju przychodu po Jej stronie, a więc nie będzie występował przychód do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymanie znaku towarowego w sposób opisany w zdarzeniu przyszłym będzie korzystało ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie kreowało żadnego innego przychodu podatkowego.

Dodatkowo, wartość otrzymanej darowizny – jako przychodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie podlega wykazaniu i zgłoszeniu do organu podatkowego w zeznaniu składanym na podstawie art. 45 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, Wnioskodawczyni stwierdza, że świadczenie (tj. przekazanie znaku towarowego w drodze darowizny) będzie miało nieodpłatny charakter, jego wartość obliczana będzie zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenie to zostanie otrzymane od małżonka, a więc osoby z I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, zaś art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania. Tak więc wszelkie wymogi do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały spełnione.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2013 r., nr ILPB1/415-846/13-6/AP. Powyższe zostało również potwierdzone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 stycznia 2015 r., nr IBPBII/l/436-3l6/14/MCz czy interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 stycznia 2015 r., nr IBPBI/1/415-1217/14/JS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Należy poinformować też, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86, z późn. zm.).

Końcowo wskazać należy, że zakres żądania Wnioskodawczyni wyznacza:

• zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
  

• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez Wnioskodawczynię oraz
  

• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawczyni w kontekście Jej wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko Wnioskodawczyni.
  
  

Należy również wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.