Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1132/11-15/16/S/KOM
z 3 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2011 r. (data wpływu 28 września 2011 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi montażu markiz w budynkach mieszkalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2011 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi montażu markiz w budynkach mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją, serwisem i montażem systemów rolet, markiz i żaluzji. Markizy (PKWiU 45.34.31-00.00) mają być montowane przy usłudze montażu (samodzielny montaż u zamawiających w budynkach mieszkalnych). Materiały te są w przeważającej większości materiałami własnej produkcji, a mają być montowane u klienta w jego budynku mieszkalnym. Będą one indywidualnie dobierane do zamówienia klienta i warunków technicznych montażu, a produkowane ściśle do konkretnego zlecenia (przycinane, okuwane itp.).

Przedmiotem zlecenia w opisywanym przypadku będzie usługa budowlano - montażowa polegająca na modernizacji budynków, czyli unowocześnieniu, trwałym ulepszeniu istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej lub remoncie, czyli doprowadzeniu jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Materiały nie będą wyłączone do oddzielnej sprzedaży ze względu na przedmiot umów, którym ma być usługa montażowa bez względu na poszczególne elementy wykorzystane do jej wykonania (materiały, transport, robocizna).

Materiały te mają zostać przymocowane do konstrukcji budynków na stałe bez możliwości wymontowania ich bez szkód dla innych elementów składowych budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy stawka VAT 8% jest prawidłową stawką dla wykonywania usług polegających na montażu w ramach modernizacji lub remontu budynków mieszkalnych budownictwa społecznego markiz (PKWiU 45.34.31-00.00)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Usługa budowlano-montażowa polegająca na montażu markiz (PKWiU 45.34.31-00.00) wykonywana przez Wnioskodawcę świadczona ma być w obiektach zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego oraz infrastruktury towarzyszącej, będzie ona także wykonywana z użyciem materiałów własnych, co wynikać będzie z umowy zawartej z kontrahentem, więc do całej wartości usługi montażowej należy zastosować stawkę właściwą ze względu na rodzaj robót (związane z instalowaniem rolet). Materiały mają zostać na stałe przymocowane do bryły budynku, a ich odłączenie spowodować może szkody dla pozostałych części składowych budynku.

Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez zmiany istoty całej rzeczy lub bez zmiany części składowej ... Częściami składowymi nieruchomości mogą być posadowione na niej budynki, trwałe urządzenia, nasadzenia ... (Radwański Z., Prawo cywilne - część ogólna, Warszawa 2007). Zgodnie z przytoczoną definicją bezspornie można stwierdzić, że produkty te mają stać się częścią składową budynku, a co za tym idzie „trwałe ulepszenie istniejącego obiektu budowlanego” jako modernizacja budynku jest także definicją planowanej usługi.

W związku z powyższym, w przypadku, kiedy budynek mieszkalny, w którym świadczona jest usługa budowlano-montażowa polegająca na remoncie czyli doprowadzeniu jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A), lub modernizacji czyli unowocześnieniu, trwałym ulepszeniu istniejącego obiektu budowlanego (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) spełnia przesłanki wynikające z art. 41 ust. 12-12c ustawy o podatku od towarów i usług, stosowana powinna być stawka VAT 8% zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej z dnia 28 grudnia 2011 r. znak IPPP2/443-1132/11-3/AK tut. Organ uznał, że świadczone przez Wnioskodawcę czynności montażu markiz, wykonywane w budynkach, zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego, będą opodatkowane stawką podatku VAT w wysokości 23%, gdyż świadczonych usług nie można uznać za czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Wydana interpretacja była przedmiotem skargi złożonej przez Wnioskodawcę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w dniu 17 grudnia 2012 r. wydał wyrok sygn. akt III SA/Wa 1440/12, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Sąd stwierdził, że niezbędnym elementem zastosowania właściwej stawki VAT jest prawidłowa ocena przedstawionych przez Skarżącego okoliczności faktycznych i ich kwalifikacja jako czynności wchodzącej w zakres zastosowania VAT. Minister Finansów nie dokonał oceny takiej kwalifikacji, a Sąd nie może pominąć rzeczonej kwestii, gdyż ma ona istotne znaczenie dla wykładni przepisu art. 41 ust. 12 u.p.t.u. w okolicznościach przedstawionych we wniosku o interpretację.

Minister Finansów pismem z dnia 25 lutego 2013 r. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który w dniu 17 kwietnia 2014 r. wyrokiem o sygn. akt I FSK 778/13 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie uzasadniając to tym, że po lekturze uzasadnienia Sądu I instancji, należy zgodzić się z zarzutem skargi kasacyjnej, że pisemne motywy zaskarżonego wyroku nie spełniają wymogów ustawowych. W istocie Sąd I instancji uchylił się od kontroli legalności zaskarżonej interpretacji indywidualnej, gdyż nie wyraził swojej oceny prawnej. Tym samy nie dokonał kontroli legalności zaskarżonej interpretacji. Wbrew zaś twierdzeniom Sądu I instancji, podany we wniosku stan faktyczny umożliwiał merytoryczną kontrolę zaskarżonej interpretacji. Dlatego też obowiązkiem Sądu było ustosunkowanie się do zarzutów skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w dniu 30 października 2014 r. ponownie rozpatrzył sprawę i wydał wyrok sygn. akt III SA/Wa 1929/14, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyroku tym Sąd wskazał, że Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem sygn. akt I FSK 778/13 nakazał Sądowi pierwszej instancji ponownie rozpoznającemu niniejszą sprawę uznać, że czynności dokonywane przez Skarżącego stanowią usługę, a ponieważ stanowisko Sądu kasacyjnego jest wiążące, bezprzedmiotowe jest czynienie w tej kwestii rozważań. Sąd przyjął zatem, że Skarżący świadczy usługę. Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązał Sąd pierwszej instancji do uwzględnienia uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r., I FPS 2/13. Stwierdził bowiem, że ze względu na tożsamość stanu prawnego oraz zbliżony stan faktyczny uchwała ta jest niezwykle istotną wskazówką interpretacyjną. WSA stwierdził zatem, że skoro zgodnie z zaleceniem Sądu kasacyjnego, czynności dokonywane przez Skarżącego stanowią usługę i usługa ta wypełnia znamiona modernizacji, wykonywanej w obiektach budowlanych kwalifikowanych jako mieszkaniowe, mając przy tym na uwadze uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego I FPS 2/13, to należy je opodatkować 8% stawką podatku od towarów i usług. Sąd I instancji zgodził się więc ze stanowiskiem Skarżącego.

Minister Finansów pismem z dnia 12 grudnia 2014 r. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który w dniu 28 września 2016 r. wyrokiem o sygn. akt I FSK 227/15 oddalił skargę kasacyjną Organu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 października 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1929/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast art. 8 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak wynika z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b cyt. ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to „składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość”.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Modernizacja to z kolei „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”- według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Ponadto należy zauważyć, że również w uchwale z 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, powinny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Sama usługa montażu, czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako remont, modernizacja, czy też termomodernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się bądź też przywraca poprzedni stan techniczny, czy wartość użytkową budynku lub lokalu, można traktować ją jako usługę remontu, modernizacji lub termomodernizacji, o których mowa w ustawie.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją, serwisem i montażem systemów rolet, markiz i żaluzji.

Wykonując usługę montażu Wnioskodawca będzie montował markizy w budynku mieszkalnym. Materiały są w przeważającej większości materiałami własnej produkcji. Będą one indywidualnie dobierane do zamówienia klienta i warunków technicznych montażu, a produkowane ściśle do konkretnego zlecenia (przycinane, okuwane itp.). Przedmiotem zlecenia w opisywanym przypadku będzie usługa budowlano - montażowa polegająca na modernizacji budynków, czyli unowocześnieniu, trwałym ulepszeniu istniejącego obiektu budowlanego prowadzącym do zwiększenia jego wartości użytkowej, lub remoncie, czyli doprowadzeniu jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.). Materiały nie będą wyłączone do oddzielnej sprzedaży ze względu na przedmiot umów, którym ma być usługa montażowa bez względu na poszczególne elementy wykorzystane do jej wykonania (materiały, transport, robocizna). Materiały te mają zostać przymocowane do konstrukcji budynków na stałe bez możliwości wymontowania ich bez szkód dla innych elementów składowych budynku.

Warunkiem niezbędnym dla właściwej wykładni i zastosowania art. 41 ust. 12 ustawy jest dokonanie kwalifikacji czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę, które mają charakter transakcji złożonych w kontekście przepisów, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast drugi z nich stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W zależności od dokonanej kwalifikacji zastosowanie będzie miała preferencyjna lub podstawowa stawka podatku od towarów i usług (art. 41 ust. 1 i 2 ustawy). Ponadto trzeba podkreślić, że to Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec tego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę a nie jej elementy (koszty).

W przypadku świadczeń kompleksowych (złożonych) mamy do czynienia z szeregiem działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzą jedną całość. Taka transakcja, co potwierdza zarówno orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak i krajowych sądów administracyjnych z podatkowego punktu widzenia nie powinna być w sposób sztuczny dzielona. Natomiast o tym, czy mamy do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący. Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, pozostałe zaś czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast, w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Takie podejście do świadczeń kompleksowych znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE, np. wyrok z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Geiting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd przeciwko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV,OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien.

Wnioskodawca wskazał, że wykonuje usługi budowlano-montażowe, polegające na montażu markiz, które są świadczone w obiektach zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego oraz infrastruktury towarzyszącej. Usługa ta będzie wykonywana z użyciem materiałów własnych, co wynikać będzie z umowy zawartej z kontrahentem. Materiały mają zostać na stałe przymocowane do bryły budynku, a ich odłączenie spowodować może szkody w pozostałych częściach składowych budynku. Zakres wykonywanych czynności wskazuje, że Wnioskodawca montując markizy świadczy usługę w rozumieniu wyżej cytowanego art. 8 ust. 1 ustawy, tym bardziej, że przedmiotem zlecenia w opisywanym przypadku jest usługa budowlano – montażowa.

W uchwale I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., usługę modernizacji, opodatkowaną obniżoną stawką, stanowi świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zatem „modernizacja” zachodzić będzie w sytuacji, gdy przedmiotem montażu są takie elementy, które nie tylko zwiększają użyteczność, czy funkcjonalność, ale również są tak zamontowane na stałe, że tworzą wraz z konstrukcją budynku jedną całość. Oznacza to, że ich demontaż jest faktycznie niemożliwy bez znaczącego zniszczenia montowanej części oraz budynku, a te cechy niewątpliwie spełnia montaż elementów na zewnątrz budynku.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego oraz okoliczności w rozpatrywanej sprawie prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Skoro markizy są w przeważającej większości materiałami własnej produkcji, będą indywidualnie dobierane do zamówienia klienta i warunków technicznych montażu, produkowane na konkretne zlecenie, będą przymocowane do konstrukcji budynków na stałe bez możliwości wymontowania ich bez szkód dla innych elementów składowych budynku, będą zwiększać użyteczność i funkcjonalność budynku (mieszkania) i będą montowane w obiektach zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego, to mając na uwadze wskazaną przez Naczelny Sąd Administracyjny definicję modernizacji, stwierdzić trzeba, że czynności dokonywane przez Wnioskodawcę stanowią usługę i usługa ta wypełnia znamiona modernizacji, wykonywanej w obiektach budowlanych kwalifikowanych jako mieszkaniowe. A zatem usługa polegająca na montażu markiz w ramach modernizacji lub remontu budynków mieszkalnych budownictwa społecznego będzie opodatkowana 8% stawką podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Końcowo, Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.