Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP4.4512.83.2016.2.LG
z 24 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 25 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji jest:

• nieprawidłowe w zakresie pytania nr 1,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 października 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 14 października 2016 r. znak: 2461-IBPP4.4512.83.2016.1.LG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X zamierza w bieżącym roku podpisać umowę dystrybucyjną z firmą prowadzącą działalność gospodarczą na terenie Białorusi. Na mocy podpisanej umowy, polska spółka będzie importowała towary z Białorusi, które będą odsprzedawane zarówno odbiorcom krajowym jak i zagranicznym.

Wśród odbiorców zagranicznych jest m.in. firma mająca siedzibę na terytorium państwa trzeciego tj. w Rosji.

Dla zminimalizowania kosztów transportu i skrócenia czasu dostawy pomiędzy Białorusią, Polską i Rosją, rozpatrywany jest wariant bezpośredniej dostawy z Białorusi do Rosji, z pominięciem Polski. Towary będą transportowane bezpośrednio z magazynu firmy białoruskiej do finalnego odbiorcy w Rosji, zarówno przez pierwszego jak i ostatniego uczestnika transakcji łańcuchowej.

Pomiędzy Białorusią a Rosją zawarte jest porozumienie (Unia celna), która wprowadziła szereg przepisów dotyczących wymogów jakim powinny odpowiadać towary wprowadzane na jej rynek. Towary nabywane w Białorusi posiadają certyfikaty spełniające wymogi w zakresie norm technicznych, sanitarnych i fitosanitarnych. Na granicy pomiędzy Rosją a Białorusią towary nie są poddawane odprawie celnej.

Faktury dokumentujące dostawę towarów wystawione będą przez pierwszego uczestnika transakcji (Białoruś) na rzecz drugiego w kolejności uczestnika transakcji (Polska - X). Drugi uczestnik transakcji (X wystawi fakturę na rzecz trzeciego (ostatecznego nabywcę - firmę prowadzącą działalność gospodarczą na terenie Rosji).

Ponadto w piśmie z 25 października 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Na zlecenie X, strona białoruska będzie świadczyć usługę transportową - transport towarów na trasie Białoruś - Rosja, z pominięciem terytorium Polski. W takim przypadku, strona białoruska obciąży stronę polską zarówno wartością towarów jak i wartością usługi transportowej - na fakturze w osobnej pozycji.
   W drugim przypadku, gdy transport organizować będzie strona rosyjska, na fakturze wystawionej przez stronę białoruską, brak będzie pozycji „transport”.
   W obu przypadkach wartość usługi transportowej wkalkulowana będzie w cenę towarów dostarczanych do Rosji.
2. X nie posiada poza terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności.
3. Firma z Rosji jest podatnikiem w myśl art. 28a pkt 1 lit. b. ustawy o VAT tj. osoba prawna, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku transportu towarów z Białorusi do Rosji, organizowanego przez firmę białoruską (pierwszego w kolejności uczestnika transakcji) i organizowanego przez firmę rosyjską (ostatniego w kolejności uczestnika transakcji) dostawę towarów należy opodatkować w miejscu rozpoczęcia wysyłki tj. na Białorusi (przedmiot pytania zmieniony w piśmie z 25 października 2016 r.)?
2. Czy polski podatnik podatku od towarów i usług w przedstawionej wyżej sytuacji rozpoznaje import towarów z Białorusi i eksport towarów do Rosji?
3. Czy polski podatnik podatku od towarów i usług na rzecz ostatniego w kolejności uczestnika transakcji (firmy rosyjskiej) może wystawić fakturę za sprzedane towary ze stawką NP (niepodlegająca opodatkowaniu) w Polsce?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednej dostawy towaru, która przekazywana jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego, uznaje się, że dostawy dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach - art. 7 ust. 8 ustawy o VAT.

Z kolei miejsce świadczenia (opodatkowania) uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych i transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Towary będące przedmiotem transakcji transportowane będą przez kontrahentów z krajów trzecich. Przemieszczenie towarów będzie miało miejsce na terytorium państw trzecich.

Transport towarów bezpośrednio z Białorusi do Rosji organizowany zarówno przez firmę białoruską jak i rosyjską należy opodatkować zgodnie z art. 22 ust.1 pkt 1 ustawy o VAT tj. na Białorusi. Zdaniem spółki miejscem świadczenia przy dostawie towarów dla transakcji łańcuchowej, gdy towary importowane są spoza Wspólnoty należy ustalić w oparciu o zasady ogólne dla miejsca opodatkowania dostawy towarów zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W uzupełnieniu wniosku z 25 października 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował stanowisko w zakresie pytania nr 1 zgodnie z którym gdy towary importowane są spoza Unii Europejskiej, miejsce świadczenia należy ustalić w oparciu o zasady ogólne zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o VAT tj. tam gdzie rozpoczyna się transport. W tym przypadku nie ma znaczenia która strona, rosyjska czy białoruska będzie organizowała transport. Z kolei prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, przechodzi na rzecz firmy rosyjskiej na terytorium Rosji, tj. tam gdzie towary nie będą podlegać procedurze celnej i zostaną dopuszczone do obrotu.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 2 ust. 7 ustawy o VAT, przez import rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Aby nabycie towarów mogło być uznane za import, powinien być spełniony podstawowy warunek, tj. towar powinien zostać poddany procedurze celnej i przywieziony na terytorium Polski. Brak spełnienia tego warunku pozbawia Spółkę prawa do zakwalifikowania nabycia do importu.

Przez eksport towarów, zgodnie z art. 2 ust. 8 ustawy o VAT, rozumie się potwierdzoną przez Urząd Celny, dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (...)
   
   

Polski podatnik podatku od towarów i usług dla nabywanych towarów z Białorusi w celu odsprzedaży dla firmy rosyjskiej, które bezpośrednio z Białorusi transportowane są do Rosji z pominięciem terytorium Polski, nie rozpoznaje eksportu towarów, gdyż nie spełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek, powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Ad. 3.

Spółka na rzecz ostatecznego nabywcy towarów tj. firmy rosyjskiej, posiadającej siedzibę na terytorium Rosji wystawi fakturę ze stawką NP (niepodlegającą opodatkowaniu) w oparciu o art. 106a pkt 2 lit. b, art. 106b ust.1 pkt 1, art. 106d ust. 1 pkt 1, art. 106e ust. 1 ustawy o VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie” art. 106e ust. 1 pkt 18 i wykaże przedmiotową dostawę w części C, w poz. 11 deklaracji VAT-7 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie pytania nr 1,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

• towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy,
• towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3).
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 2 i ust. 3 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”. Z przepisu art. 22 ust. 2 ustawy wynika, że przyporządkowanie wysyłki lub transportu będzie bezpośrednio wynikać z warunków dostawy.

W sprawie Wnioskodawca zamierza podpisać umowę dystrybucyjną z firmą prowadzącą działalność na terytorium Białorusi na zakup towarów, które następnie Wnioskodawca będzie sprzedawał na rzecz firmy z Rosji. Towar bezpośrednio będzie dostarczony z Białorusi do ostatecznego odbiorcy (firmy z Rosji). Firma z Białorusi wystawi fakturę na rzecz Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca dla kontrahenta z Rosji. Wartość usługi transportowej wliczona będzie w cenę towarów (zarówno gdy firma z Białorusi świadczyć będzie te usługę jak i w przypadku świadczenia usługi przez firmę z Rosji). Prawo do rozporządzania towarem przejedzie na rzecz firmy rosyjskiej na terytorium Rosji.

Mając na uwadze przywołane przepisy należy stwierdzić, że żadna z dwóch wyżej opisanych transakcji dostawy towarów nie będzie opodatkowana na terytorium kraju tj. Rzeczypospolitej Polskiej. Opodatkowaniu tym podatkiem na terytorium Polski podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia określone jak wyżej jest terytorium kraju. W myśl natomiast powołanych wyżej przepisów miejscem świadczenia dostawy towarów pomiędzy kontrahentem z Białorusi a Wnioskodawcą jak również dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Rosji nie będzie terytorium kraju.

Tym samym, sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz swojego kontrahenta z Rosji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Odnosząc się natomiast do uzasadnienia Spółki, że w przypadku gdy „towary importowane są spoza Unii Europejskiej, miejsce świadczenia należy ustalić w oparciu o zasady ogólne zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o VAT tj. tam gdzie rozpoczyna się transport” należy zauważyć, że w tym przypadku nie będzie miał miejsca import towarów, o czym szerzej w dalszej części interpretacji.

Oceniając zatem stanowisko Wnioskodawcy całościowo, w zakresie pytania nr 1, należy uznać je za nieprawidłowe, co prawda Wnioskodawca prawidłowo wskazuje, że miejsce świadczenia dla potrzeb podatku VAT należy określić na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy niemniej uwzględniając uzasadnienie stanowiska do pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 2 pkt 7 i 8 ustawy:

1. import towarów to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej;
   
2. eksport towarów to dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:
   
   1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
      
   2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Mając na uwadze powyższą definicję importu towarów Wnioskodawca nie rozpozna importu towarów w związku z nabyciem towarów od kontrahenta z Białorusi, gdyż nie zostanie spełniona przesłanka do uznania tej transakcji za import towarów, tj. nie nastąpi przywóz towaru z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Z kolei ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

1. ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
2. wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
   
   

W sprawie dostawa towarów nie będzie dokonywana z terytorium kraju (Polski), lecz z terytorium Białorusi. Nie będzie spełniony warunek do uznania dostawy towarów za eksport towarów.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca nie rozpozna na terytorium kraju ani importu ani eksportu towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 jest prawidłowe.

Mając na uwadze, że w opisanym zdarzeniu przyszłym miejscem dostawy towarów nie jest terytorium Polski, zatem dostawa ta pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym przedmiotową dostawę towarów dokonaną pomiędzy Wnioskodawcą a firmą z Rosji należy więc traktować jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy przepisy Rozdziału 1 „Faktury” Działu XI stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.
   
   

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy, faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14 a w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

Z kolei stosownie zaś do art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z uwagi na opis przedstawiony we wniosku oraz treść przepisów z zakresu podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że skoro przedmiotowa dostawa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, Wnioskodawca jest zobowiązany do udokumentowania tych dostaw fakturą, która nie powinna zawierać kwoty podatku i stawki podatku. Wnioskodawca winien dokumentować przedmiotową dostawę towarów usługę poprzez wystawienie faktury VAT ze stawką np. (nie podlega).

Natomiast w sytuacji gdy nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku w kraju w który ma miejsce dostawa (co zależy od przepisów obowiązujących w kraju dostawy) Wnioskodawca zamieszcza na fakturze adnotację „odwrotne obciążenie”.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 lipca 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 1136) zostały określone wzory deklaracji dla podatku od towarów i usług. Zgodnie z pkt 3 objaśnienia do deklaracji VAT-7, VAT 7K i VAT-7D – stanowiącym załącznik nr 4 do rozporządzenia – W poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Wartość tej dostawy, jako dostawy towarów poza terytorium kraju, należy wykazać w poz. 11 deklaracji podatkowej, gdy będzie przysługiwało Spółce prawo, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, do obniżenia kwoty podatku należnego, lub prawo, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy, do zwrotu podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 3 zostaje uznane za prawidłowe.

Reasumując: oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy jest ono:

• nieprawidłowe w zakresie pytania nr 1,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.