2016.10.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1462-IPPB1.4511.1014.1.2016.MJ

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.1014.1.2016.MJ
z 21 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 08 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z darowizną prawa do znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z darowizną prawa do znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej jest współwłaścicielem w 37,5 % wspólnego prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym. Wnioskodawca w związku z wytworzeniem znaku towarowego w postaci utworu wyrażonego w sposób słowno-graficzny oraz jego rejestracją w Urzędzie Patentowym poniósł wydatki odpowiadające jego udziałowi w tym znaku. Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem VAT w momencie wytworzenia znaku towarowego.

W przyszłości Wnioskodawca planuje zawiązać spółkę komandytową, w której będzie jedynym komandytariuszem. Udział kapitałowy oraz udział w zysku w tej spółce będzie kształtował się następująco: Piotr G. - 99,8 %, X S.A. - 0,2 %.

Celem założonej spółki będzie prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na oddawaniu, posiadanych przez spółkę wartości niematerialnych i prawnych, do odpłatnego użytkowania innym podmiotom. Po zawiązaniu spółki Wnioskodawca zamierza ją dokapitalizować poprzez darowiznę udziału we wspólnym znaku towarowym.

Udział w znaku towarowym będzie używany w spółce komandytowej na cele prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Spółka komandytowa wspólnie z pozostałymi współwłaścicielami znaku zamierza oddawać znak towarowy osobom trzecim do odpłatnego używania.

Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena zarejestrowanego znaku towarowego.

Wartość znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową znaku. Udział w znaku towarowym, w dniu przyjęcia go do używania przez spółkę będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej, jego wartość będzie wyższa niż 3 500 zł a przewidywany okres używania dłuższy niż rok.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy u Wnioskodawcy w związku z dokonaną darowizną powstanie przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać u siebie koszt podatkowy w postaci odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnej i prawnej stanowiącej udział w zarejestrowanym znaku towarowym i w jaki sposób należy ustalić wartość początkową tej wartości niematerialnej i prawnej dla celów amortyzacji?
Czy dokonana przez Wnioskodawcę darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak co będzie podstawą opodatkowania tym podatkiem?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1. Odpowiedź na pytania Nr 2 i 3 zostanie udzielona odrębnie.

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie w drodze opisanej w stanie faktycznym umowy darowizny udziału w znaku towarowym na rzecz spółki komandytowej, której wspólnikiem będzie Wnioskodawca, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazuje, że pojęcie „darowizny” nie zostało uregulowane na gruncie Ustawy o PIT, w związku z czym należy w tym zakresie posiłkować się odpowiednimi przepisami prawa cywilnego. Zgodnie art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawową cechą takiej umowy i warunkiem koniecznym dla jej zaistnienia jest nieodpłatność umowy. Poprzez nieodpłatność należy rozumieć taką sytuację, gdy obdarowany, w zamian za otrzymaną darowiznę lub w związku z jej otrzymaniem, nie jest zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz darczyńcy - ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości. Tym samym, skutkiem darowizny jest wyłącznie jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu obdarowanego. Darczyńca w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego nic w zamian.

Bezpłatny charakter darowizny oznacza, że Wnioskodawca nie otrzyma od spółki komandytowej żadnego (pieniężnego bądź niepieniężnego) świadczenia wzajemnego. Na gruncie podatku dochodowego, spółka komandytowa nie ma podmiotowości, jest spółką przejrzystą podatkowo, a jej przychody podlegają opodatkowaniu bezpośrednio u jej wspólników. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1 a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125. Przychodami podatkowymi są zatem m. in. otrzymane w formie darowizny rzeczy bądź prawa majątkowe. W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zamierza przekazać w formie darowizny spółce komandytowej, w której będzie komandytariuszem udział w autorskim prawie majątkowym do znaku towarowego oraz prawo z rejestracji tego znaku. Ewentualny przychód z tytułu przedmiotowej darowizny na rzecz spółki komandytowej, opodatkowany będzie u jej wspólników, w tym m. in. u komandytariusza.

Aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania, musi być otrzymane przez podatnika. Nie można otrzymać świadczenia „od samego siebie", w takiej sytuacji znajduje się Wnioskodawca, który przenosi na spółkę komandytową w formie darowizny udział we wspólnym prawie do znaku towarowego.

Mając na uwadze powyższe w przypadku gdy Wnioskodawca podaruje spółce udział w znaku towarowym przychód z tej transakcji u niego nie powstanie, inna natomiast będzie sytuacja komplementariusza, który w wyniku darowizny dokonanej przez Wnioskodawcę uzyska przychód odpowiadający jego udziałowi w spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 z późn. zm.) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 ww. ustawy spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka komandytowa może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

W związku z tym, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy).

W świetle cytowanych przepisów uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce komandytowej stanowić będzie dla jej wspólnika – osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Jednakże z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205 z późn. zm.) wynika, że podatkowi nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przepis art. 11 ust. 2b tej ustawy stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Jednocześnie ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie "nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie języka polskiego "nieodpłatny” znaczy tyle co: "nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Regulacja prawna umowy darowizny zawarta jest w art. art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380). Zgodnie z definicją zawartą w ww. przepisie przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Ponieważ umowa darowizny jest umową nieodpłatną, zawarcie tej umowy należy kwalifikować jako przypadek otrzymania przez obdarowanego nieodpłatnego świadczenia. Wartość otrzymanej darowizny wyraża się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Dla celów podatku dochodowego, nieodpłatne świadczenie dla osoby, która je otrzymuje skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Korzyść z otrzymania darowizny obdarowany uzyskuje w chwili otrzymania przysporzenia majątkowego, a więc w czasie dysponowania przedmiotem świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej jest współwłaścicielem w 37,5 % wspólnego prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym. Wnioskodawca w związku z wytworzeniem znaku towarowego w postaci utworu wyrażonego w sposób słowno-graficzny oraz jego rejestracją w Urzędzie Patentowym poniósł wydatki odpowiadające jego udziałowi w tym znaku. Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem VAT w momencie wytworzenia znaku towarowego.

Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena zarejestrowanego znaku towarowego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że nabycie w drodze darowizny znaku towarowego objętego prawem ochronnym, jest wyłączone spod przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wobec powyższego w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym nie ma zastosowania przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu, że stosownie do art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205 i 615), podatkowi temu podlega nieodpłatne nabycie własności rzeczy i praw majątkowych, m. in. tytułem darowizny wyłącznie przez osoby fizyczne. W konsekwencji, nabycie darowizny przez spółkę komandytową pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Skoro nabycie znaku towarowego nie podlega podatkowi od spadków i darowizn to oznacza, że stosuje się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można również podzielić stanowiska Wnioskodawcy, iż wartość darowizny będzie przychodem (w stosunku do posiadanych udziałów w Spółce) jedynie tych wspólników, którym nie przysługiwało prawo do Znaku towarowego, a nie będzie przychodem wspólnika (Wnioskodawcy), który przekazał na podstawie umowy darowizny Znak towarowy Spółce. W przedstawionej sytuacji nie ma mowy o "świadczeniu na rzecz samemu sobie”. Ponadto podkreślić należy, że Spółka komandytowa jest zindywidualizowaną jednostką organizacyjną, w ramach której może funkcjonować przedsiębiorstwo, a jej majątek jest wyodrębniony od majątków wspólników.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Przy czym, zgodnie z art. 21 ust. 20 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczanych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, tj. działalności wykonywanej osobiście.

Na tle powyższego stwierdzić należy, że w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku przesłanki dające podstawę do zastosowania omawianego powyżej zwolnienia nie wystąpią. Jak wynika bowiem z wniosku, stronami umowy darowizny są: spółka komandytowa (obdarowany) i Wnioskodawca (darczyńca). Wobec tego przywołane zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Pomiędzy darczyńcą a obdarowanym nie sposób wywieść stosunku zależności, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy. Zwolnienie to explicite określa element podmiotowy w postaci osób zaliczonych do I i II grupy w rozumieniu odrębnych przepisów, którego zaistnienie jest warunkiem sine qua non jego zastosowania. Zaś w rozpatrywanej sytuacji, beneficjentem nieodpłatnego świadczenia jest spółka osobowa, a więc autonomiczny podmiot, który ze względu na posiadany status prawny nie może być rozpatrywany w kategoriach zdefiniowanych w przepisach, do których odwołuje się komentowane zwolnienie.

Reasumując, należy stwierdzić, że w wyniku przekazania w drodze darowizny na rzecz spółki komandytowej prawa ochronnego na znak towarowy, które stanowi prawo własności przemysłowej – spółka osobowa uzyska świadczenie, które należy kwalifikować jako przypadek otrzymania przez obdarowanego nieodpłatnego świadczenia. To z kolei oznacza – w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zaistnienie zdarzenia powodującego powstanie przychodu po stronie wspólnika spółki osobowej. Przychód ten stanowi przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza i zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy opodatkowuje się go osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału w zysku spółki. A zatem również u Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki osobowej, wystąpi przychód podatkowy, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zysku spółki, który jednocześnie nie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin