Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.401.2016.1.APR
z 16 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko spółki akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy w Chinach – jest prawidłowe,
• obowiązku wykazania w informacji PIT-11 dochodu pracownika uzyskanego za pracę na terytorium Chin – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy w Chinach oraz obowiązku wykazania w informacji PIT-11 dochodu pracownika uzyskanego za pracę na terytorium Chin.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Jeden z pracowników Spółki zatrudniony na stanowisku Dyrektora ds. Zakupów został oddelegowany do pracy w Chinach. Spółka wypłaca mu wynagrodzenie, które jest opodatkowane PIT oraz oskładkowane. W 2016 r. pobyt pracownika w Chinach nie przekroczy 183 dni w roku kalendarzowym.

Ponadto zgodnie z oświadczeniem pracownika posiada on na terenie Polski centrum swoich interesów osobistych i gospodarczych i stan taki nie zmieni się w 2017 r. Dalej będzie posiadać on na terytorium RP centrum swoich interesów osobistych i gospodarczych.

W roku 2017 ww. pracownik nadal będzie oddelegowany do pracy w Chinach. Ponadto okres jego pobytu na terytorium Chin będzie dłuższy niż 183 dni w roku kalendarzowym.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że pracownik Spółki od 1 stycznia 2017 r. będzie również zatrudniony w spółce córce Wnioskodawcy w Chinach – jako osoba zarządzająca.

Począwszy od stycznia 2017 r., Wnioskodawca z uwagi na oddelegowanie Pracownika do pracy na terytorium Chin na okres przekraczający 183 dni – jako zakład pracy – nie będzie pobierać zaliczek na podatek dochodowy stosownie do art. 32 ust. 6 Ustawy PIT.

Po zakończeniu roku podatkowego 2017 r. Spółka wystawi i przekaże podatnikowi informację PIT-11 (informacja o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy). Spółka wykaże w tej informacji wyłącznie dochód zwolniony od podatku (kol. e).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jako płatnik podatku PIT będzie postępować prawidłowo nie pobierając zaliczek na podatek PIT zgodnie z przepisami Ustawy PIT, w sytuacji gdy w 2017 r. pracownik wykonujący pracę na terytorium Chin (w ramach oddelegowania) przekroczy 183 dniowy okres pobytu w Chinach w ciągu roku kalendarzowego?
2. W sytuacji prawidłowego stanowiska dot. pytania nr 1, czy Spółka w sposób prawidłowy sporządzi informację PIT-11 opisaną w zdarzeniu przyszłym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, Spółka jako płatnik podatku PIT będzie postępować prawidłowo nie pobierając zaliczek na podatek PIT zgodnie z przepisami Ustawy PIT, w sytuacji gdy w 2017 r. pracownik wykonujący pracę na terytorium Chin (w ramach oddelegowania) przekroczy 183 dniowy okres pobytu w Chinach w ciągu roku kalendarzowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, Spółka w sposób prawidłowy sporządzi informację PIT-11 opisaną w zdarzeniu przyszłym.

Uzasadnienie

Ad.1

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 3 ust. 1 i 1a ustawy PIT osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się natomiast osobę, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub, 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W przypadku wypłacania wynagrodzenia z tytułu stosunku pracy na rzecz pracownika (polskiego rezydenta), funkcję płatnika pełni podmiot wypłacający dane świadczenie (w tym przypadku jest to Spółka).

Zgodnie bowiem z art. 31 Ustawy PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Wysokość zaliczek należy ustalić w oparciu o przepisy art. 32 ust. 1 do 5 Ustawy PIT.

Co do zasady, polscy rezydenci wykonujący pracę na terytorium Chin podlegają ograniczonemu obowiązku podatkowemu w tym kraju. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy sięgnąć zgodnie z art. 4a Ustawy PIT po przepisy stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 15 ust. 1 UPO pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (tu: Polska) osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie (tu: Polska), chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Chiny). Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie (tu: Chiny).

Ponadto stosownie do art. 15 ust. 2 UPO bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (tu: Polska) osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Chiny), będą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie (tu: Polska), jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie (tu: Chiny) łącznie przez okres lub okresy nie dłuższe niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w jego imieniu, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Chiny).
   
   

Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Chinach) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce), przy czym zastosowanie znajdą metody unikania podwójnego opodatkowania określone odpowiednio w art. 23 UPO.

Art. 23 UPO przewiduje tzw. metodę wyłączenia z progresją. Zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. a) UPO Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Chinach, to Polska – z zastrzeżeniem postanowień liter b)-d) niniejszego ustępu – zwolni taki dochód od opodatkowania. Stosownie zaś do art. 23 ust. 1 lit. d) UPO Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy uzyskany dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, to Polska może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby zastosować stawkę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był zwolniony od opodatkowania.

Z uwagi na fakt, iż okres pobytu pracownika na terytorium Chin przekroczy okres 183 dni w roku kalendarzowym (2017), to wynagrodzenie wypłacane temu pracownikowi podlegać będzie opodatkowaniu na terytorium Chin.

W konsekwencji powyższego stosownie do art. 32 ust. 6 Ustawy PIT zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ad. 2.

W ocenie Spółki po zakończeniu roku podatkowego, Spółka jako płatnik podatku PIT zobowiązana jest do sporządzenia informacji PIT-11 (art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT).

W informacji PIT-11 (informacja o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy) Spółka wykaże wyłącznie dochód zwolniony od podatku (kolumna „e”).

W kwocie przychodów, w części E ww. informacji, nie uwzględnia się bowiem przychodów wolnych od podatku na podstawie przepisów ustawy oraz przychodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku; jednakże w kolumnie „e” należy wykazać dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy w Chinach – jest prawidłowe,
• obowiązku wykazania w informacji PIT-11 dochodu pracownika uzyskanego za pracę na terytorium Chin – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się – w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy – osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast, w myśl art. 32 ust. 6 tejże ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W świetle powyższych przepisów dla rozstrzygnięcia czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika mającego miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pracy wykonywanej poza jej terytorium konieczne jest rozstrzygnięcie kwestii czy dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca oddelegował swojego pracownika do pracy w Chinach. W powyższej sprawie ma zatem zastosowanie umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Chinami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy z dnia 7 czerwca 1988 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1989 r., nr 13, poz. 65) z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Natomiast art. 15 ust. 2 umowy stanowi, że bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, będą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie przez okres lub okresy nie dłuższe niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w jego imieniu, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Chin. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Chinach jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast art. 15 ust. 2 tej umowy określa wyjątek od powyższej zasady – zgodnie z jego treścią wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Chinach) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce), przy zastosowaniu metod unikania podwójnego opodatkowania określonych odpowiednio w art. 23 umowy polsko-chińskiej.

W celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania (metoda wyłączenia z progresją) określoną w art. 23 ust. 1 lit. a) i d) ww. umowy, zgodnie z którym – jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Chinach, to Polska – z zastrzeżeniem postanowień liter b)-d) niniejszego ustępu – zwolni taki dochód od opodatkowania. Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy uzyskany dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, to Polska może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby zastosować stawkę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był zwolniony od opodatkowania.

Należy zauważyć, że stosownie do Komentarza do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) obliczanie długości pobytu w danym państwie jest dokonywane poprzez stosowanie metody opartej na „dniach fizycznej obecności”. W ramach tej metody każda część dnia, nawet bardzo krótka, spędzona przez podatnika w danym państwie, liczy się jako dzień obecności w tym państwie przy obliczaniu okresu 183 dni. Jako dzień obecności liczone są: dzień przybycia i wyjazdu, wszystkie inne dni spędzone w danym państwie, także soboty i niedziele, święta narodowe, urlopy przed, w czasie i po zakończeniu działalności, dni choroby. Nie bierze się pod uwagę dni spędzonych w tym państwie w czasie przejazdu między dwoma miejscami położonymi poza tym państwem. Każdy pełny dzień spędzony natomiast poza danym państwem, czy to w celach wakacyjnych, służbowych, czy z innej przyczyny, nie może być brany pod uwagę.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, pracownik Wnioskodawcy został oddelegowany do pracy na terenie Chin. W roku 2017 okres jego pobytu na terytorium Chin będzie dłuższy niż 183 dni w roku kalendarzowym. Spółka wypłaca mu wynagrodzenie, które jest opodatkowane PIT oraz oskładkowane.

Zatem, jeżeli pracodawca wie „z góry”, że zatrudniony pracownik będzie przebywał w 2017 r. w Chinach przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym, czyli w 2017 r. i tym samym nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 2 lit. a) powołanej wyżej umowy polsko-chińskiej, to stosownie do art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracowników z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (chyba, że pracownik ten złożył płatnikowi stosowny wniosek w sprawie poboru zaliczek). W takiej sytuacji bowiem wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Chinach w 2017 r., jak już wskazano powyżej, będzie podlegało opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Chinach) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce) zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko-chińskiej. W Polsce do tego dochodu będzie miała zastosowanie metoda wyłączenia z progresją.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe w kontekście omówionych wyżej regulacji stwierdzić należy, że spółka jako płatnik podatku PIT będzie postępować prawidłowo nie pobierając zaliczek na podatek PIT, w sytuacji gdy w 2017 r. pracownik wykonujący pracę na terytorium Chin (w ramach oddelegowania) przekroczy 183 dniowy okres pobytu w Chinach w ciągu roku kalendarzowego.

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zapytania oznaczonego nr 2 należy wskazać, że wprowadzono regulację, zgodnie z którą w informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 powinny być uwzględnione również dochody wolne od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Dochody te chociaż zwolnione od podatku dochodowego w Polsce, w przypadku uzyskiwania przez podatnika innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce – zgodnie z treścią art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wpływają na wysokość podatku w Polsce. Obowiązek ujęcia w informacji PIT-11 dochodów zagranicznych wolnych od podatku dotyczy wyłącznie dochodów, które zostały uzyskane za pośrednictwem podmiotu będącego płatnikiem sporządzającym informację roczną. Podkreślić należy, iż pozostałych dochodów, zwolnionych z opodatkowania, co do zasady – z wyjątkiem wymienionych w art. 39 ust. 1 cyt. ww. ustawy – nie wykazuje się w informacji PIT-11. Wskazuje na to treść pkt 7 objaśnień do informacji PIT-11, z których wynika, iż w kwocie przychodów, w części E, nie uwzględnia się przychodów wolnych od podatku na podstawie przepisów ustawy oraz przychodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, jednakże w kolumnie e należy wykazać dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Podsumowując, w przypadku gdy zatrudniony pracownik będzie przebywał w Chinach przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym, spółka w sposób prawidłowy sporządzi informację PIT-11 opisaną w zdarzeniu przyszłym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.