Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.880.2016.1.SR
z 2 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2015 r. jest rozwodnikiem. Powodem rozwodu był romans i wielokrotne zdrady Jego żony. Gdy Wnioskodawca dowiedział się o wszystkim, założył sprawę rozwodową i rozwiódł się. Wnioskodawca podkreśla, że nie były to łatwe decyzje, ale niezbędne.

Przed wyprowadzeniem się z domu, Wnioskodawca spotkał się kilkukrotnie z panią psycholog, w celu uzyskania wiedzy jak przeprowadzić rozwód, żeby dziecko ucierpiało na tym jak najmniej. Córka Wnioskodawcy miała wtedy 12 lat, nie obyło się bez łez, ale Wnioskodawca wie, że pod fachowym nadzorem pani psycholog, było to dla córki „mało szkodliwe”. Wnioskodawca podkreśla, że bardzo kocha córkę. Jest z nią w codziennym kontakcie telefonicznym. Kiedy nie ma lekcji do odrabiania to do niej idzie, nawet parę razy w tygodniu, ale kiedy ma lekcje i jest zapracowana to „odpuszcza”, żeby mogła się uczyć. Często pyta, czy potrzebuje Jego pomocy w nauce i z chęcią jej pomaga. Zdaniem Wnioskodawcy córka lubi kiedy się razem uczą i łatwiej zapamiętuje kiedy jej Wnioskodawca po „swojemu” wytłumaczy.

W każdą sobotę Wnioskodawca opiekuję się córką od rana do wieczora, przygotowuje posiłki, gotuje obiad, wspólnie odrabiają lekcje, uczą się, wychodzą na spacer, rower czy na plac zabaw.

Wnioskodawca nie jest pozbawiony praw rodzicielskich, a obowiązki rodzicielskie stara się wykonywać jak najlepiej. Płaci regularnie i dobrowolnie alimenty już od momentu wyprowadzenia się z domu (lipiec 2014 r.), a od momentu rozwodu (grudzień 2015 r.) płaci je dalej w formie i wysokości określonej przez sąd.

Zarobki Wnioskodawcy nie są wysokie. Od momentu wypadku samochodowego w 2001 r., kiedy doznał urazu kręgosłupa, ma ograniczoną motorykę i przyznane przez ZUS 10% trwałego uszczerbku na zdrowiu. Pewnych prac wykonywać nie może, co wiąże się z niemożliwością podjęcia dodatkowej pracy i dodatkowego zarobkowania.

Połowę odliczenia na dziecko, o które prosi, zamierza przeznaczyć na dziecko. Na zorganizowanie lepszego wyjazdu letniego. Sierpień każdego roku, jest Jego letnim miesiącem opieki nad dzieckiem przyznanym przez sąd. W sierpniu Wnioskodawca musi zorganizować i opłacić Swój i dziecka urlop (wyjazd) i jeszcze zapłacić alimenty. Wnioskodawca podkreśla, że jest Mu bardzo ciężko finansowo. Na Jego życie zostaje bardzo mało, a na przyjemności nic. Wnioskodawca zaznacza, że Jego „ex żona” zarabia kilkakrotnie więcej.

Wnioskodawca jest osobą niepalącą i niepijącą. Zależy mu na dobru dziecka, bo tylko ono Mu pozostało z małżeństwa. W miarę możliwości kupuje córce ubrania, buty, kosmetyki.

Pamięta o jej rocznicach i świętach. Czasem zaprasza córkę do pizzerii albo na lody. Kocha swoje dziecko z całego serca i pragnie żeby było szczęśliwe mimo rozwodu rodziców.

Była żona Wnioskodawcy w latach 2014 i 2015 odliczała ulgę na dziecko w pełnej wysokości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje 50% ulgi na dziecko, jako pełnoprawnemu ojcu za 2014 r., 2015 r. i na kolejne lata?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako pełnoprawny rodzic ma prawo do 50% ulgi na dziecko od 2014 r. aż do momentu zakończenia jej obowiązywania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2014 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka  kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci  kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci  kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
      
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 2015 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka  kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ww. ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów  imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez obojga rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty o której mowa w art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczenia tego dokonuje w wysokości 50% kwoty ulgi określonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawca od grudnia 2015 r. jest rozwodnikiem. Córka Wnioskodawcy miała wtedy 12 lat. Wnioskodawca jest z córką w codziennym kontakcie telefonicznym, kiedy nie ma lekcji do odrabiania to do niej idzie, nawet kilka razy w tygodniu. W każdą sobotę Wnioskodawca opiekuję się córką od rana do wieczora, przygotowuje posiłki, gotuje obiad, wspólnie odrabiają lekcje, uczą się, wychodzą na spacer, rower czy na plac zabaw. Wnioskodawca nie jest pozbawiony praw rodzicielskich, a obowiązki rodzicielskie stara się wykonywać jak najlepiej. Płaci regularnie i dobrowolnie alimenty już od momentu wyprowadzenia się z domu (lipiec 2014 r.), a od momentu rozwodu (grudzień 2015 r.) płaci je dalej w formie i wysokości określonej przez sąd. Wnioskodawca połowę odliczenia zamierza przeznaczyć na dziecko, np. na zorganizowanie lepszego wyjazdu letniego. Sierpień każdego roku, jest letnim miesiącem opieki Wnioskodawcy nad dzieckiem przyznanym przez sąd. Wnioskodawca w miarę możliwości kupuje córce ubrania, buty, kosmetyki. Pamięta o jej rocznicach i świętach. Czasem zaprasza córkę do pizzerii albo na lody. Była żona Wnioskodawcy w latach 2014 i 2015 odliczała ulgę na dziecko w pełnej wysokości.

Przedstawiony stan faktyczny pozwala stwierdzić, że każdemu z rodziców przysługuje władza rodzicielska oraz każdy z rodziców władzę tę wykonuje, z tym że w różnym zakresie.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów należy uznać, że w opisanej we wniosku sytuacji Wnioskodawcy przysługuje ulga, o której mowa w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy wskazać, że w powołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ dokonując własnej oceny prawnej Wnioskodawca wskazał, że jako pełnoprawny rodzic ma prawo do 50% ulgi aż do momentu zakończenia jej obowiązywania. Należy zauważyć jednak, że ustawodawca nie wyklucza możliwości odliczenia przez jednego z rodziców ulgi na dzieci w całej wysokości lub w dowolnych proporcjach, jednakże konieczne jest w tym zakresie porozumienie rodziców. W przypadku braku zgodnego oświadczenia woli obojga rodziców dziecka, co do podziału przysługującej im wspólnie kwoty odliczenia, zgodnie z postanowieniem art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, każdemu z rodziców ulga przysługuje w równych częściach, na każde dziecko.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Wnioskodawcy za 2014 r. oraz 2015 r. przysługiwało prawo do skorzystania z omawianej ulgi. Wnioskodawca będzie miał również prawo do skorzystania z ulgi w latach kolejnych o ile będzie spełniał warunki wskazane przez ustawodawcę do jej skorzystania.

Tutejszy Organ zaznacza jednocześnie, że prawo do ulgi lub zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając bowiem na uwadze treść art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), tutejszy Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przedstawionego we wniosku. Organ ogranicza się wyłącznie do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.