Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.1034.2016.1.BM
z 31 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) oraz z 23 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanej działki nr 1768/5 dokonywanej w ramach zamiany, dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanej działki nr 1768/5 dokonywanej w ramach zamiany, dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 grudnia 2016 r. znak: 2461-IBPP1.4512. 811.2016.1.BM oraz pismem z 23 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 stycznia 2017 r. znak: 2461-IBPP1.4512. 811.2016.2.BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina zamierza zawrzeć ze Skarbem Państwa umowę zamiany nieruchomości położonych na terenie miasta.

Ze strony Gminy przedmiotem zamiany będzie prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkiem użytkowym w którym ma siedzibę komisariat Policji. Nieruchomość ta objęta księgą wieczystą, w skład której wchodzą zabudowane działki gruntu nr 3007/5 i 3010/5 o łącznej powierzchni 0,1477 ha. Wartość rynkowa nieruchomości została określona w operacie szacunkowym z dnia 17 czerwca 2016 r. na kwotę 1.030.509,00 zł.

Dla tego obszaru obowiązuje miejski plan zagospodarowania przestrzennego terenu, w którym nieruchomość ta przeznaczona jest pod zabudowę usługową, natomiast w części pod drogę publiczną klasy lokalnej.

Ze strony Skarbu Państwa przedmiotem zamiany będzie prawo własności niezabudowanych nieruchomości położnych w B. przy ul. ..., obejmujących niezabudowane działki gruntu nr 1092/5 o powierzchni 0,6455 ha, 1651/5 o powierzchni 0,2160 ha, 1765/5, 1767/5, 1244/5 i 1768/5 o łącznej powierzchni 20,5088 ha oraz 1681/5, 1764/5 i 1766/5 o łącznej powierzchni 0,4228 ha. Wartość rynkowa nieruchomości została określona w operacie szacunkowym z dnia 10 czerwca 2016 r. na kwotę 6.930.206,00 zł.

Niezabudowane nieruchomości będące przedmiotem zamiany ze strony Skarbu Państwa położone są na terenie gdzie nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Dla tego obszaru została wydana 1 decyzja o warunkach zabudowy obejmująca działkę nr 1768/5 dla inwestycji „Niwelacja terenu oraz jego utwardzenie”. Na terenie obowiązuje studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gdzie teren ten został przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną.

W uzupełnieniu z 27 grudnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że transakcji zamiany nieruchomości ze strony Skarbu Państwa będzie dokonywał Prezydent Miasta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej w odniesieniu do gospodarowania zasobem nieruchomości Skarbu Państwa na terenie Miasta.

Decyzja o warunkach zabudowy wydana dla działki gruntu nr 1768/5 dotyczy niwelacji terenu oraz jego utwardzenia. Inwestycja ta miała obejmować: niwelację terenu oraz jego utwardzenie przy pomocy frakcji kruszyw w celu stworzenia miejsc postojowych maszyn budowlanych.

W uzupełnieniu z 23 stycznia 2017 r. Wnioskodawca wskazał:

1. W oparciu o decyzję nr 61/2013 o warunkach zabudowy z dnia 31 maja 2013 r. przedmiotowa działka gruntu nr 1768/5 nie jest przeznaczona pod zabudowę.
   
2. Utwardzenie terenu przy pomocy frakcji kruszyw nie jest budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Definicja „budowli” zawarta w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 290, z późn. zm.) nie obejmuje utwardzenia terenu, ponadto utwardzenie terenu nie podlega przepisom rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).
   
3. Skarb Państwa nabył przedmiotową działkę 6 listopada 2002 r. na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu i własności budynków w trybie art. 66 ordynacji podatkowej.
   
4. Z uwagi na upływ czasu (pięcioletni okres przechowywania dokumentacji według kategorii archiwalnej B5) Wnioskodawca nie dysponuje dokumentami potwierdzającymi czy czynność powyższa była udokumentowana fakturą VAT.
   
5. Zgodnie z ówcześnie obowiązującym art. 7 pkt 5a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, przeniesienie własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa, zwolnione były z podatku od towarów i usług oraz od podatku akcyzowego.
   
6. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
7. Działka gruntu nr 1768/5 była wykorzystywana w okresie od 15 grudnia 2013 r. do 14 listopada 2016 r. do czynności opodatkowanych podatkiem VAT 23%, tj.; zawarta była umowa dzierżawy z przeznaczeniem na składowanie i magazynowanie towarów i wyrobów wytwórni wełny mineralnej.
   
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od dostawy nieruchomości niezabudowanej będącej przedmiotem umowy zamiany zawartej ze strony Skarbu Państwa należy doliczyć i zapłacić podatek VAT 23 %?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na brak planu zagospodarowania przestrzennego oraz brak decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu z przeznaczeniem pod zabudowę, dostawa nieruchomości powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r., poz. 778, ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.). W rozumieniu tej ustawy przez „budowę” należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6).

Przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych (art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane);

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane przez budowlę należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Przez obiekty małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki; (art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem zamiany będzie prawo własności niezabudowanej działki nr 1768/5, dla której została wydana decyzja z 31 maja 2013 r. nr 61/2013 dla inwestycji „Niwelacja terenu oraz jego utwardzenie”. Powyższa decyzja o warunkach zabudowy dotyczy niwelacji terenu oraz jego utwardzenia. Inwestycja ta miała obejmować: niwelację terenu oraz jego utwardzenie przy pomocy frakcji kruszyw w celu stworzenia miejsc postojowych maszyn budowlanych.

W oparciu o ww. decyzję nr 61/2013 przedmiotowa działka gruntu nr 1768/5 nie jest przeznaczona pod zabudowę.

Utwardzenie terenu przy pomocy frakcji kruszyw nie jest budowlą w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane, ponadto utwardzenie terenu nie podlega przepisom rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

W konsekwencji niezabudowaną działkę nr 1768/5 nie można uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, gdyż według decyzji nr 61/2013 o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przedmiotowa działka gruntu nr 1768/5 nie jest przeznaczona pod zabudowę. Tak więc do dostawy (zamiany) działki nr 1768/5 znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa działki nr 1768/5 powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem załączona do uzupełnienia wniosku kopia decyzji o warunkach zabudowy nr 61/2013 z 31maja 2013 r. nie może być przedmiotem analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

W zakresie zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanych działek nr 1092/5, 1651/5, 1765/5, 1767/5, 1244/5, 1681/5, 1764/5 i 1766/5 dokonywanych w ramach zamiany, dla których brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.