Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.935.2016.1.KO
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2016 r. (data wpływu 26 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2016 r. (data wpływu 24 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów w związku z otrzymaniem w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego (pytanie Nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 19 sierpnia 2016 r. Pełnomocnik Wnioskodawcy przesłał pełnomocnictwo szczególne.

Ww. wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 września 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.640.2016.1.KO, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 22 września 2016 r. (data odbioru 6 października 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Planuje rozpoczęcie jednoosobowej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu szeroko rozumianych usług marketingowych i udostępnianiu praw do własności intelektualnej. W tym celu Wnioskodawca uzyska wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej („CEIDG”). Rozpoczęcie działalności nastąpi w związku z nabyciem praw przez Wnioskodawcę od Jego żony w drodze darowizny praw, w tym praw ochronnych w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej, do znaku towarowego. Wnioskodawca zaznacza, że korzyści podatkowe związane z transakcją opisaną powyżej nie przekroczą kwoty 100 tys. zł w roku podatkowym.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 października 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że przychody z działalności gospodarczej będą opodatkowane według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca planuje dokonać wyboru opodatkowania swojej działalności według zasad wskazanych w art. 30c tej ustawy. Koszty uzyskania przychodów będą ewidencjonowane na zasadzie kasowej. Wnioskodawca zamierza prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Prawo do znaku towarowego będzie stanowić prawo określone w ustawie Prawo własności przemysłowej - prawo ochronne na znak towarowy. W umowie darowizny będzie wskazana wartość prawa, o którym mowa powyżej. Wartość ta będzie odpowiadała aktualnej wartości rynkowej znaku. Wycena zostanie sporządzona przez osobę specjalizującą się w wycenie m.in. przedsiębiorstw, wartości niematerialnych i prawnych oraz znaków towarowych. Wycena zostanie przeprowadzona w oparciu o wyniki finansowe osiągane przez przedsiębiorstwo żony Wnioskodawcy. Wycena zostanie przeprowadzona na dzień wcześniejszy niż data zawarcia umowy darowizny. Znak jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP. Przedmiotem darowizny będzie prawo ochronne na znak towarowy w rozumieniu art. 153 i nast. ustawy Prawo własności przemysłowej oraz autorskie prawa majątkowe do znaku na wszystkich polach eksploatacji. Wartość nabytego prawa będzie przekraczała 3 500 zł. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nabyte prawa do znaku towarowego w swojej działalności przez okres dłuższy niż rok. Wnioskodawca zamierza określić wartość początkową prawa ochronnego do znaku towarowego na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości wartości rynkowej prawa z dnia nabycia (chyba, że umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości). Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę licencyjną upoważniającą licencjobiorcę do korzystania ze znaku w zamian za określone wynagrodzenie dla Wnioskodawcy. Prawo do znaku towarowego nie jest (i nie było) amortyzowane u darczyńcy.

Dla zachowania spójności pomiędzy niniejszą odpowiedzią na wezwanie a treścią wniosku o wydanie interpretacji podatkowej Wnioskodawca wskazał, że termin „prawa ochronne do znaku towarowego” używany we wniosku powinien być rozumiany jako „prawo ochronne do znaku towarowego” (liczba pojedyncza zamiast mnogiej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawo ochronne do znaku towarowego, nabyte przez Wnioskodawcę w drodze darowizny, będzie podlegało amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna („WniP”) w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawo to zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych i WNiP?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 - w jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową prawa ochronnego do znaku towarowego nabytego tytułem darowizny?
3. Czy w związku z nabyciem prawa do znaku towarowego Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3. W zakresie pozostałych pytań wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabyciem od żony prawa do znaku towarowego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Natomiast podatkowi od spadków i darowizn nie podlega nabycie w drodze lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw (art. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Z kolei z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodem jest m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Zgodnie z tym zastrzeżeniem zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 (działalność wykonywana osobiście).

Z powyższych przepisów wynika, że nabycie przez Wnioskodawcę tytułem darowizny od żony (a więc osoby z I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn) prawa przysługującego jej do znaku towarowego będzie podlegać przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale będzie jednocześnie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Z kolei w myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Stosownie jednak do art. 3 pkt 2 ww. ustawy podatkowi temu nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Z powyższego wynika zatem, że nabycie w drodze darowizny m.in. praw do znaków towarowych podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało wyłączone spod władztwa ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Przepisy ww. ustaw nie definiują pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), gdzie zgodnie z art. 888 § 1 przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny od żony, która zalicza się do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn wskazane we wniosku prawo do znaku towarowego. Oznacza to, że ww. prawo otrzyma nieodpłatnie.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy, stwierdzić należy, że otrzymanie ww. znaku towarowego nie będzie podlegać podatkowi od spadków i darowizn, co oznacza, że w opisanym zdarzeniu przyszłym do Wnioskodawcy nie będzie miało zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę w drodze darowizny wskazanego we wniosku składnika majątkowego osiągnie On przychód podatkowy podlegający – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 przytoczonej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Jak stanowi art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei w art. 11 ust. 2a ww. ustawy ustawodawca jasno określił, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenia”, ograniczając się w tym względzie jedynie do wskazania sposobu i kryteriów ustalania ich wartości, to w takim przypadku nieodzownym wydaje się odwołanie do rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym oraz w orzecznictwie i doktrynie prawa podatkowego.

W prawie cywilnym pojęcie „świadczenia” rozpatruje się na tle stosunku zobowiązaniowego w ten sposób, że przez świadczenie rozumie się zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu podlegającego ochronie interesowi wierzyciela (art. 353 Kodeksu cywilnego). Najogólniej rzecz biorąc świadczenie polegać może na zachowaniu się czynnym - działaniu lub zachowaniu się biernym, tj. zaniechaniu, czyli powstrzymywaniu się od jakiegoś działania.

Pojęcie nieodpłatnego świadczenia dla celów podatkowych ma jednak szerszy zakres niż w prawie cywilnym. I tak przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

W znaczeniu „słownikowym” z kolei określenie „nieodpłatne świadczenia” oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie, za które się nie płaci, bezpłatne (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Istotą nieodpłatnego świadczenia jest więc to, by otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Stosownie do art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w związku z planowanym nabyciem w drodze darowizny (a więc nie na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) prawa do znaku towarowego, będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy.

Tut. Organ zaznacza, że ocenie interpretacyjnej nie podlegała kwestia dotycząca tego, czy transakcja darowizny dokonywana na warunkach przedstawionych we wniosku jest prawnie dopuszczalna. Kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego. Co więcej, warunki dokonania darowizny stanowią element opisu zdarzenia przyszłego, na podstawie którego organ podatkowy wydaje interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.