Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2-1/4512-1-62/16-3/SS
z 24 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gospodarstwa rolnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gospodarstwa rolnego. Wniosek uzupełniono w dniu 17 października 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, brakującą opłatę oraz pełnomocnictwo w zakresie podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Aktem Notarialnym z dnia 16 marca 2016 roku, podatnik dokonał sprzedaży gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą działki Nr 169/5, 193; Nr 307. Działki mają charakter rolny. Przedmiot sprzedaży nabyty został przez podatnika spadku po A. na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 23 kwietnia 2014 roku.

Dowód:

Akt Notarialnym z dnia 16 marca 2016 roku.

Wypis z rejestru gruntów z dnia 17 grudnia 2015 roku.

Nabywcy zakupili opisane powyżej nieruchomości rolne celem powiększenia własnego gospodarstwa rolnego. W związku z tym celem zachowane zostanie przeznaczenie gruntów oraz ich charakter rolny.

Dowód:

Oświadczenie Państwa B. z dnia 12 stycznia 2016 roku.

W dniu 17 października 2016 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

1. Wnioskodawca w momencie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości nie prowadził działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym nie był rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ww. ustawy, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Nie był też czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Z opisanych nieruchomości gruntowych dokonywane były przez dzierżawców zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych.
3. Zainteresowany nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej.
4. Jak wskazał Zainteresowany: „Według posiadanej wiedzy nieruchomość ma przez cały czas zachować charakter rolny zgodnie z danymi z Gminy”.
5. Sprzedane nieruchomości wykorzystano wyłącznie do celów rolniczych.
6. Elementy składowe, wchodzące w skład opisanego we wniosku gospodarstwa rolnego, to: grunty, stodoła oraz inne budynki gospodarcze wraz z budynkiem mieszkalnym.
7. Przedmiotowe działki gruntu były udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy. Była to dzierżawa nieodpłatna, gdyż na dzierżawcy ciążył obowiązek dokonywania nakładów na grunt w celu zachowania jakości gruntów.
8. Wnioskodawca nie poniósł nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży (jedynie zabezpieczył działki przed degradacją- sprzątanie, ogrodzenie, itp.).
9. Zainteresowany w celu sprzedaży przedmiotowych działek wystawił ogłoszenie na portalu „C” około 1,5 roku temu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości podlega podatkowi VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie uczyni z podatnika płatnika podatku VAT, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać podatnika za podatnika tego podatku. Wprawdzie grunt spełnia definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, jednak z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby sprzedając przedmiotową działkę, działał podatnik w charakterze handlowca. Poza tym dochodzi do sprzedaży majątku osobistego nabytego w drodze dziedziczenia. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Niemniej, aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu, powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r., Nr 347.1, z późn. zm.), - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-l 81/10), czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z nieodpłatnym udostępnieniem przez Wnioskodawcę powyższych działek należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Staatssecretaris van Financien v. Hong-Kong Trade Development Council, w którym wskazano, że podmiot prowadzący stale i wyłącznie działalność nieodpłatną nie może być uznany za podatnika z tytułu tej nieodpłatnej działalności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą działki Nr 169/5, 193; Nr 307. Działki mają charakter rolny. Przedmiot sprzedaży nabyty został w drodze spadku. Nabywcy zakupili opisane powyżej nieruchomości rolne celem powiększenia własnego gospodarstwa rolnego. W związku z tym celem zachowane zostanie przeznaczenie gruntów oraz ich charakter rolny. Zainteresowany nie prowadził działalności rolniczej w momencie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, a w związku z tym nie był rolnikiem ryczałtowym, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Nie był też czynnym podatnikiem podatku VAT. Z opisanych nieruchomości gruntowych dokonywane były przez dzierżawców zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych. Wnioskodawca nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak wskazał Zainteresowany: „Według posiadanej wiedzy nieruchomość ma przez cały czas zachować charakter rolny zgodnie z danymi z Gminy". Sprzedane nieruchomości wykorzystano wyłącznie do celów rolniczych. Elementy składowe, wchodzące w skład opisanego we wniosku gospodarstwa rolnego, to: grunty, stodoła oraz inne budynki gospodarcze wraz z budynkiem mieszkalnym. Przedmiotowe działki gruntu były udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy. Była to dzierżawa nieodpłatna, gdyż na dzierżawcy ciążył obowiązek dokonywania nakładów na grunt w celu zachowania jakości gruntów. Wnioskodawca nie poniósł nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży (jedynie zabezpieczył działki przed degradacją - sprzątanie, ogrodzenie, itp.). Ponadto, Zainteresowany w celu sprzedaży przedmiotowych działek wystawił ogłoszenie na portalu około 1,5 roku temu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości podlega podatkowi VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży opisanych działek, w niniejszej sprawie, wystąpił w charakterze podatnika. Powyższe wynika m.in. z faktu, że nieruchomość została nabyta w drodze spadku. Wyżej opisane działki gruntu, będące przedmiotem sprzedaży, były udostępniane na podstawie umowy dzierżawy ale była to dzierżawa nieodpłatna. Ponadto, Zainteresowany nie ogłaszał sprzedaży tych działek przez profesjonalne biuro obrotu nieruchomościami, nie ogłaszał ich zbycia w prasie, radio, czy telewizji, a jedynie jako osoba prywatna, zamieścił ogłoszenie o możliwości sprzedaży działek na lokalnym portalu ogłoszeniowym. Również na przedmiotowe działki Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów ani nie podejmował żadnych czynności celem przygotowania ich do sprzedaży. Nie podjął również innych działań zmierzających do zwiększenia wartości i atrakcyjności nieruchomości, jedynie zabezpieczył działki przed degradacją (sprzątanie, ogrodzenie, itp.). Sprzedane działki wykorzystywano wyłącznie do celów rolniczych.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zatem, dokonując sprzedaży opisanej nieruchomości rolnej, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedanej nieruchomości, a dostawę tej działki cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że sprzedaż opisanej nieruchomości rolnej nie stanowi działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, Zainteresowany z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gospodarstwa rolnego. Natomiast, kwestia dotycząca zaistniałego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięta odrębnym pismem.

Dodatkowo, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy podkreślić, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W konsekwencji Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że dzierżawa nieruchomości była wyłącznie nieodpłatna, a poniesione nakłady miały na celu jedynie zabezpieczenie nieruchomości przed degradacją. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.