Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1290.2016.2.IM
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 23 listopada 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 26 stycznia 2017 r. (data nadania 2 lutego 2017 r., data wpływu 3 lutego 2017 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 23 stycznia 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1290.2016.1.IM (data nadania 23 stycznia 2017 r., data doręczenia 26 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w gospodarstwie rolnym– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w gospodarstwie rolnym.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 23 stycznia 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1290. 2016.1.IM (data nadania 23 stycznia 2017 r., data doręczenia 26 stycznia 2017 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska dotyczącego indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni jako podatnika w odniesieniu do sformułowanego pytania cyt. „Jaka stawka podatku dochodowego powinna być zastosowania?”, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, będącego przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowanego do przedstawionego stanu faktycznego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni.

Pismem z dnia 26 stycznia 2017 r. (data nadania 2 lutego 2017 r., data wpływu 3 lutego 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie jednocześnie prosząc o usunięcie z wniosku pytania „Jaka stawka podatku dochodowego powinna zostać zastosowana?”.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 marca 2016 r. Wnioskodawczyni na podstawie aktu dziedziczenia weszła w posiadanie nieruchomości po swojej siostrze Krystynie Z. W dniu 28 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni oraz druga spadkobierczyni za pośrednictwem swoich przedstawicieli sprzedały nieruchomość – dom mieszkalny i działka rolna. Wartość sprzedaży nieruchomości Strony ustaliły na 130.000 zł. Wartość budynku wyceniono na 100.000 zł, budynku gospodarczego na 5.000 zł i wartość gruntów na 25.000 zł. Powyższa nieruchomość została sprzedana młodemu małżeństwu, które dzięki temu chce założyć gospodarstwo rolne i zostać aktywnymi rolnikami.

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 26 stycznia 2017 r. (data nadania 2 lutego 2017 r., data wpływu 3 lutego 2017 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że siostra Wnioskodawczyni zmarła 22 sierpnia 2015 r. Działka o pow. 1,3367 ha zgodnie z księgą wieczystą została zakwalifikowana jako BR-grunty rolne zabudowane oraz z wypisem z gruntów z dnia 25 kwietnia 2016 r. wydany przez Starostę dla działki Nr 151 o obszarze 1,3367 ha (grunty rolne zabudowane – BR-PSIII, grunty orne – RIV, sady – SpsIII). Przedmiotowe grunty tworzą nowe gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym z dnia 15 listopada 1984 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 617, z późn. zm.). Zgodnie z aktem Notarialnym (Kancelarii Notarialnej – Joanna K.) paragraf 7 kupujący małżonkowie oświadczyli, że „nabywana nieruchomość będzie również przez nich użytkowana rolniczo i nabywają ją w celu utworzenia własnego gospodarstwa rolnego”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym (sprzedaż gospodarstwa rolnego dla młodego małżeństwa zakładającego gospodarstwo rolne) sprzedaż przed upływem 5 lat od przyjęcia spadku Wnioskodawczyni jako spadkobierczyni jest zwolniona z płacenia podatku dochodowego od ww. transakcji sprzedaży?
2. Jaka stawka podatku dochodowego powinna zostać zastosowana?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy odpowiedzi na pytanie Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sądy administracyjne oraz administracja skarbowa przyjmuje jednolicie, że zwolnienie przedmiotowe z art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odnosi się do zbycia udziału we współwłasności nieruchomości. Na uzasadnienie tego stanowiska wskazuje się na fakt, że ustawodawca nie bez powodu operuje w tym przepisie pojęciem „zbycia całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego” w odróżnieniu od art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) gdzie mowa jest, że źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Zestawienie obu przepisów oznacza, że zbycie (przed upływem 5 lat od nabycia) części lub całości nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego korzysta ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy, natomiast zwolnienie to nie aplikuje do udziału we współwłasności, skoro przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 tego udziału nie wymienia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w swej interpretacji – czym innym jest bowiem zbycie przez jednego współwłaściciela przysługującego mu udziału, a czym innym jest zbycie swych udziałów przez wszystkich współwłaścicieli, co w rezultacie prowadzi przecież do zbycia gospodarstwa rolnego w całości. Sytuacja, z którą zmierzył się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi – dwie spadkobierczynie nabywają udziały we współwłasności gospodarstwa rolnego – jednoczesne nabycie przez obie spadkobierczynie swoich udziałów na rzecz rolnika. W tym stanie faktycznym Dyrektor uznał, że nastepstwem transakcji było zbycie całości gospodarstwa rolnego, a nie udziału i uznał, że zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 28 przysługuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości bądź jej części decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w spadku po zmarłej w 2015 r. siostrze – nieruchomość składającą się z domu mieszkalnego, budynku gospodarczego oraz działki rolnej. Nieruchomość o pow. 1,3367 ha zgodnie z księgą wieczystą została zakwalifikowana jako BR-grunty rolne zabudowane oraz z wypisem z gruntów z dnia 25 kwietnia 2016 r. wydany przez Starostę dla działki Nr 151 o obszarze 1,3367 ha (grunty rolne zabudowane – BR-PSIII, grunty orne – RIV, sady – SpsIII). Wnioskodawczyni wraz z drugim spadkobiercą przedmiotową nieruchomość sprzedała w dniu 28 kwietnia 2016 r.

Jako, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „spadek”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów zawartych w Kodeksie cywilnym. W myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z uwagi na to, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w spadku w dniu 22 sierpnia 2015 r., tj. w dacie śmierci spadkodawcy, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, upłynie z końcem 2020 r. Tym samym, sprzedaż nieruchomości w 2016 r., tj. przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – w myśl art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, o ile Wnioskodawczyni takie wydatki poniosła w związku ze sprzedażą nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W związku z powyższym, opodatkowaniu podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 19 ww. ustawy) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Jednakże przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia od podatku dochodowego przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku z tą sprzedażą utraciły charakter rolny.

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o gospodarstwie rolnym oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 617, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Szczegółowe określenie, jakie rodzaje gruntów wchodzą w skład gospodarstwa rolnego – co decyduje o zakresie zwolnienia od podatku dochodowego przychodu ze sprzedaży takich gruntów – wymaga odniesienia się do klasyfikacji zawartej w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2016 r., poz. 1034) oraz Załącznika Nr 6 do tego rozporządzenia.

Zgodnie z § 67 ww. rozporządzenia użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1. użytki rolne,
2. grunty leśne,
3. grunty zabudowane i zurbanizowane,
4. użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery "E" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R,
5. (uchylony),
6. grunty pod wodami,
7. tereny różne oznaczone symbolem - Tr.
   
   

Stosownie natomiast do treści § 68 ust. 1 ww. rozporządzenia, grunty rolne dzielą się na:

1. użytki rolne, do których zalicza się:
   
   1. grunty orne, oznaczone symbolem – R,
      
   2. sady, oznaczone symbolem – S,
      
   3. łąki trwałe, oznaczone symbolem – Ł,
      
   4. pastwiska trwałe, oznaczone symbolem – Ps,
      
   5. grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem – Br,
      
   6. grunty pod stawami, oznaczone symbolem – Wsr,
      
   7. grunty pod rowami, oznaczone symbolem – W,
      
   8. grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem – Lzr;
2. nieużytki, oznaczone symbolem – N.
   
   

Zgodnie z treścią przywołanych przepisów, zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od wystąpienia następujących przesłanek:

• zbywane grunty muszą być zakwalifikowane jako użytki rolne i nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza,
• muszą stanowić gospodarstwo rolne (tj. będący własnością osoby fizycznej obszar gruntów o łącznej powierzchni co najmniej 1 ha) lub jego część składową,
• grunty nie mogą utracić wskutek sprzedaży rolnego charakteru.
  
  

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że dla zaistnienia zwolnienia w nim przewidzianego muszą zaistnieć łącznie powyższe przesłanki. Musi zatem nastąpić sprzedaż całości lub części gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego oraz nie może nastąpić utrata charakteru rolnego tych gruntów w związku z ich sprzedażą.

Podkreślenia wymaga, że podstawowym warunkiem uznania gruntów za gospodarstwo rolne jest ich powierzchnia określana jako norma obszarowa. Jeżeli łączna powierzchnia gruntów stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, w tym spółki nieposiadającej osobowości prawnej, przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy użytków rolnych, niezajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, jest to gospodarstwo rolne w rozumieniu cytowanego wyżej art. 2 ustawy o podatku rolnym. W sytuacji, gdy grunt nie spełnia normy obszarowej, nie może być uznany za gospodarstwo rolne.

Łączna powierzchnia przedmiotowej nieruchomość wynosi 1,3367 ha, zatem stanowi ona gospodarstwo rolne. W związku z powyższym, przesłanka została spełniona.

Należy także zauważyć, że art. 21 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, dotyczy sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, co oznacza, że transakcja może obejmować np. wszystkie nieruchomości wchodzące w skład tego gospodarstwa rolnego bądź niektóre z nich. Sprzedaż całości lub części gospodarstwa rolnego następuje wyłącznie w sytuacji, gdy łącznie wszyscy współwłaściciele sprzedają gospodarstwo rolne lub część gospodarstwa rolnego. Zwolnienie nie dotyczy bowiem sprzedaży jedynie udziału w gospodarstwie rolnym lub udziału w jego części.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z drugim spadkobiercą nabyła w spadku po zmarłej siostrze nieruchomość rolną zabudowaną. W dniu 28 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z drugą spadkobierczynią sprzedały ww. nieruchomość. Zatem, jak wynika z powyższego przedmiotem sprzedaży nie był jedynie udział Wnioskodawczyni, lecz gospodarstwo rolne w całości, gdyż sprzedaży swoich udziałów dokonali wszyscy współwłaściciele, tj. Wnioskodawczyni wraz z drugą spadkobierczynią. Zatem należy stwierdzić, że w omawianej sprawie spełniona została przesłanka sprzedaży całości gospodarstwa rolnego, albowiem przedmiotem sprzedaży nie był udział Wnioskodawczyni w gospodarstwie rolnym, ale grunt stanowiący całość gospodarstwa rolnego, którego Wnioskodawczyni była współwłaścicielem.

Ostatnią z przesłanek wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest również konieczność zachowania charakteru rolnego gruntu. Dla oceny, czy dokonana transakcja skutkuje utratą charakteru rolnego gruntu decydujący jest cel jego nabycia, faktyczny zamiar nabywcy, co do dalszego przeznaczenia nieruchomości, bądź inne okoliczności związane z daną transakcją.

Cel nabycia gruntów może wynikać bezpośrednio z aktu notarialnego, z charakteru nabywcy, jak również z innych okoliczności związanych z daną transakcją. Utrata charakteru rolnego następuje więc przez wyłączenie tych gruntów z produkcji rolnej, polegające na faktycznym przekształceniu sposobu ich użytkowania. Ma ono miejsce przede wszystkim wówczas, jeżeli grunt zostaje przeznaczony pod działalność gospodarczą, albo pod budownictwo. Należy ponadto wskazać, że utrata charakteru rolnego w związku ze sprzedażą może wystąpić bezpośrednio po sprzedaży, ale może nastąpić dopiero w przyszłości, jednakże w momencie sprzedaży strony umowy winny być świadome celu zakupu i przeznaczenia gruntów.

Wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomosć rolna została sprzedana młodemu małżeństwu, które dzięki temu chce założyć gospodarstwo rolne i zostać aktywnymi rolnikami. Przedmiotowe grunty po sprzedaży utworzą nowe gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym z dnia 15 listopada 1984 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 617, z późn. zm.). Zgodnie z aktem notarialnym kupujący małżonkowie oświadczyli, że „nabywana nieruchomość będzie również przez nich użytkowana rolniczo i nabywają ją w celu utworzenia własnego gospodarstwa rolnego”, co wyczerpuje kolejną przesłankę warunkującą zwolnienie z opodatkowania.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że powyższe okoliczności wskazują na spełnienie przesłanek uprawniających do przedmiotowego zwolnienia, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie zaznaczyć jednak należy, że zastosowanie zwolnienia z opodatkowania leży w interesie podatnika, więc to po jego stronie spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia przesłanki do zwolnienia.

Ponadto okoliczność czy dana nieruchomość lub jej część w wyniku sprzedaży nie utraciła charakteru rolnego podlega weryfikacji przez organ podatkowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego. Zatem obowiązek udowodnienia ich zaistnienia ciąży na podatniku, tj. osobie, która zamierza skorzystać ze zwolnienia. Natomiast indywidualna interpretacja przepisów prawa jest jedynie przedstawieniem poglądu organu dotyczącego rozumienia treści przepisów.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznano jednakże za nieprawidłowe z uwagi na stwierdzenie, cyt. „...zwolnienie przedmiotowe z art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odnosi się do zbycia udziału we współwłasności nieruchomości.” Miałoby ono zastosowanie, gdyby Wnioskodawczyni sprzedała samodzielnie udział w nieruchomości rolnej nabytej w spadku. W sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawczyni jednakże sprzedała łącznie z drugą spadkobierczynią gospodarstwo rolne jako całość. Wyjątek ten spowodował, że została spełniona przesłanka wynikająca z art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy, dotycząca sprzedaży całości lub części gospodarstwa rolnego.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że przywołana przez Wnioskodawczynię interpretacja indywidualna dotyczy konkretnej sprawy podatnika osadzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Końcowo należy dodać, że dokumenty (załączniki) dołączone do wniosku i uzupełnienia nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.