Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.713.2016.2.KR
z 12 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu 14 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, objętego wspólnością majątkową małżeńską – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, objętego wspólnością majątkową małżeńską.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 15 listopada 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.713.2016.1.KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 15 listopada 2016 r. (skutecznie doręczono dnia 17 listopada 2016 r.), zaś w dniu 24 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania 23 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny (dalej: „nieruchomość A”) w taki sposób, że część udziałów w prawie własności nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła do swojego majątku odrębnego, część udziałów nabył do swojego majątku odrębnego małżonek Wnioskodawczyni, a pozostałą część udziałów małżonkowie nabyli do wspólności majątkowej małżeńskiej. Na zakup nieruchomości małżonkowie zaciągnęli mieszkaniowy kredyt hipoteczny. Małżonkowie nabyli nieruchomość A w celu realizacji swoich potrzeb mieszkaniowych.

Dnia 14 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni zbyła nieruchomość (dalej: „nieruchomość B”), którą posiadała od 2002 r. w swoim majątku odrębnym. Następnie, dnia 25 lutego 2015 r. za środki pozyskane z ww. transakcji Wnioskodawczyni nabyła udziały w nieruchomości A, wchodzące w skład majątku wspólnego małżonków do swojego majątku odrębnego. Stronami zawartej umowy sprzedaży byli - jako sprzedawca - Wnioskodawczyni i Jej małżonek, działający celem rozporządzenia składnikiem majątku wspólnego, oraz kupujący - Wnioskodawczyni nabywająca udziały do swojego majątku odrębnego. Środki stanowiące zapłatę za ww. udziały zostały przelane przez Wnioskodawczynię bezpośrednio na konto banku, celem spłaty części kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Wnioskodawczynię i Jej małżonka na zakup nieruchomości A.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że z umowy kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup nieruchomości A wynikało, że Wnioskodawczyni wraz z mężem odpowiadają solidarnie za wynikające z niej zadłużenie. Kredyt hipoteczny został zaciągnięty w banku mającym siedzibę na terenie Polski. Umowę sprzedaży, w wyniku której Wnioskodawczyni nabyła udziały w nieruchomości A, wchodzące w skład majątku wspólnego małżonków do Jej majątku odrębnego, zawarto w dniu 25 lutego 2015 r. Umowę sprzedaży zawarto w formie aktu notarialnego. Zaciągnięty na zakup nieruchomości A przez Wnioskodawczynię i Jej męża kredyt hipoteczny finansował tylko i wyłącznie nabycie udziałów do majątku wspólnego małżonków. Sprzedaż udziału w nieruchomości A nie została dokonana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychody ze sprzedaży udziału w nieruchomości A zostały wydatkowane w okresie nie później niż 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, tj. spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup nieruchomości A. Zgodnie z treścią aktu notarialnego dotyczącego sprzedaży udziału w nieruchomości A, cena sprzedaży udziału została zapłacona przed podpisaniem aktu, przy czym Wnioskodawczyni kwotę tę przelała na rachunek bankowy celem częściowej spłaty kredytu hipotecznego udzielonego Wnioskodawczyni oraz Jej mężowi na zakup nieruchomości A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dokonanej transakcji zbycia przez Wnioskodawczynię wspólnie z małżonkiem udziałów w nieruchomości A z majątku wspólnego do majątku odrębnego Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ani Wnioskodawczyni, ani Jej małżonek nie są obowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dokonanej transakcji zbycia udziałów w nieruchomości A wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków do majątku odrębnego Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni ani Jej małżonek nie będą obowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dokonanej transakcji zbycia udziałów w nieruchomości A wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków do majątku odrębnego Wnioskodawczyni, gdyż pozyskane środki pieniężne podlegają zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zostały one bowiem przeznaczone przez zbywców, tj. Wnioskodawczynię i Jej małżonka na cel mieszkaniowy, tj. spłatę kredytu zaciągniętego uprzednio na zakup nieruchomości A, której dotyczyło przesunięcie majątkowe skutkujące zmianą struktury własności tej nieruchomości. Na marginesie należy wskazać, że dopuszczalność tego rodzaju transakcji na gruncie prawa cywilnego została potwierdzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Zdaniem Sądu Najwyższego wyrażonym w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 10 kwietnia 1991 r., sygn. akt III CZP 76/90 „w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka”. Podobne stanowisko zostało wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 19 grudnia 1991 r., (sygn. akt III CZP 133/91, opublikowane OSNP 1991 r., Nr 11-12, poz. 117), zgodnie z którym „w obowiązującym stanie prawnym jest skuteczna zawarta w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej umowa, w której małżonek rozporządził na rzecz drugiego małżonka przedmiotem należącym do majątku wspólnego”.

Jak wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Dodatkowo, zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30. Wobec powyższego, wolą ustawodawcy zwolnienie opisane wyżej znajduje zastosowanie nie tylko w przypadku przeznaczenia przychodu np. na nabycie lokalu mieszkalnego, ale również wtedy, gdy przychód zostanie przeznaczony na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie nieruchomości przed uzyskaniem przychodu. Przy czym ustawodawca nie wprowadził żadnych dodatkowych przesłanek ograniczających możliwość skorzystania ze zwolnienia, w przypadku gdy przychód zostanie uzyskany w wyniku przesunięć pomiędzy masami majątkowymi małżonków i przeznaczony zostanie na sfinansowanie kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości, której owe przesunięcia dotyczyły. Za zasadnością zastosowania zwolnienia w opisanym stanie faktycznym przemawia jednak nie tylko wykładnia językowa powołanych przepisów, ale również wykładnia funkcjonalna. Celem zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wspieranie podatników w dążeniu do zaspokajania swoich potrzeb mieszkaniowych. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni i Jej małżonek, poprzez dokonanie przesunięcia majątkowego części udziałów w nieruchomości z majątku wspólnego małżonków do majątku odrębnego Wnioskodawczyni w żadnym razie nie udaremnili realizacji celu ww. regulacji. Środki, które w zamian za udziały przeszły z majątku odrębnego do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej małżonka zostały przeznaczone na spłatę kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego na zakup tej nieruchomości, która nadal jest własnością małżonków i w której nadal małżonkowie zamieszkują. W istocie nie doszło zatem do zbycia nieruchomości i spłaty z pozyskanych środków kredytu zaciągniętego na jej zakup, ale jedynie przesunięcia części udziałów z majątku wspólnego małżonków do majątku odrębnego Wnioskodawczyni. Spłata kredytu mieszkaniowego z pozyskanych środków zmniejszyła zobowiązania małżonków z tytułu kredytu hipotecznego, a tym samym przybliżyła małżonków do posiadania mieszkania bez obciążeń, a tym samym do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

Należy również wskazać, że na gruncie poprzednio obowiązującej tzw. ulgi mieszkaniowej, której jedną z przesłanek również było przeznaczenie środków na cel mieszkaniowy, sądy administracyjne potwierdzały, że tzw. ulga mieszkaniowa obejmuje również środki związane z pośrednim finansowaniem tego celu, jakim są kredyty i pożyczki. Nie musi to być jednak „zakup nowego prawa, ale również spłata zadłużenia z tytułu kredytu lub pożyczki zaciągniętych na nabycie prawa, którego sprzedaż stanowiła źródło przychodu” (wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 marca 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 1247/08, LEX nr 491950; zob. również wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2007 r., sygn. akt II FSK 509/06).

Dodatkową okolicznością mogącą przemawiać za brakiem konieczności zapłaty podatku przez Wnioskodawczynię jest również fakt, że de facto Wnioskodawczyni przeniosła do majątku odrębnego przedmiot, który należał do Niej (w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej z małżonkiem) już od 3 lutego 2014 r. Przesunięcie majątkowe miało zatem jedynie charakter porządkujący i nie spowodowało, że Wnioskodawczyni nabyła składnik majątku, którego właścicielem wcześniej nie była. W ramach wspólności majątkowej małżeńskiej własność udziałów przysługiwała bowiem jednocześnie obu małżonkom, w tym Wnioskodawczyni, z uwagi na fakt, że współwłasność taka miała charakter łączny. W konsekwencji każdemu z małżonków w trakcie jej trwania przysługiwało prawo do całości masy majątkowej objętej ową wspólnością. Reasumując, przychód uzyskany ze sprzedaży części udziałów w nieruchomości nabytej przez Wnioskodawczynię i Jej małżonka na rzecz majątku odrębnego Wnioskodawczyni, z uwagi na przeznaczenie środków na spłatę kredytu zaciągniętego na cel mieszkaniowy podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z poźn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 3 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość (dalej: „nieruchomość A”) w taki sposób, że część udziałów w prawie własności nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła do swojego majątku odrębnego, część udziałów nabył do swojego majątku odrębnego małżonek Wnioskodawczyni, a pozostałą część udziałów małżonkowie nabyli do wspólności majątkowej małżeńskiej. Na zakup nieruchomości A małżonkowie zaciągnęli mieszkaniowy kredyt hipoteczny. Z umowy kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup nieruchomości A wynikało, że Wnioskodawczyni wraz z mężem odpowiadają solidarnie za wynikające z niej zadłużenie. Kredyt hipoteczny został zaciągnięty w banku mającym siedzibę na terenie Polski. Zaciągnięty na zakup nieruchomości A przez Wnioskodawczynię i Jej męża kredyt hipoteczny finansował tylko i wyłącznie nabycie udziałów do majątku wspólnego małżonków. Małżonkowie nabyli nieruchomość A w celu realizacji swoich potrzeb mieszkaniowych. W dniu 14 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni zbyła nieruchomość (dalej: „nieruchomość B”), którą posiadała od 2002 r. w swoim majątku odrębnym. W dniu 25 lutego 2015 r. za środki pozyskane z ww. transakcji Wnioskodawczyni nabyła umową sprzedaży zawartą w formie aktu notarialnego udziały w nieruchomości A, wchodzące w skład majątku wspólnego małżonków do swojego majątku odrębnego. Stronami zawartej umowy sprzedaży byli - jako sprzedawca - Wnioskodawczyni i Jej małżonek, działający celem rozporządzenia składnikiem majątku wspólnego, oraz kupujący - Wnioskodawczyni nabywająca udziały do swojego majątku odrębnego. Sprzedaż udziału w nieruchomości A nie została dokonana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychody ze sprzedaży udziału w nieruchomości A zostały wydatkowane w okresie nie później niż 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, tj. spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup nieruchomości A. Zgodnie z treścią aktu notarialnego dotyczącego sprzedaży udziału w nieruchomości A, cena sprzedaży udziału została zapłacona przed podpisaniem aktu, przy czym Wnioskodawczyni kwotę tę przelała na rachunek bankowy celem częściowej spłaty kredytu hipotecznego udzielonego Wnioskodawczyni oraz Jej mężowi na zakup nieruchomości A.

Biorąc powyższe po uwagę, należy stwierdzić, że sprzedaż w 2015 r. udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość (nieruchomość A), nabytego przez Wnioskodawczynię i Jej męża w 2014 r. do wspólności majątkowej małżeńskiej stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością, co wynika z treści art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Dopiero z chwilą ustania wspólnoty ustawowej wspólność ta ulega przekształceniu.

Można wyróżnić ustanie wspólności w trakcie trwania małżeństwa oraz ustanie wspólności wiążące się z ustaniem małżeństwa.

Zgodnie natomiast z art. 47 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Należy także zauważyć, że w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego (osobistego) drugiego małżonka, na co zwrócił uwagę WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 16 września 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 734/15: „Stosownie do stanowiska wynikającego z ww. uchwały 7 sędziów SN z dnia 10.04.1991 r., III CZP 76/90, należało stwierdzić zatem, że czynność rozporządzenia przedmiotem majątkowym wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego (osobistego) - tutaj, nieruchomością w drodze umowy darowizny w formie aktu notarialnego - nie stanowi umowy majątkowej małżeńskiej w rozumieniu art. 47 - 51 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, gdyż taka umowa (majątkowa małżeńska) nie może obejmować pojedynczych składników majątkowych, dotyczyć bowiem może jedynie całości ustroju (zasad) co do wzajemnych stosunków majątkowych małżonków. Małżonkowie mają jednak prawo dysponować składnikami majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka w formach dozwolonych prawem. (…) Wyjaśnić przy tym należy, że w skład majątku objętego wspólnością ustawową, należącego do każdego z małżonków wchodzi udział w majątku wspólnym małżonków oraz ich majątki osobiste. Ustrój wspólności ustawowej ma charakter wspólności łącznej, a więc udziały w niej nie są określone, a zatem poszczególne uprawnienia mają postać współuprawnień, przysługujących niepodzielnie obojgu małżonkom (wspólność bezudziałowa). Pomimo trwania wspólności każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału i rozporządzania tak całym majątkiem wspólnym jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego. Wspólność majątkowa małżeńska nie jest bowiem samodzielnym i niezależnym od małżonków bytem, który realizuje swoje własne uprawnienia do określonych lub wszystkich składników tego mienia. Podmiotami uprawnionymi do dysponowania i zarządzania całym mieniem są zawsze małżonkowie tworzący wspólność majątkową małżeńską.”

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in.: związane ze zbyciem koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w związku z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży.

Należy wyjaśnić, że zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. Jeżeli przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   -położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
   
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   -w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

W myśl art. 21 ust. 29 ww. ustawy, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 30 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Innymi słowy, regulacja ta zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek – raz jako poniesiony np. na zakup mieszkania, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup. Ustawodawca ustanowił zatem jednoznaczny zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Z analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem uzyskanym ze zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w cytowanym wyżej art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak stosownie do przepisu art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1.

Istotny jest zapis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że zwolnienie może obejmować jedynie ten przychód z odpłatnego zbycia, który będzie wydatkowany począwszy od dnia odpłatnego zbycia. To oznacza, że dla obliczenia dochodu zwolnionego z opodatkowania uwzględnione mogą być jedynie wydatki poniesione najwcześniej w dniu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw. Zwrot „począwszy od” wyraża w swoim znaczeniu pierwszy moment od jakiego można dokonać określonych czynności lub podjąć określone działanie. Oznacza to, że istotny jest nie tyle moment otrzymania przychodu z odpłatnego zbycia (w tym także zaliczki), co moment wydatkowania tego przychodu, czyli nie wcześniej niż od dnia odpłatnego zbycia.

Wydatkowanie przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia (sprzedaży) nieruchomości lub praw majątkowych określonych w art. 10 ust.1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na spłatę kredytu wraz z odsetkami zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu może być uznane za wydatkowanie tego przychodu na własne cele mieszkaniowe, jednakże pod pewnym warunkiem. Spłacony kredyt nie ma być jakimkolwiek kredytem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaciągnięty przez podatnika na jego własne cele mieszkaniowe – cele określone w pkt 1 ww. ustawy. Nie chodzi zatem tylko o sposób wydatkowania kredytu (pożyczki), podstawową kwestią jest, aby z umowy kredytowej (pożyczki) wynikało na jaki cel został on zaciągnięty. Przepis wyraźnie bowiem mówi, że kredyt (pożyczka) mają być zaciągnięte na cele określone w pkt 1, a więc na cele mieszkaniowe. Jeśli z umowy kredytu (pożyczki) nie wynika na jaki cel został on zaciągnięty lub podany jest inny cel, to nie ma spełnionego podstawowego warunku aby skorzystać ze zwolnienia. Przy czym podatnikiem jest osoba, u której powstaje obowiązek podatkowy, a więc osoba, która dokonuje odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego). Innymi słowy tylko jeżeli podatnik zaciągnął kredyt na cele wskazane w ustawie i ten sam podatnik spłaca taki kredyt środkami ze sprzedaży nieruchomości, to spłata takiego kredytu jest wydatkowaniem o jakim mowa w rzeczonym przepisie. Celem powyższej regulacji nie było zwolnienie z opodatkowania środków odpłatnego zbycia (sprzedaży) nieruchomości (udziału w nieruchomości) a wydatkowanych na spłatę kredytu i odsetek od kredytu zaciągniętych przez inne osoby niż te, które uzyskują ze sprzedaży przychód i ze zwolnienia chcą skorzystać, bez względu na to kim są te osoby dla podatnika.

Konstrukcja ww. przepisu art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza jednak, że spłata kredytu zaciągniętego wcześniej na zakup sprzedawanej nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nie stanowi celu mieszkaniowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, w której odliczeniu podlegać ma wydatek na nabycie nieruchomości (lokalu mieszkalnego), czyli cena zakupu jako koszt uzyskania przychodu. Rozumowanie przeciwne godzi w całą istotę zawartych w prawie podatkowym mechanizmów ulg, odliczeń oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Żaden podatnik nie jest uprawniony do dwukrotnego odliczania tych samych wydatków. Koszty uzyskania przychodów nie stanowią wprawdzie ulgi podatkowej w potocznym znaczeniu, ale przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodu z danego źródła do kosztów tych można zaliczyć określone wydatki. Uwzględnienie tych wydatków w kosztach stanowi o zmniejszeniu dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu. Prawo do odliczania poniesionych kosztów jest zatem formą przywileju podatkowego, która daje ulgę przy obliczaniu wysokości zobowiązania do zapłaty. Dopuszczenie uznania za uprawnione wliczanie kwoty ze sprzedaży wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie zbywanego lokalu mieszkalnego do obliczania dochodu zwolnionego oznaczałoby, że jedna czynność – jaką jest zakup lokalu mieszkalnego – byłaby dwukrotnie podstawą do czerpania korzyści przez podatnika. Raz odliczeniu podlegałaby bowiem kwota kredytu pokrywająca cenę nabycia, a drugi raz spłata tej właśnie kwoty kredytu. Wykładnia taka jest również niekonstytucyjna, gdyż w nieuzasadniony sposób różnicowałaby sytuację podatników, którzy sprzedali nieruchomość (lokal mieszkalny) zakupioną na kredyt i tych, którzy nieruchomość zakupili za własne środki. Tych pierwszych stawiałaby w sytuacji uprzywilejowanej, gdyż pozwalałaby im dwukrotnie korzystać z preferencji co do tej samej kwoty – raz jako kosztu, drugi raz jako zwolnienia. Tego rodzaju uprzywilejowanie nie znajduje jednak żadnego uzasadnienia w przepisach.

Zatem, spłata kredytu, w sytuacji gdy w kosztach uzyskania przychodu uwzględnione zostały wydatki sfinansowane z tego kredytu w postaci kosztów nabycia lokalu mieszkalnego nie może być jednocześnie traktowana jako wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, że skoro podstawą obliczenia podatku jest dochód, to podatnik zobowiązany jest w pierwszej kolejności pomniejszyć uzyskany przychód o poniesione koszty jego uzyskania. A zatem nie ma prawa wyboru czy kwotę poniesionych na spłatę kredytu wydatków potraktuje jako wydatki na cele mieszkaniowe czy też zaliczy do kosztów.

W tym miejscu należy wskazać, że kosztem nabycia dla Wnioskodawczyni jest połowa – gdyż taki udział przypadał na Wnioskodawczynię – ceny zapłaconej w 2014 r. zbywcy przypadającej na nabyty udział w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, do wspólności majątkowej małżeńskiej, niezależnie od tego, czy zakup ww. udziału w lokalu mieszkalnym był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jego zakup pochodziły z oszczędności nabywcy.

Reasumując, wydatki na spłatę przez Wnioskodawczynię kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Wnioskodawczynię i Jej męża, którym została sfinansowana cena udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość (nieruchomość A), nabytego do wspólności majątkowej małżeńskiej, z uwagi na uwzględnienie kosztów nabycia jako kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia ww. udziału w lokalu mieszkalnym, nie mogą być uznane za wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wydatki uprawniające do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Uwzględnienie spłaty kredytu jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że Wnioskodawczyni odliczałaby dwukrotnie ten sam wydatek: raz jako poniesiony na nabycie (zakup) udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, do wspólności majątkowej małżeńskiej, a za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup, a tego zabrania wprost art. 21 ust. 30 ww. ustawy.

Ponadto, środki pieniężne z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, objętego wspólnością majątkową małżeńską, wydatkowane zostały przez Wnioskodawczynię na spłatę kredytu przed dniem zawarcia w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży ww. udziału w lokalu mieszkalnym, a więc nie, jak wymaga tego przepis konstytuujący zwolnienie „począwszy od dnia odpłatnego zbycia”. Początkiem terminu, od jakiego Wnioskodawczyni mogła ponosić wydatki uprawniające do zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest dzień odpłatnego zbycia, czyli dzień 25 lutego 2015 r., w którym została zawarta przez Wnioskodawczynię umowa sprzedaży. W sytuacji gdy kwota będąca ceną sprzedaży przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym wydatkowana została jeszcze przed sfinalizowaniem sprzedaży ww. udziału w lokalu mieszkalnym, to wydatkowanie takie nie może spełniać warunków do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w ww. art. art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, objętego wspólnością majątkową małżeńską podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy również wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni i nie wywiera skutków prawnych do męża Wnioskodawczyni będącego współwłaścicielem przedmiotowego lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo, wskazać należy, że Wnioskodawczyni we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego powołała się na art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tutejszy Organ uznał, że popełniono oczywistą omyłkę. Przyjęto więc, że wniosek dotyczy przepisów art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.