Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB2.4515.11.2017.1.MZ
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty rat kredytu przez rodziców - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty rat kredytu przez rodziców.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2015 roku Wnioskodawczyni zawarła umowę deweloperską na zakup mieszkania za cenę 211.000 zł. Na zakup Wnioskodawczyni otrzymała kredyt z dopłatą MdM. Z uwagi na to, iż Wnioskodawczyni nie posiada wystarczającej zdolności kredytowej kredyt ten został zaciągnięty wspólnie z rodzicami. Kredytobiorcą została Wnioskodawczyni jak też kredytobiorcami zostali jej rodzice. Zabezpieczenie kredytu stanowi hipoteka na rzecz banku. W związku z faktem, iż Wnioskodawczyni jest studentką i nie posiada własnych dochodów spłaty rat kredytu dokonują obecnie wyłącznie jej rodzice ze swojego konta. W miesiącu sierpniu 2016 roku została zawarta umowa sprzedaży, w wyniku której Wnioskodawczyni stała się właścicielką wybudowanego przez dewelopera mieszkania (rodzice nie mają udziału w mieszkaniu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spłata rat kredytu przez rodziców (współkredytobiorców) wiąże się z powstaniem u Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego określonego w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata rat kredytu przez rodziców dokonana na rzecz banku nie stanowi darowizny na Wnioskodawczyni rzecz, ponieważ kredyt zaciągnięty został przez trzy osoby i rodzice spłacając kredyt realizują zapisy umowy kredytowej.

Rodzice spłacają kredyt w celu zwolnienia się z długu, nie zaś w celu obdarowania Wnioskodawczyni. Zatem nie ma potrzeby (po przekroczeniu kwoty wolnej od podatku) składania po każdej racie zgłoszenia na druku SD-Z2 w celu skorzystania z całkowitego zwolnienia podatkowego.

Przedmiotowe stanowisko znajduje oparcie w wydanej interpretacji o nr ILPB2/436-204/11 -2/MK z 29.12.2011 oraz o nr IPTPB2/436-170/14-2/KK z 23.02.2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m. in. tytułem darowizny.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze darowizny powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia. Jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2015 roku Wnioskodawczyni zawarła umowę deweloperską na zakup mieszkania za cenę 211.000 zł. Na zakup Wnioskodawczyni otrzymała kredyt z dopłatą MdM. Z uwagi na to, iż Wnioskodawczyni nie posiada wystarczającej zdolności kredytowej kredyt ten został zaciągnięty wspólnie z rodzicami. Kredytobiorcą została Wnioskodawczyni jak też kredytobiorcami zostali jej rodzice. Zabezpieczenie kredytu stanowi hipoteka na rzecz banku. W związku z faktem, iż Wnioskodawczyni jest studentką i nie posiada własnych dochodów spłaty rat kredytu dokonują obecnie wyłącznie jej rodzice ze swojego konta. W miesiącu sierpniu 2016 roku została zawarta umowa sprzedaży, w wyniku której Wnioskodawczyni stała się właścicielką wybudowanego przez dewelopera mieszkania (rodzice nie mają udziału w mieszkaniu).

Istota przedmiotowej sprawy sprowadza się do kwestii czy spłata rat kredytu przez rodziców rodzi obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Przepisy analizowanej ustawy podatkowej nie definiują pojęcia „darowizna”, a zatem należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Treść tego świadczenia określa umowa darowizny. W związku z tym, że darowizna ma charakter umowy, istotnym jej elementem jest także przyjęcie darowizny przez obdarowaną osobę.

Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy.

Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. W wyniku zawarcia umowy darowizny może dochodzić do określonych zmian w położeniu prawno-majątkowym darczyńcy i obdarowanego. Przedmiotem darowizny mogą bowiem strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.

Decydujące znaczenie dla dokonania oceny prawnopodatkowej ma zatem treść umowy wiążącej strony. Jeżeli świadczenie dokonane jest na podstawie innego tytułu niż umowa darowizny – nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Dokonując oceny skutków prawnopodatkowych dokonanych czynności w podatku od spadków i darowizn należy mieć na względzie przedmiot opodatkowania tym podatkiem, którym jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego. W wyniku zawarcia umowy darowizny może dochodzić do określonych zmian w położeniu prawno-majątkowym darczyńcy i obdarowanego. Przedmiotem darowizny mogą bowiem strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań.

Z treści wniosku wynika, że stronami zawartej umowy kredytowej są: Wnioskodawczyni oraz jej rodzice. Wobec tego przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy należy także zwrócić uwagę na postanowienia art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego przepisu aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika więc, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

W sytuacji więc, gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tego zobowiązania, a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Dłużnik solidarny spłaca bowiem własny dług, a nie cudzy.

Wskazać jednak należy, że stosownie do art. 376 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych. Treść powyższego przepisu wskazuje więc, że z chwilą spełnienia świadczenia przestaje istnieć jakikolwiek stosunek pomiędzy wierzycielem a współdłużnikami solidarnymi. Natomiast dłużnik, który spełnił świadczenie, przestaje być współdłużnikiem solidarnym i staje się wierzycielem dla pozostałych współdłużników.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji opisanej we wniosku, tj. spłacania rat kredytu przez rodziców, nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. W opisanym stanie faktycznym źródłem spłaty rat kredytu przez rodziców jest umowa kredytu. Taka natomiast umowa stanowi odrębny od umowy darowizny stosunek zobowiązaniowy. Tym samym w powyższej sprawie nie powstaje obowiązek złożenia zgłoszenia SD-Z2 właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a cyt. Ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.