Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.819.2016.1.MK
z 26 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 13 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego nabytego w drodze darowizny oraz możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 22 września 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.635.2016.1.MK (doręczonym w dniu 29 września 2016 r.), wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 13 października 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 6 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest między innymi obsługa firm i instytucji pod kątem reklamy, eventów, materiałów reklamowych.

Wnioskodawczyni w przyszłości otrzyma od małżonka w drodze darowizny niezarejestrowany znak towarowy będący przedmiotem prawa autorskiego (zwany dalej: „Znak towarowy”). Otrzymany Znak będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena niezarejestrowanego znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego. Wartość Znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać jego wartość rynkową. Znak w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3 500 zł. W związku z powyższym, po dokonaniu darowizny, Znak otrzymany przez Wnioskodawczynię zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności, zgodnie z wartością określoną w umowie darowizny na podstawie wyceny (wartości rynkowej Znaku), jako prawo autorskie.

W piśmie z dnia 5 października 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że niezarejestrowany znak towarowy, o którym mowa we wniosku stanowi utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r., nr 24, poz. 83). Wnioskodawczyni zaliczy znak towarowy, o którym mowa we wniosku, do autorskich praw majątkowych, o których mowa w art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Darowizna będzie dokonana z majątku osobistego męża do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni opodatkowuje dochody z prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatkiem liniowym według stawki 19%. Otrzymanie znaku towarowego nie będzie się wiązało, obecnie lub w przyszłości, z jakimkolwiek świadczeniem ze strony obdarowanego na rzecz darczyńcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy opisana w stanie faktycznym darowizna znaku towarowego będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem czy przychód z tytułu otrzymanego niezarejestrowanego znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego będzie zwolniony z tego podatku, a u Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych i jednocześnie Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do wykazania lub zgłoszenia uzyskanego przychodu z tytułu otrzymanej darowizny znaku towarowego do organu podatkowego w zeznaniu składanym na podstawie art. 45 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu od wartości niematerialnej i prawnej w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego utwór będący przedmiotem prawa autorskiego nabytego w drodze umowy darowizny, który będzie wykorzystywany gospodarczo dla potrzeb prowadzonej jednoosobowej działalności, od wartości początkowej określonej w umowie darowizny będącą jego wartością rynkową i czy po ewentualnej rejestracji tego Znaku Towarowego w trakcie amortyzacji będzie mogła dalej go amortyzować jako prawo autorskie?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast w zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.;), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowe j(Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
   
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
  

• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego, mieści się w kategorii praw autorskich wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Znak towarowy będzie stanowił przedmiot prawa autorskiego w oparciu o art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na mocy art. 1 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. Wnioskodawczyni wskazuje również na treść art. 1 ust. 4 tej ustawy, w myśl którego ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że niezarejestrowany znak towarowy może stanowić utwór w odniesieniu do którego przysługują prawa ochronne wynikające z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, niezależnie od objęcia lub nieobjęcia ich ochroną wynikającą z rejestracji w Urzędzie Patentowym (tak też J. Barta, System Prawa Prywatnego. Tom 13. Prawo autorskie, Warszawa 2008, s. 27-28).

Za możliwością uznania znaku za utwór autorski opowiada się Sąd Najwyższy (Wyroki SN z dnia 25 października 1988 r., sygn. akt II CR 143/88, OG Nr 3/1991, s. 57; z dnia 23 czerwca 1989 r., sygn. akt I CR 236/89, PUG Nr 7/1990, s. 19 oraz z dnia 6 marca 2002 r., sygn. akt V CKN 830/00, Legalis). Stoi on na stanowisku, że znak towarowy podlega ochronie prawnej przede wszystkim na podstawie przepisów ustawy – Prawo własności przemysłowej, może jednak korzystać z ochrony kumulatywnej. Może być bowiem chroniony również w oparciu o inne przepisy. Należą do nich zwłaszcza przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, ale ponadto również przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ochronę znaku towarowego na podstawie przepisów prawa autorskiego dopuszcza też ogólnie Trybunał Konstytucyjny (Wyrok TK z dnia 21 marca 2001 r.. sygn. akt K 24/00, OTKZU Nr 3/2001, poz. 51, zob. też na: www.trybunal.gov.pl.). Podobnie podchodzi się do tej kwestii w praktyce sądów wspólnotowych (por. Wnioski końcowe rzecznika generalnego D. Ruiz-Jarabo Colomera z dnia 3.4.003 r. w sprawie C-283/01, Shield Mark BV przeciwko Joost Kist, uw. w przyp. 67; zob. na: curia.europa.eu.).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni, znak towarowy jako przedmiot prawa autorskiego będzie mógł podlegać amortyzacji podatkowej, na podstawie art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji – wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b omawianej ustawy).

Nabycie prawa własności składnika majątku może zatem nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Stosownie do art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma darowiznę – niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego. Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Znak towarowy będzie wykorzystany w prowadzonej działalności gospodarczej (np. poprzez udzielenie licencji innym podmiotom na korzystanie ze znaku towarowego), w związku z tym zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Znak towarowy w dniu przyjęcia go do używania, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej a przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok. Wartość praw do ZT przekroczy 3 500 zł i zostanie wyceniona w umowie darowizny według wartości rynkowej. W związku z tym, otrzymanie przez Wnioskodawczynię w formie darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nabytego, stanowi – w myśl art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, gdzie wartością początkową ww. wartości niematerialnej i prawnej będzie wartość rynkowa niezarejestrowanego znaku zawarta w umowie darowizny.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Zdaniem Wnioskodawczyni późniejsza rejestracja Znaku Towarowego w Urzędzie Patentowym lub w OHIM, tj. w trakcie amortyzacji praw autorskich nie będzie miała wpływu na sposób amortyzacji tego Znaku Towarowego, tj. Wnioskodawczyni będzie mogła kontynuować amortyzację praw autorskich do tego Znaku Towarowego na dotychczasowych zasadach.

Za powyższym stanowiskiem przemawia przede wszystkim fakt, że prawa autorskie do utworu stanowią odrębną wartość niematerialną i prawną w stosunku do praw ochronnych będących jedną z form własności przemysłowej. Na skutek darowizny Wnioskodawczyni nabędzie prawa autorskie do Znaku Towarowego, natomiast prawa ochronne de facto powstaną już po nabyciu, a zatem nie uzyskają statusu wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu przepisów ustawy o PIT. Rejestracja Znaku Towarowego będzie zatem obojętna z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powyższe wskazać należy, że Wnioskodawczyni może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w drodze darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego (interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2012 r., nr IPPB1/415-1020/11-2/EC Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 listopada 2014 r., nr ILPB1/415-992/14-2/IM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Końcowo wskazać należy, że zakres żądania Wnioskodawczyni wyznacza:

• zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
  

• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez Wnioskodawczynię oraz
  

• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawczyni w kontekście Jej wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko Wnioskodawczyni.
  
  

Należy również wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.