Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1198.2016.2.PP
z 20 stycznia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 11 grudnia 2016 r. (data nadania 11 grudnia 2016 r., data wpływu 14 grudnia 2016 r.) na wezwanie z dnia 30 listopada 2016 r. (data nadania 1 grudnia 2016 r., data doręczenia 5 grudnia 2016 r.) Nr 1462-IPPB4.4511.1198.2016.1.PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty w wyniku ugody z bankiem - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty w wyniku ugody z bankiem.
Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 30 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1198.2016.1.PP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.
Pismem z dnia 11 grudnia 2016 r. (data nadania 11 grudnia 2016 r., data wpływu 14 grudnia 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.
We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca posiadał kredyt zaciągnięty w obcej walucie – franku szwajcarskim. Wnioskodawca spłacał kredyt terminowo. Wzrastający kurs ww. waluty spowodował, że zdolność kredytowa Wnioskodawcy zmalała. W związku z tym, aby uniknąć zadłużenia Wnioskodawca sprzedał wraz z żoną dom w celu pokrycia kredytu. Kwota ze sprzedaży w całości pokryła zaciągnięty kredyt. W wyniku rozliczenia Wnioskodawca prowadził z bankiem negocjacje w celu rozliczenia kredytu na korzystniejszych warunkach. Bank w drodze ugody zmienił sposób rozliczenia. Pozostała kwota wyniosła 4.814,34 zł, od której Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić podatek PIT 8-C.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w trakcie rozliczania naszego kredytu hipotecznego indeksowanego CHF bank posłużył się najwyższym kursem CHF, kiedy to w połowie stycznia 2015 r. nastąpił największy jego skok. Wnioskodawca wyjaśnia, że kredyt na dokończenie budowy domu zaciągnęliśmy w roku 2008, kiedy to kurs CHF wynosił 1,99 zł. Do roku 2014 Wnioskodawca spłacał go bez żadnych opóźnień, mimo, że kurs CHF rósł coraz bardziej. W wyniku choroby w roku 2013 (zawał serca) znacznie pogorszyły się warunki życiowe Wnioskodawcy - musiał zrezygnować z pracy - i nastąpiły trudności ze spłacaniem kredytu. Ponieważ Wnioskodawca wraz z żoną nie chciał dopuścić do powstania długu, postanowił sprzedać dom i spłacić kredyt w całości. W grudniu 2014 r., Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną o sprzedaży domu i wtedy kurs CHF wynosił 3,57 zł. Z takim kursem otrzymał od banku zaświadczenie o zadłużeniu, potrzebne do ww. umowy przedwstępnej w kancelarii notarialnej. Zadłużenie to wynosiło 180.986 zł. Całkowita spłata kredytu nastąpiła po podpisaniu umowy ostatecznej w styczniu 2015 r., kiedy do kurs CHF „szalał”. W tych to dniach do banku Wnioskodawcy wpłynęły środki w wysokości 250.000 zł od banku osób, które kupiły dom. Bank dokonał rozliczenia kredytu (na ten dzień Wnioskodawca nie miał wpływu wpływu, a procedury rozliczenia między bankami nie mógł zatrzymać) po kursie 4,19 zł. Wnioskodawca zwrócił się więc do banku z prośbą o rozliczenie kredytu po kursie z następnych dni, kiedy to kurs był już znacznie mniejszy, tym bardziej, że kiedy po kilku dniach pieniądze z rozliczenia dotarły na konto, kurs wynosił już 3,98 zł.
Po długich negocjacjach bank dokonał ponownego rozliczenia kredytu i zastosował kurs 4,10 zł. Jednakże mimo to, zamiast kwoty 180.986,60 zł (z grudnia 2014 r.) rozliczył kredyt na kwotę 220.008,20 zł. Wnioskodawca uważa więc, ze poniósł stratę - nie ze swojej winy, ani przyczyny, na kwotę 39.021,60 zł. Po ww. negocjacjach bank wypłacił kwotę 4.814,34 zł, wystawiając jednocześnie PIT-8C, jako przychody z innych źródeł, a konkretny rodzaj przychodu został wskazany w poz. 24, jako wypłata wynikająca z ugody i z podatkiem do zapłacenia w wysokości 863 zł. Wnioskodawca uważa, że nie jest to żaden dochód, lecz zmniejszenie straty, jaką ponieśliśmy na skutek nieuczciwych, nieprzewidywalnych i kilkudniowych wahań kursów, i niezrozumiałych dla przeciętnego człowieka przyczyn, dlaczego tak się dzieje.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy kwota 4.814,34 zł, która stanowi podstawę naliczenia podatku na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy w tym przypadku traktować jako dochód, czy też pomniejszona stratę z tytułu spłaty zaciągniętego kredytu?
Zdaniem Wnioskodawcy.
Wnioskodawca uważa, że naliczenie podatku PIT-8C z tytułu innych przychodów jest nieprawidłowe.
Wnioskodawca uważa, że kwota powstała po rozliczeniu nie jest przychodem, gdyż nie miał on wpływu na przyjęty w dniu rozliczenia przez bank kurs franka szwajcarskiego. Wnioskodawca uważa kwotę tę za pomniejszoną stratę. W dniu rozliczenia kredytu Wnioskodawcy był bardzo wysoki (niekorzystny) kurs franka szwajcarskiego niż w dniu zwrotu nadpłaty i wpływu rozliczenia na konto.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie ze słownikiem języka polskiego – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Natomiast „pozostawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji podatnika. Aczkolwiek nie wynika to wprost z brzmienia art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny (por. wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2011 r., II FSK 1672/09, LEX Nr 1099749).
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 ust. 8 w związku z art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.
W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.
W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Dla celów podatkowych uznaje się natomiast, że nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Katalog źródeł przychodów, których osiągnięcie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, zawarty został w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią źródłami przychodów są:
- stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
- działalność wykonywana osobiście;
- pozarolnicza działalność gospodarcza;
- działy specjalne produkcji rolnej;
- (uchylony)
- najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
- kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
- odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy,
8a) działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną; - inne źródła.
Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.
Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca spłacał terminowo kredyt zaciągnięty we frankach szwajcarskich. Wzrastający kurs ww. waluty spowodował, że zdolność kredytowa Wnioskodawcy zmalała. W związku z tym, aby uniknąć zadłużenia Wnioskodawca sprzedał wraz z żoną dom w celu pokrycia kredytu. Kwota ze sprzedaży w całości pokryła zaciągnięty kredyt. W wyniku rozliczenia z bankiem i wahań kursu franka szwajcarskiego bank wypłacił Wnioskodawcy kwotę 4.814,34 zł, wystawiając jednocześnie PIT-8C jako przychody z innych źródeł, a konkretny rodzaj przychodu został wskazany w poz. 24 jako wypłata wynikająca z ugody i z podatkiem do zapłacenia w wysokości 863 zł.
Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że otrzymana kwota stanowi dla Wnioskodawcy konkretne przysporzenie majątkowe, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu, tj. przychód z innych źródeł. Należy w tym miejscu podkreślić, że katalog zwolnień przedmiotowych, wymienionych w art. 21 ww. ustawy nie zawiera w swej treści zwolnienia z opodatkowania kwoty, otrzymanej w wyniku ugody z bankiem.
Wobec powyższego bank miał obowiązek wystawić informację PIT-8C, zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tutejszy organ nie odniósł się do wskazanych przez Wnioskodawcę kwot. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.
Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.