Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.140.2016.2.MŁ
z 25 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 19 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 16 listopada 2016 r. (data wpływu 18 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Dnia 18 listopada 2016 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 1989 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest:

PKD 28.30.Z Produkcja maszyn dla rolnictwa i leśnictwa (Przeważająca działalność gospodarcza),

• 25.61.Z Obróbka metali i nakładanie powłok na metale,
• 25.62.Z Obróbka mechaniczna elementów metalowych,
• 25.73.Z Produkcja narzędzi,
• 25.93.Z Produkcja wyrobów z drutu, łańcuchów i sprężyn,
• 25.94.Z Produkcja złączy i śrub,
• 33.12.Z Naprawa i konserwacja maszyn,
• 46.61.Z Sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń rolniczych oraz dodatkowego wyposażenia,
• 46.77.Z Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu,
• 68.10.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
• 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
• 68.31.Z Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami,
• 77.31.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń rolniczych,
• 77.32.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych,
• 77.33.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń biurowych, włączając komputery,
• 77.39.Z Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane.
  
  

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca w 1999 roku nabył szereg działek niezabudowanych. Nieruchomości zostały nabyte do wspólności majątkowej małżeńskiej. W ewidencji gruntów prowadzonej przez właściwego starostę powiatowego działki te posiadają oznaczenia „grunty orne”, „nieużytki”. Wnioskodawca nie nabywał tych działek w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 uptu. Wnioskodawca nie wykorzystywał działek w żaden sposób na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 uptu, lecz w związku z działalnością rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 uptu. Działek nie wpisano do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Wnioskodawca dokonał podziału geodezyjnego działek na mniejszą liczbę mniejszych działek. Działki są przedmiotem opodatkowania podatkiem rolnym, podatkiem leśnym oraz podatkiem od nieruchomości. Dla jednej z działek Wnioskodawca uzyskał w roku 2002 pozwolenie na budowę siedliska. Siedlisko to nie powstało w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 uptu.

Wnioskodawca nie występował o wydanie dla działek warunków zabudowy. Rada gminy wydała dla działki plan zagospodarowania przestrzennego, w którym dla działek przewidziano przeznaczenie budowlane.

Obecnie Wnioskodawca rozważa sprzedaż działek. Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, czy dokona sprzedaży wszystkich działek jedną czynnością na rzecz jednego nabywcy, czy też dokona sprzedaży poszczególnych działek na rzecz różnych nabywców. Wnioskodawca dokonał już sprzedaży jednej z przedmiotowych działek.

Z uzupełnienia do wniosku z 18 listopada 2016 r. wynika, że:

1. Wnioskodawca nabył działki z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej.
2. Wniosek o zatwierdzenie podziału geodezyjnego działek został złożony w dniu 7 maja 2015 r. Na skutek przedmiotowego wniosku działka nr 5455 o powierzchni 16,8044 ha, została podzielona na 135 działek.
3. Wnioskodawca dokonał podziału działek geodezyjnych z uwagi na fakt, że produkcja roślinna stała się nieopłacalna, a nakłady, tj. materiał siewny, nawozy i środki ochrony, przewyższały przychody ze sprzedaży towarów. Podział działek miał na celu wprowadzenie zmian w zakresie profilu działalności rolniczej na nich wykonywanej – dotychczas była to działalność rolnicza w zakresie produkcji roślinnej i pastwisk. Pierwotnie działki te stanowiły grunty rolne.
   Podjęcie decyzji o podziale działki uzasadnione było również budową obwodnicy, albowiem nieruchomość rolna została usytuowana przy drodze głównej.
   Z biegiem czasu, nieruchomość została przeniesiona całkowicie w granice miasta.
   Podział działek został dokonany na mocy decyzji Burmistrza Miasta.
4. Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzenia działalności rolniczej. Działalność rolnicza Wnioskodawcy była opodatkowana wyłącznie podatkiem rolnym.
5. Działki były wykorzystywane od momentu nabycia do momentu podziału wyłącznie na działalność rolniczą w zakresie produkcji rolnej.
6. Działki są wykorzystywane od momentu podziału do momentu ich planowanej sprzedaży wyłącznie na działalność rolniczą w zakresie produkcji rolnej oraz w zakresie utrzymania nieruchomości rolnej w kulturze rolnej. Czynności te polegają m.in. na utrzymywaniu urządzeń melioracyjnych, wycinaniu krzewów – samosiejek i orce.
7. Działki znajdujące się w posiadaniu Wnioskodawcy zajmują obszar o łącznej powierzchni 14,1889 ha.
8. Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia osobom trzecim działek mających być przedmiotem sprzedaży na podstawie umów cywilnoprawnych.
9. Przedmiotowe działki były wykorzystywane, w myśl art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w działalności rolniczej w zakresie produkcji roślinnej.
10. Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży.
11. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie będzie ogłaszać sprzedaży działek będących przedmiotem zapytania w środkach masowego przekazu, w tym w sieci internetowej, w prasie, czy w radiu. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmować także innych działań marketingowych.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż działek będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wynika to z przekonania Wnioskodawcy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 uptu.

Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, na konieczność uznania danej aktywności za działalność gospodarczą wskazują takie okoliczności jak:

• krótkie odstępy czasu między transakcjami,
• duża różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży,
• uzbrojenie terenu,
• dokonywanie podobnych transakcji w następnych latach,
• duża liczba transakcji,
• zaangażowanie znacznych środków finansowych,
• uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy,
• wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru,
• wydzielanie dróg wewnętrznych,
• zmiana przeznaczenia terenu („odrolnienie” gruntu),
• podział gruntu.

(Wyrok, Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2014 r. I FSK 1664/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2014 r. I FSK 1845/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. I FSK 1290/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2013 r. I FSK 305/12,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2015 r. I FSK 1859/13,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2013 r. I FSK 262/12,

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2014 r. II FSK 770/12).

W przekonaniu Wnioskodawcy, wyżej wymienione przesłanki nie zachodzą wobec jego osoby i nie ziszczą się w opisanym zdarzeniu przyszłym. Orzecznictwo wskazuje bowiem, że nawet zbycie kilkunastu działek nie przesądza o zawodowym charakterze działania sprzedawcy, a taki właśnie charakter działania ma znaczenie dla odpowiedzi na pytanie zadane przez Wnioskodawcę „3. Zbycie natomiast nawet kilkunastu działek o charakterze budowlanym (udziałów w takich działkach), powstałych z podziału gruntu rolnego i po uzyskaniu warunków ich zabudowy, nie stanowi przez to działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w zakresie zbycia przedmiotowych udziałów w gruncie, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług”. (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2014 r. I FSK 774/13). O opodatkowaniu sprzedaży działek podatkiem od towarów i usług nie świadczy także podział działek, dokonany przez Wnioskodawcę (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 1989 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Zainteresowany w 1999 roku nabył szereg działek niezabudowanych. W ewidencji gruntów prowadzonej przez właściwego starostę powiatowego działki te posiadają oznaczenia „grunty orne”, „nieużytki”. Wnioskodawca nie nabywał tych działek w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie wykorzystywał działek w żaden sposób na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz w związku z działalnością rolniczą. Działek nie wpisano do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Działki są przedmiotem opodatkowania podatkiem rolnym, podatkiem leśnym oraz podatkiem od nieruchomości. Zainteresowany nabył działki z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej. Dla jednej z działek Wnioskodawca uzyskał w roku 2002 pozwolenie na budowę siedliska. Wnioskodawca nie występował o wydanie dla działek warunków zabudowy. Rada gminy wydała dla działki plan zagospodarowania przestrzennego, w którym dla działek przewidziano przeznaczenie budowlane. W dniu 7 maja 2015 r. Wnioskodawca złożył wniosek o zatwierdzenie podziału geodezyjnego działek. Na skutek przedmiotowego wniosku działka o powierzchni 16,8044 ha, została podzielona na 135 działek. Zainteresowany dokonał podziału działek geodezyjnych z uwagi na fakt, że produkcja roślinna stała się nieopłacalna, a nakłady przewyższały przychody ze sprzedaży towarów. Podjęcie decyzji o podziale działki uzasadnione było również budową obwodnicy, albowiem nieruchomość rolna została usytuowana przy drodze głównej. Z biegiem czasu, nieruchomość została przeniesiona całkowicie w granice miasta.

Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzenia działalności rolniczej. Działki były wykorzystywane od momentu nabycia do momentu podziału wyłącznie na działalność rolniczą w zakresie produkcji rolnej. Również od momentu podziału do momentu planowanej sprzedaży działki są wykorzystywane wyłącznie na działalność rolniczą w zakresie produkcji rolnej oraz w zakresie utrzymania nieruchomości rolnej w kulturze rolnej. Czynności te polegają m.in. na utrzymywaniu urządzeń melioracyjnych, wycinaniu krzewów – samosiejek i orce. Działki znajdujące się w posiadaniu Wnioskodawcy zajmują obszar o łącznej powierzchni 14,1889 ha. Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia osobom trzecim działek mających być przedmiotem sprzedaży na podstawie umów cywilnoprawnych. Zainteresowany nie ponosił i nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, nie ogłaszał i nie będzie ogłaszać sprzedaży działek będących przedmiotem zapytania w środkach masowego przekazu, w tym w sieci internetowej, w prasie, czy w radiu oraz nie podejmował i nie będzie podejmować także innych działań marketingowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy dostawa przedmiotowej Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy, Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przy czym, uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego – w związku z planowaną sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie, Zainteresowany nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np. uzbrojenie terenu – doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek). Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej działalności rolniczej. Nieruchomość została nabyta z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej (jako nieruchomość rolna) i nie była w żaden sposób związana czy wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Przedmiotowe działki nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Ponadto, Zainteresowany nie ponosił i nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do planowanej transakcji sprzedaży. Zainteresowany nie prowadził też i nie zamierza prowadzić żadnych działań marketingowych, mających na celu sprzedaż ww. Nieruchomości. Sprzedaż nastąpi bez udziału biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, bez zamieszczania ogłoszeń w środkach masowego przekazu. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie będzie ogłaszać sprzedaży działek będących przedmiotem zapytania w środkach masowego przekazu, w tym w sieci internetowej, w prasie, czy w radiu.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie, brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie sprzedaż Nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości nie będzie występował w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek, zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.