INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2011 r. (data wpływu 25 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia działki gruntu niezabudowanego, z otrzymanych faktur;

• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur związanych z wybudowaniem budynku w przypadku przeznaczenia 30% domu mieszkalnego na cele prowadzonej działalności gospodarczej.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2011r. do tut. Organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. prawidłowości opodatkowania 22% stawką podatku VAT zakupu działki gruntu niezabudowanego od Urzędu Gminy,
2. prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Urząd Gminy z tytułu nabycia działki oraz z faktur związanych z wybudowaniem budynku mieszkalnego w części przeznaczonego na cele prowadzonej działalności gospodarczej,
3. wystawienia faktur dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, stanowiących podstawę odliczenia podatku VAT.
   
   

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina ("Sprzedający") sprzedał Panu wspólnie z małżonką ("Kupujący") działkę gruntu niezabudowanego nr 202/5 o powierzchni 1169 m² położoną w Gminie, za cenę 1.033.200 zł netto plus podatek VAT w/g stawki 22% w wysokości 227.304 zł. Działka, będąca przedmiotem sprzedaży została nabyta do majątku wspólnego i stanowi współwłasność małżeńską ustawową.

Pan i Pani zamierzają wybudować dom jednorodzinny na przedmiotowej działce dla własnych celów mieszkaniowych.

Wymieniona wyżej działka zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wydanym przez Starostwo Powiatowe sklasyfikowana została w rejestrze gruntów jako grunty leśne.

Zgodnie z wyciągiem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi, na terenie której położona jest działka 202/5, uchwalonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 25 czerwca 2003 r. działka położona jest na terenie przeznaczonym pod budownictwo jednorodzinne o charakterze rezydencyjnym z obowiązkiem zachowania dla tej działki powierzchni 845,20 m² jako powierzchni niewyłączonej z produkcji leśnej, zgodnie z decyzją poniżej.

Działka uzyskała zgodę Urzędu Miasta Stołecznego Wydziału Rolnictwa z dn. 25.05.1990 (decyzja znak) na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych pod zabudowę mieszkaniową z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do powierzchni 323,8 m² dla przedmiotowej działki, tj. powierzchnia 323,8 m² działki może być zabudowana (co stanowi ok. 27,7% całości obszaru działki nr 202/5).

Jednocześnie, Pan prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Burmistrza Miasta pod numerem … polegającej głównie na świadczeniu usług doradczych w zakresie zarządzania firmami i wykonywaniu analiz ekonomicznych, i rozważa przeznaczenie 30% powierzchni użytkowej wybudowanego domu na cele prowadzenia działalności gospodarczej (jako pomieszczenia biurowe i pomocnicze).

Pan jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług oraz rozlicza podatek dochodowy w liniowej stawce 19% (zgłosił w 2006 r. formę opodatkowania dochodów z prowadzenia działalności gospodarczej podatkiem liniowym 19% na podstawie art. 30c i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią powołanego aktu na dokonaną sprzedaż Urząd Gminy wystawił fakturę VAT Nr …z dnia 30 grudnia 2010 r. na kwotę netto 998.773,77 zł i podatek VAT 219.730,23 zł - razem kwota do zapłaty 1.218.504,00 zł oraz wcześniej fakturę VAT na kwotę zadatku w kwocie 42.000 PLN brutto, kwota netto 34.426,23 zł, nr 413/2010 w dniu 2010-12-20. Faktura VAT nr . Faktura VAT nr jest wystawiona na PU X, zaś faktura VAT nr ….. jest wystawiona na Pana. Wnioskodawca nie zamierza wykorzystywać powierzchni działki na działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu transakcji nabycia działki udokumentowanej aktem notarialnym w przypadku przeznaczenia 30% domu mieszkalnego na cele prowadzonej działalności gospodarczej Pan ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie 30% VAT naliczonego na fakturze wystawionej przez Urząd Gminy w ramach powadzonej działalności gospodarczej oraz od dalszych faktur związanych z wybudowaniem budynku mieszkalnego... Czy należy w tym przypadku pomniejszyć to odliczenie o 50% z tytułu współwłasności w majątku (wspólność majątkowa z małżonkiem)...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przy założeniu, że będzie wykorzystywał 30% domu jednorodzinnego dla celów prowadzonej działalności, do odliczenia 30% podatku naliczonego z wystawionych przez Urząd Gminy faktury VAT dokumentującej nabycie działki oraz później usług o charakterze budowlanym, w efekcie których możliwe jest wykorzystanie nieruchomości także na cele wykonywanej działalności gospodarczej.

Podstawę prawną takiego odliczenia stanowi art. 86 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Zgodnie z nim w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT. W doktrynie podkreśla się (np. J. Martini Komentarz do Ustawy o VAT, Beck 2009), że zakres odliczenia podatku naliczonego powinien odpowiadać zakresowi wykorzystania zakupionych towarów czy usług do wykonywania opodatkowanej działalności gospodarczej.

Słuszność przyjętego przez podatnika stanowiska potwierdza także orzecznictwo ETS. W jednym z wyroków sąd ten odniósł się do kwestii częściowego wykorzystania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej (hotel), a w części do prywatnej (mieszkanie). W sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Ulzen a Dieter Armbrecht Trybunał wskazał, że: "jedynie w zakresie, w jakim towar jest wykorzystywany do celów zawieranych przez niego transakcji podlegających opodatkowaniu, podatnik może odliczyć od podatku, do jakiego zapłaty jest zobowiązany podatek należny do zapłaty lub zapłacony w odniesieniu do jego towaru. Nie ulega wątpliwości, że jeśli podatnik zdecyduje się wyłączyć składnik majątku z aktywów swojego przedsiębiorstwa, część ta nie wchodzi w skład tych aktywów. Nie można zatem traktować tego podatnika tak, jakby wykorzystywał on aktywa swojego przedsiębiorstwa dla celów art. 5 (6) oraz (6)(2) Dyrektywy. W konsekwencji jedynie ta część nie mieści się w zakresie systemu VAT i nie może brać jej pod uwagę dla celów zastosowania art. 17 (2) Dyrektywy".

Jeśli chodzi o drugą część pytania, to według Wnioskodawcy, ma on prawo odliczyć 30% VAT od całości faktury, gdyż jego współudział w nieruchomości wynosi 50%, a zatem jest mniejszy niż ww. współczynnik. Wnioskodawca od dnia zawarcia małżeństwa do dnia dzisiejszego pozostaje w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Tym samym stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nabywając przedmiotową nieruchomość wspólnie z małżonką, a następnie decydując się na wykorzystywanie części tej nieruchomości na działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, co do zasady ma prawo do odliczenia od podatku, który zobowiązany jest zapłacić, podatku VAT zapłaconego z tytułu nabycia tej części nieruchomości, której używa do celów opodatkowanych. Jednakże należy podkreślić okoliczność, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość razem z małżonką, z którą pozostaje w ustroju wspólności majątkowej, a nie samodzielnie.

W związku z powyższym, należy przywołać odpowiednie przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ponadto zgodnie z art. 43 § 1 ww. ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. A zatem w przedmiotowej sprawie każdemu z małżonków przysługuje po 50% udziału we własności nieruchomości. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia od podatku, który zobowiązany jest zapłacić, podatku VAT zapłaconego z tytułu nabycia tej części nieruchomości, której używa do celów opodatkowanych, o ile odliczona kwota nie przekracza udziału Wnioskodawcy we współwłasności.

Z powyższego wynika, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całości naliczonego podatku VAT od opisanych we wniosku wydatków, gdyż część nieruchomości wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług stanowi jedynie 30% nieruchomości, podczas kiedy Wnioskodawcy przysługuje 50% udziału we własności tej nieruchomości. Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-463/10/PH.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia działki gruntu niezabudowanego, z otrzymanych faktur,

• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur związanych z wybudowaniem budynku w przypadku przeznaczenia 30% domu mieszkalnego na cele prowadzonej działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przytoczonych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie podatnikom w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług, opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu, podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Zapis ten skutkuje tym, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w dniu 30 grudnia 2010 r. nabył działkę gruntu niezabudowanego nr 202/5 o powierzchni 1169 m² położoną w Gminie. Działka, będąca przedmiotem sprzedaży została nabyta do majątku wspólnego i stanowi współwłasność małżeńską ustawową. Wnioskodawca wraz z żoną zamierza wybudować dom jednorodzinny na przedmiotowej działce dla własnych celów mieszkaniowych i rozważa przeznaczenie 30% powierzchni użytkowej wybudowanego domu na cele prowadzenia działalności gospodarczej (jako pomieszczenia biurowe i pomocnicze).

Zgodnie z wyciągiem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi, na terenie której położona jest działka 202/5, uchwalonym Uchwałą Rady Gminy działka położona jest na terenie przeznaczonym pod budownictwo jednorodzinne o charakterze rezydencyjnym z obowiązkiem zachowania dla tej działki powierzchni 845,20 m² jako powierzchni niewyłączonej z produkcji leśnej. Działka uzyskała zgodę Urzędu Miasta Wydziału Rolnictwa na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych pod zabudowę mieszkaniową z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do powierzchni 323,8 m² dla przedmiotowej działki, tj. powierzchnia 323,8 m² działki może być zabudowana (co stanowi ok. 27,7% całości obszaru działki nr 202/5).

Pan jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na świadczeniu usług doradczych w zakresie zarządzania firmami i wykonywaniu analiz ekonomicznych. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca od dnia zawarcia małżeństwa do dnia dzisiejszego pozostaje w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej. Wnioskodawca nie zamierza wykorzystywać powierzchni działki na działalność gospodarczą.

W świetle przedstawionego stanu sprawy dla oceny stanowiska w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dotyczącej nabycia gruntu, należy wyjaśnić, czy czynność udokumentowana fakturą przez kontrahenta Wnioskodawcy podlegała opodatkowaniu.

W przedstawionym stanie sprawy, w więc do zdarzeń zaistniałych przed 31.12.2010r. będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 129 ust. 1.

Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z podanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane. Przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane podatkiem od towarów i usług są tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Ustawodawca, zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

• lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,

• sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
  
  

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż dostawa przedmiotowej działki o nr ewid. 202/5 w części – w jakiej przeznaczona była stosownie do zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną o charakterze rezydencyjnym, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i powinna być opodatkowana 22% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy. Natomiast dostawa przedmiotowej działki w części - w jakiej stanowi powierzchnię niewyłączoną z produkcji leśnej powinna korzystać ze zwolnienia z podatku VAT z uwagi na fakt, iż mieści się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - jest terenem niezabudowanym i innym niż teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.

Wobec powyższego, należy uznać, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia 30% podatku naliczonego wynikającego z wystawionych przez Urząd Gminy faktur dotyczących sprzedaży działki o nr 202/5. W świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. W rozpatrywanej sprawie natomiast część działki będącej przedmiotem dostawy, stanowi grunt niezabudowany i inny niż budowlany lub przeznaczony pod zabudowę (jest to grunt niewyłączony z produkcji leśnej), a tym samym dostawa gruntu w tej części jest zwolniona z opodatkowania.

Podkreślić należy, że kwota określona na fakturze jako podatek nie jest automatycznie podatkiem naliczonym. Sama faktura nie kreuje, nie tworzy podatku naliczonego. Podatek naliczony musi wynikać z rzeczywistych, zaistniałych czynności podlegających opodatkowaniu. Tylko takie czynności kreują zobowiązanie podatkowe – które z jednej strony jest podatkiem należnym, zaś z drugiej strony - podatkiem naliczonym.

Faktura powinna odzwierciedlać obiektywnie zaistniałe zdarzenia, w tym obiektywnie istniejący podatek. Jest ona jednak zawsze subiektywnym przekonaniem podatnika (wystawcy faktury) o rzeczywistości. Nie jest zatem wykluczone, że stan odzwierciedlony w fakturze (udokumentowany fakturą) będzie się różnił od stanu faktycznego (obiektywnie istniejącego). Jeśli faktura dokumentuje czynność, która w istocie nie miała miejsca, bądź dokumentuje jako opodatkowaną czynność, która nie podlegała w ogóle opodatkowaniu, bądź była z podatku zwolniona, to wówczas powstaje niezgodność pomiędzy treścią faktury a treścią rzeczywistości, jeśli chodzi o istnienie podatku (naliczonego).

Zatem dopóki pierwotna faktura nie zostanie skorygowana i nie zostanie wyodrębniona wartość gruntów podlegających opodatkowaniu i zwolnionych z opodatkowania, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur na dostawę działki nr 202/5.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu gruntu, wynikający z faktur, o których mowa we wniosku, należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnosząc się do prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budowa domu mieszkalnego, w którym 30% powierzchni będzie przeznaczona do celów prowadzonej działalności gospodarczej należy wskazać, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Jak wynika z treści wniosku, pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska a nieruchomość gruntowa, na której będzie budowany przedmiotowy budynek, stanowi wspólny majątek małżeński. Wnioskodawca wskazał, iż 30% powierzchni użytkowej budynku będzie wykorzystywał na działalność opodatkowaną.

W związku z tym należy odwołać się do przepisów regulujących kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami tj. przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). W przedmiotowej sprawie należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności majątkowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

A zatem w przedmiotowej sprawie każdemu z małżonków przysługuje po 50% udziału we własności nieruchomości.

Z powyższego wynika, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całości naliczonego podatku VAT od wydatków na budowę nieruchomości, gdyż część nieruchomości, która będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług stanowi jedynie 30% nieruchomości, podczas kiedy Wnioskodawcy przysługuje 50% udziału we własności tej nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na budowę tej części budynku, która będzie przeznaczona do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku poniesionych wydatków inwestycyjnych, które nie mogą zostać jednoznacznie przypisane do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej lub do części obiektu przeznaczonej na cele mieszkaniowe, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących te wydatki w wysokości 30% (jak wskazano we wniosku).

Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usługi na budowę budynku mieszkalnego, w którym 30% powierzchni przeznaczona będzie na cele prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem, że występuje związek między poniesionymi wydatkami a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Za prawidłowe należy uznać więc stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia kwoty podatku naliczonego do odliczenia z tytułu poniesionych wydatków na wybudowanie budynku mieszkalnego w części przeznaczonego na cele działalności gospodarczej, o ile w odniesieniu do tych usług rzeczywiście nie jest możliwe ich bezpośrednie przyporządkowanie do konkretnych części nieruchomości. W sytuacji natomiast bezpośredniego przyporządkowania wydatków do części budynku przeznaczonego na prowadzenie opodatkowanej działalności gospodarczej winien dokonać odliczenia w całości wynikającego z tych faktur.

Dodatkowo, tut. Organ informuje, że ciężar rzetelnego rozliczenia wydatków związanych z budową budynku, w części przeznaczonej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i w części wykorzystywanej dla potrzeb osobistych osoby fizycznej prowadzącej działalność, spoczywa zawsze na podatniku.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za:

• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia 30% podatku VAT z tytułu nabycia działki gruntu niezabudowanego, wynikającego z faktur, o których mowa we wniosku;

• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia 30% podatku VAT z faktur związanych z wybudowaniem budynku w przypadku przeznaczenia 30% domu mieszkalnego na cele prowadzonej opodatkowanej działalności gospodarczej.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Końcowo zauważa się, że w niniejszej interpretacji tut. Organ rozstrzygnął wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia w kwocie 30% podatku VAT naliczonego na fakturze wystawionej przez Urząd Gminy z tytułu nabycia działki oraz dalszych faktur związanych z wybudowaniem budynku mieszkalnego w przypadku przeznaczenia 30% domu mieszkalnego na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT zakupu od Urzędu Gminy działki gruntu niezabudowanego został załatwiony postanowieniem interpretacją nr IPTPP1/443-911/11-5/RG. Natomiast wniosek w części wystawienia faktur dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, stanowiących podstawę odliczenia podatku VAT, został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP1/443-911/11-5/RG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.