2016.10.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPB2.4511.800.2016.1.SŻ

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.800.2016.1.SŻ
z 28 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w ramach programu „Mobilność Plus” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w ramach Programu „Mobilność Plus”.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 4 października 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.568.2016.1.SŻ, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 5 października 2016 r. (skutecznie doręczono dnia 12 października 2016 r.), zaś w dniu 18 października 2016 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania 17 października 2016 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest etatowym pracownikiem naukowo-dydaktycznym od dnia 1 października 2007 r., zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w Katedrze … Uniwersytetu …, obecnie na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Na wniosek Wydziału … Uniwersytetu …, Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją Nr … z dnia 20 grudnia 2013 r. przyznał jednostce naukowej środki finansowe w kwocie 136 000 zł na finansowanie uczestnictwa Wnioskodawczyni w programie „Mobilność Plus” (III edycja) w ramach projektu naukowego: „…”.

Program „Mobilność Plus” ustanowiony został Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 listopada 2010 r., zastąpionym następnie Komunikatem z 26 kwietnia 2012 r. Celem programu jest umożliwienie jego uczestnikom dalszego rozwoju naukowego poprzez zdobycie wiedzy i doświadczenia dzięki udziałowi w badaniach naukowych, prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców w danej dziedzinie nauki. Program „Mobilność Plus” zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe, zwanej dalej „zagranicznym ośrodkiem” oraz podróży między miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek (I.1. załącznika do Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r., poz. 254).

Zgodnie z częścią I.2 załącznika do Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. (poz. 254), uczestnikiem programu może być m.in. naukowiec zatrudniony w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania, będący pracownikiem naukowym lub naukowo – dydaktycznym w rozumieniu art. 108 i art. 109 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.).

Zgodnie z częścią I.4 załącznika do Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. (poz. 254), udział w programie jest finansowany ze środków finansowych na naukę, wyodrębnionych w części budżetu państwa – „Nauka” na finansowanie programów i przedsięwzięć określanych przez ministra właściwego do spraw nauki.

Zgodnie z częścią II załącznika do Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. (poz. 254) o przyznanie środków finansowych w ramach programu mogą ubiegać się jednostki naukowe, o których mowa w art. 2 ust. 9 pkt a-e ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, zatrudniające lub kształcące na studiach doktoranckich uczestników programu. Zgodnie z III.1 ww. Komunikatu, środki finansowe w ramach programu są przyznawane w drodze konkursu ogłaszanego przez Ministra. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostce naukowej na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu (III.5 ww. Komunikatu). Środki finansowe są przekazywane uczestnikowi programu na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu (III.7 ww. Komunikatu). Warunki realizacji uczestnictwa, finansowania, rozliczania i wykonania zadania zostały określone w umowie zawartej pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Wydziałem … Uniwersytetu. Następnie, Uniwersytet … zawarł z Wnioskodawczynią umowę, której przedmiotem było określenie zasad finansowania naukowego pobytu na Uniwersytecie w … w terminie od 1 listopada 2014 r. do 31 sierpnia 2015 r. Zgodnie z umową przyznane środki miały być wykorzystane na pokrycie kosztów podróży oraz utrzymania i nie mogły być wydatkowane na inne cele niż określone w umowie.

Wyjazd Wnioskodawczyni realizowany był na podstawie wystawionego przez pracodawcę polecenia zagranicznej podróży służbowej.

Uczelnia skierowała Wnioskodawczynię do Uniwersytetu w … (Stany Zjednoczone) w celu wykonania zadania badawczego, udzielając Jej na czas wykonywania tego zadania urlopu szkoleniowego, płatnego przez pierwsze cztery miesiące (od 1 listopada 2014 r. do 28 lutego 2015 r.) i urlopu bezpłatnego w kolejnych miesiącach wykonywania zadania (od 1 marca 2015 r. do 31 sierpnia 2015 r.).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.) i § 9 ust. 1 rozporządzenia MNiSW z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób (Dz. U. Nr 190, poz. 1405), osoba pozostająca w zatrudnieniu może zostać skierowana za granicę, jeżeli uzyska zgodę pracodawcy oraz zostanie jej udzielony urlop szkoleniowy lub urlop bezpłatny. Wyjazd i pobyt za granicą ściśle związany był z obowiązkami, jakie spoczywają na Wnioskodawczyni, jako pracowniku naukowym zatrudnionym na Uniwersytecie, a bez udzielenia urlopu szkoleniowego nie byłoby możliwe zrealizowanie powierzonego Wnioskodawczyni zadania służbowego.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi zasad kierowania pracowników naukowych do badań naukowych za granicę Wnioskodawczyni otrzymała od pracodawcy polecenie zadania służbowego, jakim było zrealizowanie projektu, na podstawie którego Uniwersytet otrzymał finansowanie z Ministerstwa. Uniwersytet był jedynym miejscem pracy Wnioskodawczyni. Świadczenia pieniężne w związku z uczestnictwem w programie Wnioskodawczyni otrzymała w dniach: 3 października 2014 r. - 32 000 zł, 16 stycznia 2015 r. – 39 000 zł, 15 kwietnia 2015 r. – 65 000 zł. Ww. środki pieniężne Wnioskodawczyni wydatkowała na cele zgodnie z zawartą umową.

W ramach projektu Wnioskodawczyni wykonywała badania naukowe dla Uniwersytetu …. W wyniku prowadzonych badań powstała monografia obcojęzyczna oraz 2 publikacje w renomowanych czasopismach naukowych zagranicznych. Uzyskane doświadczenie pomaga Wnioskodawczyni w rozwoju naukowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy środki finansowe przyznane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Wydziałowi … Uniwersytetu … i przekazane Wnioskodawczyni w związku z uczestnictwem w programie „Mobilność Plus” na finansowanie naukowego pobytu za granicą w celu pokrycia kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym oraz kosztów podróży podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. l pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy część środków przyznanych przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Wydziałowi …. Uniwersytetu … i przekazanych Wnioskodawczyni w związku z uczestnictwem w programie „Mobilność Plus” na finansowanie naukowego pobytu za granicą w celu pokrycia kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym oraz kosztów podróży podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania oznaczonego nr 2), zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W przypadku Wnioskodawczyni spełnione były wszystkie te warunki – została Ona wyznaczona do udziału w programie „Mobilność Plus” przez swojego pracodawcę (w celu wykonania określonych przez niego zadań, tj. uczestniczenia w programie badawczym) przez określony czas, poza miejscem stałego zatrudnienia. Wnioskodawczyni pozostawała związana stosunkiem pracy tylko z tym pracodawcą. Przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu podlegają przychody, odpowiadające dietom i innym należnościom za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej.

Jednak w tym przypadku, nadwyżka wypłacanych świadczeń ponad limit określony przepisami podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Według oceny Wnioskodawczyni, część środków przyznanych przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Wydziałowi … Uniwersytetu … i przekazanych Wnioskodawczyni w związku z uczestnictwem w programie „Mobilność Plus” na finansowanie naukowego pobytu za granicą w celu pokrycia kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym oraz kosztów podróży, podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania w warunkach delegowania pracownika potwierdza m.in. wykładnia sądowa w zakresie programów „Mobilność Plus” – II FSK 3073/14 – Wyrok NSA z 8 września 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest etatowym pracownikiem naukowo - dydaktycznym od dnia 1 października 2007 r., zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w Katedrze … Uniwersytetu …, obecnie na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Na wniosek Wydziału … Uniwersytetu … Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją Nr … z dnia 20 grudnia 2013 r., przyznał jednostce naukowej środki finansowe w kwocie 136 000 zł na finansowanie uczestnictwa Wnioskodawczyni w programie „Mobilność Plus” (III edycja) w ramach projektu naukowego: „…”.

Warunki realizacji uczestnictwa, finansowania, rozliczania i wykonania zadania zostały określone w umowie zawartej pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Wydziałem … Uniwersytetu. Następnie, Uniwersytet … zawarł z Wnioskodawczynią umowę, której przedmiotem było określenie zasad finansowania naukowego pobytu na Uniwersytecie w … w terminie od 1 listopada 2014 r. do 31 sierpnia 2015 r. Zgodnie z umową przyznane środki miały być wykorzystane na pokrycie kosztów podróży oraz utrzymania i nie mogły być wydatkowane na inne cele niż określone w umowie.

Wyjazd Wnioskodawczyni realizowany był na podstawie wystawionego przez pracodawcę polecenia zagranicznej podróży służbowej. Uczelnia skierowała Wnioskodawczynię do Uniwersytetu w … (Stany Zjednoczone) w celu wykonania zadania badawczego, udzielając Jej na czas wykonywania tego zadania urlopu szkoleniowego, płatnego przez pierwsze cztery miesiące (od 1 listopada 2014 r. do 28 lutego 2015 r.) i urlopu bezpłatnego w kolejnych miesiącach wykonywania zadania (od 1 marca 2015 r. do 31 sierpnia 2015 r.). Wyjazd i pobyt za granicą ściśle związany był z obowiązkami, jakie spoczywają na Wnioskodawczyni, jako pracowniku naukowym zatrudnionym na Uniwersytecie, a bez udzielenia urlopu szkoleniowego nie byłoby możliwe zrealizowanie powierzonego Wnioskodawczyni zadania służbowego.

Podkreślić należy, że Program „Mobilność Plus” został ustanowiony Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. (M.P. z 2012 r., poz. 254), na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615, z późn. zm.).

Celem programu „Mobilność Plus” jest umożliwienie młodym naukowcom (do 35 roku życia) udział w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych, zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika we wskazanej jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. O przyznanie środków mogą ubiegać się jednostki naukowe, określone w art. 2 ust. 9 pkt a-e ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki. Środki finansowe w ramach programu przyznawane są jednostce naukowej na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw nauki, z przeznaczeniem dla uczestnika programu. Uczestnikowi programu ww. środki finansowe są przekazywane na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy o zasadach finansowania nauki, Minister przyznaje środki finansowe na zadania określone w art. 5 pkt 4-7 oraz pkt 9-11 i 13 w drodze decyzji, na podstawie wniosków złożonych przez uprawnione podmioty, po zasięgnięciu opinii właściwego zespołu, o którym mowa w art. 52 ust. 1-3.

Natomiast z art. 26 ust. 1 tej ustawy wynika, że finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa. Przy czym Minister właściwy do spraw nauki w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” ogłasza komunikaty o ustanowieniu programu i przedsięwzięcia, z zastrzeżeniem ust. 3 (art. 26 ust. 2 ww. ustawy). Wskazać należy, że zgodnie z art. 26 ust. 4 ustawy o zasadach finansowania nauki, środki finansowe przeznaczone na finansowanie programów lub przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2 i 3, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy.

Wskazać należy, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Powyższe zwolnienie obejmuje zatem, diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach. Oznacza to, że zwolnienie przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks pracy. Pracodawca wysyłając pracownika w podróż służbową zobowiązany jest wypłacić pracownikowi dietę oraz inne należności na pokrycie kosztów z nią związanych.

Wskazać jednak należy, że z opisu stanu faktycznego wynika, że otrzymane przez Wnioskodawczynię środki pieniężne nie stanowią stricte należności w rozumieniu przepisów powołanego wyżej rozporządzenia, ponieważ przedmiotowe środki wypłacone zostały w związku ze zdarzeniem, jakim był udział Wnioskodawczyni w Programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego „Mobilność Plus” III edycja, czyli programie ministerialnym. Środki te pracodawca Wnioskodawczyni (Uniwersytet …), po ich otrzymaniu z Ministerstwa, zobowiązany był przekazać Wnioskodawczyni, jako uczestnikowi ww. Programu, na podstawie odrębnej umowy, a nie na podstawie umowy o pracę. Podobnie warunki realizacji i wykonywane w ramach powyższego Programu zadania określone zostały w stosownej umowie, stanowiącej całkiem odrębny dokument niż umowa o pracę. Jak podaje Wnioskodawczyni, na czas realizacji programu pracodawca udzielił Wnioskodawczyni urlopu szkoleniowego oraz bezpłatnego.

W niniejszej sprawie szczególną uwagę należy zwrócić na fakt, że przedmiotowe środki finansowe przyznane są w drodze decyzji w związku z ustanowieniem Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, na podstawie ustawy o zasadach finansowania nauki, który posiada zupełnie inną delegację ustawową niż rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób, które wydane jest na podstawie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym.

Wyjaśnić należy, że każde z tych regulacji określa odrębne rodzaje wsparcia finansowego oferowanego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a tym samym jednakowe traktowanie innych przepisów, w tym podatkowych, w odniesieniu do tych różnych form finansowania nie jest zasadne.

Wobec powyższego, zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Zgodnie bowiem z celem i zasadami uczestnictwa w Programie „Mobilność Plus” wyjazd za granicę uczestnika Programu, tj. Wnioskodawczyni, nie jest tożsamy z odbyciem podróży służbowej pracownika.

Pracownik naukowy, uczestnicząc w Programie „Mobilność Plus” w zagranicznym ośrodku naukowym nie odbywa podróży służbowej. Kwestie podróży służbowej regulują bowiem przepisy wykonawcze do ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, natomiast ww. Program został utworzony w oparciu o podstawę prawną wynikającą z ustawy o zasadach finansowania nauki. Zatem, środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawczynię nie spełniają dyspozycji ww. przepisu.

Wyjaśnić należy, że w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty zatem, do tej kategorii można zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z treści powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Zatem, na podstawie powołanych wyżej przepisów opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega uzyskany w roku podatkowym dochód stanowiący dla osób fizycznych (podatników) przysporzenie majątkowe.

Reasumując stwierdzić należy, że do środków finansowych, które Wnioskodawczyni otrzymała w związku z udziałem w programie „Mobilność Plus”, nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z celem i zasadami uczestnictwa w programie „Mobilność Plus” wyjazd za granicę uczestnika programu, tj. Wnioskodawczyni, nie jest tożsamy z odbyciem podróży służbowej pracownika.

W konsekwencji, przychód ten z uwagi na fakt, że nie pochodzi ze środków pracodawcy (Uniwersytet …), a jedynie za jego pośrednictwem był Wnioskodawczyni przekazywany, podlegać będzie opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że tutejszy Organ przeanalizował rozstrzygnięcie zawarte w przywołanym przez Wnioskodawczynię wyroku sądu, jednakże orzeczenie to wydane zostało w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Zatem wyrok ten nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego. Niezależnie od powyższego nadmienić należy, że powołany przez Wnioskodawczynię wyrok sądu, jest orzeczeniem nieprawomocnym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin