Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.102.2016.1.AO
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.), uzupełnionym pismami z 17 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.) oraz z 3 listopada 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT z tytułu świadczenia usług z zakresu projektowania urbanistycznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT z tytułu świadczenia usług z zakresu projektowania urbanistycznego.

Wniosek uzupełniono pismami z 18 października 2016 r. o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń i opłatę oraz 7 listopada 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (ostatecznie doprecyzowane pismem z 7 listopada 2016 r.).

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 2 listopada 2015 r. jednoosobową działalność gospodarczą – biuro projektów urbanistycznych. Wnioskodawca od dnia 2 listopada 2015 r. jest zarejestrowanym (czynnym) podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zgłoszoną w CEiDG. Przedmiotem działalności jest działalność w zakresie architektury PKD: 71.11.Z. Wnioskodawca świadczy usługi z zakresu projektowania urbanistycznego, nie świadcząc jednak usług doradczych w tym zakresie.

W zakres usług z zakresu planowania przestrzennego wchodzą:

• sporządzanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (MPZP),
• sporządzanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (SUiKP),
• sporządzanie projektów uchwał,
• sporządzanie prognoz oddziaływania planu miejscowego i studium na środowisko,
• sporządzanie prognoz finansowych uchwalenia planu miejscowego.
  
  

Zakres wykonywanej działalności zgodnie z klasyfikacją PKWiU przedstawia się następująco:

• 71.11.31.0 Usługi planowania przestrzennego terenów miejskich,
• 71.11.32.0 Usługi planowania przestrzennego terenów wiejskich.
  
  

W dotychczasowej działalności Wnioskodawca wystawiał faktury za usługi z zakresu planowania przestrzennego, opracowywania danych mapowych (wprowadzenie zeskanowanej mapy do postaci elektronicznej – wektoryzacja) oraz wykonania inwentaryzacji fotograficznej. Wnioskodawca zatem nie świadczył oraz nie zamierza świadczyć usług o charakterze doradczym. Przedmiotem pytania Wnioskodawcy jest możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT. Wnioskodawca od dnia 2 listopada 2015 r. jest zarejestrowanym (czynnym) podatnikiem VAT. Jednakże z uwagi na to, iż Wnioskodawca nie przekroczył poziomu przychodów przekraczających kwotę 150.000 zł oraz nie planuje takich przychodów osiągnąć, jak również nie świadczy i nie zamierza świadczyć usług o charakterze doradczym, Wnioskodawca zamierza od dnia 1 stycznia 2017 r. skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadcząc wyżej wskazane usługi z zakresu planowania przestrzennego, które nie obejmują swoim zakresem usług o charakterze doradczym, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 113 ust. 1 w zw. z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w tym przepisie.

Co do zasady, zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednakże ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. I tak, w myśl art. 113 ust. 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Dalej w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b stanowi, iż zwolnienia od podatku, o którym mowa wyżej nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. W związku z tym należy zauważyć, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ww. ustawy.

Ustawa o podatku od towarów usług nie definiuje jednak pojęcia „doradztwo”, wobec czego pojęcie to należy określać przy zastosowaniu wykładni językowej i posiłkować się ogólnie przyjętą definicją wskazaną w słowniku języka polskiego.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wydanie internetowe dostępne pod adresem: www.sjp.pwn.pl) pojęcie „doradzać” oznacza «udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie», czyli jest to fachowe udzielanie porad, zaleceń, szczególnie prawnych, ekonomicznych czy finansowych, mówienie (radzenie) komuś, co byłoby dla niego dobrze zrobić. Z kolei pojęcie „doradcy” ten sam słownik definiuje jako «tego, kto doradza», czyli kogoś, kto udziela porad innej osobie.

Wnioskodawca nie udziela porad, ani nie doradza podczas świadczenia usług z zakresu planowania przestrzennego.

W rzeczywistości działalność Wnioskodawcy sprowadza się do sporządzenia dokumentacji projektowych (projekty miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego – MPZP oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy – SUiKZP) oraz koncepcyjnych (projekty uchwał, prognozy oddziaływania na środowisko, prognozy skutków finansowych uchwalenia planu bądź zmiany MPZP). To zamawiający usługę sam wie, czego ma dotyczyć dany plan miejscowy czy studium, jakie zmiany w stosunku do obecnie obowiązujących mają być sporządzone. Wnioskodawca jest jedynie „narzędziem wykonawczym” w rękach zamawiającego. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji zamówienia nie stanowią zatem usług o charakterze doradczym.

Na poparcie wyżej wskazanego stanowiska Wnioskodawca przywołuje pokrewne interpretacje:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP1/4512-809/15/AW,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP1/443-553/14/AW,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi 1061-IPTPP1.4512.243.2016.2.ŻR.
  
  

Uwzględniając powyższe, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych,
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy – podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe – wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy – przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy nie korzystają m.in. podatnicy świadczący usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 2 listopada 2015 r. jednoosobową działalność gospodarczą – biuro projektów urbanistycznych, jako zarejestrowany (czynny) podatnik podatku VAT. Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą zgłoszoną w CEiDG. Przedmiotem działalności jest działalność w zakresie architektury PKD: 71.11.Z. Wnioskodawca świadczy usługi z zakresu projektowania urbanistycznego, nie świadcząc jednak usług doradczych w tym zakresie.

W zakres usług z zakresu planowania przestrzennego wchodzą:

• sporządzanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (MPZP),
• sporządzanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (SUiKP),
• sporządzanie projektów uchwał,
• sporządzanie prognoz oddziaływania planu miejscowego i studium na środowisko,
• sporządzanie prognoz finansowych uchwalenia planu miejscowego.
  
  

Zakres wykonywanej działalności zgodnie z klasyfikacją PKWiU przedstawia się następująco:

• 71.11.31.0 Usługi planowania przestrzennego terenów miejskich,
• 71.11.32.0 Usługi planowania przestrzennego terenów wiejskich.
  
  

W dotychczasowej działalności Wnioskodawca wystawiał faktury za usługi z zakresu planowania przestrzennego, opracowywania danych mapowych (wprowadzenie zeskanowanej mapy do postaci elektronicznej – wektoryzacja) oraz wykonania inwentaryzacji fotograficznej. Zainteresowany zatem nie świadczył oraz nie zamierza świadczyć usług o charakterze doradczym. Jak wcześniej wskazano, Wnioskodawca od dnia 2 listopada 2015 r. jest zarejestrowanym (czynnym) podatnikiem VAT. Jednakże z uwagi na to, iż Zainteresowany nie przekroczył poziomu przychodów przekraczających kwotę 150.000 zł oraz nie planuje takich przychodów osiągnąć, jak również nie świadczy i nie zamierza świadczyć usług o charakterze doradczym, Wnioskodawca zamierza od dnia 1 stycznia 2017 r. skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy prowadząc biuro projektów urbanistycznych nieświadczące usług doradczych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT zakładając, że przychody z działalności gospodarczej nie przekroczą 150.000 zł.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W związku z powyższym należy w tym miejscu rozstrzygnąć, czy wskazane we wniosku usługi, które będą wykonywane w ramach prowadzonej działalności, należy zaliczyć do usług, których świadczenie nie uprawnia do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu, termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa prawnego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa, należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Przepis art. 96 ust. 4 ustawy stanowi, że naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego” a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Zgodnie z art. 96 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Natomiast jak stanowi art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2016 r. poz. 476). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Jak wskazano powyżej, podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że:

• minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował,
• w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty 150.000 zł,
• powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca,
• nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca spełnia wskazane wyżej warunki, zatem zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy ma prawo do skorzystania ze zwolnienia określonego w ust. 1 tego przepisu, począwszy od 1 stycznia 2017 roku.

Jeżeli jednak faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, przekroczy kwotę, o której mowa w tym przepisie, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego w momencie wykonania czynności doradztwa niezależnie od posiadanych przez Zainteresowanego uprawnień.

Reasumując, w związku z powyższym, Wnioskodawca, prowadząc biuro projektów urbanistycznych nieświadczące usług w zakresie doradztwa, może i będzie mógł od 1 stycznia 2017 r. skorzystać z prawa do zwolnienia od podatku VAT, zakładając, że wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy (czyli według obecnie obowiązujących przepisów kwoty 150.000 zł).

Końcowo, tut. Organ wskazuje, że zgodnie z przepisem art. 287 pkt 14 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie, które przystąpiły do Wspólnoty po 1 stycznia 1978 r., mogą przyznać zwolnienie podatnikom, których roczny obrót nie jest większy niż równowartość w walucie krajowej następujących kwot zgodnie z kursem wymiany w dniu ich przystąpienia – Polska: 10.000 EUR.

Decyzją Rady z dnia 20 października 2009 r. upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 287 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2009/790/WE) z dnia 20 października 2009 r. (Dz. Urz. UE. L Nr 283, str. 53), art. 1 ww. decyzji określa, że w drodze odstępstwa od art. 287 dyrektywy 2006/112/WE upoważnia się Rzeczpospolitą Polską do zwolnienia z podatku VAT podatników, których roczny obrót nie przekracza równowartości 30.000 EUR w walucie krajowej zgodnie z kursem wymiany w dniu jej przystąpienia.

Zgodnie z Decyzją Wykonawczą Rady (UE) 2015/1173 z dnia 14 lipca 2015 r. zmieniającą Decyzję 2009/790/WE, upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 287 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 14 lipca 2015 r. (Dz. Urz. UE. L Nr 189, str. 36), zgodnie z art. 1 ww. Decyzji, Art. 2 Decyzji 2009/790/WE otrzymuje brzmienie: „Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.”.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.