2016.11.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP2-2.4512.100.2016.1.MŁ

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.100.2016.1.MŁ
z 16 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 22 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest w ramach wspólności małżeńskiej właścicielem szeregu niezabudowanych działek gruntu o numerach ewidencyjnych 63/17, od 63/19 do 63/45, od 63/47 do 63/52, od 63/54 do 63/81, od 63/83 do 63/123, od 63/125 do 63/130, od 63/132 do 63/135 o łącznej powierzchni 13,1701 ha, dla której prowadzona jest Księga Wieczysta (dalej jako: „Nieruchomość”). Nieruchomość została nabyta w 2000 roku na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny) od A. jako grunt rolny. Zgodnie z obowiązującym wówczas miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta oznaczona została jako teren upraw polowych, teren wskazany do zalesienia. Wnioskodawca nabywając w 2000 roku przedmiotową Nieruchomość nabył ją w zamiarze wybudowania na niej domu rodzinnego i ewentualnego prowadzenia działalności w zakresie produkcji rolnej/ogrodniczej. Zakup bowiem tej Nieruchomości nastąpił w czasie obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który zakreślał przeznaczenie zakupionej Nieruchomości jako teren upraw polowych, teren wskazany do zalesienia.

Z tytułu posiadania prawa własności przedmiotowej działki Wnioskodawca uiszcza podatek rolny (zgodnie z wypisem z rejestru gruntów Nieruchomość sklasyfikowana jest jako grunt rolny oraz łąki i pastwiska i oznaczona jest w zależności już od konkretnej działki symbolami RIVa, RIVb, RV i RVI oraz ŁIV i ŁV).

Obecnie nieruchomość jest objęta obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który został wprowadzony dopiero po pięciu latach od nabycia gruntu i zatwierdzony uchwalą Rady Miejskiej z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla gminy. Zgodnie z nim Nieruchomość położona jest na terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą lub bliźniaczą o niskiej intensywności zabudowy. Przedstawiony plan zagospodarowania przestrzennego został wprowadzony w 2005 roku jako jeden z kilku planów regulujących zagospodarowanie przestrzenne na terenie gmin, co czyniono w związku z obowiązkami wynikającymi z regulacjami przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wnioskodawca w 2009 r. postanowił, że zgodnie z pierwotnym zamierzeniem podejmie starania o wybudowanie na części tej nieruchomości domu rodzinnego a pozostałą cześć nieruchomości sprzeda co pomoże mu sfinalizować realizację zamierzenia budowlanego i zabezpieczy finansowo jego przyszłość. Zamiarem ewentualnej sprzedaży ma być część nieruchomości o powierzchni ok. 11 ha obejmującej następujące numery ewidencyjne działek od 63/19 do 63/45; od 63/47 do 63/52; od 63/54 do 63/77; 63/81; od 63/83 do 63/123; od 63/125 do 63/130; od 63/132 do 63/134. Wskazane działki są częścią stanowiącą ok. 84% nieruchomości opisanej w powołanej księdze wieczystej, której planowana jest sprzedaż i przedmiotowo są objęte niniejszym wnioskiem. W zakresie pozostałych ok. 16% nieruchomość pozostaje w posiadaniu Wnioskodawcy, który nie planuje jej sprzedaży.

W związku z powyższym 30 grudnia 2009 r. zawarta została w formie pisemnej przedwstępna umowa sprzedaży ze spółką działającą pod nazwą S. Sp. z o.o. Do chwili obecnej w wykonaniu tej umowy nie dokonano wypłaty jakichkolwiek rozliczeń z tytułu ceny sprzedaży. Spółka zaś dokonuje oceny opłacalności i celowości nabycia tej nieruchomości. Podobnie też dla celów zawarcia umowy przenoszącej własność, jaka byłaby zawarta w formie aktu notarialnego nie wystąpiono do właściwej gminy o wyrażenie oświadczenia o skorzystaniu przez nią z prawa pierwokupu przewidzianego w art. 109 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 1997 r., Nr 115, poz. 741 z późn. zm.).

Z wnioskiem o podział działek wystąpił Wnioskodawca, co uczynił w pierwszej kolejności w celu uregulowania z zakładem energetycznym własności części gruntu. W związku z zamierzeniem budowlanym realizowanym przez właścicieli sąsiednich działek o nr 48/6, 48/19, 48/21, 63/6, 459, 460/2, a także wobec postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 15 grudnia 2005 r. na nieruchomości nabytej w 2000 r. przez Wnioskodawcę przewidziana została trafostacja. Z tego też względu pismem z dnia 7 lutego 2011 r. Wnioskodawca oświadczył się, że wraża zgodę na wybudowanie stacji transformatorowej kontenerowej i wyprowadzenie z niej linii kablowych średniego i niskiego napięcia w kierunku drogi gminnej oznaczonej numerem geodezyjnym 459 i w tym celu ustanowi służebność. W oparciu o takie oświadczenie E. S.A. podjęła się budowy stacji transformatorowej i zasilenia działek sąsiednich właścicieli (nr 48/6, 48/19, 48/21, 63/6, 459, 460/2). Podobnie też z uwagi na konieczność zadośćuczynienia postanowienia opisanemu powyżej miejscowemu planowi zagospodarowania przestrzennego konieczne było uregulowanie własności działek gruntu pod drogi publiczne w celu skomunikowania działek sąsiednich właścicieli i wypłacenia na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania za działki gruntu przewidziane w tym planie zagospodarowania przestrzennego pod drogi publiczne. Ostatecznie Starosta decyzją z dnia 31 marca 2014 r. ustalił należne odszkodowanie, które następnie Gmina wypłaciła zgodnie z powołaną decyzją – odszkodowanie to nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. W oparciu o takie czynności właściciele sąsiednich działek mogli skutecznie się ubiegać o pozwolenie na budowę. W związku z czynnościami wykonanymi przez E. S.A. w dniu 30 lipca 2013 r. aktem notarialnym doszło do sprzedaży na rzecz zakładu T. S.A. gruntu zajętego pod trafostację. Wnioskodawca na działce 63/l7 rozpoczął budowę domu rodzinnego, co uczynił na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę.

13 grudnia 2013 r. Wnioskodawca zawarł z T. Sp. z o.o. umowę na sprzedaż energii elektrycznej działki budowlanej Wnioskodawcy nr 63/17 (budowa domu rodzinnego), która nie jest objęta wnioskiem. Umowa ta była następstwem wcześniejszej umowy o przyłączenie działki nr 63/17, zawartej z T. S.A. W zakresie zaś działek objętych wnioskiem Wnioskodawca nie zawierał umów na dostawę energii elektrycznej ani umów o przyłączenie do sieci energetycznej.

Do lipca 2004 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług stolarskich i usług budowlanych dla ludności, kiedy to był podatnikiem podatku VAT, jednak przedmiotowa Nieruchomość została nabyta w celach prywatnych (jako nieruchomość rolna) i nie była w żaden sposób związana czy wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W szczególności przedmiotowa Nieruchomość nie była przedmiotem najmu bądź dzierżawy. Od momentu zakończenia indywidualnej działalności gospodarczej, tj. od przełomu lipca i sierpnia 2004 roku Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem zapytania była wykorzystywana wyłącznie na cele niezwiązane z zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca również nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy VAT, korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT. Wnioskodawca faktycznie nie prowadził i nie prowadzi też działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o VAT.

Do momentu podziału, przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę. Od momentu podziału, przedmiotowe działki nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę. Jedynie na działce nr 63/17 nie objętej wnioskiem, a zatem i zamiarem jej sprzedaży Wnioskodawca prowadzi budowę domu rodzinnego. Przedmiotowe działki nie byty przedmiotem udostępnienia działek osobom trzecim. Wyłączną umową cywilnoprawną jest zawarta w formie pisemnej przedwstępna umowa sprzedaży z dnia 30 grudnia 2009 r., o której mowa we wniosku w części opisującej zdarzenie przyszłe.

Planowana sprzedaż Nieruchomości miałaby charakter jednorazowy i dotyczyłaby zdecydowanej większości pozostałych działek. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży tylko tej Nieruchomości na rzecz jednego nabywcy, nie są planowane z jego strony żadne inne transakcje w zakresie obrotu nieruchomościami. Sprzedaż Nieruchomości nastąpi z majątku prywatnego. Wnioskodawca pragnie wskazać, że nie ponosił i nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania Nieruchomości do planowanej transakcji sprzedaży, tzn. Nieruchomość jest nieogrodzona, niezabudowana, a uzbrojenie tyczy się tej części nieruchomości, która jest obecnie zabudowywana przez Wnioskodawcę. Jednocześnie Wnioskodawca nie prowadził i nie zamierza prowadzić działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu. Sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości Wnioskodawca zamierza przeprowadzić w sposób niezorganizowany, tj. bez udziału biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, bez zamieszczania ogłoszeń o sprzedaży przy użyciu środków masowego przekazu. Innymi słowy – Wnioskodawca nie prowadził i nie zamierza prowadzić żadnych działań marketingowych, mających na celu sprzedaż Nieruchomości. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży części nieruchomości, jak i pozostawione we własnym władaniu działki mają stanowić jego zabezpieczenie finansowe na przyszłość. W ocenie Wnioskodawcy zatem ww. okoliczności jednoznacznie przesądzają o tym, że taka aktywność Wnioskodawcy nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży (dostawy) Nieruchomości uzyska status podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czego, czy sprzedaż (dostawa) przedmiotowej Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży (dostawy) Nieruchomości nie uzyska ona statusu podatnika podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego, sprzedaż (dostawa) przedmiotowej Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostaw towarów na terytorium kraju.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy VAT wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/l12/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (podobnie ww. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, pkt 37). Trybunał wskazał również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego (pkt 38 wyroku TSUE).

Wskazać zatem należy, że z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Sprzedaż Nieruchomości stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Wnioskodawcę prywatnego majątku.

W związku z powyższym, Wnioskodawca, sprzedając przedmiotową Nieruchomość będzie korzystał z przysługującego jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, zatem czynność ta nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie planowanej sprzedaży Nieruchomości, a dostawie tej Nieruchomości cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż sprzedaż działki jest okazjonalna. Wnioskodawca nie prowadził żadnej akcji reklamowej lub marketingowej w celu sprzedaży Nieruchomości. Sprzedaż działki nastąpi po niemal 16 latach od nabycia, co jednoznacznie wskazuje na „niehandlowy charakter posiadania”.

W ocenie Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym aktywność nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Jednocześnie na kwestię opodatkowania VAT nie ma wpływu, że transakcja dotyczy sprzedaży wszystkich pozostały działek wymienionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jakie pozostały Wnioskodawcy.

Reasumując, planowana sprzedaż Nieruchomości nie wpisuje się w definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z planowaną dostawą Nieruchomości Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy VAT – nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług – i nie będzie musiał odprowadzać podatku VAT z tytułu tej transakcji.

Nadmienić należy, iż powyższe stanowisko jest akceptowane przez organy podatkowe w ostatnio wydanych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, np.:

interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 maja 2014 r., sygn. ILPP2/443-l37/14-4/AK, w której wskazano: „Z zawartego we wniosku opisu nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłych wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca wraz z żoną zakupił przedmiotową działkę w celu budowy domu, wobec pogorszenia się ich sytuacji finansowej zdecydowali o jej sprzedaży, jednak, zdaniem tut. Organu, Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie działki, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia itd.)”,
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 października 2014 r., IPPP2/443-754/14-4/DG, w której wskazano: „Ponadto Zainteresowany w stosunku do zbywanej nieruchomości nie podejmował żadnych działań wymagających poniesienia nakładów finansowych takich jak ogrodzenie, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu. Wnioskodawca w przeszłości był jednym z wnioskodawców występującym do gminy z darmowym wnioskiem o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, wskutek czego w zmienionym planie, aktualnie obowiązującym, została wyznaczona ulica. Jednakże czynność nie przesądza o tym, że należy Stronę uznać wyłącznie z tego powodu za podatnika w odniesieniu do transakcji sprzedaży ww. nieruchomości. W przedstawionej sytuacji nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Uwzględniając powyższy brak działań marketingowych stwierdzić należy, że nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem Zainteresowany dokonując sprzedaży wymienionej działki korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działki cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”.
a także interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 16 listopada 2015 r. (ILPP1/4512-1-629/15-4/UG).

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że zaprezentowane przez niego stanowisko i rozumienie treści przepisów w odniesieniu do przedstawionego przez niego pytania jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest w ramach wspólności małżeńskiej właścicielem szeregu niezabudowanych działek gruntu o numerach ewidencyjnych 63/17, od 63/19 do 63/45, od 63/47 do 63/52, od 63/54 do 63/81, od 63/83 do 63/123, od 63/125 do 63/130, od 63/132 do 63/135 o łącznej powierzchni 13,1701 ha. Nieruchomość została nabyta w 2000 roku na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny) od A. jako grunt rolny. Zgodnie z obowiązującym wówczas miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Nieruchomość ta oznaczona została jako teren upraw polowych, teren wskazany do zalesienia. Wnioskodawca nabywając w 2000 roku przedmiotową Nieruchomość nabył ją w zamiarze wybudowania na niej domu rodzinnego i ewentualnego prowadzenia działalności w zakresie produkcji rolnej/ogrodniczej. Zakup bowiem tej nieruchomości nastąpił w czasie obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który zakreślał przeznaczenie zakupionej Nieruchomości jako teren upraw polowych, teren wskazany do zalesienia.

Obecnie Nieruchomość jest objęta obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który został wprowadzony dopiero po pięciu latach od nabycia gruntu.

Zgodnie z nim Nieruchomość położona jest na terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą lub bliźniaczą o niskiej intensywności zabudowy. Przedstawiony plan zagospodarowania przestrzennego został wprowadzony w 2005 roku jako jeden z kilku planów regulujących zagospodarowanie przestrzenne na terenie gmin, co czyniono w związku z obowiązkami wynikającymi z regulacjami przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wnioskodawca w 2009 r. postanowił, że zgodnie z pierwotnym zamierzeniem podejmie starania o wybudowanie na części tej Nieruchomości domu rodzinnego a pozostałą cześć Nieruchomości sprzeda co pomoże mu sfinalizować realizację zamierzenia budowlanego i zabezpieczy finansowo jego przyszłość. Zamiarem ewentualnej sprzedaży ma być część nieruchomości o powierzchni ok. 11 ha obejmującej następujące numery ewidencyjne działek od 63/19 do 63/45; od 63/47 do 63/52; od 63/54 do 63/77; 63/81; od 63/83 do 63/123; od 63/125 do 63/130; od 63/132 do 63/134. Wskazane działki są częścią stanowiącą ok. 84% nieruchomości.

W związku z powyższym 30 grudnia 2009 r. zawarta została w formie pisemnej przedwstępna umowa sprzedaży ze spółką działającą pod nazwą S. Sp. z o. o. Do chwili obecnej w wykonaniu tej umowy nie dokonano wypłaty jakichkolwiek rozliczeń z tytułu ceny sprzedaży. Spółka zaś dokonuje oceny opłacalności i celowości nabycia tej Nieruchomości. Podobnie też dla celów zawarcia umowy przenoszącej własność, jaka byłaby zawarta w formie aktu notarialnego nie wystąpiono do właściwej gminy o wyrażenie oświadczenia o skorzystaniu przez nią z prawa pierwokupu.

Z wnioskiem o podział działek wystąpił Wnioskodawca, co uczynił w pierwszej kolejności w celu uregulowania z zakładem energetycznym własności części gruntu. W związku z zamierzeniem budowlanym realizowanym przez właścicieli sąsiednich działek o nr 48/6, 48/19, 48/21, 63/6, 459, 460/2, a także wobec postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na Nieruchomości nabytej w 2000 r. przez Wnioskodawcę przewidziana została trafostacja. Z tego też względu pismem z dnia 7 lutego 2011 r. Wnioskodawca oświadczył się, że wraża zgodę na wybudowanie stacji transformatorowej kontenerowej i wyprowadzenie z niej linii kablowych średniego i niskiego napięcia w kierunku drogi gminnej oznaczonej numerem geodezyjnym 459 i w tym celu ustanowi służebność. W oparciu o takie oświadczenie E. S.A. podjęła się budowy stacji transformatorowej i zasilenia działek sąsiednich właścicieli (nr 48/6, 48/19, 48/21, 63/6, 459, 460/2). Podobnie też z uwagi na konieczność zadośćuczynienia postanowienia opisanemu powyżej miejscowemu planowi zagospodarowania przestrzennego konieczne było uregulowanie własności działek gruntu pod drogi publiczne w celu skomunikowania działek sąsiednich właścicieli i wypłacenia na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania za działki gruntu przewidziane w tym planie zagospodarowania przestrzennego pod drogi publiczne. Ostatecznie Starosta decyzją z dnia 31 marca 2014 r. ustalił należne odszkodowanie, które następnie Gmina wypłaciła zgodnie z powołaną decyzją – odszkodowanie to nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. W oparciu o takie czynności właściciele sąsiednich działek mogli skutecznie się ubiegać o pozwolenie na budowę. W związku z czynnościami wykonanymi przez E. S.A. w dniu 30 lipca 2013 r. aktem notarialnym doszło do sprzedaży na rzecz zakładu T. S.A. gruntu zajętego pod trafostację. Wnioskodawca na działce 63/l7 rozpoczął budowę domu rodzinnego, co uczynił na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia 23 października 2013 r.

Dotychczas Wnioskodawca dokonał dwóch sprzedaży działek gruntowych – jedna niezabudowana o numerze 63/18 o wielkości 0,1800 ha została sprzedana na rzecz osoby fizycznej co nastąpiło umową z dnia 03 lipca 2014 r. natomiast druga o numerze 63/46 o wielkości 0.0204 ha 30 lipca 2013 r. została sprzedana na podstawie powołanej powyżej umowy na rzecz T. S.A. na potrzeby ulokowania przez nabywcę na niej stacji transformatorowej. Pierwsza z umów pozwoliła na zabezpieczenie finansowe rozpoczęcia planowanej budowy domu rodzinnego, druga zaś uregulowanie własności gruntu z zakładem energetycznym. Powołana wyżej umowa z T. S.A. została zawarta z inicjatywy tejże Spółki i w wyniku uzgodnień stron, a jej przedmiotem było przeniesienie własności Nieruchomości działki zajętej pod trafostację (działka nr 63/46). Umowa ta została zawarta w akcie notarialnym. Wnioskodawca zawarł z T. Sp. z o.o. umowę na sprzedaż energii elektrycznej działki budowlanej Wnioskodawcy nr 63/17 (budowa domu rodzinnego), która nie jest objęta wnioskiem. Umowa ta była następstwem wcześniejszej umowy o przyłączenie działki nr 63/17, zawartej z T. S.A. W zakresie zaś działek objętych wnioskiem Wnioskodawca nie zawierał umów na dostawę energii elektrycznej ani umów o przyłączenie do sieci energetycznej.

W szczególności przedmiotowa Nieruchomość nie była przedmiotem najmu bądź dzierżawy. Od momentu zakończenia indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem zapytania była wykorzystywana wyłącznie na cele niezwiązane z zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca również nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy VAT, korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT. Wnioskodawca faktycznie nie prowadził i nie prowadzi też działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o VAT.

Planowana sprzedaż nieruchomości miałaby charakter jednorazowy i dotyczyłaby zdecydowanej większości pozostałych działek. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży tylko tej Nieruchomości na rzecz jednego nabywcy, nie są planowane z jego strony żadne inne transakcje w zakresie obrotu nieruchomościami. Sprzedaż Nieruchomości nastąpi z majątku prywatnego. Wnioskodawca pragnie wskazać, że nie ponosił i nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do planowanej transakcji sprzedaży, tzn. Nieruchomość jest nieogrodzona, niezabudowana, a uzbrojenie tyczy się tej części nieruchomości, która jest obecnie zabudowywana przez Wnioskodawcę. Jednocześnie Wnioskodawca nie prowadził i nie zamierza prowadzić działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu. Sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości Wnioskodawca zamierza przeprowadzić w sposób niezorganizowany, tj. bez udziału biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, bez zamieszczania ogłoszeń o sprzedaży przy użyciu środków masowego przekazu. Innymi słowy – Wnioskodawca nie prowadził i nie zamierza prowadzić żadnych działań marketingowych, mających na celu sprzedaż nieruchomości. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży części Nieruchomości, jak i pozostawione we własnym władaniu działki mają stanowić jego zabezpieczenie finansowe na przyszłość. W ocenie Wnioskodawcy zatem ww. okoliczności jednoznacznie przesądzają o tym, że taka aktywność Wnioskodawcy nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy z tytułu sprzedaży (dostawy) Nieruchomości, Zainteresowany uzyska status podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji, czy sprzedaż (dostawa) przedmiotowej Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy, Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przy czym, uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego – w związku z planowaną sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie, Zainteresowany nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np. uzbrojenie terenu – doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek). Od momentu zakończenia indywidualnej działalności gospodarczej (lipiec 2004 r.) Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT. Nieruchomość została nabyta w celach prywatnych (jako nieruchomość rolna) i nie była w żaden sposób związana czy wykorzystywana w związku z prowadzoną wcześniej działalnością gospodarczą. Opisana we wniosku Nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele niezwiązane z zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowe działki nie były udostępniane osobom trzecim. Ponadto, Zainteresowany nie ponosił i nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do planowanej transakcji sprzedaży. Przedmiotowa Nieruchomość jest nieogrodzona, niezabudowana, a uzbrojenie dotyczy tylko części nieruchomości, która obecnie jest zabudowana przez Wnioskodawcę. Zainteresowany nie prowadził i nie zamierza prowadzić żadnych działań marketingowych, mających na celu sprzedaż ww. Nieruchomości. Sprzedaż nastąpi bez udziału biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, bez zamieszczania ogłoszeń w środkach masowego przekazu.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie, brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie sprzedaż działki można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży udziału w przedmiotowej Nieruchomości nie będzie występował w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek, zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin