Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-1/4511-1-138/16-3/APR
z 15 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% stawki kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% stawki kosztów uzyskania przychodu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4, ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 15 września 2016 r. nr ILPB1-1/4511-1-138/16-2/APR, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 15 września 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 20 września 2016 r.), zaś w dniu 30 września 2016 r. (data nadania 27 września 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest płatnikiem podatku PIT i prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji maszyn specjalnego przeznaczenia oraz instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu wyposażenia, jak i ich sprzedaży. Wnioskodawca ustalił aneksami z dnia 27 czerwca 2016 r. koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 50% dla następujących grup swoich pracowników, wykonujących pracę o charakterze twórczym (§ 1):

1. Konstruktorzy, w zakresie następujących obowiązków pracowniczych – czynności, których efektem jest ustalanie utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych:
   • projektowanie nowych oraz modyfikacja istniejących części, zespołów, maszyn i urządzeń,
   • opracowanie konstrukcji z zachowaniem założeń ideowych i budżetowych,
   • optymalizacja konstrukcji pod względem minimalizacji kosztów i czasochłonności wykonania przy jednoczesnym zachowaniu wysokiej jakości wyrobu,
   • standaryzacja rozwiązań konstrukcyjnych,
   • tworzenie dokumentacji konstrukcyjnej w oparciu o system CAD: Inventor, AutoCAD oraz system PDM i ERP,
   • praca w zespole przy opracowaniu rozwiązań koncepcyjnych oraz w kolejnych fazach projektowania.
2. Projektanci automatyki, w zakresie następujących obowiązków pracowniczych – czynności, których efektem jest ustalanie utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych:
   • projektowanie, rozwój i testowanie układów sterowania,
   • tworzenie prototypów projektu elektrycznego i pneumatycznego zgodnie z wcześniejszymi założeniami,
   • wykonywanie dokumentacji elektrycznych i pneumatycznych zgodnie z ustaleniami oraz założeniami projektowymi,
   • analiza i opis wymagań implementowanego systemu,
   • tworzenie koncepcji systemu od strony technicznej,
   • dobór komponentów zasilających, sterowniczych, wykonawczych i bezpieczeństwa,
   • rozwijanie funkcjonalności stworzonych aplikacji,
   • integrowanie elementów rozwiązań technicznych,
   • tworzenie wstępnej struktury systemu sterowania, bezpieczeństwa,
   • aktualizacja i modyfikacja wdrożonych projektów elektrycznych,
   • weryfikacja współdziałania poszczególnych komponentów układu sterowania.
3. Programiści PLC, w zakresie następujących obowiązków pracowniczych – czynności, których efektem jest ustalanie utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych:
   • tworzenie struktury oprogramowania dla prototypowych maszyn przemysłowych,
   • planowanie szczegółów implementacji oprogramowania,
   • rozwijanie funkcjonalności stworzonych aplikacji,
   • analiza i opis wymagań implementowanego systemu,
   • projektowanie i wykonanie oprogramowania dla sterowników przemysłowych,
   • opracowywanie alternatywnych rozwiązań dla struktur programu sterowania,
   • tworzenie prototypów wizualizacji procesu oraz interfejsu użytkownika,
   • identyfikacja i dokumentowanie istotnych aspektów struktury oprogramowania,
   • projektowanie, rozwój i testowanie oprogramowania oraz układów sterowania,
   • tworzenie prototypów projektu elektrycznego i pneumatycznego zgodnie z wcześniejszymi założeniami,
   • weryfikacja działania poszczególnych komponentów układu sterowania oraz tworzenia oprogramowania,
   • koordynowanie systemu sterowania od strony technicznej,
   • integracja tworzonego oprogramowania,
   • analiza i optymalizacja procesu sterowania,
   • aktualizacja tworzonego oprogramowania,
   • wdrażanie oraz testowanie zaimplementowanych rozwiązań / aplikacji.

W aneksach w § 2 ustalono, że z tytułu wykonywania swoich pracowniczych obowiązków pracownik będzie otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze z podziałem na dwie części:

1. 80% wynagrodzenie stanowiące ekwiwalent za nabywanie przez pracodawcę majątkowych praw autorskich do ustalonych przez pracownika w wyniku wykonywania pracowniczych obowiązków utworów, stanowiące odpowiedni procent ogólnej kwoty wynagrodzenia zasadniczego, ustalany na podstawie faktycznego, twórczego zaangażowania pracownika w poszczególnych okresach rozliczeniowych (uprawniające do zastosowania w stosunku do niego 50% normy kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym),
2. 20% pozostałą część wynagrodzenia zasadniczego, wypłacaną tytułem wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych w ramach gotowości do pracy,
3. dodatki do wynagrodzenia za pracę przewidziane przez powszechnie obowiązujące i wewnątrzzakładowe normy prawa pracy.
   
   

W § 3 aneksów zawarto zapis, że zamawianie u pracownika prac twórczych, których efektem jest ustalanie utworu, wykraczających poza zakres obowiązków, wynikających z § 1 będzie odbywało się na zasadzie zawierania odrębnych umów o dzieło, rozliczanych na osobnych zasadach.

Praca ww. grup pracowników jest ewidencjonowana w szczególny sposób – wg ewidencji w ujęciu miesięcznym, w podziale na projekty oraz w kartach pracy (ewidencji czasu pracy), wg daty, nr zlecenia, godzinowego czasu pracy.

Praca wszystkich grup pracowników jest twórcza i indywidualna. Rezultaty tej pracy są wytworem intelektu konstruktorów, projektantów i programistów, stworzonym bez wsparcia osób trzecich, cechuje ją niepowtarzalność i oryginalne podejście. Wynikami pracy twórczej są koncepcje, opracowania, schematy, kody źródłowe czy konstrukcje. Praca ta jest cały czas świadczona na rzecz Spółki, a jej efekty na bieżąco przekazywane. Każdorazowo także to na płatnika przenoszone są również prawa autorskie majątkowe co do utworów, na zasadach ogólnych przewidzianych w art. 12 i 13 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawa pokrewnych (§ 4 aneksów). Ww. grupy pracowników nie mają jakiegokolwiek prawa do dysponowania efektami swojej pracy, które w całości przekazywane są płatnikowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe będzie ustalenie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% dla powyższych grup pracowników (konstruktorów, projektantów i programistów), zgodnie z zawartymi aneksami, na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadne dla niego, jako płatnika, jest ustalenie kosztów uzyskania przychodów dla opisanej wyżej grupy pracowników na poziomie 50%, zgodnie z treścią art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ujęta w aneksach praca konstruktorów, programistów oraz projektantów prowadzi do powstania utworów w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 1 tej ustawy, zwanej dalej prawem autorskim), ponieważ za każdym razem polega na tworzeniu indywidualnych rozwiązań, metod działania czy planów. Od samego jej początku praca ta jest indywidualnym projektowaniem, poszukiwaniem alternatywnych, niepowtarzalnych rozwiązań zadań/problemów. Stanowi ona zatem wytwór intelektu, a nie efekt rutynowych czynności. Zgodnie z zawartymi aneksami pracownicy – twórcy uzyskując przychód za wykonywanie czynności/rezultatów będących przedmiotem prawa autorskiego, dokonują rozporządzenia nim na rzecz Spółki jako pracodawcy. Aneksy (załączone przykładowo do wniosku) zawierają wyraźne i szczegółowe opisy prac twórczych, podlegających ochronie na mocy prawa autorskiego. Jednocześnie czynności niebędące przedmiotem tego prawa są rozliczane osobną częścią wynagrodzenia, ustalonego w stawce procentowej. Z treści umów o pracę, po ich aneksowaniu, wynika obecnie, że obowiązki pracownicze obejmują wyszczególnioną działalność twórczą, wyodrębniona część wynagrodzenia 80% stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu, a 20% jest wynagrodzeniem za wykonywanie typowych czynności stosunku pracy. Przy tym na podstawie prowadzonych przez płatnika jako pracodawcę systemów ewidencyjnych (załączonej przykładowo do wniosku dokumentacji) można ustalić wskazany parytet wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 31 cyt. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ww. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
   
   

Stosownie do treści art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu. Zatem w przypadku uzyskiwania w ramach stosunku pracy przychodów z pracy twórczej koszty te mogą być określone przy zastosowaniu stawki 50%.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 9 pkt 3 przywołanej ustawy – koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Przy czym – stosownie do art. 22 ust. 9a ww. ustawy – w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 10 ww. ustawy – jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 22 ust. 10a przywołanej ustawy – przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 666, z późn. zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 tej ustawy, wynika iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Przy czym zapłata wynagrodzenia za dany utwór może nastąpić przed jego powstaniem (np. w momencie podpisania umowy), mimo że rozporządzenie prawem autorskim będzie miało miejsce dopiero w momencie realizacji przedmiotu umowy.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Dlatego też 50% koszty uzyskania przychodów mogą być zastosowane do tej części wynagrodzeń pracowników (twórców), która została zakwalifikowana jako wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw autorskich, jeżeli konkretne prace lub czynności znajdują odzwierciedlenie w stosownej ewidencji prac twórczych prowadzonej przez pracodawcę. Zakres zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzeń wypłacanych poszczególnym pracownikom, uzależniony powinien być bowiem zawsze od zakresu wykonywanych przez nich prac o twórczym charakterze. Zakres ten powinien znaleźć udokumentowanie w prowadzonej przez pracodawcę ewidencji prac twórczych, wykonywanych przez poszczególnych pracowników, która to ewidencja służyć może ewentualnej weryfikacji wcześniej dokonanych ustaleń w powyższym przedmiocie.

Z ewidencji tych winno więc wynikać jaka – ustalona w sposób skonkretyzowany i jednoznaczny – część wykonywanej przez pracownika pracy przypada na prace o charakterze twórczym, ze ścisłym określeniem wartości tej pracy, a więc wysokości honorarium za stworzenie utworu w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest płatnikiem podatku PIT. Dla pracowników, wykonujących pracę o charakterze twórczym (konstruktorów, projektantów i programistów) Wnioskodawca ustalił aneksami koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 50%. W aneksach tych ustalono także, że z tytułu wykonywania swoich pracowniczych obowiązków pracownik będzie otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze z podziałem na dwie części: 80% wynagrodzenie stanowiące ekwiwalent za nabywanie przez pracodawcę majątkowych praw autorskich do ustalonych przez pracownika w wyniku wykonywania pracowniczych obowiązków – utworów (ustalone na podstawie faktycznego, twórczego zaangażowania pracownika w poszczególnych okresach rozliczeniowych) oraz 20% pozostałą część wynagrodzenia zasadniczego, wypłacaną tytułem wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych w ramach gotowości do pracy. Praca wszystkich grup pracowników jest twórcza i indywidualna. Rezultaty tej pracy są wytworem intelektu konstruktorów, projektantów i programistów, stworzonym bez wparcia osób trzecich, cechuje ją niepowtarzalność i oryginalne podejście. Wyżej wymienione grupy pracowników nie mają jakiegokolwiek prawa do dysponowania efektami swojej pracy, które w całości przekazywane są płatnikowi. Praca ww. grup pracowników jest ewidencjonowana w szczególny sposób – wg ewidencji w ujęciu miesięcznym, w podziale na projekty oraz w kartach pracy (ewidencji czasu pracy), wg daty, nr zlecenia, godzinowego czasu pracy.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę stwierdzić należy, że skoro istotnie – jak twierdzi Wnioskodawca – pracownicy wykonają pracę, której część będzie twórcza oraz jej efekt spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych i pracownicy przekazują autorskie prawa majątkowe na rzecz pracodawcy a pracodawca ustalił na podstawie faktycznego, twórczego zaangażowania pracownika w poszczególnych okresach rozliczeniowych wynagrodzenie stanowiące ekwiwalent za nabywanie przez pracodawcę majątkowych praw autorskich do ustalonych przez pracownika w wyniku wykonywania pracowniczych obowiązków utworów (tj. w odniesieniu do 80% wynagrodzenia) – Wnioskodawca, jako płatnik może stosować, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodów, z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 22 ust. 9a tejże ustawy. Stosownie do niniejszego przepisu, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ¹/₂ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Wynagrodzenie za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych czyli prac, które nie mają charakteru pracy twórczej, nie pozostaje w uchwytnym związku przyczynowo-skutkowym z działaniami twórczymi, kreującymi utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Reasumując, mając na uwadze powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że skoro obowiązki pracownicze obejmują wyszczególnioną działalność twórczą, wyodrębniona część wynagrodzenia 80% stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu, a 20% jest wynagrodzeniem za wykonywanie typowych czynności stosunku pracy, to w odniesieniu do tej części wynagrodzenia zasadniczego, która stanowi odpłatność za pracę twórczą, Wnioskodawca działając jako płatnik może zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 22 ust. 9a tejże ustawy. Przy czym – jak wskazał Wnioskodawca – na podstawie prowadzonych przez niego systemów ewidencyjnych można ustalić wskazany parytet wynagrodzenia.

Zatem do wynagrodzenia ze stosunku pracy, dla powyższych grup pracowników (konstruktorów, projektantów i programistów), z tytułu przeniesienia na pracodawcę autorskich praw majątkowych do utworów, Wnioskodawca – jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, może stosować, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, kosztów w wysokości 50% uzyskanego przychodu, pomniejszonego o potrącone, należne składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe, których podstawę stanowi ten przychód. Jednak w postępowaniu podatkowym, to na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek udowodnienia, że istotnie przychody, do których zastosuje 50% koszty uzyskania przychodu, będą przychodami z tytułu praw autorskich.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za prawidłowe.

Jednocześnie należy wyraźnie zaznaczyć, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania określonych efektów pracy pracowników za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tut. Organ zauważa, że z opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że pracownicy Wnioskodawcy ze względu na pracę twórcza będą otrzymywali wynagrodzenie za tworzenie projektów (utworów w rozumieniu prawa autorskiego).

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego.

W związku z powyższym ocena stanowiska Wnioskodawcy dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Wskazać również należy, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Zatem dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku dokumenty nie podlegały ocenie i analizie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.