Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-1.4512.212.2016.2.AP
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2017 r. (data wpływu 20 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania darowizny Majątku za zbycie przedsiębiorstwa, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania darowizny Majątku za zbycie przedsiębiorstwa, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego. Powyższy wniosek został uzupełniony w dniu 20 stycznia 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą obecnie działalności gospodarczej, mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w zakresie odpłatnego udostępniania majątku zewnętrznym podmiotom na cele prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykorzystywać m.in. składniki majątkowe, takie jak:

• aktywa trwałe (w tym np. nieruchomości, maszyny, środki transportu, komputery i urządzenia oraz wyposażenie);
  
• prawa własności intelektualnej lub przemysłowej;
• kontakty z dostawcami;
  
• aktywa obrotowe, w tym środki pieniężne;
• prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów.
  
  
  
  

W dłuższej perspektywie Wnioskodawca zamierza przekazać całość składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności (dalej: „Majątek”) do spółki cywilnej mającej siedzibę w Polsce (dalej: „SC”), której wspólnikami będą syn oraz żona Wnioskodawcy. Przeniesienie Majątku przez Wnioskodawcę na rzecz SC miałoby nastąpić na podstawie umowy darowizny. SC będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT na moment dokonania darowizny. W ramach omawianej czynności Wnioskodawca nie uzyska od SC, ani od podmiotu trzeciego, żadnego wynagrodzenia/świadczenia w zamian za dokonaną darowiznę (w tym nie uzyska żadnych udziałów, praw do udziałów w zyskach itp.). Po przekazaniu przez Wnioskodawcę Majątku do SC w formie darowizny, SC będzie wykorzystywała Majątek do prowadzenia działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT), tj. kontynuacji działalności gospodarczej prowadzonej uprzednio przez Wnioskodawcę.

Pismem z dnia 18 stycznia 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, iż przedmiotem opisanego przekazania w formie darowizny ma być całość składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   
2. Zgodnie z treścią przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykorzystywać m.in. składniki majątkowe, takie jak:
   1. aktywa trwałe (w tym np. nieruchomości, maszyny, środki transportu, komputery i urządzenia oraz wyposażenie);
   2. prawa własności intelektualnej lub przemysłowej;
   3. kontakty z dostawcami;
   4. aktywa obrotowe, w tym środki pieniężne;
   5. prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z treścią wniosku oraz wyjaśnień do pytania nr 1 powyżej wynikającego z wezwania, Wnioskodawca zamierza przekazać całość składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności (dalej: „Majątek”) do spółki cywilnej mającej siedzibę w Polsce (SC).

W świetle powyższego Wnioskodawca wyjaśnił, iż w ramach wyczerpującego przedstawienia opisu zdarzenia przyszłego, o którym mowa w art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w gestii Wnioskodawcy nie leży ustalenie, czy przedmiotowe składniki majątku spełniają definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiotowe ustalenia stanowiłyby bowiem wykładnię przepisów ustawy o podatku VAT (m.in. art. 6 ust. 1 ustawy o VAT), która nie może być elementem opisu zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca przedstawia w opisie zdarzenia przyszłego jedynie opis okoliczności faktycznych (tzn. zespół składników majątkowych, które mają być przedmiotem darowizny).

Równocześnie, Wnioskodawca wskazuje, iż w części H (polu 82 formularza ORD-IN) wniosku przedstawił on własne stanowisko, w świetle którego w omawianej sprawie zespół składników majątkowych będących przedmiotem darowizny cechuje się zależnościami pozwalającymi na uznanie go za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego w związku z art. 6 ustawy o VAT. Wnioskodawca wskazał bowiem, że jego zdaniem w opisywanym zdarzeniu przyszłym istotne elementy konstytuujące przedsiębiorstwo (tj. istotne z perspektywy funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy składniki majątkowe) zostaną przekazane w ramach planowanej darowizny Majątku do SC. Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy, można uznać, że składniki majątkowe wskazane w zdarzeniu przyszłym są powiązane ze sobą funkcjonalnie i organizacyjnie jako zespół majątkowy służący do prowadzenia działalności gospodarczej (którą przed dokonaniem darowizny będzie prowadził Wnioskodawca), stanowiąc istotne elementy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ KC.

Wnioskodawca podkreślił jednak, iż powyższe sformułowanie jest jedynie elementem dokonanej przez niego oceny przedstawionego przez siebie opisu zdarzenia przyszłego. Stąd stwierdzenie, iż przedmiotowy zespół składników majątkowych stanowi (lub nie) przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, nie może być równocześnie elementem opisu zdarzenia przyszłego. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, opis zdarzenia przyszłego oraz własne stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego są odrębnymi elementami wniosku o interpretację indywidualną, natomiast na podstawie art. 14c § 1-2 Ordynacji podatkowej, przedstawienie oceny stanowiska Wnioskodawcy (ewentualnie przedstawienie prawidłowego stanowiska) wraz z uzasadnieniem prawnym jest obowiązkiem organu podatkowego.

Stąd w omawianej sprawie, to organ podatkowy zobowiązany jest do oceny, czy przedstawiony zespół składników majątkowych (Majątek) będący przedmiotem darowizny do SC, stanowi przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

3. Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, iż w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą na dzień dokonania darowizny Majątku będą istnieć wierzytelności oraz zobowiązania, które zostaną przeniesione w ramach darowizny Majątku do SC.
   
   
4. Wnioskodawca po przekazaniu Majątku w formie darowizny do SC nie będzie kontynuował działalności gospodarczej w tym zakresie, w którym przed darowizną wykorzystywany był Majątek.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Majątek przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego (tj. składniki majątkowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej), będzie w momencie dokonania darowizny stanowić przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym przekazanie Majątku w formie darowizny na rzecz SC nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT?
2. Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku dokonania darowizny przedsiębiorstwa do SC na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekt podatku naliczonego, uprzednio odliczonego w związku z nabyciem/wytworzeniem składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT, w związku z treścią art. 91 ust. 9 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Majątek przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego (tj. składniki majątkowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej), będzie w momencie dokonania darowizny stanowić przedsiębiorstwo, do którego odnosi się art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym przekazanie Majątku (stanowiącego przedsiębiorstwo) w formie darowizny na rzecz SC nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku zbycia przedsiębiorstwa w formie darowizny do SC nie będzie ciążył na Wnioskodawcy obowiązek dokonania korekt, o których mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy o VAT. Obowiązek ten będzie ciążył bowiem na nabywcy Majątku, tj. na SC w związku z treścią ust. 9 ww. artykułu.

Uzasadnienie:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przewiduje, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. Jedynie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zawiera definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP), zgodnie z którą przez ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W związku z tym, że ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa, w ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie zastosowanie powinna znaleźć definicja zawarta w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.; dalej: „KC”). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Wnioskodawca chciałby przy tym podkreślić, że przepis art. 55¹ KC wymienia jedynie przykładowe składniki majątku, które pozwalają na uznanie ich za przedsiębiorstwo.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę brzmienie cytowanego przepisu KC, w sytuacji gdy wymienione w art. 55¹ KC elementy stanowiące zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych będą przedmiotem zbycia, należy mówić o zbyciu przedsiębiorstwa.

Argumentację tę potwierdza jednolita praktyka organów skarbowych, wyrażona m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 marca 2015 r. (IBPP3/4512-74/15/MN);
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lipca 2015 r. (IBPP3/4512-362/15/JP).
  
  

Również orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że aby pewien zespół składników materialnych i niematerialnych można było uznać za przedsiębiorstwo, musi on umożliwiać realizację określonych zadań gospodarczych. Pojęcie „przedsiębiorstwo” należy więc analizować w ujęciu funkcjonalnym. Co więcej, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych nawet transakcje zbycia nie wszystkich elementów dotychczasowej działalności zbywcy można klasyfikować jako zbycie przedsiębiorstwa pod warunkiem, że przenoszony majątek umożliwia kontynuowanie dotychczasowej działalność gospodarczej zbywcy. Podejście to potwierdzają m.in.: wyrok NSA z dnia 15 maja 2012 r. (I FSK 1223/11) w zw. z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1767/10), wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 grudnia 2010 r. (sygn. I SA/Wr 1297/10), wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 sierpnia 2009 r. (sygn. I SA/Ke 225/09).

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, istotne elementy konstytuujące przedsiębiorstwo (tj. istotne z perspektywy funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy składniki majątkowe) zostaną przekazane w ramach planowanej darowizny Majątku do SC. W ocenie Wnioskodawcy, można uznać, że składniki majątkowe wskazane w zdarzeniu przyszłym są powiązane ze sobą funkcjonalnie i organizacyjnie jako zespół majątkowy służący do prowadzenia działalności gospodarczej (którą przed dokonaniem darowizny będzie prowadził Wnioskodawca), stanowiąc istotne elementy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ KC.

Wnioskodawca jednocześnie wskazał, że powszechnie przyjęto, że pojęcie „zbycia” użyte w art. 6 ustawy o VAT obejmuje wszelkie transakcje, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności przedsiębiorstwa (obejmować może więc np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu), itp.).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Majątek przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego (tj. całość, lub zdecydowana większość składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, będzie w momencie dokonania darowizny stanowić przedsiębiorstwo, do którego odnosi się art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym dokonanie darowizny przez Wnioskodawcę Majątku do SC nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 91 ustawy o VAT:

1. Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
2. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

• 2a. Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
  

3. Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.
4. W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.
6. W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:
   1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
   2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   3. 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

• 7a. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.
• 7b. W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.
• 7c. Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.
• 7d. W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.
  
  
  

8. Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.
   
   

Art. 91 ust. 9 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W szczególny sposób, w zakresie obowiązków związanych z korektami podatku odliczonego, potraktowany został więc przypadek, w którym następuje zbycie przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części. Powyższy przepis przenosi bowiem obowiązek dokonania ewentualnej korekty podatku naliczonego ze zbywcy na nabywcę przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Zatem w przypadku przedstawionego zdarzenia przyszłego to na nabywcy przedsiębiorstwa (SC) ciążyć będzie obowiązek dokonania ewentualnej korekty VAT naliczonego.

Powyższe stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w poniższych interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 czerwca 2013 r. (o sygn. IPTPP1/443-329/13-3/MW) „Reasumując, w związku z dokonaniem darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa na Spółce nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekty VAT naliczonego, odliczonego uprzednio w związku z nabyciem poszczególnych składników zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy o VAT. Obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, zostanie przeniesiony na otrzymującego przedsiębiorstwo”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 maja 2012 r. (o sygn. IPPP2/443-299/12-2/KOM) „Wobec powyższego należy uznać, iż w przypadku zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, zostanie przeniesiony na nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w zakresie podatku naliczonego, do którego zobowiązany byłby również zbywca przedsiębiorstwa. Tym samym Wnioskodawca nie będzie podmiotem zobowiązanym do dokonania korekty podatku VAT w związku z planowanym zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 stycznia 2012 r. (o sygn. IPTPP2/443-709/11-3/JN) „Reasumując, darowizna przedsiębiorstwa spełniającego wymogi art. 55¹ Kodeksu cywilnego, wyłączona będzie spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, zostanie przeniesiony na otrzymującego przedsiębiorstwo”.
  
  

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonania przez Wnioskodawcę darowizny przedsiębiorstwa do SC (która kontynuować będzie działalność przedsiębiorstwa, jako czynny podatnik VAT) nie będzie miał on obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1-8, w związku z treścią art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W powyższym przepisie ustawodawca wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, żeby można było mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, że przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą obecnie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy w zakresie odpłatnego udostępniania majątku zewnętrznym podmiotom na cele prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykorzystywać m.in. składniki majątkowe, takie jak:

• aktywa trwałe (w tym np. nieruchomości, maszyny, środki transportu, komputery i urządzenia oraz wyposażenie);
• prawa własności intelektualnej lub przemysłowej;
• kontakty z dostawcami;
• aktywa obrotowe, w tym środki pieniężne;
• prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów.
  
  
  
  
  
  

W dłuższej perspektywie Wnioskodawca zamierza przekazać całość składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności do spółki cywilnej mającej siedzibę w Polsce, której wspólnikami będą syn oraz żona Wnioskodawcy. Przeniesienie Majątku przez Wnioskodawcę na rzecz SC miałoby nastąpić na podstawie umowy darowizny. SC będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT na moment dokonania darowizny W ramach omawianej czynności Wnioskodawca nie uzyska od SC, ani od podmiotu trzeciego, żadnego wynagrodzenia/świadczenia w zamian za dokonaną darowiznę (w tym nie uzyska żadnych udziałów, praw do udziałów w zyskach itp.). Po przekazaniu przez Wnioskodawcę Majątku do SC w formie darowizny, SC będzie wykorzystywała Majątek do prowadzenia działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT), tj. kontynuacji działalności gospodarczej prowadzonej uprzednio przez Wnioskodawcę.

Przedmiotem opisanego przekazania w formie darowizny ma być całość składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na dzień dokonania darowizny Majątku będą istnieć wierzytelności oraz zobowiązania, które zostaną przeniesione w ramach darowizny Majątku do SC.

Wnioskodawca po przekazaniu Majątku w formie darowizny do SC nie będzie kontynuował działalności gospodarczej w tym zakresie, w którym przed darowizną wykorzystywany był Majątek.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy Majątek przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego (tj. składniki majątkowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej), będzie w momencie dokonania darowizny stanowić przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, a tym samym przekazanie Majątku w formie darowizny na rzecz SC nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że całość składników majątkowych, która będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności i zostanie przekazana w formie darowizny do spółki cywilnej, stanowi przedsiębiorstwo. Jak wskazał Wnioskodawca w treści wniosku, „istotne elementy konstytuujące przedsiębiorstwo (tj. istotne z perspektywy funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy składniki majątkowe) zostaną przekazane w ramach planowanej darowizny Majątku do SC. W ocenie Wnioskodawcy, można uznać, że składniki majątkowe wskazane w zdarzeniu przyszłym są powiązane ze sobą funkcjonalnie i organizacyjnie jako zespół majątkowy służący do prowadzenia działalności gospodarczej (którą przed dokonaniem darowizny będzie prowadził Wnioskodawca), stanowiąc istotne elementy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ KC”. Ponadto „przedmiotem opisanego przekazania w formie darowizny ma być całość składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej”. W związku z powyższym opisany Majątek w momencie przekazania będzie stanowić przedsiębiorstwo w myśl art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny i w konsekwencji jego darowizna zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Majątek przedstawiony w opisie sprawy, tj. składniki majątkowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, w momencie dokonania darowizny stanowić będzie przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, a tym samym przekazanie Majątku w formie darowizny na rzecz SC będzie wyłączone spod działania ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rozstrzygnięcia kwestii, czy w przypadku dokonania darowizny przedsiębiorstwa do SC na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekt podatku naliczonego, uprzednio odliczonego w związku z nabyciem/wytworzeniem składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 91 ustawy, w związku z treścią art. 91 ust. 9 ustawy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu, nabycia towarów i usług.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy – po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy – korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy – w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy – w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy – w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 7a ustawy – w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 7b ustawy – w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Przepis art. 91 ust. 7c ustawy stanowi, że jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W świetle art. 91 ust. 7d ustawy – w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów lub środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy.

Na mocy tego przepisu – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odnosząc zatem brzmienie cytowanych wyżej przepisów do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro – jak wywiedziono powyżej – przekazany w formie darowizny Majątek będzie stanowić przedsiębiorstwo w myśl art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny i w konsekwencji zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy przekazanie to będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług – to zbycie (darowizna) tego Majątku nie będzie się wiązało dla Wnioskodawcy z obowiązkiem dokonania korekty w zakresie podatku naliczonego związanego z nabyciem/wytworzeniem składników materialnych i niematerialnych, stosownie do art. 91 ust. 9 ustawy. Ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego będzie ciążyć na nabywcy przedsiębiorstwa, tj. SC.

Podsumowując, w przypadku dokonania darowizny przedsiębiorstwa do SC, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekt podatku naliczonego, uprzednio odliczonego w związku z nabyciem/wytworzeniem składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, w związku z art. 91 ust. 9 ustawy.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.