Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB2.4515.5.2017.1.AF
z 13 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami Polski oraz skutków podatkowych realizacji prawa do tej rekompensaty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami Polski oraz skutków podatkowych realizacji prawa do tej rekompensaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Wnioskiem z dnia 20 listopada 1990 r. August F. (Wnioskodawca) zwrócił się do Urzędu Rejonowego o przyznanie rekompensaty za mienie swojego ojca Franciszka F. pozostawione w miejscowości A.

W dniu 3 grudnia 2008 r. powyższy wniosek został przekazany zgodnie z właściwością wojewodzie.

Spadek po Franciszku F. zmarłym w dniu 1 stycznia 1947 r., ostatnio stale zamieszkałym w miejscowości A, nabył na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12 sierpnia 1993 r., Wnioskodawca (syn Spadkodawcy) w całości.

Na podstawie art. 5 ust. 3 i art. 8 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, wojewoda dnia 17 października 2016 r. wydał decyzję, w której stwierdził, że Wnioskodawca posiada w całości prawo do rekompensaty z tytułu pozostawionego mienia w miejscowości A. Ponadto, ww. decyzja określiła wartość pozostawionego mienia, wysokość rekompensaty oraz formę realizacji prawa do rekompensaty (świadczenie pieniężne wypłacone ze środków funduszu rekompensacyjnego).

Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie poinformował Wnioskodawcę, że został uwzględniony w otrzymanym przez Bank od Ministerstwa Skarbu Państwa wykazie osób uprawnionych do świadczenia pieniężnego tytułem rekompensaty za tzw. mienie zabużańskie. Ponadto Bank wskazał, że wypłata świadczenia nastąpi w dniu 22 grudnia 2016 r., co też nastąpiło.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę prawa do rekompensaty, ma on obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn lub podatku dochodowego od osób fizycznych, złożenia zeznania podatkowego lub też dopełnienia innych formalności wobec organów skarbowych?
2. Czy wobec realizacji prawa do rekompensaty i w konsekwencji otrzymania rekompensaty Wnioskodawca ma obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn lub podatku dochodowego od osób fizycznych oraz czy Wnioskodawca w związku z otrzymaniem rekompensaty ma obowiązek złożenia zeznania podatkowego lub też dopełnienia innych formalności wobec organów skarbowych?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy wniosku w zakresie podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana w dniu 6 lutego 2017 r. interpretacja indywidualna Nr 1462-IPPB4.4511.15.2017.1.AK.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

W zakresie nabycia przez Wnioskodawcę prawa do rekompensaty mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, co w szczególności wyłącza opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych – art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty, w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty (…). Ww. zwolnienie jest bezwarunkowe.

Ad.2.

Wypłata świadczenia pieniężnego tytułem rekompensaty nie podlega ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawca osiągnął przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9, w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 30a ww. ustawy zwalnia się od podatku przychody uzyskane z tytułu realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty (…)

Zwolnienie nie jest obwarowane jakimkolwiek obowiązkiem zgłoszeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.). W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Zgodnie natomiast z § 2 ww. przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskiem z dnia 20 listopada 1990 r. Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Rejonowego o przyznanie rekompensaty za mienie swojego ojca Franciszka F. pozostawione w miejscowości A. W dniu 3 grudnia 2008 r. powyższy wniosek został przekazany zgodnie z właściwością wojewodzie. Spadek po Franciszku F. zmarłym w dniu 1 stycznia 1947 r., ostatnio stale zamieszkałym miejscowości A, nabył na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12 sierpnia 1939 r., Wnioskodawca (syn Spadkodawcy) w całości. Na podstawie art. 5 ust. 3 i art. 8 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, wojewoda dnia 17 października 2016 r. wydał decyzję, w której stwierdził, że Wnioskodawca posiada w całości prawo do rekompensaty z tytułu pozostawionego mienia w miejscowości A. Ponadto, ww. decyzja określiła wartość pozostawionego mienia, wysokość rekompensaty oraz formę realizacji prawa do rekompensaty (świadczenie pieniężne wypłacone ze środków funduszu rekompensacyjnego). Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie poinformował Wnioskodawcę, że został uwzględniony w otrzymanym przez Bank od Ministerstwa Skarbu Państwa wykazie osób uprawnionych do świadczenia pieniężnego tytułem rekompensaty za tzw. mienie zabużańskie. Ponadto Bank wskazał, że wypłata świadczenia nastąpi w dniu 22 grudnia 2016 r., co też nastąpiło.

W świetle powyższego należy wskazać, że na podstawie art. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 z późn. zm.), prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskie, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi:

1. był w dniu 1 września 1939 r. obywatelem polskim, zamieszkiwał w tym dniu na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz opuścił je z przyczyn, o których mowa w art. 1,
2. posiada obywatelstwo polskie.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2 tej ustawy stanowi, że w przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.

Prawo do rekompensaty jest prawem majątkowym wchodzącym w skład spadku, którego nabycie co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca skorzystał jako spadkobierca z prawa do rekompensaty na podstawie przepisów ww. ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, to nabycie tego prawa tytułem dziedziczenia stanowi składnik masy spadkowej i podlega podatkowi od spadków i darowizn, jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 tej ustawy nabycie to zwolnione jest z opodatkowania. To oznacza, że z tego tytułu Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłacenia podatku.

Wskazać także należy, że prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości (mienia) poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej korzysta bezwarunkowo z opisanego zwolnienia wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn, w rezultacie czego na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek złożenia zeznania podatkowego, czy też zgłoszenia w związku z omawianym nabyciem prawa do rekompensaty, gdyż przepisy ustawy nie nakładają takiego obowiązku.

Ponadto należy zaznaczyć, że skoro, jak wskazano wyżej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, podlega jedynie nabycie prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, to realizacja prawa do rekompensaty w formie otrzymania przez Wnioskodawcę świadczenia pieniężnego, jako zdarzenie odrębne od nabycia tego prawa nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. To oznacza, że i z tego tytułu (tj. z tytułu realizacji prawa otrzymania środków pieniężnych) Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłacenia podatku.

Zatem, z tytułu otrzymania świadczenia pieniężnego na Wnioskodawcy również nie spoczywa obowiązek złożenia zeznania podatkowego lub zgłoszenia w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a ustawy Ordynacja podatkowa .

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.