Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-102/13/17-S/DS
z 16 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 28 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1826/13 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1703/14 stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą na rzecz SKS dywidendy/wynagrodzenia za umorzone przymusowo udziały – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 20 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą na rzecz SKS dywidendy/wynagrodzenia za umorzone przymusowo udziały.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka została poinformowana przez jedynego wspólnika, Pana o jego zamiarze wniesienia 30% posiadanych przez niego udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy aportem do słowackiej spółki komandytowej (zwanej dalej „SKS”), w celu pokrycia wkładu wnoszonego przez Pana do SKS jako jej wspólnika o nieograniczonej odpowiedzialności.

SKS w wyniku otrzymania aportu stanie się drugim, obok Pana, udziałowcem Wnioskodawcy i będzie ona miała bezpośrednio udział w wysokości 30% w kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

SKS posiadać będzie udział w wysokości co najmniej 10% w kapitale zakładowym Wnioskodawcy nieprzerwanie przez okres co najmniej 2 lat.

SKS jest zgodnie z prawem słowackim spółką osobową z osobowością prawną, działającą jako komanditná spoločnosť (odpowiednik polskiej spółki komandytowej). SKS jest samodzielnym podmiotem praw i obowiązków.

Podobnie jak w polskiej spółce komandytowej, przynajmniej jeden wspólnik SKS odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem bez ograniczeń (wspólnik o nieograniczonej odpowiedzialności), a odpowiedzialność przynajmniej jednego wspólnika ograniczona jest do wysokości niewpłaconych wkładów do spółki (wspólnik o ograniczonej odpowiedzialności). Wspólnicy SKS zawierają umowę spółki, która musi wskazywać zakres działalności spółki, określać jej wspólników i wysokość wkładów wspólników (w tym przypadku wkładami będą akcje w kapitale zakładowym Wnioskodawcy) oraz wskazywać, którzy ze wspólników ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania spółki.

SKS zgodnie z przepisami prawa podatkowego Słowacji podlega jako osoba prawna opodatkowaniu na Słowacji od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania oraz nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania, co zostanie potwierdzone Wnioskodawcy przez SKS stosownym pisemnym oświadczeniem.

Na każde życzenie Wnioskodawcy SKS będzie przedstawiać swój certyfikat rezydencji podatkowej.

Pismem uzupełniającym z 20 maja 2013 r. doprecyzowano opis zdarzenia przyszłego wyjaśniając, że słowacka spółka komandytowa (zwana dalej „SKS”) jako osoba prawna jest podatnikiem słowackiego podatku dochodowego od osób prawnych (zwanego dalej „słowackim CIT”) objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym na Słowacji zgodnie z § 2 lit. a) i lit. d) pkt 2 słowackiej ustawy nr 595/2003 o podatku dochodowym (zwanej dalej „Ustawą”). Ustawa reguluje zarówno opodatkowanie słowackim CIT, jak i słowackim podatkiem od osób fizycznych. SKS ma obowiązek złożenia rocznej deklaracji na podatek dochodowy od osób prawnych (słow. daňové priznanie k dani z príjmov právnickej osoby), w której wykazuje się dochód rozumiany jako różnica pomiędzy przychodami a kosztami uzyskania przychodów (§ 17 Ustawy). Tak obliczony dochód podlega pomniejszeniu o dochód objęty przedmiotowym zwolnieniem z opodatkowania (np. dochód z udziału w innym podmiocie gospodarczym), aby określić kwotę dochodu SKS podlegającą opodatkowaniu słowackim CIT. Od dochodu SKS podlegającego opodatkowaniu słowackim CIT odejmuje się część stanowiącą udział komplementariuszy SKS w dochodzie osiągniętym przez SKS (§ 14 ust. 5 Ustawy) i w ten sposób ostatecznie zostaje określona kwota dochodu SKS, od której SKS zobowiązana jest odprowadzić słowacki CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku: a) wypłaty przez Wnioskodawcę dywidendy na rzecz SKS, lub b) wypłaty przez Wnioskodawcę na rzecz SKS wynagrodzenia za umorzone przymusowo udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiadane przez SKS, Wnioskodawca będzie miał prawo do niepobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanej wypłaty na podstawie art. 26 ust. 1c w związku z art. 22 ust. 4-4b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowanie SKS polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych jest możliwe jedynie w przypadkach wskazanych w art. 6-8 i 8-21 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r. (zwanej dalej „UPO”).

Jednym z takich przypadków, zgodnie z art. 10 UPO, jest otrzymywanie przez SKS dywidendy z polskiej spółki kapitałowej. Przy czym art. 10 ust. 3 UPO wskazuje, że pod pojęciem dywidendy należy rozumieć dochód z akcji lub innych praw (w tym udziałów), z wyjątkiem wierzytelności, z udziału w zyskach, jak również dochody z innych praw spółki, które według polskiego prawa podatkowego są pod względem podatkowym traktowane jak dochody z akcji.

Wyszczególnienie dochodów tego rodzaju zawarte jest w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wymienia rodzaje przychodów z udziału w zyskach osób prawnych.

Z uwagi na fakt, iż SKS jest spółką osobową, wysokość zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (zwanego dalej „podatkiem u źródła”), który Polska ma prawo pobrać, wynosi 10% kwoty przychodu z udziału w zyskach osób prawnych brutto (art. 10 ust. 2 lit. b) UPO).

Zauważyć jednak należy, że słowacka komanditná spoločnosť (taką formę prawną na Słowacji ma SKS) wymieniona jest w punkcie y) załącznika nr 1 do Dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (zwanej dalej „Dyrektywą”).

Oznacza to, że w myśl art. 5 Dyrektywy Polska winna powstrzymać się od pobierania podatku u źródła w przypadku wypłaty przez polską spółkę kapitałową przychodu z udziału w zyskach tej spółki na rzecz SKS, jeśli SKS jest dla wypłacającej polskiej spółki kapitałowej spółką dominującą w myśl art. 3 ust. 1 pkt a lit. i) i ust. 2 lit. b) Dyrektywy.

Pomiędzy UPO a Dyrektywą dochodzi więc do kolizji w kwestii postanowień dotyczących opodatkowania przychodów z udziału w zyskach spółek kapitałowych podatkiem u źródła. Kolizja ta rozwiązana została przez art. 7 ust. 2 Dyrektywy, który pozwala Polsce na implementację Dyrektywy na dwa alternatywne sposoby: poprzez zwolnienie przychodu z udziału w zysku wypłacanego przez polską spółkę-córkę na rzecz spółki-matki z siedzibą w innym kraju UE z opodatkowania podatkiem u źródła albo poprzez opodatkowanie takiej wypłaty według stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z danym krajem UE.

Prawidłowość powyższego poglądu potwierdził Trybunał Sprawiedliwości w swym wyroku z dnia 25 września 2003 r. w sprawie Oce Van der Grinten NV przeciwko Commissioners of Inland Revenue (numer sprawy: C-58/0l).

Polska zdecydowała się na zwolnienie przychodu z udziału w zyskach osób prawnych objętego zakresem przedmiotowym Dyrektywy z opodatkowania podatkiem u źródła, co jednoznacznie wynika z treści art. 22 ust. 4 do 4b i ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dokonując implementacji Dyrektywy do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, polski ustawodawca wprost wskazał SKS jako podmiot, co do którego zastosowanie ma art. 22 ust. 4 do 4b, 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wymieniając go w załączniku nr 4 (pkt 19) do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca wypłacając w przyszłości przychód z tytułu udziału w zysku Wnioskodawcy na rzecz SKS w postaci: a) dywidendy, lub b) wynagrodzenia za umorzone przymusowo udziały SKS w kapitale zakładowym Wnioskodawcy, będzie mógł nie pobrać zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanej wypłaty dywidendy na podstawie art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem spełnienia przez SKS wymogów określonych w art. 22 ust. 4-4b tej ustawy, tj. posiadania przez SKS minimum 10% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy nieprzerwanie przez okres co najmniej 2 lat.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał 1 lipca 2013 r. interpretację indywidualną nr ILPB4/423-102/13-4/DS, w której stanowisko Spółki uznał za nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej Organ stwierdził, co następuje:

Spółka będzie miała obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od: a) wypłacanej dywidendy na rzecz SKS lub b) wypłacanego na rzecz SKS wynagrodzenia za umorzone przymusowo udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiadane przez SKS, w oparciu o przepisy art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z 18 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowana przez pełnomocnika wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednak w wyniku ponownej analizy sprawy Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z 19 sierpnia 2013 r. nr ILPB4/423W-30/13-2/HS).

W związku z tym Strona wystosowała 4 września 2013 r. (data nadania) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem Organu. Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 3 października 2013 r. nr ILPB4/4240-31/13-2/HS. W piśmie tym Organ wniósł o jej oddalenie.

Sąd – po rozpoznaniu sprawy – wydał 28 stycznia 2014 r. wyrok sygn. akt I SA/Wr 1826/13, uchylający zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał skargę za zasadną i uchylił zaskarżoną interpretację.

Na wstępie Sąd administracyjny wyjaśnił, że w sprawie przedmiotem sporu jest kwestia zwolnienia od podatku na podstawie art. 22 ust. 4 w związku z ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wypłaty przez Spółkę dywidendy na rzecz słowackiej spółki komandytowej (komanditná spoločnost) lub wypłaty przez Spółkę na rzecz sks wynagrodzenia za umorzone przymusowo udziały w kapitale zakładowym Spółki posiadane przez sks.

Sąd pierwszej instancji, powołując się na art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podał, że stosownie do art. 22 ust. 6 tej ustawy przepisy ust. 4-4d stosuje się odpowiednio również do podmiotów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy, przy czym w przypadku Konfederacji Szwajcarskiej przepisy ust. 4-4d mają zastosowanie, jeżeli zostanie spełniony warunek, o którym mowa w ust. 4c pkt 2. W załączniku nr 4 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – lista podmiotów, do których ma zastosowanie art. 20 ust. 14 i art. 22 ust. 6 ustawy, w pozycji 19 wśród spółek ustanowionych według prawa słowackiego wymieniona została „komanditná spoločnost”.

Zdaniem Sądu powołane wyżej przepisy są wynikiem dostosowania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do Dyrektywy Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r., obecnie Dyrektywa Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (Dz. U. UE.L.2011.345.8). Sąd zauważył, że celem Dyrektywy jest zwolnienie dywidend i innych zysków podzielonych wypłacanych przez spółki zależne ich spółkom dominującym z podatku potrącanego u źródła dochodu oraz wyeliminowanie podwójnego opodatkowania takiego dochodu na poziomie spółki dominującej (pkt 3 preambuły). Niezbędne jest w celu zapewnienia neutralności fiskalnej, aby zyski podzielone przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej były zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu (pkt 8 preambuły).

Z kolej każde z państw członkowskich stosuje niniejszą dyrektywę w odniesieniu m.in. do podziału zysków, które spółki danego państwa członkowskiego przekazują spółkom innych państw członkowskich, wobec których są zależne (art. 1 ust. 1 lit. b) Dyrektywy). Za spółkę państwa członkowskiego uważana jest zgodnie z art. 2 lit. a) ppkt (i) Dyrektywy każda spółka, która ma jedną z form wymienionych w załączniku nr I do Dyrektywy część A – wykaz spółek, o których mowa w art. 2 lit. a) ppkt (i). W części A załącznika nr I wyszczególniona została pod lit. y) przy spółkach utworzonych według prawa słowackiego „komanditná spoločnost”. Poza tym spółka państwa członkowskiego powinna być zgodnie z prawem podatkowym państwa członkowskiego uważana za rezydenta podatkowego w tym państwie członkowskim oraz powinna podlegać jednemu z podatków wymienionych w załączniku nr I do Dyrektywy część B bez możliwości wyboru lub zwolnienia (art. 2 lit. a) ppkt (ii) i (iii)). W części B – wykaz podatków, o których mowa w art. 2 lit. a) ppkt (iii), wymieniony został m.in. daň z príjmov právnických osôb na Słowacji.

Natomiast zgodnie z art. 5 Dyrektywy zyski, które spółka zależna wypłaca swojej spółce dominującej, są zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu. Warunki, jakie winny spełniać spółki dominujące i zależne, określone zostały w art. 3 ust. 1 Dyrektywy. Stosownie do postanowień Dyrektywy spółka państwa członkowskiego generalnie powinna spełniać następujące warunki: posiadać formę wymienioną w załączniku nr I część A, być rezydentem podatkowym państwa członkowskiego oraz podlegać podatkowi, wymienionemu w załączniku nr I część B bez możliwości wyboru lub zwolnienia. Istotnym warunkiem dla wyłączenia dywidend z opodatkowania podatkiem u źródła jest więc posiadanie rezydencji podatkowej w państwie członkowskim.

W ocenie WSA warunek, o którym mowa w art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nawiązuje do rezydencji podatkowej spółki uzyskującej dochody (przychody) z dywidend lub inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Sformułowanie dotyczące podlegania „opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania” oznacza, że co do zasady odbiorca dywidendy podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów jako rezydent danego kraju (czyli podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Takie rozumienie treści omawianego warunku wynika również z systematyki ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasadniczo tożsame wyrażenie do zawartego w art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunku zawarte jest w art. 3 ust. 1 tej ustawy, który reguluje kwestię nieograniczonego obowiązku podatkowego. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Sąd uznał, że należy też oczekiwać, że racjonalny ustawodawca nie zamieściłby na liście podmiotów, do których ma zastosowanie m.in. art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w załączniku nr 4 do tej ustawy w pozycji 19 wśród spółek ustanowionych według prawa słowackiego także komanditná spoločnost. W ocenie WSA należy założyć, że ustawodawca znał ustawowe zasady opodatkowania tego rodzaju spółki, obowiązujące na Słowacji i uznał, że nie kolidują one z warunkiem, o którym mowa w art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wykładnia art. 22 ust. 4 pkt 2 tej ustawy zaprezentowana przez Organ prowadzi do błędnego wniosku, że w załączniku nr 4 wymieniono również nazwy spółek, które z uwagi na ustawowe zasady ich opodatkowania nigdy nie mogłyby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując Sąd wskazał, że jeżeli więc spółka słowacka komanditná spoločnost, o której mowa w zaskarżonej interpretacji, jest słowackim rezydentem podatkowym, to spełnia warunek z art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ jest spółką podlegającą w państwie członkowskim Unii Europejskiej „opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania”.

Końcowo Sąd wskazał, że wydając ponownie interpretację indywidualną Organ winien zastosować wykładnię przedstawioną w uzasadnieniu wyroku.

Pismem z 24 marca 2014 r. nr ILRP-007-59/14-2/EŚ Minister Finansów – przez organ upoważniony: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu – Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie – złożył od ww. wyroku, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 19 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1703/14 oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 28 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1826/13.

W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko wyrażone w wyroku WSA we Wrocławiu.

Na wstępie Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że odnosząc się do zarzutów skargi kasacyjnej dotyczącej wykładni art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należało przede wszystkim podkreślić, że choć do akt sprawy nie został załączony certyfikat rezydencji wydany przez właściwy słowacki urząd podatkowy, to nie jest kwestionowane przez strony, że „Sks zgodnie z przepisami prawa podatkowego Słowacji podlega jako osoba prawna opodatkowaniu na Słowacji od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania oraz nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów”.

Dalej Sąd kasacyjny przytoczył treść art. 22 ust. 4 i ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyjaśniając, że stanowisko autora skargi kasacyjnej prowadzące do wniosku, że sks „nie jest samodzielnym podmiotem podatkowym”, czy też „hybrydowym podmiotem o charakterze półtransparentnym” jest próbą zaprezentowania własnych, subiektywnych, niemających uzasadnionych podstaw prawnych racji.

NSA zwrócił uwagę, że autor skargi kasacyjnej, choć wskazał na postanowienia Dyrektywy Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. (obecnie Dyrektywa Rady 2011/96/UE), to pominął – na co zwrócił uwagę WSA – że powołane wyżej przepisy są wynikiem dostosowania polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do treści tych dyrektyw, których celem jest zwolnienie dywidend i innych zysków podzielonych wypłacanych przez spółki zależne ich spółkom dominującym z podatku potrącanego u źródła dochodu oraz wyeliminowanie podwójnego opodatkowania takiego dochodu na poziomie spółki dominującej (pkt 3 preambuły). Niezbędne jest, w celu zapewnienia neutralności fiskalnej, aby zyski podzielone przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej były zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu (pkt 8 preambuły).

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2011/96/UE każde z państw członkowskich stosuje niniejszą dyrektywę w odniesieniu m.in. do podziału zysków, które spółki danego państwa członkowskiego przekazują spółkom innych państw członkowskich, wobec których są zależne. Za spółkę państwa członkowskiego uważana jest – w myśl art. 2 lit. a) ppkt (i) Dyrektywy 2011/96/UE – każda spółka, która ma jedną z form wymienionych w załączniku nr I do Dyrektywy część A – wykaz spółek, o których mowa w art. 2 lit. a) ppkt (i). Z kolei w części A załącznika nr I wyszczególniona została pod lit. y przy spółkach utworzonych według prawa słowackiego „Komanditná spoločnosť”. Poza tym spółka państwa członkowskiego powinna być zgodnie z prawem podatkowym państwa członkowskiego uważana za rezydenta podatkowego w tym państwie członkowskim oraz powinna podlegać jednemu z podatków wymienionych w załączniku nr I do Dyrektywy część B bez możliwości wyboru lub zwolnienia (art. 2 lit. a) ppkt (ii) i (iii)). Należy także zauważyć, że w części B – wykaz podatków, o których mowa w art. 2 lit. a) ppkt (iii), wymieniony został m.in. daň z príjmov právnických osôb na Słowacji.

Dalej Sąd kasacyjny przytoczył art. 5 Dyrektywy 2011/96/UE, w myśl którego zyski, które spółka zależna wypłaca swojej spółce dominującej, są zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu. Warunki, jakie winny spełniać spółki dominujące i zależne, określone zostały w art. 3 ust. 1 Dyrektywy.

W ocenie Sądu kasacyjnego warunek, o którym mowa w art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nawiązuje do rezydencji podatkowej spółki uzyskującej dochody (przychody) z dywidend lub inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Sformułowanie dotyczące podlegania „opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania” oznacza, że odbiorca dywidendy podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów jako rezydent danego kraju (czyli podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Metoda obliczania podstawy opodatkowania nie ma znaczenia dla ustalenia podległości opodatkowania.

NSA podkreślił, że Organ nie wziął pod uwagę podstawowej zasady wykładni prawa, tj. założenia o racjonalności ustawodawcy. Natomiast założenie to nakazuje przyjąć, że racjonalny ustawodawca znał ustawowe zasady opodatkowania spółki komandytowej obowiązujące w słowackich ustawach podatkowych. Skoro więc zamieścił na liście podmiotów, do których ma zastosowanie m.in. art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w załączniku nr 4 do tej ustawy w pozycji 19 wśród spółek ustanowionych według prawa słowackiego także komanditná spoločnosť Słowacji to znaczy, że uznał, że zasady opodatkowania tej spółki nie kolidują z warunkiem, o którym mowa w art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przeciwnym razie należałoby uznać, że ustawodawca ujął w załączniku nr 4 do ustawy podmiot, który z uwagi na konstrukcję ustalania podstawy opodatkowania nie mógłby korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 22 ust. 4 tej ustawy.

Konkludując Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w sytuacji gdy spółka słowacka komanditná spoločnosť, o której mowa we wniosku, jest słowackim rezydentem podatkowym, to spełnia warunek z art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ jest spółką podlegającą w państwie członkowskim Unii Europejskiej „opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania”.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że Organ wydając zaskarżoną interpretację naruszył art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 12 grudnia 2016 r. do Organu wpłynęło prawomocne – od 19 lipca 2016 r. – orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 28 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1826/13.

Uwzględniając uzasadnienie wyroku WSA we Wrocławiu oraz wyroku NSA w Warszawie, stwierdza się co następuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.): podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.: zwalnia się od podatku dochodowego dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego, mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
3. spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
4. spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.
   
   

Zwolnienie to ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat (art. 22 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 22 ust. 4b ww. ustawy: zwolnienie to ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat spółka, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od dochodów (przychodów) określonych w ust. 1 w wysokości 19% dochodów (przychodów) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym utraciła prawo do zwolnienia. Odsetki nalicza się od następnego dnia po dniu, w którym po raz pierwszy skorzystała ze zwolnienia.

Ponadto stosownie do art. 22 ust. 4d tejże ustawy: zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, stosuje się:

1. jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 4 pkt 3, wynika z tytułu własności;
2. w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu:
   1. własności,
   2. innego niż własność, pod warunkiem że te dochody (przychody) korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione.
   
   

W myśl art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przepisy ust. 4-4d stosuje się odpowiednio również do podmiotów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy (…).

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że w załączniku nr 4 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – lista podmiotów, do których ma zastosowanie art. 20 ust. 14 i art. 22 ust. 6 ustawy, w pozycji 19 wśród spółek ustanowionych według prawa słowackiego wymieniona została „Komanditná spoločnost”.

Jak stanowi art. 22b tej ustawy: zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 18 sierpnia 1994 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 30, poz. 131 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 lipca 2014 r.: właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, konieczne do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie wewnętrznym Umawiających się Państw dotyczącym podatków objętych niniejszą umową, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono przewiduje, nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa i będą udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom administracyjnym) zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków, których dotyczy umowa, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w sprawach tych podatków. Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać informacje tylko dla tych celów. Mogą one udostępnić te informacje w postępowaniu sądowym lub do wydawania orzeczeń. Uzyskana informacja będzie traktowana jako tajna, jeżeli zażąda tego Umawiające się Państwo, które ją przekazało.

Tym samym warunek istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowych między organami podatkowymi Polski i Słowacji jest spełniony.

Powołane wyżej przepisy art. 22 ust. 4 i nast. są wynikiem dostosowania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do Dyrektywy Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r.; obecnie jest to Dyrektywa Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (Dz. U. UE.L.2011.345.8 ze zm.; dalej „Dyrektywa”). Natomiast celem niniejszej dyrektywy jest zwolnienie dywidend i innych zysków podzielonych wypłacanych przez spółki zależne ich spółkom dominującym z podatku potrącanego u źródła dochodu oraz wyeliminowanie podwójnego opodatkowania takiego dochodu na poziomie spółki dominującej (pkt 3 preambuły). Ponadto niezbędne jest, w celu zapewnienia neutralności fiskalnej, aby zyski podzielone przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej były zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu (pkt 8 preambuły).

Z kolej każde z państw członkowskich stosuje niniejszą dyrektywę w odniesieniu do podziału zysków, które spółki danego państwa członkowskiego przekazują spółkom innych państw członkowskich, wobec których są zależne (art. 1 ust. 1 lit. b Dyrektywy).

Stosownie do art. 2 lit. a ppkt (i) Dyrektywy: dla celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje – „spółka państwa członkowskiego” oznacza każdą spółkę, która:

(i) ma jedną z form wymienionych w załączniku I część A;

(ii) zgodnie z prawem podatkowym państwa członkowskiego jest uważana za rezydenta podatkowego w tym państwie członkowskim oraz, zgodnie z warunkami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z państwem trzecim, nie jest uważana za rezydenta podatkowego poza Unią;

(iii) ponadto podlega jednemu z podatków wymienionych w załączniku I część B, bez możliwości wyboru lub zwolnienia, lub podlega jakiemukolwiek innemu podatkowi, który może być zastąpiony przez którykolwiek z tych podatków.

W części A załącznika nr I wyszczególniona została pod lit. y przy spółkach utworzonych według prawa słowackiego „komanditná spoloćnost”.

Ponadto spółka państwa członkowskiego powinna być – zgodnie z prawem podatkowym państwa członkowskiego – uważana za rezydenta podatkowego w tym państwie członkowskim oraz powinna podlegać jednemu z podatków wymienionych w załączniku nr I do Dyrektywy część B bez możliwości wyboru lub zwolnienia.

Jednocześnie w części B załącznika nr I Dyrektywy – wykaz podatków, o których mowa w art. 2 lit. a ppkt (iii), wymieniony został m.in. daň z príjmov právnických osôb na Słowacji.

Natomiast zgodnie z art. 5 Dyrektywy: zyski, które spółka zależna wypłaca swojej spółce dominującej, są zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu.

Warunki, jakie winny spełniać spółki dominujące i zależne, określone zostały w art. 3 ust. 1 Dyrektywy. Stosownie do postanowień tej regulacji: do celów stosowania niniejszej dyrektywy:

1. status spółki dominującej przyznaje się:
   1. co najmniej spółce w państwie członkowskim, która spełnia warunki określone w art. 2 i posiada co najmniej 10% udziału w kapitale spółki w innym państwie członkowskim spełniającej te same warunki;
   2. na tych samych warunkach, spółce państwa członkowskiego, która posiada co najmniej 10% udziału w kapitale spółki tego samego państwa członkowskiego, który w całości bądź częściowo utrzymywany jest w stałym zakładzie tej pierwszej spółki znajdującym się w innym państwie członkowskim;
2. „spółka zależna” oznacza taką spółkę, której kapitał obejmuje udział, o którym mowa w lit. a).
   
   

Zatem spółka państwa członkowskiego generalnie powinna spełniać następujące warunki: posiadać formę wymienioną w załączniku nr I część A Dyrektywy, być rezydentem podatkowym państwa członkowskiego oraz podlegać podatkowi, wymienionemu w załączniku nr I część B Dyrektywy bez możliwości wyboru lub zwolnienia. Istotnym warunkiem dla wyłączenia dywidend z opodatkowania podatkiem u źródła jest więc posiadanie rezydencji podatkowej w państwie członkowskim.

Podsumowując należy wskazać, że warunek, o którym mowa w art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nawiązuje do rezydencji podatkowej spółki uzyskującej dochody (przychody) z dywidend lub inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Sformułowanie dotyczące podlegania „opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania” oznacza, że co do zasady odbiorca dywidendy podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów jako rezydent danego kraju (czyli podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Takie rozumienie treści omawianego warunku wynika również z systematyki ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasadniczo tożsame wyrażenie do zawartego w art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunku zawarte jest w art. 3 ust. 1 tej ustawy, który reguluje kwestię nieograniczonego obowiązku podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ww. ustawy: podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zatem jeżeli słowacka spółka komanditná spoločnost jest słowackim rezydentem podatkowym, to spełnia warunek z art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ jest spółką podlegającą w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na treść art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., zgodnie z którym: osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W świetle art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego:

1. jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
2. istnienia zagranicznego zakładu – zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.
   
   

W myśl art. 26 ust. 1f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.: w przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub w art. 22 ust. 4 pkt 4.

Cytowane przepisy (art. 26 ust. 1c i ust. 1f powołanej ustawy) wprowadzają wyjątek od generalnej zasady opodatkowania przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz pobierania podatku z tego tytułu przez podmiot dokonujący wypłaty zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że wszystkie wskazane powyżej warunki muszą zostać spełnione łącznie, aby istniała możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania przychodu (dochodu) zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przestawionym opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że jeden ze wspólników zamierza wnieść 30% posiadanych przez niego udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy aportem do słowackiej spółki (SKS) będącej odpowiednikiem polskiej spółki komandytowej. SKS działa jako komanditná spoločnosť. W wyniku tego zdarzenia SKS stanie się udziałowcem Wnioskodawcy. W związku z tym faktem SKS stanie się odbiorcą dywidendy wypłacanej przez Wnioskodawcę bądź wynagrodzenia za umorzone przymusowo udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

Zatem do zbadania pozostaje, czy spełnione będą wszystkie przesłanki zwolnienia wynikające z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak:

1. dywidenda lub wynagrodzenie za umorzone przymusowo udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy będzie wypłacane przez Wnioskodawcę, tj. spółkę będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającą siedzibę i zarząd na terytorium Polski,
2. uzyskującą dochody (przychody) wskazane w pkt 1 będzie słowacka spółka (SKS), która została wymieniona pod pozycją 19 w załączniku nr 4 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (SKS zgodnie z przepisami prawa podatkowego Słowacji podlega jako osoba prawna opodatkowaniu na Słowacji od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania),
3. spółka słowacka SKS będzie posiadać powyżej 10% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy,
4. wskazaną w pkt 3 ilość udziałów SKS będzie posiadać nieprzerwanie przez okres dwóch lat,
5. SKS nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania, co zostanie potwierdzone pisemnym oświadczeniem spółki słowackiej (SKS),
6. Wnioskodawca będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji podatkowej spółki słowackiej (SKS) na moment wypłacania jej dywidendy lub wynagrodzenia za umorzone przymusowo udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy.
   
   

Tym samym zostaną spełnione łącznie wszystkie warunki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania wypłaconej przez Wnioskodawcę dywidendy na rzecz SKS lub wynagrodzenia na jej rzecz za umorzone przymusowo udziały posiadane w kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

Reasumując – w przypadku a) wypłaty przez Wnioskodawcę dywidendy na rzecz SKS lub b) wypłaty przez Wnioskodawcę na rzecz SKS wynagrodzenia za umorzone przymusowo udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiadane przez SKS, Wnioskodawca będzie miał prawo do niepobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanej wypłaty na podstawie art. 26 ust. 1c i ust. 1f w związku z art. 22 ust. 4-6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji z 1 lipca 2013 r. nr ILPB4/423-102/13-4/DS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.