Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-1.4512.68.2016.2.MK
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2016 r. (data wpływu 7 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat zaliczek na poczet czynszu najmu oraz obowiązku wystawienia faktury dla tej czynności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat zaliczek na poczet czynszu najmu oraz obowiązku wystawienia faktury dla tej czynności. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 października 2016 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą specjalizującą się w produkcji wyposażenia powierzchni handlowych, w szczególności boksów kasowych, mebli metalowych oraz innowacyjnych urządzeń samoobsługowych (…).

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej we W, na której zamierza wybudować biurowiec o powierzchni 945,78 m². W związku z powyższym zamierzeniem, Zainteresowany podpisał umowę najmu budynku z najemcą na okres 7 lat, który zostanie wybudowany na koszt spółki i oddany następnie do użytkowania najemcy. Zgodnie z umową najmu, najemca jest zobowiązany do uiszczania czynszu w wysokości 22.699 zł netto do 10 dnia każdego miesiąca przelewem na konto spółki od momentu protokolarnego odebrania budynku.

Jednakże do czasu wybudowania przedmiotowego biurowca, zgodnie z umową najmu Wnioskodawca będzie otrzymywał od najemcy zaliczki na poczet czynszu najmu, które będą uiszczane co miesiąc w wysokości 22.699 zł przez okres 2 lat do momentu protokolarnego odbioru budynku przez najemcę.

Kwota wpłaconych przez najemcę zaliczek zostanie rozliczona po upływie 5 lat czasu trwania umowy najmu w ten sposób, że najemca przez ostatnie 2 lata obowiązywania umowy najmu zostanie zwolniony z zapłaty czynszu najmu, gdyż wpłacane wcześniej przez okres 2 lat comiesięczne zaliczki pokryją w 100 % czynsz najmu za pozostały okres trwania umowy.

Dnia 17 października 2016 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, że: „w umowie najmu strony nie ustaliły precyzyjnego i stałego terminu płatności zaliczek na poczet czynszu”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wpłaty zaliczek na poczet czynszu najmu powodują powstanie obowiązku podatkowego oraz obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłacenie zaliczek na poczet czynszu najmu w oparciu o art. 19a ust. 5 pkt 4 w zw. z art. 19a ust. 8 u.p.t.u. oraz art. 106b ust. 1 pkt 4 u.p.t.u., nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT, a ponadto nie istnieje obowiązek wystawienia faktury.

Pierwszorzędną kwestią na poparcie wyżej wymienionego stanowiska oraz możliwość powołania się na powyższe przepisy przez Wnioskodawcę jest konieczność zauważenia, iż kwota uiszczana na poczet czynszu najmu określona została w umowie najmu jako „zaliczka”. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „zaliczki”, dlatego też należy przyjąć definicję zawartą w słowniku PWN. Albowiem zgodnie ze słownikiem PWN za „zaliczkę” rozumie się część należności wpłaconej lub wpłacanej z góry na poczet tej należności”. Mając na uwadze omawianą definicję należy przyjąć, że kwoty otrzymywane przez Wnioskodawcę przed wykonaniem usługi najmu stanowią część wpłaty na poczet przyszłych należności, w związku z tym spełniona jest definicja pojęcia „zaliczki” określona w słowniku PWN. Sama zaliczka nie jest płatnością za zamówioną usługę, stanowi jedynie świadczenie pieniężne.

Biorąc pod uwagę powyższe, zgodnie bowiem z art. 19 ust. 5 pkt 4 u.p.t.u., obowiązek podatkowy powstaje dopiero z chwilą wystawienia faktury z tytułu umowy najmu (...). Natomiast w świetle art. 106b ust. 1 pkt 4 u.p.t.u., nie ma obowiązku udokumentowania fakturą otrzymania części zapłaty przed wykonaniem usługi najmu, czyli nie ma obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej. Ustawodawca wyraźnie dokonał wyłączenia z obowiązku wystawienia faktury osobę, która otrzymała zaliczkę z tytułu umowy najmu, gdyż w przedmiotowym przepisie istnieje wyłączenie poprzez odesłanie do art. 19 ust. 5 pkt 4 u.p.t.u.

Ponadto niniejszą argumentację potwierdza art. 19a ust. 8 u.p.t.u., z którego wynika, że obowiązek podatkowy w sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi otrzymano zaliczkę, powstaje z chwilą jej otrzymania, jednakże ustawodawca przewiduje po raz kolejny wyjątek od powyższej zasady poprzez odwołanie do art. 19a ust. 5 pkt 4 u.p.t.u, czyli wobec umowy najmu.

Zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko potwierdza wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 528/16, który analizując podobny stan faktyczny zwrócił uwagę wyraźnie, że dokonanie zaliczek na poczet czynszu najmu nie powoduje obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT, a także obowiązku wystawienia faktury.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidulanej wydanej przez Izbę Skarbową w Łodzi z dnia 2 października 2015 r. (IPTPP2/4512-393/15-4/RR), w której stwierdzono, że otrzymanie zaliczki na poczet świadczenia usług najmu, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy, nie rodzi powstania obowiązku podatkowego. Z kolei w świetle przepisu art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy organ potwierdził, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku dokumentowania fakturą otrzymania części zapłaty przed wykonaniem usługi najmu. Jednocześnie stwierdzono, iż z przepisów prawa nie wynika, że w związku z określeniem w umowie najmu terminu zapłaty zaliczki powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, a także zachodzi obowiązek wystawienia faktury.

Konkludując, w oparciu o wyżej wymienione przepisy oraz orzecznictwo, należy przyjąć, że otrzymanie zaliczek na poczet czynszu najmu nie rodzi obowiązku podatkowego, a ponadto nie wiąże się z koniecznością wystawienia faktury zaliczkowej, a zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Zauważyć jednak należy, że w art. 19a ust. 5 ustawy, ustawodawca w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla niektórych usług.

Stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu:

1. dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
2. świadczenia usług:
   • telekomunikacyjnych,
   • wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
   • najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
   • ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
   • stałej obsługi prawnej i biurowej,
   • dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego
   - z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.
   
   

Natomiast jak wynika z art. 19a ust. 7 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

‒ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie postanowień art. 106i ust. 2 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

W myśl art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Stosownie do treści art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy (art. 106i ust. 8 ustawy).

Wskazane powyżej regulacje przewidują zatem szczególny moment powstania obowiązku podatkowego dla usługi najmu, tj. z chwilą wystawienia faktury. Natomiast w sytuacji, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje nie późnej niż z chwilą upływu terminu płatności.

Innymi słowy, o tym kiedy ma być rozliczony podatek należny z tytułu świadczenia takich usług decyduje co do zasady moment wystawienia faktury, jednak nieprzekraczalnym momentem jest termin płatności ustalony pomiędzy stronami.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą specjalizującą się w produkcji wyposażenia powierzchni handlowych, w szczególności boksów kasowych, mebli metalowych oraz innowacyjnych urządzeń samoobsługowych. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej, na której zamierza wybudować biurowiec o powierzchni 945,78 m2. W związku z powyższym zamierzeniem, Zainteresowany podpisał umowę najmu budynku z najemcą na okres 7 lat, który zostanie wybudowany na koszt Spółki i oddany następnie do użytkowania najemcy. Zgodnie z umową najmu najemca jest zobowiązany do uiszczania czynszu w wysokości 22.699 zł netto do 10 dnia każdego miesiąca przelewem na konto Spółki od momentu protokolarnego odebrania budynku. Jednakże do czasu wybudowania przedmiotowego biurowca, zgodnie z umową najmu Wnioskodawca będzie otrzymywał od najemcy zaliczki na poczet czynszu najmu, które będą uiszczane co miesiąc w wysokości 22.699 zł przez okres 2 lat do momentu protokolarnego odbioru budynku przez najemcę. Kwota wpłaconych przez najemcę zaliczek zostanie rozliczona po upływie 5 lat czasu trwania umowy najmu w ten sposób, że najemca przez ostatnie 2 lata obowiązywania umowy najmu zostanie zwolniony z zapłaty czynszu najmu, gdyż wpłacane wcześniej przez okres 2 lat comiesięczne zaliczki pokryją w 100 % czynsz najmu za pozostały okres trwania umowy. W umowie najmu strony nie ustaliły precyzyjnego i stałego terminu płatności zaliczek na poczet czynszu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wpłaty zaliczek na poczet czynszu najmu powodują powstanie obowiązku podatkowego oraz obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej.

Zgodnie z art. 669 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – zwanej dalej k.c., najemca obowiązany jest uiszczać czynsz w terminie umówionym.

W myśl natomiast § 2 powołanego przepisu, jeżeli termin płatności czynszu nie jest w umowie określony, czynsz powinien być płacony z góry, a mianowicie: gdy najem ma trwać nie dłużej niż miesiąc - za cały czas najmu, a gdy najem ma trwać dłużej niż miesiąc albo gdy umowa była zawarta na czas nieoznaczony - miesięcznie, do dziesiątego dnia miesiąca.

Jak wskazano wcześniej, na podstawie art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że kluczowym dla rozstrzygnięcia będącego przedmiotem wniosku zagadnienie jest rozstrzygnięcie, czy w opisanych okolicznościach upłynął termin płatności.

Zaznaczyć również należy, że w cytowanym art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy, ustawodawca wskazał, że fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności, nie odnosząc się jednocześnie co do rodzaju należności, tj. czy termin płatności należy odnieść do dokonania dostawy lub zrealizowania usługi, czy też np. zaliczki na takie czynności. Zatem taka treść analizowanego przepisu wskazuje, że upływ terminu płatności należy odnieść do jakiejkolwiek należności dotyczącej nabytego towaru lub usługi, np. najmu nieruchomości.

Z okoliczności sprawy wynika, że do czasu wybudowania przedmiotowego biurowca, zgodnie z umową najmu Wnioskodawca będzie otrzymywał od najemcy zaliczki na poczet czynszu najmu, które będą uiszczane co miesiąc przez okres 2 lat do momentu protokolarnego odbioru budynku przez najemcę. Strony umowy nie ustaliły jednak precyzyjnego i stałego terminu płatności zaliczek na poczet czynszu.

Uwzględniając powyższe regulacje prawne wskazać należy, że w rozpatrywanej sprawie, elementem rozstrzygającym przedmiotową kwestię będą regulacje kodeksu cywilnego, w szczególności przepis art. 669 § 2 k.c., zgodnie z którym, jeżeli termin płatności czynszu nie jest w umowie określony, czynsz powinien być płacony z góry, a mianowicie: gdy najem ma trwać nie dłużej niż miesiąc - za cały czas najmu, a gdy najem ma trwać dłużej niż miesiąc albo gdy umowa była zawarta na czas nieoznaczony - miesięcznie, do dziesiątego dnia miesiąca. Zatem nieokreślenie dokładnego terminu płatności zaliczki na poczet przyszłego najmu, (przy jednoczesnym określeniu obowiązku comiesięcznych wpłat), nie oznacza zupełnej dowolności w terminach uiszczania tych wpłat. Ze względu bowiem na istniejące regulacje kodeksu cywilnego, na potrzeby rozliczeń podatku od towarów i usług należy przyjąć obowiązek uiszczania comiesięcznej zaliczki na poczet przyszłego najmu do 10-tego dnia miesiąca, wypełniając tym samym regulacje art. 669 § 2 k.c. Stąd – w świetle powołanego przepisu – brak jednoznacznie sformułowanego terminu płatności nie przesądza o braku jakiegokolwiek terminu płatności.

Zatem skoro strony ustaliły termin płatności zaliczki czynszu z tytułu świadczonej usługi najmu bez wskazania konkretnego dnia miesiąca ustanawiając jednakże obowiązek comiesięcznych wpłat zaliczki, to Wnioskodawca winien wystawić nie później niż do 10-tego dnia miesiąca fakturę dla żądanej w tym terminie od Najemcy kwoty z tytułu umowy najmu, w myśl art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy.

Tak więc w opisanej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu umowy najmu w odniesieniu do tej części należności, dla której termin płatności nie został precyzyjnie przypisany do konkretnego dnia, powstanie z chwilą upływu 10-tego dnia miesiąca.

Jeżeli Wnioskodawca nie wystawi faktury z tytułu najmu nieruchomości w terminie płatności zaliczki na poczet ww. usługi lub wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą upływu terminu na jej wystawienie, tj. z upływem terminu płatności.

Udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że wpłaty zaliczek na poczet czynszu najmu będą powodowały powstanie obowiązku podatkowego oraz obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym „wpłacenie zaliczek na poczet czynszu najmu w oparciu o art. 19a ust. 5 pkt 4 w zw. z art. 19a ust. 8 u.p.t.u. oraz art. 106b ust. 1 pkt 4 u.p.t.u., nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT, a ponadto nie istnieje obowiązek wystawienia faktury” należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wyjaśnia, że uwzględniając fakt wynikający z opisu sprawy, że przedmiotem inwestycji jest „biurowiec”, a więc budynek, w którym znajdować się będą siedziby/lokale podmiotów gospodarczych, tut. Organ uznał, że świadczenie usługi najmu następować będzie na rzecz podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.