Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-2.4511.260.2016.1.DJ
z 28 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Za lata 2014 i 2015 Wnioskodawczyni dokonała odliczenia ulgi prorodzinnej na dwójkę dzieci. Jednakże były mąż Zainteresowanej i ojciec dzieci dokonał rozliczenia ulgi na jedno dziecko. Wnioskodawczyni nie zgadza się z tym, że A. dokonał rozliczenia na jedno dziecko dlatego, że:

• we wrześniu 20xx roku wyprowadził się z domu i złożył pozew o rozwód, od tego czasu nie interesowało go czy dzieci mają co jeść i co porabiają, mało tego przyjeżdżał jak Zainteresowanej nie było w domu i wynosił wspólny majątek. Posunął się do tego, że sfałszował fakturę zakupu na nazwisko swojego kolegi i w asyście policji wyniósł telewizor z domu, za co otrzymał wyrok pozbawienia wolności na 6 m-cy w zawieszeniu na 2 lata. Nie utrzymywał kontaktów rodzicielskich z dziećmi, jego nieliczne kontakty z dziećmi były to kilkuminutowe spotkania przed domem, podczas których próbował nimi manipulować i dyskredytować Zainteresowaną w oczach dzieci. Potrafił powiedzieć synowi, że trafią do domu dziecka, a kontakty te nie miały nic wspólnego z wykonywaniem władzy rodzicielskiej i powodowały, że dzieci po tych spotkaniach były znerwicowane, nie chciały widzieć ojca. Wnioskodawczyni zwróciła też uwagę, że dzieci otrzymywały sms-y od ojca przed kolejną rozprawą rozwodową, licząc na to, że przydadzą się w sądzie. Nawet w wigilię Bożego Narodzenia w 20xx roku, jak przyszedł, to tylko niecałą godzinę, bo nie miał czasu a dzieci opowiadały, że przez cały czas spoglądał na telefon komórkowy. Zainteresowana nadmienia, że od sierpnia 20xx r. była z dziećmi objęta „niebieską kartą”, gdyż były mąż znęcał się nad Wnioskodawczynią i dziećmi psychicznie.
  
• w dniu 17 grudnia 201xx roku sąd orzekł rozwód z winy A. i wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi powierzył Wnioskodawczyni, pozostawiając jedynie byłemu mężowi prawo współdecydowania o istotnych życiowych sprawach dzieci. Sąd nie orzekł o kontaktach byłego męża z dziećmi. Po rozwodzie A. nie utrzymuje żadnego kontaktu z dziećmi, Zainteresowana sama wykonuje w pełni władzę rodzicielską, sprawuje władzę nad dziećmi, wychowuje je, uczestniczy w ich życiu szkolnym i prywatnym. A. nigdy nie zadzwonił do Zainteresowanej by spytać, co się dzieje w życiu dzieci i czy czegoś potrzebują. Nie uczestniczy w świętach, urodzinach, imieninach dzieci. Dzieci nie otrzymały i nie otrzymują pomocy zarówno duchowej jak i materialnej ze strony ojca, nie mają wsparcia u niego. Mało tego przestał płacić alimenty na dzieci w takiej wysokości, w jakiej sąd zasądził i płaci je nieregularnie, dlatego Zainteresowana otrzymuje alimenty z Funduszu Alimentacyjnego. Były mąż Zainteresowanej załatwił sobie, że do alimentów dopłaca mu opieka społeczna, a przecież to zdrowy i młody człowiek, który ma możliwości zarobkowania. Zainteresowana nadmienia, że A. poprzez kłamstwa i szkalowanie dzieci doprowadził do tego, że jego rodzice a dziadkowie dzieci także przestali się kontaktować z dziećmi a swoimi wnukami.
  
  

A. wychodzi z założenia, że samo posiadanie dziecka i bycie ojcem uprawnia go do skorzystania z ulgi prorodzinnej, ale to Wnioskodawczyni sama wykonuje w pełni władzę rodzicielską nad dziećmi. Zainteresowana dba o ich byt i o to, żeby były szczęśliwe. Zainteresowana jest dumna z dzieci i z siebie, że pomimo wszystkiego, trudności psychicznych i finansowych córka kończy szkołę w zawodzie fryzjerka, a syn rozpoczął nauczanie w technikum mechanicznym.

Wnioskodawczyni dołącza wyrok sądu o rozwodzie, który uzupełnia to co napisała (ten stan rzeczy nie zmienił się do tej pory i Zainteresowana myśli, że się nie zmieni). Sam fakt, że ojciec rozlicza ulgę prorodzinną na dziecko, pomimo że nie wykonuje władzy rodzicielskiej świadczy o tym.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że w latach 2014-2015 dzieci były niepełnoletnie: syn urodził się 28 kwietnia 20xx r., a córka 23 lutego 19xx roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni przysługuje odliczenie ulgi prorodzinnej na dwójkę dzieci w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zarówno w roku 2014 jak i w 2015 przysługuje Zainteresowanej ulga prorodzinna w pełnej wysokości, gdyż sama wychowuje dzieci i sprawuje nad nimi opiekę od momentu wyprowadzenia się z domu w sierpniu 20xx roku ojca dzieci, pozostawiającego rodzinę bez środków do życia, nie interesującego się czy dzieci są zdrowe, czy mają co jeść, czy i gdzie chodzą do szkoły.

Ojciec dzieci nigdy nie zadzwonił do Wnioskodawczyni z zapytaniem, czy dzieci czegoś potrzebują. Dzieci nie otrzymują od ojca ani pomocy materialnej, ani duchowej. Nie wiedzą gdzie ojciec mieszka, gdyż w ten sposób unika płacenia alimentów, które płaci Fundusz Alimentacyjny. Były mąż Zainteresowanej załatwił sobie, że dopłaca do alimentów opieka społeczna, a to przecież to zdrowy i młody człowiek.

Wnioskodawczyni pomimo kłopotów zdrowotnych (na początku 20xx roku miała drugą operację kręgosłupa) podjęła pracę, żeby zapewnić dzieciom byt i normalne warunki funkcjonowania. To Zainteresowana wyłącznie uczestniczy w sprawach, które dotyczą dzieci.

Ojciec dzieci nigdy się nie interesował, czy dzieci mają co jeść, w co się ubrać, czy mają jakieś problemy, co chcą w życiu robić – mało tego robi wszystko, żeby utrudnić im życie i normalne funkcjonowanie. Świadczy o tym także fakt, że odliczył sobie ulgę prorodzinną na syna, nie zwracając uwagi na to, że te środki finansowe poprawiają byt syna, bo Wnioskodawczyni nie korzysta z tych pieniędzy tylko wszystkie przeznacza na potrzeby dzieci, m.in. przeznaczyła na remont pokoju dzieci, którego były mąż nie chciał remontować w trakcie trwania małżeństwa i nie był remontowany przez co najmniej dziesięć lat (nawet jak robił remont mieszkania i wymieniał drzwi do wszystkich pomieszczeń, to u dzieci tego nie zrobił).

Wnioskodawczyni nadmienia, że obecnie nie pracuje, gdyż ma problemy z kolanem (jest po zabiegu kolana) nie uzyskała poprawy i musiała zwolnić się z pracy po sześciu miesiącach zwolnienia chorobowego. Obecnie oczekuje na drugą operację kolana, której termin przewidywany jest na koniec 2017 roku. Zainteresowana chciałaby jeszcze nadmienić, że oczekuje na sprawę w sądzie o nękanie córki, gdzie oskarżonym o nękanie jest były mąż Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni dokonała odliczenia ulgi za dwójkę dzieci, gdyż to Zainteresowana wyłącznie wykonuje władzę rodzicielską nad dziećmi i sprawuje pieczę nad nimi. A., ojciec dzieci, wyprowadził się z domu we wrześniu 20xx roku i od tego czasu nie kontaktuje się z dziećmi, nie sprawuje nad nimi żadnej opieki, nie wykonuje w żaden sposób nad dziećmi władzy rodzicielskiej, nawet się nimi nie interesuje.

Zainteresowana kierowała się także przy odliczaniu ulgi na dzieci orzecznictwem wojewódzkich sądów administracyjnych, z których wynika, że ulga z tytułu wychowania dzieci należy się temu z rodziców, który faktycznie wykonuje wobec nich władzę rodzicielską. Przykładowo Zainteresowana podaje orzeczenia:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2011 r., sygn. VIII SA/Wa 320/11: wykładnia art. 27f ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. prowadzi do wniosku, że w celu nabycia przez danego podatnika prawa do odliczenia od podatku kwoty, o której mowa w ust. 2, konieczne jest zarówno posiadanie przez niego władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym.
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 marca 2014 r., sygn. SA/Po 829/13: Kompleksowa wykładnia art. 27f ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. uzasadnia wniosek, że dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest w szczególności wychowanie przez podatnika swego dziecka (wykonywanie pieczy nad osobą dziecka, zarząd jego majątkiem oraz reprezentowanie dziecka). Podatnik, który chce skorzystać z ulgi podatkowej, obowiązany jest wykazać, że w danym roku podatkowym nie tylko posiadał, ale także wykonywał władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem.
  
  

Wobec powyższego to A. dokonał niesłusznie odliczenia ulgi, gdyż nie wykonywał i nie wykonuje władzy rodzicielskiej oraz nie sprawował i nie sprawuje opieki nad dziećmi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
• w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082 z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu.

Należy bowiem mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Ulga prorodzinna przy spełnieniu warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - przysługuje obojgu rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w częściach równych, tj. po 50% lub w dowolnie przez nich ustalonej proporcji. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Zatem samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. W sytuacji, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka, nie ma zastosowania zasada, zgodnie z którą przysługującą rodzicom kwotę ulgi na dziecko rodzice dziecka mogą odliczyć w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Sposób podziału ulgi pomiędzy rodziców dziecka jest bowiem zagadnieniem wtórnym (następczym) wobec samego prawa do ulgi. W konsekwencji, przysługiwanie odliczenia obojgu rodzicom w kwotach równych lub dowolnej proporcji przez nich ustalonej może mieć miejsce tylko wówczas, gdy oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że były małżonek Wnioskodawczyni od momentu wyprowadzenia się z domu, tj. od 20xx roku nie interesował się dziećmi i praktycznie nie utrzymywał kontaktów rodzicielskich z dziećmi (jego nieliczne kontakty z dziećmi to kilkuminutowe spotkania przed domem) a od momentu rozwodu w 20xx roku nie utrzymuje żadnego kontaktu z dziećmi, nie spotyka się z nimi, nie interesuje go do jakiej szkoły chodzą ani czy są zdrowe, nie uczestniczy w świętach, urodzinach, imieninach dzieci, samego wykonywania obowiązku alimentacyjnego w tej sytuacji nie sposób uznać za wystarczający dla przyjęcia, że były małżonek wykonuje władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy, tym bardziej, że obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od wykonywania, czy nawet posiadania takiej władzy.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać należy, że skoro Wnioskodawczyni samodzielnie wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do dwójki małoletnich dzieci, to Wnioskodawczyni przysługiwało wyłączne prawo do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. mogła tę ulgę odliczyć pełnej wysokości.

Reasumując, w sytuacji gdy były małżonek nie wykonywał władzy rodzicielskiej, wówczas Wnioskodawczyni w odniesieniu do małoletnich dzieci przysługiwało wyłączne prawo do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. mogła tę ulgę w rozliczeniu za lata 2014 i 2015 odliczyć w 100%. Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym. Stąd też informuje się, że dołączone do wniosku dokumenty nie mogą podlegać analizie w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

W odniesieniu natomiast do przywołanych przez Wnioskodawczynię wyroków wojewódzkich sądów administracyjnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.