Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.8.2017.2.AK
z 9 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017r., poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2017r. (data wpływu 1 lutego 2017r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawienia faktur korygujących przez Wnioskodawcę na spadkobiercę zmarłej kontrahentki– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2017r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawienia faktur korygujących przez Wnioskodawcę na spadkobiercę zmarłej kontrahentki.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 stycznia 2017r. (data wpływu 1 lutego 2017r.) o pełnomocnictwo oraz doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w .... Przedmiotowa nieruchomość jest obciążona odpłatną służebnością drogi koniecznej na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością Wnioskodawcy. Służebność została ustanowiona za wynagrodzeniem. Właścicielami nieruchomości władnącej byli małżonkowie, którzy nabyli nieruchomość w ramach ustawowej wspólności majątkowej. Każdy z małżonków prowadził własną działalność gospodarczą na wspólnej nieruchomości.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa VAT) ustanowienie służebności gruntowej, za które pobierane jest wynagrodzenie stanowi świadczenie usługi, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). W związku z powyższym na rzecz każdego z małżonków były wystawiane przez Wnioskodawcę faktury VAT za ustanowioną służebność.

Między Wnioskodawcą a małżonkami toczył się spór o wysokość wynagrodzenia za ustanowioną służebność, a zwłaszcza co do sposobu waloryzacji wynagrodzenia ustalonego aktem notarialnym. W związku z powyższym małżonkowie będący właścicielami nieruchomości władnącej dokonywali jedynie częściowych zapłat wynikających z wystawionych faktur VAT, kwestionując wyliczone przez Wnioskodawcę wynagrodzenie w pozostałym zakresie.

Jednocześnie małżonkowie domagali się w postępowaniu sądowym ustalenia jednorazowej zapłaty wynagrodzenia za ustanowienie służebności. W toku postępowania zmarła małżonka. Spadkobiercami zmarłej byli jej mąż oraz 3 dzieci. Spadkobiercy nabyli spadek w równych częściach po 1/4 każdy. W skład majątku po spadkodawczyni wchodził udział 1/2 w prawie własności nieruchomości władnącej. Synowie zmarłej dokonali darowizny swoich udziałów we współwłasności przedmiotowej nieruchomości na rzecz małżonka zmarłej, tym samym jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości stał się małżonek zmarłej.

W ramach toczącego się postępowania sądowego strony doszły do porozumienia, w ramach którego małżonek zmarłej zobowiązał się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy części nieuiszczonych należności wynikających z faktur VAT wystawionych zarówno na niego jak i na zmarłą małżonkę. Tym samym wskazane w fakturach wartości usług wykonanych przez Wnioskodawcę są nieprawidłowe.

W związku z powyższym konieczne jest wystawienie faktur korygujących, na podstawie których zostanie skorygowana wysokość wynagrodzenia za ustanowienie służebności do kwot rzeczywiście uiszczonych przez małżonków, w tym korekta faktur VAT wskazujących jako nabywcę zmarłą małżonkę. Małżonkowie nie korzystali z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach VAT.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Służebność została ustanowiona w formie aktu notarialnego w dniu 6 listopada 2003r. Faktury z tytułu służebności gruntowej były wystawione na podatników podatku VAT w związku z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą. Małżonka spadkobiercy zmarła w dniu 16 września 2013r. Faktury zastały wystawione w dniach: 29 grudnia 2011r., 10 maja 2012r., 9 lipca 2012r., 10 września 2012r., 16 listopada 2012r., 28 stycznia 2013r., 27 marca 2013r., 20 maja 2013r., 15 lipca 2013r., 9 września 2013r. i dotyczyły miesięcy, których zostały wystawione. Spadkobierca kontynuuje działalność gospodarczą prowadzoną wcześniej przez zmarłą małżonkę. Spadkobierca wstąpił w ogół praw i obowiązków zmarłej w rozumieniu art. 97 Ordynacji podatkowej. Zmarła była czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Spadkobierca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Faktury wystawione na zmarłą kontrahentkę były przez nią odsyłane. Faktury zostały dostarczone zmarłej kontrahentce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca może na podstawie art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT wystawić faktury korygujące faktury VAT wystawione na rzecz osoby zmarłej już po wystawieniu faktury VAT, wskazanej jako nabywca usługi, poprzez zmianę pozycji określających wartość wykonanych usług, a wobec treści art. 97 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa dokonać także korekty pozycji „nabywca” wskazując jako nabywcę usług spadkobiercę zmarłej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec konieczności dokonania korekt faktur VAT w zakresie wartości wykonanych usług ujawnionych, powstaje zapytanie sformułowane powyżej, które w istocie sprowadza się do tego: na kogo powinna zostać wystawiona faktura korygująca w przypadku jej wystawienia już po śmierci osoby fizycznej wskazanej w pierwotnej fakturze VAT jako nabywca usługi, a wówczas jeszcze żyjącej.

Tę kwestię w ocenie Wnioskodawcy wyjaśnia art. 97 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jest również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Z powyższego wynika, iż spadkobiercy przejmują z mocy prawa wszelkie prawa i obowiązki o charakterze majątkowym, a prawa niemajątkowe - pod warunkiem kontynuacji działalności uprzednio prowadzonej przez spadkodawcę.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy nie jest możliwe wystawienie faktury korygującej na osobę zmarłą, czyli podmiot już nieistniejący, zwłaszcza że art. 29 ust. 4a ustawy o VAT wymaga potwierdzenia otrzymania faktury przez nabywcę usługi, dla którego wystawiono fakturę. Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury. W tej sytuacji ewentualne faktury korygujące winny dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca na fakturze winni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Jako że jedynym spadkobiercą w zakresie wykonanych usług związanych z nieruchomością władnącą jest małżonek zmarłej, w ocenie Wnioskodawcy faktura korygująca winna być wystawiona właśnie na tą osobę.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy w momencie wystawienia faktur korygujących wartości wykonanych usług (tj. wynagrodzenia za ustanowienie służebności), w pozycji „nabywca” należy wskazać nie osobę zmarłą, lecz małżonka zmarłej będącego jej spadkobiercą, bowiem faktura winna dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie interpretacji podatkowej, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013, poz. 35 z późn. zm.), do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu do 31 grudnia 2013 r. regulował przepis art. 106 ustawy oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak stanowi art. 106 ust. 3 ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy).

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. szczegółowe zasady wystawiania faktur w tym faktur korygujących, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b.
   
   

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Przepis art. 106j ust. 2 ustawy stanowi, że faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego –odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Jak wynika z art. 106j ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
   
   

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Natomiast, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy, to w takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Warunkiem obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie przez wystawcę potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w .... Przedmiotowa nieruchomość jest obciążona odpłatną służebnością drogi koniecznej na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością Wnioskodawcy. Służebność została ustanowiona za wynagrodzeniem. Właścicielami nieruchomości władnącej byli małżonkowie, którzy nabyli nieruchomość w ramach ustawowej wspólności majątkowej. Każdy z małżonków prowadził własną działalność gospodarczą na wspólnej nieruchomości. Między Wnioskodawcą, a małżonkami toczył się spór o wysokość wynagrodzenia za ustanowioną służebność. W toku postępowania zmarła małżonka. W ramach toczącego się postępowania sądowego strony doszły do porozumienia, w ramach którego małżonek zmarłej zobowiązał się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy części nieuiszczonych należności wynikających z faktur VAT wystawionych zarówno na niego jak i na zmarłą małżonkę. W związku z powyższym konieczne jest wystawienie faktur korygujących, na podstawie których zostanie skorygowana wysokość wynagrodzenia za ustanowienie służebności do kwot rzeczywiście uiszczonych przez małżonków, w tym korekta faktur VAT wskazujących jako nabywcę zmarłą małżonkę. Małżonkowie nie korzystali z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach VAT. Faktury z tytułu służebności gruntowej były wystawione na podatników podatku VAT w związku z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą. Spadkobierca kontynuuje działalność gospodarczą prowadzoną wcześniej przez zmarłą małżonkę. Spadkobierca wstąpił w ogół praw i obowiązków zmarłej w rozumieniu art. 97 Ordynacji podatkowej. Zmarła była czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Spadkobierca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Jak wskazano wyżej celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Jednakże dokonanie korekty faktury jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tzn. została przyjęta (odebrana) przez nabywcę towaru lub usługi.

Kontrahentka Wnioskodawcy zmarła we wrześniu 2013r., a Wnioskodawca wystawił faktury w dniach: 29 grudnia 2011r., 10 maja 2012r., 9 lipca 2012r., 10 września 2012r., 16 listopada 2012r., 28 stycznia 2013r., 27 marca 2013r., 20 maja 2013r., 15 lipca 2013r., 9 września 2013r. i dotyczyły miesięcy, których zostały wystawione. Faktury zostały dostarczone zmarłej kontrahentce. Faktury wystawione na zmarłą kontrahentkę były przez nią odsyłane. Stwierdzić zatem należy, iż ww. faktury zostały wprowadzone do obrotu prawnego poprzez ich przekazanie kontrahentce (nabywcy).

W powyższej sytuacji skoro uległa zmianie wartość wykonanych usług za poszczególne miesiące, możliwość udokumentowania rzeczywistego przebiegu transakcji istnieje jedynie poprzez wystawienie korekty faktury pierwotnej, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy. Należy jednak zauważyć, iż z uwagi na śmierć kontrahentki brak jest podstaw do wystawienia faktury korygującej, w której jako nabywca zostanie wskazana osoba zmarła.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 7 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Byt prawny podatnika – osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą jego śmierci.

Śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jest również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zdolność prawna osoby fizycznej ustaje z jej śmiercią, z tą chwilą wygasają jej prawa i obowiązki niemajątkowe, prawa zaś i obowiązki majątkowe – z pewnymi wyjątkami przechodzą na jej spadkobierców.

Stosownie zaś do art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami – art. 922 § 2 Kodeksu cywilnego.

Nadto, podkreślić należy, że prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego nie należą do spadku. Ich sukcesja jest możliwa jedynie na podstawie i w granicach przepisów cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Kwestię sukcesji podatkowej reguluje przede wszystkim art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

W myśl art. 97 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.

Z powyższego wynika, że spadkobiercy nie wstępują w prawa i obowiązki spadkodawcy wynikające z przepisów prawa podatkowego, lecz przejmują z mocy prawa wszelkie prawa i obowiązki o charakterze majątkowym, a prawa niemajątkowe pod warunkiem kontynuacji działalności prowadzonej uprzednio przez spadkodawcę.

Natomiast art. 98 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

Z powyższego wynika, że spadkobiercy przejmują z mocy prawa wszelkie prawa i obowiązki o charakterze majątkowym, a prawa niemajątkowe pod warunkiem kontynuacji działalności prowadzonej uprzednio przez spadkodawcę.

Zasadą jest, że zarówno faktury jak i faktury korygujące są wystawiane wyłącznie pomiędzy podmiotami, które faktycznie dokonują danej czynności, tj. podmiotami będącymi sprzedawcą i nabywcą. Jedynym wyjątkiem od tej zasady, i to też nie w każdym przypadku, jest sytuacja gdy dochodzi do następstwa podatkowego określonego w przepisach Ordynacji podatkowej.

W przypadku osoby fizycznej, która umiera możliwość wystawienia faktury korygującej na następcę podatkowego występuje wyłącznie w przypadku, gdyby następca ten kontynuował działalność gospodarczą spadkodawcy.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan sprawy do powołanych w sprawie przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że skoro mąż jako spadkobierca przejął wszystkie prawa i obowiązki zmarłej żony i kontynuuje działalność zmarłej i jest czynnym podatnikiem podatku VAT, to tym samym należy przyjąć, iż nabył on spadek z chwilą otwarcia spadku, a więc z chwilą śmierci spadkodawcy – żony.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca wystawiając faktury korygujące wartości wykonanych usług na rzecz kontrahentki, z uwagi na fakt, iż małżonek kontrahentki jako spadkobierca przejął wszystkie prawa i obowiązki zmarłej żony i kontynuuje działalność gospodarczą prowadzoną przez zmarłą, w pozycji „nabywca” Zainteresowany winień wskazać małżonka zmarłej kontrahentki będącego jej spadkobiercą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Tym samym organ nie dokonał oceny zasadności korygowania danych na fakturach.

Należy zwrócić uwagę, iż istotą wydawania interpretacji indywidualnych jest dokonywanie wykładni konkretnych przepisów prawa podatkowego w powiązaniu z dokładnie określonym stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym, poprzez ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy. Rozpatrując przedmiotowy wniosek, tut. Organ przyjął jako element zdarzenia przyszłego, że korygowanie danych na fakturach wystawionych przez Wnioskodawcę jest zasadne.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Tym samym w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.