Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-1/4511-1-86/16-3/PP
z 28 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu 22 lipca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 22 września 2016 r. nr ILPB1-1/4511-1-86/16-2/PP wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 22 września 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 26 września 2016 r., natomiast w dniu 30 września 2016 r. wpłynęła do tut. Organu odpowiedź na ww. wezwanie (nadano w polskiej placówce pocztowej 29 września 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny wynikający z uzupełnienia wniosku.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Wnioskodawca pozostaje w zawiązku małżeńskim i wraz z małżonką łączy go ustawowa wspólność majątkowa. Wnioskodawca i jego żona są właścicielami gospodarstwa rolnego oraz działów specjalnych produkcji rolnej. W związku z tym wspólnie posiadają oni grunty, budynki, maszyny i urządzenia wykorzystywane w gospodarstwie rolnym i w działach specjalnych produkcji rolnej.

W ramach gospodarstwa rolnego zajmują się oni chowem i hodowlą perliczek oraz produkcją roślinną, a w ramach działów specjalnych produkcji rolnej zajmują się chowem i hodowlą kaczek rzeźnych, kurcząt oraz jaj gęsich.

Ponadto, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG - przedmiotem tej działalności gospodarczej są usługi transportowe.

W związku z prowadzonymi działami specjalnymi to Wnioskodawca składa corocznie deklarację PIT-6, na której deklaruje wielkość hodowli drobiu rzeźnego oraz jaj gęsich. Na tej podstawie Wnioskodawca otrzymuje decyzję o wymiarze zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ustalony wg norm szacunkowych. W deklaracji PIT-6 Wnioskodawca nie deklaruje wielkości produkcji perliczek, ponieważ te nie są ujęte w normach szacunkowych.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT - dokonując sprzedaży z każdego ze źródeł przychodów wystawia faktury VAT, które rozlicza w okresach miesięcznych. Wnioskodawca uważa więc, że posiada udokumentowany przychód własny.

W styczniu 2016 r. Wnioskodawca posłużył się przepisami określonymi w art. 24a ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości oraz art. 6 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym po zamknięciu roku obrotowego 2015 Wnioskodawca zsumował osiągnięte przez niego obroty ze wszystkich źródeł, bez umniejszania ich o udział żony w ramach proporcjonalnego udziału w zysku, określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód wyniósł: 5.326.383,33 zł. Kwota ta wynika z następującej struktury źródeł przychodów: działy specjalne produkcji rolnej, tj. kaczki rzeźne, jajka gęsi: 1.345.858,69 zł, działalność gospodarcza: 2.116.212,33 zł, gospodarstwo rolne, tj. sprzedaż perlic i produktów roślinnych: 1.864.312,3l zł.

Ponieważ Wnioskodawca nie miał pewności co do obowiązku w zakresie założenia ksiąg rachunkowych, posłużył się zasadą ostrożności i zawiadomił Naczelnika Urzędu Skarbowego o osiągniętym obrocie oraz założył księgi handlowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy ustalając przychód za 2015 r. należało połączyć sumę wszystkich przychodów ze sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej oraz przychód ze sprzedaży perliczek, które są hodowane w prowadzonym gospodarstwie rolnym?
2. Czy przychód z gospodarstwa rolnego tj. sprzedaż perliczek podlega proporcjonalnemu udziałowi w zysku pomiędzy Wnioskodawcą i jego żoną?
3. Czy przychód z działów specjalnych produkcji rolnej podlega proporcjonalnemu udziałowi w zysku pomiędzy Wnioskodawcą i jego żoną?
4. Czy hodowla perliczek to działalność rolnicza?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z hodowli perlic są działalnością rolniczą, a nie działem specjalnym produkcji rolnej. Ustalając przychód za 2015 r. należało uwzględnić 100% przychodu z działalności gospodarczej oraz stosując art. 6 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dodać 100 % przychodu ze sprzedaży perlic (gospodarstwo rolne) i 100% ze sprzedaży z działów specjalnych produkcji rolnej. Tak ustaloną kwotę przychodów należało sprawdzić pod kątem limitu obrotu do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są m.in. określone w pkt 3 i 4 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• działy specjalne produkcji rolnej (pkt 7).
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z kolei działami specjalnymi produkcji rolnej, w myśl art. 2 ust. 3 ww. ustawy są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 2 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, tj. w Tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa przepis art. 24 ust. 4 ww. ustawy, który stanowi, że dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2. Obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg – o czym stanowi art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na mocy ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 699) – od dnia 1 stycznia 2016 r. art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje natomiast, że w przypadku, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Powyższa zatem regulacja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła do przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047, z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro. Wyrażone w euro wielkości, o których mowa m.in. w ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy, przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy (art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości).

Zgodnie z tabelą kursów średnich nr 191/A/NBP/2015 średni kurs euro na dzień 1 października 2015 r. wyniósł 4,2437 zł. Zatem wymóg prowadzenia ksiąg rachunkowych w 2016 r. dotyczy jednostek, których przychody w 2015 r. wyniosły 5.092.440 zł. Przy czym należy zauważyć, że ww. limit odnosi się do przychodów rozumianych zgodnie z ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości. Tak więc przy jego ustalaniu należy wziąć pod uwagę przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych, zatem przychody ze sprzedaży wszystkich rodzajów działalności danego podmiotu bez względu na to czy określony rodzaj przychodów jest objęty ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przykładowo, taki przypadek będzie miał miejsce, jeśli podatnik osiągnie w danym roku podatkowym przychody z działalności rolniczej, które zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Stosownie bowiem do treści ww. art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono, że działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza, gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo – fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

– licząc od dnia nabycia.

Należy również podkreślić, że w konsekwencji wspomnianej już wcześniej zmiany zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, która nastąpiła od dnia 1 stycznia 2016 r., ograniczona została możliwość zastosowania norm szacunkowych w sytuacji, gdy wypełniona zostanie dyspozycja przepisu art. 15 ust. 1 lub 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Analiza ww. art. 15 ust. 1 i 2 prowadzi do wniosku, że przepis art. 15 ust. 1 dotyczy tylko podatników, którzy wybrali możliwość prowadzenia ksiąg, z uwagi na okoliczność, że nie przekroczyli limitu przychodów określonego w ustawie o rachunkowości. W takim przypadku mają oni obowiązek zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w określonym terminie o zamiarze prowadzenia ksiąg. Natomiast osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie – jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro – zobowiązane są do ustalania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co – z uwagi na treść art. 24 ust. 4 powoływanej ustawy podatkowej – wiąże się z brakiem możliwości ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2 (o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Innymi słowy, podatnicy prowadzący działy specjalne produkcji rolnej – którzy nie przekroczyli ww. limitu przychodów wskazanego w ustawie o rachunkowości – również mają uprawnienia do prowadzenia ksiąg rachunkowych, ale tylko wówczas, gdy zgłoszą taki zamiar właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (co wynika z art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tak więc, wyłącznie w sytuacji gdy obowiązek prowadzenia ksiąg nie wynika z przepisów o rachunkowości i gdy podatnik sam nie zgłosił zamiaru ich prowadzenia – będzie miał on możliwość ustalania dochodu przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej. Natomiast w przypadku przekroczenia ww. limitu, z mocy ustawy podatnik staje się obowiązany do prowadzenia od nowego roku podatkowego ksiąg rachunkowych w celu ustalenia dochodu podatkowego z działów specjalnych produkcji rolnej. Tym samym podatnik ten nie będzie obowiązany składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracji według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku następnym (deklaracja do wymiaru zaliczek podatku dochodowego od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej ustalonych przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu – PIT-6).

Z kolei w sytuacji, gdy podatnik rozpoczął prowadzenie ksiąg rachunkowych (np. w celu ustalenia dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej), a jednocześnie uzyskuje przychody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej, wówczas za dochód podatkowy z tejże działalności uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów (co wynika z art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca i jego żona są współwłaścicielami gospodarstwa rolnego na zasadach ustawowej wspólności majątkowej. Wspólnie posiadają grunty, budynki, maszyny i urządzenia wykorzystywane w gospodarstwie rolnym i działach specjalnych produkcji rolnej. W ramach gospodarstwa rolnego zajmują się oni chowem i hodowlą perliczek oraz produkcją roślinną, a w ramach działów specjalnych produkcji rolnej zajmują się chowem i hodowlą kaczek rzeźnych, kurcząt oraz jaj gęsich. Ponadto, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Z treści wniosku wynika również, że to Wnioskodawca składa corocznie deklarację PIT-6, na której deklaruje wielkość całej hodowli drobiu rzeźnego oraz jaj gęsich i na tej podstawie otrzymuje decyzję o wymiarze zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ustalony wg norm szacunkowych. W ww. deklaracji PIT-6 Wnioskodawca nie deklaruje wielkości produkcji perliczek, ponieważ te nie są ujęte w normach szacunkowych. W 2015 r. łączne przychody, o których mowa powyżej, tj. z działów specjalnych produkcji rolnej (w kwocie 1.345.858,69 zł), z działalności gospodarczej (w kwocie 2.116.212,33 zł) oraz z gospodarstwa rolnego (w kwocie 1.864.312,31 zł) wyniosły 5.326.383,33 zł. Wobec tego Wnioskodawca zawiadomił Naczelnika Urzędu Skarbowego o wysokości osiągniętego obrotu w 2015 r. i rozpoczął prowadzenie ksiąg rachunkowych. W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy słusznie dokonał zsumowania wszystkich ww. przychodów (bez umniejszania ich o udział żony) i czy tak ustaloną wartość tego przychodu należało sprawdzić pod kątem limitu wynoszącego 1.200.000 euro (5.092.440 zł), po przekroczeniu którego Wnioskodawca obowiązany był zaprowadzić księgi rachunkowe w celu ustalenia dochodów w roku podatkowym następującym po roku 2015.

Mając na uwadze powyższy opis stanu faktycznego należy wskazać, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Z kolei w myśl art. 35 ww. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Dopełnieniem powyższych regulacji jest art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowiący, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z kolei ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 8 ust. 1 wskazuje, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym zasady wyrażane w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy). Nadto, stosownie do treści art. 6 ust. 1 ww. ustawy, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Z powyższych zasad wynika zatem, że małżonkowie nieobjęci rozdzielnością majątkową winni rozliczać całą produkcję z działów specjalnych produkcji rolnej po połowie udziałów każdy z nich, czyli składać odrębne deklaracje PIT-6 i otrzymywać odrębne decyzje w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Wobec tego, dla ustalenia przychodu podatkowego Wnioskodawcy z działów specjalnych produkcji rolnej - może on uwzględniać jedynie swój proporcjonalny udział w zysku, jaki wynika z ustawowej wspólności majątkowej łączącej go z jego małżonką.

Jednakże należy podkreślić, że skoro Wnioskodawca corocznie deklarował przed organem podatkowym samodzielne prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, a co za tym idzie właściwy naczelnik urzędu skarbowego nie wydawał dwóch odrębnych decyzji w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej dla każdego z małżonków – należy przyjąć, że dla określenia czy przekroczono w 2015 r. limit określony w ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości Wnioskodawca winien uwzględnić 100% przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej (bez umniejszania ich o udział żony).

W tym miejscu nadmienić należy, że małżonkowie mają prawo (nie obowiązek) do udziału w zysku ze wspólnej własności, co oznacza, że mogą wybrać prowadzenie określonej działalności (np. gospodarczej lub rolniczej) przez tylko jednego z małżonków (drugi rezygnuje z jej prowadzenia).

Zatem analogicznie, dla określenia przedmiotowego limitu, Wnioskodawca winien uwzględnić 100% przychodów osiągniętych w 2015 r. z tytułu prowadzenia przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie usług transportowych.

Dodatkowo należy zauważyć, że przychód Wnioskodawcy uzyskiwany z tytułu hodowli perliczek nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym zbędne byłoby proporcjonalne ustalanie udziału w przychodach osiąganych z tego tytułu między Wnioskodawcą a jego małżonką – w celu ustalenia przychodu podatkowego. Przedmiotowa hodowla perliczek nie mieści się bowiem w definicji działów specjalnych produkcji rolnej, o której mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jednocześnie jest działalnością rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 ust. 2 ww. ustawy. Nie zmienia to jednak faktu, że przychód uzyskany z tego tytułu stanowi przychód w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, co oznacza, że przychód ten należało zsumować razem z przychodami uzyskanymi z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej i z tytułu działalności gospodarczej – w celu ustalenia czy przekroczono w 2015 r. przedmiotowy limit wynoszący 1.200.000 euro (5.092.440 zł).

Przy czym ze względu na to, że gospodarstwo rolne stanowi współwłasność majątkową małżeńską Wnioskodawcy i jego żony, a przychody z tego gospodarstwa niezaliczane do działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla perliczek) nie są rozliczane według zasad objętych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych - przyjąć należy, iż w stosunku do tych przychodów zastosowanie znajdzie generalna zasada wynikająca z Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w myśl której oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Stąd wyprowadzić należy wniosek, że ww. przychody z gospodarstwa rolnego winny być liczone dla każdego z małżonków z osobna, a zatem dla Wnioskodawcy wyniosły one połowę (50%) sumy przedmiotowych przychodów, tj. 932.156,15 zł. Tym samym 50% sumy ww. przychodów należało zsumować razem z przychodami uzyskanymi z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej (ze 100% sumy tych przychodów) i z przychodami uzyskanymi z tytułu działalności gospodarczej (ze 100% sumy tych przychodów) – w celu ustalenia czy przekroczono w 2015 r. przedmiotowy limit wynoszący 1.200.000 euro (5.092.440 zł). Tak więc po zsumowaniu wszystkich przychodów Wnioskodawcy łączny przychód za 2015 r. zaliczany do przychodów w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości wyniósł 4.394.227,17 zł (1.345.858,69 zł + 2.116.212,33 zł + 932.156,15 zł), czyli nie przekroczył limitu wynoszącego 1.200.000 euro (5.092.440 zł).

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie był obowiązany do zaprowadzenia ksiąg rachunkowych od 2016 r. w celu ustalenia przychodów podatkowych dla roku podatkowego następującego po roku 2015. Jednakże, mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie ksiąg rachunkowych w 2016 r. zawiadamiając jednocześnie właściwego naczelnika urzędu skarbowego, zauważyć należy - biorąc pod uwagę cytowane wcześniej przepisy art. 15 ust. 1, art. 24 ust. 1 i art. 24a ust. 2 pkt 2 - iż Wnioskodawca obowiązany jest na podstawie tych ksiąg ustalać dochód podatkowy z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej i pozarolniczej działalności gospodarczej dla roku podatkowego następującego po roku 2015.

Mając więc na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony opis sprawy, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy stwierdzającym, że ustalając przychód za 2015 r. - w celu sprawdzenia czy przekroczono limit obrotu wynikający z ustawy o rachunkowości - należało uwzględnić 100% przychodu z działalności gospodarczej, 100% przychodu ze sprzedaży perlic (gospodarstwo rolne) i 100% przychodu ze sprzedaży z działów specjalnych produkcji rolnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ nadto informuje, że stosownie do treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z tym, niniejsza interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie Wnioskodawcy, nie odnosi się natomiast do żony Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.