Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1-3/4512-1-4/16-5/PR
z 27 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 sierpnia 2016 r. (data wpływu 2 września 2016 r.) oraz pismem z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 6 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów za wynagrodzeniem jak i bez wynagrodzenia oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów za wynagrodzeniem jak i bez wynagrodzenia oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 sierpnia 2016 r. (data wpływu 2 września 2016 r.) o przeformułowane pytania, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisu sprawy w zakresie przeformułowanych pytań, doprecyzowanie opisu sprawy, pełnomocnictwo, z którego wynika prawo osoby podpisanej na wniosku do występowania w imieniu Wnioskodawcy przed organem właściwym do wydawania interpretacji indywidualnych w zakresie prawa podatkowego, wskazanie formy doręczenia interpretacji oraz pismem z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 6 października 2016 r.) o przeformułowane pytanie nr 1, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisu sprawy w zakresie przeformułowanego pytania, doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca („Zleceniobiorca”) posiadający siedzibę na terytorium Polski, będący czynnym płatnikiem podatku VAT, zarejestrowany do potrzeb transakcji wewnątrzunijnych, nabywa od firmy z siedzibą w Chinach, mającej oddział w Hiszpanii zarejestrowanej do VAT-UE („Zleceniodawca”), części do telefonów komórkowych („Towary”) do napraw gwarancyjnych Zleceniodawcy. Towary transportowane są z magazynu z Hiszpanii do Polski.

Towary Zleceniobiorca otrzymuje nieodpłatnie, nie płaci za nie. Zleceniodawca wystawia jednak fakturę, na której podana jest wartość transakcji w celach późniejszej wyceny towarów, które przejdą na własność Zleceniobiorcy. Podana wartość na fakturze nie stanowi o obowiązku zapłaty, pełni funkcję informacyjną. Strony umówione są tak, że Zleceniobiorca wykonuje usługę z powierzonego mu materiału od Zleceniodawcy – w efekcie końcowym dla Zleceniodawcy wystawiana jest faktura z tytułu świadczonych usług serwisowych, opodatkowanych na podstawie art. 28b ustawy o VAT.

Zleceniobiorca oprócz świadczonych usług dla Zleceniodawcy w ramach gwarancji świadczy także usługi pogwarancyjne dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i podmiotów gospodarczych. W związku ze świadczeniem usług pogwarancyjnych, Zleceniobiorca z dostarczonych uprzednio nieodpłatnie (w ramach napraw gwarancyjnych) towarów ma możliwość pobrania towaru na własność. O momencie jego pobrania decyduje Zleceniobiorca. Wycena towarów dokonywana jest w oparciu o uprzednio dostarczone dokumenty – faktury na towary do napraw w ramach gwarancji.

Sprzedawane towary Zleceniobiorca nabywa od Zleceniodawcy zarejestrowanego jako czynny podatnik VAT w Hiszpanii. W momencie pobrania towarów towary znajdują się na terytorium Polski. Zleceniodawca nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności, ani magazynu. Dostawy towarów na rzecz Zleceniobiorcy nie następowały w ramach sprzedaży wysyłkowej.

W uzupełnieniach do wniosku Wnioskodawca poinformował, że:

• w momencie poboru towaru na własność dochodzi do zapłaty za pobrany towar;
• w wyniku przewozu towaru z terytorium Hiszpanii na terytorium kraju przechodzi na Wnioskodawcę prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel. Zadane pytania i przedstawione stanowisko dotyczą zarówno towarów, które Wnioskodawca nabywa nieodpłatnie od Zleceniodawcy i wykorzystuje do świadczonych usług gwarancyjnych jak i towarów, które nabywa na własność odpłatnie i wykorzystuje do świadczenia usług pogwarancyjnych.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 29 września 2016 r.).

Czy transakcja nabycia towarów zarówno za wynagrodzeniem jak i bez wynagrodzenia stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), podlegające opodatkowaniu na terytorium kraju? A jeśli tak to kiedy powstaje obowiązek podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlega między innymi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). Poprzez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów („WNT”) rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 25 i 26 ustawy o VAT). Transakcja stanowi WNT, jeśli nabywcą towarów jest: podatnik podatku VAT – osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej bądź osoba fizyczna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na rezultat tej działalności – lub podatnik podatku od wartości dodanej innego kraju wspólnoty, o ile nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, osoba prawna niebędąca podatnikiem (pod pewnymi warunkami). Jednocześnie, aby transakcja stanowiła WNT konieczne jest, by dokonujący dostawy towarów był podatnikiem VAT lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Aby rozpoznać WNT muszą być spełnione następujące warunki:

• następuje przywóz towarów z terytorium innego państwa Unii Europejskiej na terytorium Polski;
• następuje nabycie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel;
• strony transakcji mają odpowiedni status, tzn. zagraniczny dostawca (sprzedawca) ma status podatnika podatku od wartości dodanej (VAT), a polski nabywca ma status podatnika podatku od towarów i usług;
• nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika (nabywcy).
  
  

Jak wskazano w art. 7 ust. l ustawy o VAT, przez dostawę towarów należy rozumieć datę przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Najczęściej prawo do dysponowania towarem jak właściciel przechodzi na nabywcę w momencie wydania mu towaru.

Jak uznał NSA w wyroku z dnia 14 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1389/09, pojęcie „rozporządzania towarami jak właściciel” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć szeroko. Spośród czynności przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel można na pewno wymienić sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu.

Na takie rozumienie pojęcia dostawy towarów wskazuje także orzecznictwo ETS. Przykładowo w wyroku w sprawie C-320/88 Trybunał stwierdził, że „dostawa towarów” w rozumieniu art. 5 (1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym. Z przepisu tego, zdaniem Trybunału, wynika, że kładzie on nacisk na faktyczne dysponowanie rzeczą tak jak właściciel, a nie na nabycie prawa własności.

Podkreślić przy tym należy, że zgodnie z cywilnoprawną zasadą swobody umów, strony mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się naturze stosunku, ustawie czy też zasadom współżycia społecznego. Wynika to z art. 353 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 121).

Nic zatem nie stoi na przeszkodzie, aby podatnicy (strony transakcji) pomiędzy sobą ustalili, w którym momencie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 19a ustawy o VAT.

W tym miejscu warto przywołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2013 r., nr IPPP1/443-526/13-2/AP. W interpretacji tej organ podatkowy odniósł się już do przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2014 r. Jak wyjaśnił, z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej jego utraty lub uszkodzenia. Zdaniem fiskusa chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę tych korzyści i ciężarów ryzyka jest – co do zasady – wydanie towaru. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Dla rozpoznania dokonywanej pomiędzy kontrahentami transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia kluczowy jest odpłatny charakter czynności. Podkreślić należy, iż nieodpłatne nabycie nie może zostać poczytane jako WNT, wszak jako czynność bezpłatna nie będzie stanowić czynności opodatkowanej w zakresie VAT.

Podsumowując

Nabycie towarów bez wynagrodzenia będzie zatem pozostawać poza zakresem zastosowania ustawy o podatku od towarów i usług, a transakcja nabycia towarów za wynagrodzeniem stanowić będzie WNT.

Odnosząc się do momentu powstania obowiązku podatkowego, to zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT obowiązek podatkowy przy transakcjach WNT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika VAT, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Co oznacza dla Wnioskodawcy, że w momencie rozpoznania transakcji jako WNT (tj. za wynagrodzeniem), co ma miejsce kilka miesięcy po fizycznej dostawie towarów na terytorium kraju oraz wystawieniu faktury przez Zleceniodawcę z Hiszpanii, Wnioskodawca zmuszony będzie cofnąć się do miesiąca, w którym została wystawiona faktura i rozpoznać obowiązek podatkowy na moment wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) -zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – art. 7 ust. 1 ustawy – należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” TSUE określił w wyroku w sprawie C-320/88 stwierdzając, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że w istocie rzeczy kluczowym elementem jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
• po drugie, towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz;
• po trzecie, transakcja musi odbywać się za wynagrodzeniem, tj. musi mieć charakter odpłatny.
  
  

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W sytuacji, gdy spełnione zostaną wszystkie powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiadający siedzibę na terytorium Polski, będący czynnym płatnikiem podatku VAT, zarejestrowany do potrzeb transakcji wewnątrzunijnych, nabywa od firmy z siedzibą w Chinach, mającej oddział w Hiszpanii zarejestrowanej do VAT-UE („Zleceniodawca”), części do telefonów komórkowych („Towary”) do napraw gwarancyjnych Zleceniodawcy. Towary transportowane są z magazynu z Hiszpanii do Polski. Towary te Wnioskodawca otrzymuje nieodpłatnie. Zleceniodawca wystawia jednak fakturę, na której podana jest wartość transakcji w celach późniejszej wyceny towarów, które przejdą na własność Wnioskodawcy. Podana wartość na fakturze nie stanowi o obowiązku zapłaty, pełni funkcję informacyjną. Strony umówione są tak, że Wnioskodawca wykonuje usługę z powierzonego mu materiału od Zleceniodawcy. Wnioskodawca oprócz świadczonych usług dla Zleceniodawcy w ramach gwarancji, świadczy także usługi pogwarancyjne dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i podmiotów gospodarczych. W związku ze świadczeniem usług pogwarancyjnych, Wnioskodawca z dostarczonych uprzednio nieodpłatnie (w ramach napraw gwarancyjnych) towarów ma możliwość pobrania towaru na własność. O momencie jego pobrania decyduje Wnioskodawca. W momencie pobrania towary znajdują się na terytorium Polski. Wycena towarów dokonywana jest w oparciu o uprzednio dostarczone dokumenty – faktury na towary do napraw w ramach gwarancji.

Jak wskazał Wnioskodawca, prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przechodzi na niego w wyniku przewozu towarów z terytorium Hiszpanii na terytorium Polski.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania nabycia towarów zarówno za wynagrodzeniem jak i bez wynagrodzenia oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak wskazano wyżej, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem.

Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że nieodpłatne otrzymanie przez Wnioskodawcę towarów (części do telefonów komórkowych) wykorzystywanych do świadczenia usług gwarancyjnych dla Zleceniodawcy, nie stanowi dla niego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Co prawda za towar, który Wnioskodawca nabywa, zostaje określona cena w wystawianych przez Zleceniodawcę fakturach, jednakże z warunków transakcji przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że brak jest obowiązku jej zapłaty, czyli uiszczenia wynagrodzenia za nabyty towar. W przedmiotowej sprawie dochodzi do przemieszczenia towarów pomiędzy Hiszpanią a Polską, jednakże transakcje są dokonywane bezpłatnie (bez wynagrodzenia), co powoduje, że nie zostają spełnione wszystkie przesłanki konieczne do uznania przedmiotowego nabycia towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Natomiast nabycie towarów (części do telefonów komórkowych) wykorzystywanych do świadczenia usług pogwarancyjnych, które Wnioskodawca nabywa za wynagrodzeniem od Zleceniodawcy, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy i Wnioskodawca ma obowiązek rozliczenia podatku należnego od tej transakcji w Polsce.

Ponieważ stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Podsumowując, transakcja nabycia towarów za wynagrodzeniem stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podlegające opodatkowaniu na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Podatek należny rozliczany jest przez nabywcę towarów w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie według stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, co do zasady, wedle stawki 0% (zwolnienie z prawem do odliczenia), powodują, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów musi z tego tytułu rozliczyć podatek VAT w Polsce. Wobec powyższego, ma on obowiązek dokonania samoobliczenia podatku należnego z tego tytułu i wykazania go w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W związku z tym, że odpłatne nabycie od Zleceniodawcy towarów wykorzystywanych do świadczenia usług pogwarancyjnych stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dla Wnioskodawcy, moment powstania obowiązku podatkowego powinien zostać ustalany na podstawie przepisu dotyczącego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, regulującego tę kwestię.

I tak, w myśl art. 20 ust. 5 ustawy – w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Wskazany przepis uzależnia moment powstania obowiązku podatkowego od daty wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Jak wynika z opisu sprawy, kontrahent Wnioskodawcy wystawia faktury, na których podane są wartości transakcji w celach późniejszej wyceny towarów. Faktury wystawiane są w miesiącach, w których dochodzi do przemieszczania danych towarów z terytorium Hiszpanii na terytorium kraju. Zatem zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu danego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta Wnioskodawcy.

Podsumowując, w sytuacji przedstawionej we wniosku, kiedy moment rozpoznania danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (czyli nabycie towarów za wynagrodzeniem) powstaje na kilka miesięcy po fizycznej dostawie towarów oraz wystawieniu faktury przez Zleceniodawcę, Wnioskodawca zobowiązany jest cofnąć się do miesiąca, w którym została wystawiona faktura i rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu danego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na moment wystawienia tej faktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że w dniu 27 października 2016 r. zostało wydane postanowienie o umorzeniu postępowania nr ILPP1-3/4512-1-4/16-4/PR w części wniosku dotyczącej pytania nr 2 „Czy zleceniobiorca jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 5, w momencie przeniesienia prawa własności towarów na własne cele?”.

Ponadto tut. Organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, w szczególności o wskazanie Wnioskodawcy, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przechodzi na niego w wyniku przewozu towarów z terytorium Hiszpanii na terytorium Polski. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.