Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-850/11-5/S/16/MS
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz.643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, uwzględniając prawomocny od dnia 23 czerwca 2016r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1726/15 z dnia 24 września 2015r. (data wpływu 12 października 2016r.) stwierdza, że – stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów w związku z wartością podatku VAT wykazanego przez Spółkę na fakturze dokumentującej aport Praw własności przemysłowej, zapłaconego przez Nową spółkę przelewem bankowym do Spółki – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 05.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów w związku z wartością podatku VAT wykazanego przez Spółkę na fakturze dokumentującej aport Praw własności przemysłowej, zapłaconego przez Nową spółkę przelewem bankowym do Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o. o. (dalej, jako „Spółka” lub „Wnioskodawca”) - spółka, jest producentem wyrobów cukierniczych. Głównym przedmiotem działalności jest produkcja wyrobów czekoladowych (czekolad, czekoladek, batonów, ...). Ponadto Spółka zajmuje się również produkcją innych wyrobów cukierniczych takich jak cukierki, wafle, chałwa, sezamki oraz żelki. Spółka nieustannie rozszerza swoją działalność wprowadzając na rynek nowe produkty w ramach oferowanych kategorii produktowych oraz rozważa możliwość rozszerzenia działalności o całkiem nowe kategorie wyrobów cukierniczych. W związku z planowanym dalszym rozwojem działalności gospodarczej, w celu poprawienia jej efektywności, podjęta została decyzja o przeprowadzeniu reorganizacji działalności Spółki. W ramach planowanej restrukturyzacji działalności, Spółka zamierza skoncentrować posiadane obecnie prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawa własności przemysłowej (Dz.U. z 2003r., Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), w tym w szczególności zarejestrowane lub zgłoszone do rejestracji w Urzędzie Patentowym RP lub / i w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) prawa do znaków towarowych, jak również prawa do wzorów użytkowych, w jednym podmiocie (dalej, jako „Prawa własności przemysłowej”).

Spółka zamierza wnieść wkład w postaci Praw własności przemysłowej do nowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej, jako „Nowa Spółka”), której będzie wspólnikiem. Oprócz Praw własności przemysłowej do Spółki zostaną przeniesieni także pracownicy działu marketingu odpowiedzialni za zarządzanie ww. prawami oraz za działania marketingowe oraz umowy niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie świadczenia usług marketingowych oraz zarządzania prawami własności przemysłowej. W konsekwencji, Spółka przejmie wszystkie zadania Wspólnika z zakresu marketingu oraz zarządzania markami. Wspólnik natomiast będzie mógł skupić swe działania wyłącznie na produkcji wyrobów cukierniczych oraz ich sprzedaży. Składniki majątku, które zostaną przeniesione do Nowej Spółki nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tylko będą stanowić aktywa. W szczególności, prawa ochronne do znaków towarowych, które zostały zarejestrowane i które będą wchodzić w skład aportu (dalej, jako „Znaki Towarowe”), zostaną wniesione do Spółki po wartości rynkowej ustalonej na podstawie wyceny przygotowanej przez niezależny podmiot, uwzględniającej ich znaczenie ekonomiczne w zakresie udziału w rynku, wpływu na ceny, dominacji w kanałach dystrybucji i odporności na działania konkurencji. Nowa Spółka będzie wykorzystywać wniesione Prawa własności przemysłowej, w szczególności Znaki Towarowe, w ramach swojej działalności gospodarczej poprzez udzielanie licencji na odpłatne korzystanie ze Znaków Towarowych i innych Praw własności przemysłowej lub oddanie ich do używania w ramach umowy leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 17b ustawy o CIT.

W wyniku wniesienia wkładu nastąpi podwyższenie kapitału zakładowego w Nowej Spółce o wartość rynkową przedmiotu aportu poprzez podwyższenie wartości nominalnej istniejących udziałów w trybie art. 257 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeks spółek handlowych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.). W akcie notarialnym dotyczącym wniesienia wkładu do Nowej Spółki zostanie określone, iż wartość wkładu odpowiadać będzie wartości netto (tzn. cenie pomniejszonej o podatek VAT) Praw własności przemysłowej, w szczególności Znaków Towarowych, a podatek VAT zostanie rozliczony między stronami w gotówce. Spółka w odrębnym wniosku złożyła zapytanie o prawidłowość rozliczenia podatku VAT od powyższej transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT podatek VAT wykazany przez Spółkę na fakturze dokumentującej aport Praw własności przemysłowej, w szczególności Znaków Towarowych, zapłacony przez Nową Spółkę przelewem bankowym do Spółki, będzie stanowił podatek VAT należny dla Spółki i tym samym otrzymana przez Spółkę zapłata na pokrycie podatku nie będzie stanowić przychodu podatkowego dla Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacona przez Nową Spółkę wartość podatku VAT w związku z wniesieniem przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego niestanowiącego przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, a jedynie aktywa, nie stanowi przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT.

Dla celów VAT, transakcja wniesienia aportem Praw własności przemysłowej, w szczególności Znaków Towarowych, do Nowej Spółki stanowi świadczenie usługi (przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), dla której cenę strony ustaliły, jako wartość rynkową Praw własności przemysłowej, w szczególności Znaków Towarowych, powiększoną o kwotę VAT. Bez znaczenia jest przy tym fakt, że zapłata ceny brutto będzie częściowo pokryta w gotówce, w kwocie odpowiadającej wysokości podatku VAT. Otrzymanie tej zapłaty przez Spółkę jest uregulowaniem wobec Spółki przez Nową Spółkę kwoty należnego VAT i dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej „podatek CIT”) otrzymanie tej części zapłaty nie jest rozpoznawane.

Zgodnie, bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 9 Ustawy o CIT do przychodów podatkowych nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Zdaniem Spółki, powyżej opisany podatek VAT stanowi podatek należny i jako element ceny należnej obciąża bezpośrednio nabywcę towaru lub usługi i pozostaje neutralny dla celów CIT dla stron transakcji. Dodatkowo wskazać należy, że wartość podatku VAT pozostaje bez wpływu na wartość rynkową przedmiotu aportu oraz nominalną wartość wydanych udziałów. Kwota podatku, która określona jest przepisami prawa nie może, bowiem stanowić o wartości wkładu, a tym bardziej stanowić jego przedmiotu. Wartość tego podatku będzie, bowiem zgodnie z odrębnymi przepisami dotyczącymi VAT podlegać odliczeniu w podmiocie otrzymującym aport, a z drugiej strony Wnioskodawca zobowiązany będzie do odprowadzenia podatku należnego (odprowadzona wartość podatku VAT nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu Spółki zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o CIT).

Przeciwny wniosek stałby w sprzeczności z zasadą neutralności podatku VAT wyrażoną w Dyrektywie UE 2006/112. Podatek VAT nie powinien obciążać tych podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami, albowiem ciężarem „ogólnego podatku konsumpcyjnego” powinien być obciążony ostateczny beneficjent, czyli konsument, jako odbiorca towaru lub usługi na ostatnim etapie obrotu gospodarczego. Zasada neutralności realizowana jest poprzez prawo do odliczenia podatku naliczonego (ograniczone jedynie w sytuacjach prawem przewidzianych) oraz neutralność ekonomiczną na gruncie podatków dochodowych (podatek VAT nie stanowi przychodu podatkowego i co do zasady nie stanowi kosztów jego uzyskania poza wyjątkami związanymi z ograniczeniem prawa do odliczenia).

Powyższa zasada neutralności podatku VAT znajduje potwierdzenie w utrwalonej doktrynie Sądów Administracyjnych i organów podatkowych. W konsekwencji, podatek VAT należny, który zostanie wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę na rzecz Nowej Spółki w związku z wniesieniem przez Spółkę aportu Praw własności przemysłowej do Nowej Spółki i który zostanie przekazany w gotówce Spółce przez Nową Spółkę, nie będzie stanowił przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy.

Prezentowane wyżej stanowisko, zostało wielokrotnie potwierdzone w praktyce organów podatkowych, np. interpretacja indywidualna z dnia 01.06.201 lr., nr IPTPB3/423-4/11-2/AK wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, interpretacja indywidualna z dnia 29.03.201 lr. nr IBPBI/2/423-33/1 l/MS wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja indywidualna z dnia 28.01.2010r. nr ILPB3/423-987/09-5/MM wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku organ podatkowy wydał w dniu 5.12.2011r. interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nr IPPB3/423-850/11-2/MS uznając stanowisko przedstawione przez podatnika w zakresie przychodów w związku z wartością podatku VAT wykazanego przez Spółkę na fakturze dokumentującej aport Praw własności przemysłowej, zapłacony przez Nową spółkę przelewem bankowym do Spółki za nieprawidłowe.

Uzasadniając swoje stanowisko organ stwierdził co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 20lir., nr 74, poz. 397 ze zm. dalej, jako „ustawa o PDOP”), przychodem jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. W przypadku takim, stosownie do art. 12 ust. Ib tejże ustawy, przychód taki powstaje w dniu:

1. zarejestrowania spółki kapitałowej albo
2. wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki kapitałowej, albo
3. wydania dokumentów akcji, jeżeli objęcie akcji związane jest z warunkowym.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze.

Z konstrukcji podatku dochodowego od osób prawnych wynika, że jako pierwsze wskazane są rodzaje zdarzeń powodujących powstanie przychodu podatkowego, a potem wskazane są wyjątki od tej zasady, w tym m.in. art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o PDOP. Z jego brzmienia wynika, że do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Dokonując oceny opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy podkreślić, że środki pieniężne przekazane przez spółkę osobową na rzecz wnoszącego aport (Wnioskodawcy) nie będą miały charakteru podatku.

Zgodnie, bowiem z art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

W świetle powyższego z okoliczności sprawy przedstawionej we wniosku jednoznacznie wynika, iż jest to tylko równowartość podatku wynikającego z faktury potwierdzającej wniesienie aportu a nie ten podatek. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie może znaleźć zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy wymienionej powyżej. Otrzymane przez Wnioskodawcę od Nowej spółki środki pieniężne stanowiące równowartość VAT należnego, wynikającego z odpowiedniej faktury VAT wystawionej na rzecz Nowej spółki, stanowić będą przychód dla wnoszącego aport jako otrzymane pieniądze.

Opisany we wniosku przez Wnioskodawcę sposób rozliczenia równowartości kwoty podatku VAT określonej w fakturze potwierdzającej wniesienie aportu do Nowe spółki, tj. uiszczenie przez Nową spółkę przedmiotowej kwoty potwierdza, iż rozliczenie tejże kwoty nie jest w świetle podatku dochodowego od osób prawnych neutralne podatkowo.

Jednocześnie organ podatkowy pragnie wyjaśnić, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach innych wnioskodawców i nie mogą stanowić źródła praw i obowiązków dla innych podatników. W świetle stanowiska zaprezentowanego w niniejszej interpretacji, rozstrzygnięcia w nich zawarte, na podstawie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej mogą być zmienione przez Ministra Finansów, z uwagi na ich nieprawidłowość. Stanowisko organu podatkowego zostało potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 lutego 201 lr. sygn. akt III SA/Wa 1277/10.

Interpretację indywidualną doręczono w dniu 8 grudnia 2011 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w dniu 21.12.2011r. wezwała organ podatkowy (data wpływu do Biura KIP 23.12.2011r.) do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej przepisów podatkowych nr IPPB3/423-850/11-2/MS , a następnie w dniu 27.01.2012r. (data wpływu do Biura KIP 30.01.2012r.) złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zaskarżonej interpretacji Spółka zarzuciła naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego, tj: art. 12 ust. 1 pkt 7 oraz art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”) poprzez uznanie, że zapłacona przez Nową Spółkę wartość podatku VAT w związku z wniesieniem przez Spółkę wkładu niepieniężnego niestanowiącego przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, a jedynie aktywa, stanowić będzie przychód podatkowy dla Spółki jako otrzymane pieniądze.
2. przepisów postępowania, tj. art. 121 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm., dalej „Ordynacja Podatkowa”) poprzez wydanie interpretacji indywidualnej z naruszeniem zasady zaufania do organów podatkowych, która zgodnie z art. 1 4h Ordynacji Podatkowej ma również zastosowanie do postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.
   
   

Wyrokiem z dnia 27 listopada 2012r., sygn. akt III SA/Wa 853/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację w całości.

W powyższym wyroku Sąd wskazał, iż Skarżona interpretacja zasługuje jednak na uchylenie, ale z innych powodów, niż podnosił to Skarżący. Sąd uznał, że uzasadnienie prawne stanowiska Organu w istocie sprowadza się do przytoczenia treści art. 6 O.p., ale bez wyjaśnienia z jakich powodów właśnie ten przepis ma zastosowanie w sprawie. Nie jest to wystarczające. Uzasadnienie prawne, o którym mowa w art. 14c § 2 O.p., powinno stanowić rzetelną informację dla wnioskodawcy, dlaczego w jego sprawie ww. przepisy znajdują zastosowanie, a także dlaczego wyrażony przez niego pogląd nie zasługuje na uwzględnienie (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 21 lipca 2009 r., I SA/Bd 315/09, LEX nr 516452). Ponadto samo rozstrzygnięcie i uzasadnienie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego ma stanowić logiczną całość. Ocena stanowiska wnioskodawcy przez organ podatkowy winna znaleźć swój wyraz w rozstrzygnięciu zawierającym stwierdzenie, czy i w jakim zakresie stanowisko to jest prawidłowe lub też błędne, a uzasadnienie służyć ma wyjaśnieniu przesłanek podjętego rozstrzygnięcia (por. wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 grudnia 2009 r., I SA/Ol 705/09, LEX nr 549873).

W opisanym stanie faktycznym i prawnym przedmiotowej sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że zaskarżona interpretacja narusza przepisy prawa procesowego, co powoduje jej uchylenie. Z tego powodu Sąd odstąpił od analizy merytorycznej udzielonej interpretacji. Sąd bowiem nie jest uprawniony do zastępowania organu administracji publicznej i do orzekania merytorycznego, Może jedynie badać zgodność z prawem zaskarżonego aktu a skoro w analizowanym przypadku akt ten okazał się w całości niezgodny z przepisami prawa procesowego, wchodzenie w niuanse oceny merytorycznej było zbędne. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd stwierdził, że zaskarżona interpretacja dokonana została z naruszeniem art. 14 c § 1, art. 120 i art. 121 § 1 w zw. z art. 14 h Ordynacji podatkowej i orzekł jak w sentencji wyroku stosując przepis art. 146 § 1 p.p.s.a.

Rozpoznając ponownie sprawę Organ dokona wnikliwej analizy stanu faktycznego i oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę. W razie wątpliwości, co do zupełności przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, Organ wezwie Wnioskodawcę do jego uzupełnienia o informacje niezbędne dla wydania prawidłowej interpretacji.

Wyrokiem z 17 kwietnia 2015r., sygn. akt II FSK 731/13 Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi kasacyjnej organu od wyroku WSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2012r., sygn. akt III SA/Wa 853/12 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, wyrokiem z dnia 24 września 2015r., sygn. akt III SA/Wa 1726/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację.

W powyższym wyroku Sąd uznał, że skarga jest zasadna bowiem zaskarżona interpretacja narusza prawo. W ocenie sądu istota sporu sprowadza się do oceny, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwoty podatku należnego VAT wykazanego w fakturze dokumentującej wniesienie do spółki aportu w postaci niepieniężnej innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Należy podkreślić, że wbrew ocenie Ministra Finansów, z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że mamy do czynienia z kwotą podatku należnego wynikającą z faktury, a nie z „równowartością podatku wynikającego z faktury potwierdzającej wniesienie aportu a nie ten podatek”. Spółka wskazuje bowiem wyraźnie i jednoznacznie, że w związku z wniesieniem aportu wystawi fakturę, w której m. in. będzie określona wartość netto wkładu niepieniężnego oraz należny od tej transakcji podatek VAT, który rozliczony zostanie między stronami w gotówce.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych jak również ustawa o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „należnego podatku od towarów i usług". W ocenie Sądu, analizując ustawę o podatku od towarów i usług, można i należy przyjąć, że podatek należny jest to kwota podatku VAT określona w fakturze wystawionej przez podatnika. Jest to podatek obliczany od wartości sprzedanych towarów i usług, który należy odprowadzić do urzędu skarbowego. Podatnik ma jednak prawo pomniejszyć to zobowiązanie o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 106 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1 a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Nie można więc utożsamiać w sposób bezpośredni, jak czyni to Minister Finansów, podatku należnego od towarów i usług z podatkiem w rozumieniu art. 6 Ordynacji podatkowej. Podatek należny jest swoistą konstrukcją ustawy o podatku od towarów i usług i znaczenie tego pojęcia należy ustalać przede wszystkim na gruncie tej ustawy.

Odnotować przy tym należy, że faktura VAT jest wystarczającym i koniecznym warunkiem żądania całej określonej w niej kwoty. Celem dochodzenia należnego podatku VAT określonego w fakturze, jej wystawca nie jest zobowiązany do zawierania jakichkolwiek odrębnych umów, jednocześnie jednak jest zobowiązany do jej ujęcia w stosownej ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT. Okoliczność zawarcia umowy między stronami w przedmiocie sposobu (formy) przekazania tej kwoty jest zagadnieniem z punktu widzenia klasyfikowania podatkowego tej kwoty zagadnieniem obojętnym.

W konsekwencji nie może budzić wątpliwości, że kwota podatku należnego wynikająca z faktury dokumentującej wniesienie aportu do spółki będzie stanowiła podatek należny, który nie stanowi przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 u.p.d.o.p. Przedstawiony pogląd Sądu koresponduje z jedną z podstawowych zasad podatku od towarów i usług tj. zasadą neutralności tego podatku.

Prezentowane przez Ministra Finansów stanowisko, jak wskazuje odpowiedź na skargę, opiera się na ocenie prawnej wyrażonej w wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1277/10. Niemniej jednak ocena ta została sformułowana w oparciu o stan faktyczny, który nie jest tożsamy ze stanem faktycznym przedstawionym przez Spółkę we wniosku o udzielnie interpretacji indywidualnej. Wnioskodawca przedstawiając zdarzenie przyszłe, które było przedmiotem rozważań WSA w Warszawie podał, że Spółka wniesie do spółki osobowej - jednorazowo lub w transzach - jako wkład niepieniężny wybraną część lub wszystkie przysługujące jej prawa i inne składniki. Przedmiot wkładu nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Z tytułu dokonania przedmiotowej transakcji, na podstawie przepisów ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Spółka będzie opodatkowana tym podatkiem. Przed dokonaniem wkładu Spółka zleci rzeczoznawcy przeprowadzenie wyceny wartości rynkowej przedmiotu wkładu. Dla celów niniejszego wniosku i powołanej w nim argumentacji, Spółka przyjęła założenie, że ustalona w ten sposób wartość rynkowa (bez podatku VAT) zostanie określona jako 100 jednostek. Odpowiednio, wartość rynkowa z podatkiem VAT będzie wynosić 122 jednostki. W zależności od bieżących potrzeb biznesowych, zakres działania spółki osobowej może ewoluować i objąć w przyszłości nowe obszary. W związku z wniesieniem przez spółkę wkładu niepieniężnego do spółki osobowej zostaną zawarte dwie umowy:

1. Umowa zmieniająca umowę spółki osobowej, która będzie podstawą do przejścia Praw i Innych Składników ze Spółki na spółkę osobową oraz uzyskania przez spółkę “udziału kapitałowego" w spółce osobowej w wysokości odpowiadającej wartości netto Praw i Innych Składników będących przedmiotem wkładu, oraz
2. Umowa pomiędzy Spółką a spółką osobową (dalej: "Umowa Dodatkowa"), w której strony uzgodnią, że w związku z wniesieniem wkładu, spółka osobowa uiści dodatkowo na rzecz Skarżącej w formie pieniężnej kwotę stanowiącą 22% wartości netto Praw i Innych Składników będących przedmiotem wkładu (dalej: “Dodatkowa Płatność"). Kwota Dodatkowej Płatności zostanie obliczona z zastosowaniem metody "od stu, a nie "w stu". Umowa Podatkowa określi również termin płatności Dodatkowej Płatności.
   
   

Suma obu wartości, tj. wartości netto Praw i Innych Składników będących przedmiotem wkładu niepieniężnego oraz Dodatkowej Płatności, będzie równa wartości rynkowej przedmiotu wkładu z podatkiem VAT (tj. 122 jednostki). Uzyskanie przez Spółkę udziału kapitałowego w spółce osobowej w wysokości odpowiadającej wartości netto Praw i Innych Składników będących przedmiotem wkładu, nastąpi w dacie zawarcia umowy zmieniającej umowę spółki osobowej. W tym samym momencie przejście Praw i Innych Składników ze Spółki na spółkę osobową stanie się prawnie skuteczne. W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie: czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w związku z wniesieniem przez Skarżącą wkładu niepieniężnego w postaci Praw i Innych Składników do spółki osobowej powstanie dla Spółki lub spółki osobowej przychód podatkowy stosownie do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ?

Analizując powyższe okoliczności, w ocenie Sądu należy dojść do wniosku, że kwota otrzymana przez wnioskodawcę nie będzie kwotą podatku należnego - kwotą obliczoną i wykazaną w fakturze. Będzie to kwota stanowiąca równowartość należnego podatku od towarów i usług to zaś czyni bezprzedmiotowym nawiązywanie do tego wyroku w okolicznościach faktycznych przedstawionych przez Spółkę w niniejszej sprawie. Na marginesie tylko należy odnotować, że Sąd podziela ocenę prawną wyrażoną w powołanym wyroku WSA w Warszawie odnośnie stanu faktycznego będącego podstawą orzekania przez WSA w Warszawie.”

W nawiązaniu do powyższego odnotować trzeba wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2012 r. o sygn. akt III SA/Wa 853/12, w którym Sąd rozpoznając analogiczne zagadnienie prawne sformułowane w oparciu o tożsamy stan faktyczny jak w sprawie niniejszej stwierdził, "W wydanej interpretacji Organ podnosi także, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1277/10. Z porównania obu tych spraw i złożonych w nich wniosków o wydanie interpretacji wynikają jednak istotne poważne różnice pomiędzy nimi. Na tyle istotne, że oba rozstrzygnięcia mogą dotyczyć odmiennie różnych sytuacji prawnych. Przedkładanie więc rozstrzygnięcia sądowego z tamtej sprawy na grunt zaskarżonej interpretacji jest nieuzasadnione".

Niezależnie od przedstawionych wyżej uwag, dokonując oceny zaskarżonej interpretacji indywidualnej należy dostrzec i wytknąć dalece idącą powściągliwość, wręcz lakoniczność uzasadnienia. Organ przede wszystkim nie wyjaśnił na jakiej podstawie i w oparciu o jakie przesłanki przyjął, że kwota podatku należnego obliczona i wykazana w fakturze VAT, zgodnie z przepisami regulującymi ten podatek nie jest podatkiem należnym VAT ale jest kwotą "stanowiącą równowartość podatku należnego VAT”. Taka klasyfikacja nie znajduje uzasadnienia w przedstawionym we wniosku Spółki zdarzeniu przyszłym. Organ interpretujący nie wskazał także przepisu, z którego ewentualnie wynikałoby, że jeżeli przedmiotem dostawy jest aport składnika majątkowego nie będącego przedsiębiorstwem lub zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa do spółki to kwotę podatku należnego określoną w fakturze należy traktować nie jako kwotę podatku należnego, ale jako jego równowartość, a podstawą ustalenia tej kwoty jest odrębna umowa między kontrahentami. W ocenie Sądu nie ma żadnych podstaw do czynienia dystynkcji pomiędzy fakturą dokumentującą "zwykłą" sprzedaż, a fakturą dokumentującą wniesienie aportu, a w konsekwencji brak jest podstaw aby w sposób odmienny traktować kwotę podatku należnego określoną w każdej z tych faktur. Uznanie zasadności zarzutu naruszenia art. 12 ust. 4 pkt 9 u.p.d.o.p. czyni zbędnym odnoszenie się do pozostałych zarzutów podniesionych w skardze. Minister Finansów dokonując ponownej oceny wniosku Spółki o wydanie interpretacji indywidualnej uwzględni ocenę prawną wyrażoną w niniejszym wyroku.

Wyrokiem z 23 czerwca 2016r., sygn. akt II FSK 602/16 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu od wyroku WSA w Warszawie z dnia 24 września 2015r., sygn. akt III SA/Wa 1726/15.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 24 września 2015 roku, sygn. akt III SA/Wa 1726/15 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.