INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2011r., (data wpływu 11 maja 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 lipca 2011r. (data wpływu 29 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie:

1. Prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie artykułów spożywczych,
2. Konieczności opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług zużywanych w czasie pracy przez pracowników napojów,
3. Konieczności opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług poczęstunku spożywanego przez kontrahentów w siedzibie firmy podczas spotkań biznesowych,

• jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2011r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. Prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie artykułów spożywczych,
2. Konieczności opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług zużywanych w czasie pracy przez pracowników napojów,
3. Konieczności opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług poczęstunku spożywanego przez kontrahentów w siedzibie firmy podczas spotkań biznesowych.
   
   

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 lipca 2011r. (data wpływu 29 lipca 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-780/11/AL z dnia 20 lipca 2011r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka jawna dokonuje zakupu art. spożywczych (wody, herbaty, kawy, mleczka do kawy, cukru) służących do przygotowania ciepłych napojów dla pracowników, które zostają spożywane w czasie pracy.

Spółka zakupuje również napoje bezalkoholowe oraz słodycze z przeznaczeniem do przygotowania zwyczajowego poczęstunku w siedzibie Spółki dla kontrahentów. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 lipca 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Rodzaje przeważającej działalności wg Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD2007): 46.74.Z - Sprzedaż hurtowa wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego; 46.73.Z - Sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego; 43.22.Z - Wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych.

Dokonywane przez Spółkę zakupy: wody, herbaty, kawy, mleczka do kawy, cukru, napojów bezalkoholowych służą do przygotowania napojów dla pracowników w celu zapewnienia pracownikom właściwych warunków pracy oraz jako podawany w siedzibie spółki zwyczajowy poczęstunek w trakcie spotkań z kontrahentami.

Poczęstunek taki nie nosi znamion okazałości, jest to woda, kawa, herbata, sok lub drobne słodycze. W trakcie spotkań z kontrahentami omawiane są sprawy handlowe, następuje prezentacja produktów, bądź podpisanie umowy handlowej.

Ww. zakupy w sposób pośredni wpływają na wielkość obrotów Spółki a więc pozostają w związku z działalnością opodatkowaną Spółki.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Szczególne zasady przyznawania i zapewniania napojów zostały określone w przepisach wykonawczych.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to:

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. z 2003r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650).
  
  

Na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Natomiast szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. nr 60, poz. 279). Pracodawca - na podstawie § 1 tego rozporządzenia - zapewnia nieodpłatnie pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy. Również w myśl § 4 ust. 2 rozporządzenia o profilaktycznych napojach i posiłkach, pracodawca ma zapewnić pracownikowi napoje w ilości zaspokajającej potrzeby pracowników, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania pracy. Stosownie do § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, pracodawca ma obowiązek zapewnić napoje pracownikom zatrudnionym:

1. w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25^°C,
2. w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000,
3. przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10^°C lub powyżej 25^°C,
4. przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1.500 kcal (6.280 kJ) u mężczyzn i 1.000 kcal (4.187 kJ) u kobiet,
5. na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28^°C.
   
   

Powołane przepis wyraźnie wskazuje na obowiązek rzeczowego wydania pracownikowi świadczeń (napojów profilaktycznych). Natomiast obowiązek zapewnienia wody lub innych napojów dotyczy wszystkich pracowników, a nie tylko tych, którzy są zatrudnieni w warunkach szczególnie uciążliwych (§ 112 rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy). W takim przypadku przepisy nie narzucają jednak pracodawcy określonego rodzaju napojów, które powinien wydać pracownikom, może to być np. woda, ale również kawa i herbata, jak i kawy z mlekiem czy herbaty z cukrem. Pracodawca ma zapewnić pracownikowi napoje w ilości zaspokajającej potrzeby, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania pracy. Dlatego też pracodawca ma prawo zadecydować jakiego rodzaju napoje bezalkoholowe zapewni pracownikom podczas pracy.

Zdaniem Spółki zakup herbaty i kawy pozytywnie wpływa na wydajność pracy poprzez poprawę koncentracji pracowników oraz poprawę sprawności psychofizycznej w okresie wzmożonego wysiłku w pracy, co przenosi się pośrednio na wydajność firmy jako podmiotu generującego przychody.

Spółka prowadzi sprzedaż towarów za pośrednictwem hurtowni armatury grzewczej i sanitarnej oraz świadczy usługi w zakresie wykonawstwa kotłowni i instalacji sanitarnych.

Kontrahenci Spółki, zarówno odbiorcy jaki i dostawcy oczekują zwyczajowego poczęstunku w postaci kawy, herbaty czy drobnych słodyczy. Niejednokrotnie przedstawiciele handlowi dostawców przyjeżdżają z odległych miejscowości i brak zwyczajowego poczęstunku wpłynąłby negatywnie na rozmowy biznesowe. Również podczas prezentacji towarów handlowych potencjalnym klientom Spółka proponuje poczęstunek w celu stworzenia miłej atmosfery licząc tym samym, że klient dokona zakupu. Poczęstunek nie nosi znamion okazałości, jest zwyczajowy i skromny.

W momencie zakupu Spółka wie, że nabyte artykuły spożywcze zostaną przeznaczone na poczęstunek dla kontrahentów oraz przygotowanie napojów dla pracowników. Spółka udostępnia pracownikom produkty do przygotowania napojów w pomieszczeniu socjalnym, w ilościach przez Spółkę kontrolowanych.

Dla kontrahentów artykuły spożywcze przeznaczone do przygotowania poczęstunku nabywane są osobno.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie ww. artykułów spożywczych...
2. Czy istnieje obowiązek opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 zużywanych w czasie pracy przez pracowników napojów tj. wody, herbaty i kawy...
3. Czy istnieje obowiązek opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 zwyczajowego poczęstunku spożywanego przez kontrahentów w siedzibie firmie w czasie spotkań biznesowych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy zużycie ww. art. spożywczych w całości związane jest z wykonywaniem przez spółkę czynności opodatkowanych a więc spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. art. spożywczych. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy zużycie ww. produktów spożywczych nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Wydanie w siedzibie Spółki kontrahentom ww. produktów w formie poczęstunku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako czynności nie wymienione w przepisie art. 7 ust.2 ustawy VA T.

Natomiast przekazanie pracownikom napojów nie jest przekazaniem na cele osobiste pracowników i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społeczne z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Powołane przepisy nie precyzują jakiego rodzaju mają to być napoje, zatem można uznać, że ustawodawca pozostawił to w gestii pracodawcy, pod warunkiem, iż woda i napoje będą dostępne w ilościach zaspokajających potrzeby pracownika.

Dlatego też można uznać, że wydatki na zakup wody jak i innych napojów (herbaty i kawy) zużywanych przez pracowników w czasie pracy nie stanowią wydatków osobistych lecz stanowią wydatki z zakresu BHP i w konsekwencji ich zużycie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Jak wynika z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z przytoczonego brzmienia przepisu wynika, że obecnie dla opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów bez znaczenia jest okoliczność na jakie cele (związane czy inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem) przekazywane są przez podatnika towary należące do jego przedsiębiorstwa (co stanowi dostosowanie polskich przepisów do stanowiska zajętego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-48/97 pomiędzy Kuwait Petroleum (GB) Ltd. A Commissioners of Customs and Excise).

Od dnia 1 kwietnia 2011r. nieodpłatne przekazywanie towarów lub zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, co do zasady, w każdym przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Wyjątek od tej zasady dotyczy nieodpłatne przekazywanych przez podatników drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Typowym przykładem (wymienionym przez ustawodawcę wprost) sytuacji nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa jest zatem sytuacja przekazania towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Wnioski powyższe potwierdza analiza orzecznictwa sądów administracyjnych.

W wyroku z dnia 8 kwietnia 1997r., Sygn. akt SA/Ka 2978/95, NSA stwierdził, że „nie każde bowiem przekazanie towaru rodzi skutki podatkowe lecz jedynie przekazanie na potrzeby określone przez ustawodawcę. Chodzi w tym przypadku o przekazanie na „potrzeby osobiste”, a więc na cele prywatne osób wymienionych w cytowanym przepisie.”

Z kolei w wyroku z dnia 5 maja 2000r., Sygn. akt I SA/Lu 176/99, niepubl., NSA wyjaśnił jak należy rozumieć pojęcie przekazania towarów na cele osobiste pracowników. W wyroku tym czytamy, że: „przez przekazywanie towarów lub świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników należy rozumieć zaspakajanie takich potrzeb pojedynczych pracowników lub ogółu pracowników, które nie są przez odpowiednie przepisy prawa uznane za potrzeby pracownicze - nie są one, w świetle regulacji prawnej stosunku pracy, potrzebami pracowniczymi, są zatem potrzebami osobistymi pracowników. Ustawa nie wiąże sposobu opodatkowania towarów przekazanych pracownikom z tym, czy obowiązek przekazania wynika z przepisów, czy też nie, to jednak zakres praw pracowniczych i odpowiadających im obowiązków pracodawcy rozgranicza potrzeby pracownicze (te potrzeby pracownika, które pracodawca obowiązany jest zaspokoić) od potrzeb osobistych pracowników (te potrzeby pracownika, których pracodawca nie jest obowiązany zaspokoić).”

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż przesłanką opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy w związku z nabyciem bądź wytworzeniem towarów będących przedmiotem przekazania podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia.

A zatem aby uznać za opodatkowaną dostawę towarów w postaci przekazania nieodpłatnego przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione dwa warunki łącznie:

1. dostawa ta musi stanowić przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego, iż jest on zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w postaci sprzedaży hurtowej wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego; sprzedaży hurtowej drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego; wykonywania instalacji wodno¬kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje zakupu: wody, herbaty, kawy, mleczka do kawy, cukru, napojów bezalkoholowych służących do przygotowania napojów dla pracowników w celu zapewnienia pracownikom właściwych warunków pracy.

Ww. zakupy w sposób pośredni wpływają na wielkość obrotów Spółki a więc pozostają w związku z działalnością opodatkowaną Spółki.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Szczególne zasady przyznawania i zapewniania napojów zostały określone w przepisach wykonawczych.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to:

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. z 2003r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650).
  
  

Na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Natomiast szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. nr 60, poz. 279).

Pracodawca - na podstawie § 1 rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów - zapewnia nieodpłatnie pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Również w myśl § 4 ust. 2 rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, pracodawca ma zapewnić pracownikowi napoje w ilości zaspokajającej potrzeby pracowników, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania pracy.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, pracodawca ma obowiązek zapewnić napoje pracownikom zatrudnionym:

1. w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25^°C,
2. w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1.000,
3. przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10^°C lub powyżej 25^°C,
4. przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1.500 kcal (6.280 kJ) u mężczyzn i 1.000 kcal (4.187 kJ) u kobiet,
5. na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28^°C.
   
   

Powołane przepisy wyraźnie wskazują na obowiązek rzeczowego wydania pracownikowi świadczeń (napojów profilaktycznych).

Wnioskodawca podkreślił, iż obowiązek zapewnienia wody lub innych napojów dotyczy wszystkich pracowników, a nie tylko tych, którzy są zatrudnieni w warunkach szczególnie uciążliwych – co wynika z § 112 rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Wnioskodawca wskazał, iż w takim przypadku przepisy nie narzucają jednak pracodawcy określonego rodzaju napojów, które powinien wydać pracownikom, może to być np. woda, ale również kawa i herbata, jak i kawy z mlekiem czy herbaty z cukrem. Pracodawca ma zapewnić pracownikowi napoje w ilości zaspokajającej potrzeby, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania pracy. Dlatego też pracodawca ma prawo zadecydować jakiego rodzaju napoje bezalkoholowe zapewni pracownikom podczas pracy.

Wnioskodawca wskazał, że zakup herbaty i kawy pozytywnie wpływa na wydajność pracy poprzez poprawę koncentracji pracowników oraz poprawę sprawności psychofizycznej w okresie wzmożonego wysiłku w pracy, co przenosi się pośrednio na wydajność firmy jako podmiotu generującego przychody. Wnioskodawca udostępnia pracownikom produkty do przygotowania napojów w pomieszczeniu socjalnym, w ilościach przez niego kontrolowanych.

W momencie zakupu Wnioskodawca wie, że nabyte artykuły spożywcze zostaną przeznaczone do przygotowania napojów dla pracowników.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego tut. organ stoi na stanowisku, iż zużycie przez pracowników takich produktów jak woda, herbata, kawa, mleczka do kawy, cukier, służących do przygotowania przez tychże pracowników napojów a także zużycie przez pracowników innych napojów bezalkoholowych nie będzie nosiło znamion przekazania towarów na swoje cele osobiste lub cele osobiste pracowników gdyż konieczność zapewnienia tychże napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom wynika bezpośrednio z cyt. przez Wnioskodawcę przepisów ustawy Kodeks pracy, rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Tym samym, ponieważ nie został spełniony jeden z warunków koniecznych do uznania za opodatkowaną dostawę towarów w postaci zużycia przez pracowników towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tj. brak uznania zużycia tychże towarów w celach osobistych przez pracownika, stwierdzić należy, iż nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe zużycie towarów nie będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe zużycie towarów nie stanowi również darowizny towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż zużycie produktów tj. woda, herbata, kawa, cukier, mleczko do kawy, napoje bezalkoholowe przez pracowników nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje zakupu: wody, herbaty, kawy, mleczka do kawy, cukru, napojów bezalkoholowych, drobnych słodyczy, które to podawane są w siedzibie Spółki, jako zwyczajowy poczęstunek w trakcie spotkań z kontrahentami.

Kontrahenci Spółki, zarówno odbiorcy jaki i dostawcy, oczekują zwyczajowego poczęstunku w postaci kawy, herbaty czy drobnych słodyczy. Niejednokrotnie przedstawiciele handlowi dostawców przyjeżdżają z odległych miejscowości i brak zwyczajowego poczęstunku wpłynąłby negatywnie na rozmowy biznesowe. Również podczas prezentacji towarów handlowych potencjalnym klientom Spółka proponuje poczęstunek w celu stworzenia miłej atmosfery licząc tym samym, że klient dokona zakupu.

Poczęstunek taki nie nosi znamion okazałości.

Ww. zakupy w sposób pośredni wpływają na wielkość obrotów Spółki a więc pozostają w związku z działalnością opodatkowaną Spółki.

W momencie zakupu Wnioskodawca wie, że nabyte artykuły spożywcze zostaną przeznaczone na poczęstunek dla kontrahentów.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego tut. organ stoi na stanowisku, iż zużycie przez kontrahentów w trakcie spotkań biznesowych takich produktów jak woda, herbata, kawa, mleczko do kawy, cukier, napoje bezalkoholowe (soki) czy też drobne słodycze nie nosi znamion zużycia na cele osobiste podatnika, bowiem jak sam wskazał Wnioskodawca są one podawane jako zwyczajowy poczęstunek podczas spotkań biznesowych, co bezsprzecznie jest związane z działalnością gospodarczą (opodatkowaną) Wnioskodawcy.

Tym samym, ponieważ nie został spełniony jeden z warunków koniecznych do uznania za opodatkowaną dostawę towarów w postaci przekazania nieodpłatnego przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, tj. brak uznania zużycia tychże towarów za dokonane w celach osobistych przez podatnika, stwierdzić należy, iż nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa dostawa towarów nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Takie zużycie towarów nie stanowi również darowizny towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż zużycie produktów tj. woda, herbata, kawa, cukier, mleczko do kawy, napoje bezalkoholowe (soki) czy też drobne słodycze przez kontrahentów w trakcie spotkań biznesowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Ponadto zawarte we wniosku wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przez niego ww. artykułów spożywczych tj. wody, herbaty, kawy, mleczka do kawy, cukru, napojów bezalkoholowych, które służą do przygotowania napojów dla pracowników, bądź też które wraz z drobnymi słodyczami podawane są w siedzibie Spółki, jako zwyczajowy poczęstunek w trakcie spotkań z kontrahentami.

Wnioskodawca wskazał, iż ww. zakupy w sposób pośredni wpływają na wielkość obrotów Spółki a więc pozostają w związku z działalnością opodatkowaną Spółki.

Z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT wynika, iż w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 2 ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   • z tytułu nabycia towarów i usług,
   • potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   • od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
     - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2. w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego z tytułu:
   • świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   • dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
   • wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a;
6. różnica podatku, o której mowa w art. 29 ust. 18 i art. 37.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle powyższych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek nabyć z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego, w oparciu o wskazane przepisy prawa podatkowego, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy ww. artykułów spożywczych zużytych przez pracowników lub kontrahentów Wnioskodawcy, w zakresie w jakim towary te są związane bezpośrednio z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną.

Istotne jest również aby nie zachodziły przesłanki wykluczające ww. prawo, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów spożywczych z uwagi na fakt, iż zużycie ww. artykułów spożywczych, w całości jest związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych należało uznać za prawidłowe, gdyż przedmiotowe produkty są kupowane w celu wypełnienia przez Wnioskodawcę obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy o BHP lub w celach zużycia na spotkaniach biznesowych, a sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę, której mają służyć powyższe działania, jest wyłącznie sprzedażą opodatkowaną.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.