Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.722.2016.1.RK
z 8 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania otrzymanego od Gminy odszkodowania w związku z niedostarczeniem lokalu socjalnego osobie uprawnionej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania otrzymanego od Gminy odszkodowania w związku z niedostarczeniem lokalu socjalnego osobie uprawnionej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 2010 r. otrzymała w drodze spadku po zmarłej babci udział w nieruchomości – lokalu mieszkalnym, mieszczącym się w …. Jest jednym z trzech współwłaścicieli i posiada ¼ udziałów. W lokalu tym była już zameldowana osoba, która użytkowała go od 1990 r., wraz ze swoją córką, a przydział otrzymała na mocy decyzji administracyjnej Urzędu Miejskiego. Budynek, w którym mieści się ww. lokal mieszkalny, został odzyskany przez prawowitych właścicieli, w tym Jej babcię. Po otrzymaniu spadku dokonała wyboru formy opodatkowania przychodów z najmu prywatnego w oparciu o art. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Najemca lokalu mieszkalnego od wielu lat nie reguluje opłat związanych z najmem, tj. czynszu, nie odpowiada na wezwania, nie reguluje również opłat za media do Wspólnoty Mieszkaniowej. Zadłużenie wobec Wspólnoty rośnie, wobec czego Wnioskodawczyni jest zmuszona regulować opłaty na bieżąco. Zgodnie z wyrokiem Sądu, Gmina Miasto … była zobowiązana do zapewnienia lokalu zastępczego. Niestety do chwili złożenia wniosku o interpretację indywidualną nie wywiązała się z zapewnienia lokalu zastępczego, ze względu na brak wolnych lokali w swoich zasobach. W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami wystąpiła na drogę sądową przeciwko Gminie Miastu …, wynikiem czego została zawarta w dniu 1 sierpnia 2013 r. ugoda. Treść ugody przewiduje, że Gmina zapłaci solidarnie na rzecz powodów (trzech współwłaścicieli, w tym Wnioskodawczyni, kwotę 30 160 00 zł, tytułem należności głównej, stanowiącej iloczyn miesięcznej stawki czynszu w kwocie 1 160 00 zł za okres 26 miesięcy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 28 lutego 2013 r. Biorąc pod uwagę powyższe uzgodnienia Gmina Miasto … wypłaca Wnioskodawczyni i pozostałym współwłaścicielom comiesięczne odszkodowanie w kwocie 1 160 00 zł, na podstawie składanego przez współwłaścicieli oświadczenia, z którego wynika, że okoliczności, które stanowiły podstawę do zasądzenia odszkodowania nie uległy zmianie, a osoby zobowiązane mocą wyroku do opuszczenia lokalu, którym przyznano uprawnienia do lokalu socjalnego, w dalszym ciągu zajmują lokal mieszkalny położony w …, nie opłacają należnego właścicielom odszkodowania, a prowadzona w tym zakresie egzekucja okazała się bezskuteczna. Z informacji, jaką otrzymała z Urzędu Miasta …, Wnioskodawczyni nie otrzyma informacji PIT dotyczącej otrzymania powyższej kwoty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy comiesięczne kwoty, proporcjonalne do wysokości udziału Wnioskodawczyni, które otrzymuje od Gminy Miasta … w związku z zawartą ugodą sądową, stanowią przychód podlegający opodatkowaniu w oparciu o art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne? Zatem, czy przychód ten powinien zostać opodatkowany stawką 8,5% - tak jak w przypadku najmu prywatnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymywane w ramach ugody kwoty odszkodowania stanowią przychód z najmu prywatnego w rozumieniu art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ponieważ Gmina Miasto … „pokrywa” koszty utrzymania lokalu mieszkalnego, który zamieszkuje lokatorka mająca prawo do lokalu na podstawie decyzji administracyjnej ww. organu. Tak więc kwoty te może potraktować jako zapłatę za czynsz. Wnioskodawczyni nadmienia, że kwoty wypłacane przez Gminę wystarczają Jej na pokrycie kosztów wspólnych (eksploatacyjnych), zgodnie z notami księgowymi, którymi obciąża Ją Wspólnota. Informuje również, że zarówno Wnioskodawczyni, jak i pozostali współwłaściciele zgodnie z obowiązującymi przepisami wystawiają faktury na rzecz lokatora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem, wszelkie dochody podatnika niewymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych oraz dochody, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, do którego posiada ¼ udziałów. Przychody z najmu prywatnego, Wnioskodawczyni, opodatkowuje ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Ze względu na niepłacenie czynszu i opłat za media przez najemcę, wyrokiem Sądu Gmina zobowiązana była do zapewnienia lokalu socjalnego. Ponieważ Gmina nie zapewniła lokalu socjalnego, wypłaca Wnioskodawczyni, proporcjonalnie do Jej udziału, comiesięczne odszkodowanie.

Przysporzenie majątkowe, o którym mowa we wniosku, uzyskiwane przez Wnioskodawczynię, stanowi, co do zasady, przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 11 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1610, z późn. zm.), osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie.

W myśl art. 18 ust. 2 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego.

Stosownie do art. 18 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.).

Zgodnie z art. 417 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny, za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Jeżeli wykonanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa.

W myśl natomiast art. 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są odpowiednio:

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6),
  

• inne źródła (pkt 9).
  
  

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, w związku z czym do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, objęte ogólną definicją przychodów, zawartą w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przysporzenie majątkowe uzyskiwane przez Wnioskodawczynię – jako współwłaścicielkę – z tytułu wypłaty przez Gminę odszkodowania, należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.

Zauważyć bowiem należy, że otrzymanego przez Wnioskodawczynię przysporzenia majątkowego nie sposób uznać za przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, rzeczonego przysporzenia nie można rozliczać na zasadach analogicznych, jak najem.

Na gruncie przedmiotowej sprawy nie został bowiem spełniony warunek pozostawania ww. przysporzenia majątkowego w związku z przychodem z tytułu najmu nieruchomości.

Odszkodowanie to nie stanowi czynszu, do którego na mocy przepisów prawa oraz zawartej umowy zobowiązany jest najemca. W myśl bowiem art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Stwierdzić zatem należy, że przedmiotowe odszkodowanie wypłacone przez Gminę Wnioskodawczyni – jako współwłaścicielowi nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny – z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej, należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, proporcjonalnie do posiadanego przez Nią udziału w zysku przedmiotowej nieruchomości – lokalu mieszkalnego. Tym samym, tak osiągnięty przychód nie może zostać zaliczony do przychodów ze źródła określonego jako najem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy i rozliczony wg stawki ryczałtu 8,5%. Tak więc, przepis art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.) – zgodnie z którym opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze (…) – nie znajdzie w rozpatrywanej sprawie zastosowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Końcowo należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego… po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.