2016.10.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-447/16-2/JG
z 21 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dla nieodpłatnego zbycia akcji przez akcjonariusza w celu ich umorzenia – jest prawidłowe jednak z innych względów niż te, które wskazał Wnioskodawca.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dla nieodpłatnego zbycia akcji przez akcjonariusza w celu ich umorzenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, będącą akcjonariuszem w spółce akcyjnej z siedzibą w Polsce (dalej: Spółka).

U działowcami Wnioskodawcy oraz akcjonariuszami Spółki będą te same podmioty - osoby fizyczne. W celu uproszczenia struktury własnościowej oraz ułatwienia zarządzania Wnioskodawcą oraz Spółką, a także w celu umożliwienia zainwestowania przez niezależnego inwestora w działalność Wnioskodawcy, właściciele Wnioskodawcy i Spółki planują w swojej strukturze kapitałowej wyłączyć powiązanie między tymi spółkami, aby sprawować bezpośrednią kontrolę nad każdym z tych podmiotów z osobna. Innymi słowy, celem planowanych działań jest przede wszystkim umożliwienie swobodniejszego zarządzania obydwoma podmiotami przez ich właścicieli oraz pozyskania inwestora, który ma umożliwić dalszy rozwój działalności Wnioskodawcy.

Planowane jest, że wyłączenie wzajemnych powiązań kapitałowych pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką zostanie dokonane w drodze umorzenia akcji, jakie Wnioskodawca posiada w kapitale zakładowym Spółki. Umorzenie zostanie przeprowadzone w ramach procedury dobrowolnego umorzenia akcji, o której mowa w art. 359 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.; dalej: Kodeks spółek handlowych).

Wnioskodawca z tytułu ich zbycia i umorzenia nie otrzyma od Spółki żadnego wynagrodzenia.

Wnioskodawcy znane są interpretacje indywidualne, w ramach których organy podatkowe potwierdzały, że w przypadku dobrowolnego umorzenia udziałów (akcji) bez otrzymania wynagrodzenia nie dochodzi do powstania przychodu podatkowego po stronie spółki zbywającej.

Niemniej jednak, Wnioskodawca dla celów ostrożnościowych chciałby potwierdzić powyższe w swoim przypadku.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego postawiono następujące pytania.

Czy zbycie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki akcji posiadanych w jej kapitale zakładowym w celu ich umorzenia, bez otrzymania wynagrodzenia, będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych?
Czy do zbycia przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki akcji posiadanych w jej kapitale zakładowym w celu ich umorzenia, bez otrzymania wynagrodzenia, powinna zostać sporządzona dokumentacja podatkowa, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Czy zbycie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki akcji posiadanych w jej kapitale zakładowym w celu ich umorzenia, bez otrzymania wynagrodzenia, będzie mogło skutkować powstaniem po jego stronie przychodu na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Spółki w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku numerem 2. W zakresie pozostałych pytań oznaczonych we wniosku numerem 1 i 3, zostaną Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2.

W ocenie Wnioskodawcy, do zbycia przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki akcji posiadanych w jej kapitale zakładowym w celu ich umorzenia, bez otrzymania wynagrodzenia, nie powinna zostać sporządzona dokumentacja podatkowa, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zasady umorzenia akcji w spółce reguluje art. 359 Kodeksu spółek handlowych, który przewiduje trzy sposoby ich przeprowadzenia:

za zgodą akcjonariusza w drodze nabycia akcji przez spółkę - tzw. umorzenie dobrowolne;
bez zgody akcjonariusza - tzw. umorzenie przymusowe;
w razie ziszczenia się określonego zdarzenia - tzw. umorzenie warunkowe (automatyczne).

Stosownie do art. 359 § 2 Kodeksu spółek handlowych, umorzenie akcji wymaga uchwały walnego zgromadzenia. Jednocześnie taka uchwała powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia, wysokość wynagrodzenia przysługującego akcjonariuszowi akcji umorzonych bądź uzasadnienie umorzenia akcji bez wypłaty wynagrodzenia oraz sposób obniżenia kapitału zakładowego.

Powyższe uregulowania wskazują, że w przypadku procedury dobrowolnego umorzenia akcji, nabycie od akcjonariusza własnych akcji przez spółkę, celem ich umorzenia, nie może wiązać się ze sprzedażą, czy też zamianą, o których mowa w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. -Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380; dalej: Kodeks cywilny). Wobec tego, do dobrowolnego umorzenia akcji w spółce nie powinny mieć zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego regulujące te kwestie.

W odniesieniu do procedury dobrowolnego umorzenia akcji, Kodeks spółek handlowych nie zawiera przepisów określających warunki ustalenia wynagrodzenia za umorzone akcje. Niemniej jednak, przepis art. 359 § 2 Kodeksu spółek handlowych wskazuje, aby uchwała w zakresie umorzenia akcji bez wypłaty wynagrodzenia, zawierała uzasadnienie takiego umorzenia akcji przez spółkę je nabywającą oraz sposób obniżenia jej kapitału zakładowego.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca ma wątpliwości, czy zbycie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki akcji posiadanych w jej kapitale zakładowym w celu ich umorzenia, bez otrzymania wynagrodzenia, będzie stanowić zdarzenie powodujące powstanie przychodu podatkowego u Wnioskodawcy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu, a jedynie wskazuje na rodzaje wpływów, których uzyskanie jest zaliczane do kategorii przychodów (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), bądź z niego wyłączone (art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

I tak, do przychodów zalicza się m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Sformułowanie „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu powinien być moment otrzymania określonej wartości, tj. bezpośredni wpływ do majątku podatnika, od którego to momentu w zasadzie możliwe jest dysponowanie otrzymanymi środkami.

Jednakże wśród uregulowań art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdują się jakiekolwiek postanowienia wskazujące, że zbycie przez spółkę udziałów (akcji) posiadanych w kapitale zakładowym innej spółki kapitałowej, celem ich umorzenia, bez otrzymania wynagrodzenia, powoduje po jej stronie powstanie przychodu podatkowego.

Z analizy wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zdarzeń, prowadzących do powstania przychodu podatkowego wynika, że powstanie przychodu u podatnika jest zasadniczo wynikiem otrzymania przez niego określonej wartości lub rzeczy przedstawiającej jakąś wartość, w efekcie zwiększającej aktywa posiadanego przez niego majątku, o ile nie podlega wyłączeniu z kategorii przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku nabycia przez Spółkę od Wnioskodawcy akcji, celem ich umorzenia, bez wypłaty wynagrodzenia. Wnioskodawca nie uzyska żadnego trwałego przysporzenia majątkowego, które powiększyłoby majątek Wnioskodawcy, i które mogłoby zostać potraktowane jako osiągnięcie przez Wnioskodawcę przychodu podlegającego podatkowaniu.

W ocenie Wnioskodawcy, nie można również przyjąć, że w przypadku wystąpienia ww. okoliczności dochodzi do uzyskania przez Wnioskodawcę nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dalszej kolejności Wnioskodawca chciałby wskazać, że w stosunku do opisanej czynności zbycia przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki akcji posiadanych w jej kapitale zakładowym w celu ich umorzenia, bez otrzymania wynagrodzenia, nie znajdą zastosowania przepisy zarówno art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem mogą znaleźć zastosowanie wyłącznie w przypadku dokonywania „transakcji” pomiędzy określonymi podmiotami.

W przypadku dobrowolnego umorzenia akcji nie dochodzi do „transakcji” w związku z tym regulacje powyższych przepisów nie mogą znaleźć w sprawie Wnioskodawcy zastosowania. Wprawdzie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „transakcji”, to jednak powszechnie przyjmuje się, że „transakcja” to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług (źródło: http://sjp.pwn.pl/szukaj/transakcja.html). Tym samym, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych we wskazanym zakresie odnoszą się jedynie do transakcji o charakterze handlowym.

W przypadku Wnioskodawcy, dobrowolne umorzenie akcji, poprzedzone zbyciem akcji podlegających umorzeniu na rzecz Spółki będzie zdarzeniem prowadzącym do unicestwienia praw korporacyjnych i majątkowych udziałowca (Wnioskodawcy). W szczególności, zbycie akcji Spółki przez Wnioskodawcę będzie miało na celu zmianę struktury kapitałowej i praw udziałowych wspólników, przez wyłączenie powiązania pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką.

Jednocześnie należy wskazać, że umorzenie akcji (niezależnie od tego, czy następuje w trybie dobrowolnym bądź przymusowym) z samej swojej natury następuje jedynie pomiędzy spółką a jej akcjonariuszem (akcjonariuszami). W konsekwencji, nawet gdyby uznać zbycie akcji, celem ich umorzenia, za transakcję handlową (co w świetle wskazanych powyżej przyczyn nie powinno mieć miejsca), brak jest porównywalnych transakcji pomiędzy niezależnymi podmiotami, w związku z czym nie jest także możliwe ustalenie, czy zbycie zostało przeprowadzone na warunkach rynkowych.

W zakresie dobrowolnego umorzenia akcji nie można również mówić o „cenie”, a na takie właśnie pojęcie wskazują przepisy art. 9a i art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy Kodeksu spółek handlowych wiążą bowiem z umorzeniem akcji pojęcie „wynagrodzenia”, które nie jest tożsame z pojęciem „ceny” użytym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro zatem zbycie akcji przez Wnioskodawcę, celem ich umorzenia nie następuje za „cenę”, jak również bez otrzymania wynagrodzenia, to tym bardziej nie można analizować tej czynności w ramach art. 9a i art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod kątem spełnienia przez nią warunków rynkowych czy też nierynkowych.

W związku z powyższym, do zbycia akcji Spółki przez Wnioskodawcę, celem ich umorzenia, bez otrzymania wynagrodzenia, nie będzie miał zastosowania art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jednocześnie w związku z tym zbyciem akcji przez Wnioskodawcę nie powstanie u niego obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych:

w zakresie braku powstania przychodu podatkowego po stronie spółki zbywającej udziały (akcje) w ramach dobrowolnego umorzenia udziałów (akcji), w przypadku braku otrzymania wynagrodzenia:
1. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 czerwca 2016 r., nr IBPB-1-3/4510-336/16/PC;
2. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 kwietnia 2016 r., nr IBPB-1-3/4510-319/16/JKT;
3. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lutego 2016 r. nr IBPB-1-1/4510-221 /15/BK;
w zakresie braku zastosowania przepisów art. 9a, art. 11 oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do zbycia udziałów (akcji) w ramach procedury dobrowolnego umorzenia udziałów (akcji), w przypadku braku otrzymania wynagrodzenia:
1. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 lipca 2016 r. nr IPPB3/4510-541/16-2/KK;
2. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 marca 2016 r. nr IPPB3/4510-190/16-2/KK;
3. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lutego 2016 r. nr IBPB-1-1/4510-222/15/BK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe jednak z innych względów niż te, które wskazał Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm. – dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami – w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 – lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko);
określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;
metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji;
określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;
wskazanie innych czynników – w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki, a w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze - w szczególności przyjętych w umowie zasad dotyczących praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach;
określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń – w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.

Powyższy obowiązek, na podstawie art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

100.000 EURO – jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
30.000 EURO – w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
50.000 EURO – w pozostałych przypadkach.

Zgodnie z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązek sporządzenia dokumentacji, o którym mowa w ust. 1, obejmuje również transakcję, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro.

Z ww. przepisów wyraźnie wynika, że aby mógł powstać wymóg sporządzania wspomnianej dokumentacji podatkowej, konieczne jest jednoczesne ziszczenie się dwóch warunków: musimy mieć do czynienia z transakcją oraz taka transakcja musi mieć miejsce pomiędzy podmiotami powiązanymi.

W ocenie tutejszego organu pojęcie transakcja obejmuje wszelkiego rodzaju operacje i czynności dokonywane przez podmioty oraz wszelkie świadczenia i przepływy między tymi podmiotami. Pojęcie transakcji dotyczy obrotu dobrami i usługami, nie ogranicza się jednak tylko do sprzedaży bądź kupna towarów lub usług. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia transakcji. Zgodnie z Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl) „transakcja” to „operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług”, bądź „umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też zawarcie takiej umowy”, lub „akt kupna-sprzedaży, umowa, np. bankowa, handlowa zawarta na giełdzie” (Słownik PWN Biznes).

Podkreślić przy tym należy, że pojęcie transakcji w rozumieniu art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozpatrywać w kontekście celu tego przepisu. Dokumentacja podatkowa dokonywanych przez podmioty powiązane transakcji przedstawiać ma warunki dokonywanych transakcji w celu ich porównania z warunkami stosowanymi przez podmioty niezależne w porównywalnych okolicznościach. Wskazać należy ponadto, że zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1319/10) „przepis art. 9a u.p.d.o.p. pełni funkcję gwarancyjną, to znaczy, że gwarantuje podmiotom powiązanym, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 4, a także art. 11 ust. 5 u.p.d.o.p., że przedłożenie merytorycznie poprawnej dokumentacji, pozwoli ocenić transakcje między nimi, jako spełniające warunki transakcji rynkowych”.

Jak wynika z powyższego, sformułowania „transakcja” nie należy rozumieć jako każdą czynność prawną lub faktyczną, a tylko taką, która dokonywana jest między przedsiębiorcami, ma charakter „handlowy”, gospodarczy (przymiotnik „handlowy” oznacza zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego coś w ramach „handlu”, czyli działalności polegającej na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług). Z powyższej wykładni językowej jasno wynika, że przepisy art. 9a ustawy stosuje się wyłącznie do czynności prawnych lub faktycznych, które odbywają się między przedsiębiorcami powiązanymi i mają charakter operacji w ramach ich działalności gospodarczej, handlowych, a nie do wszystkich stosunków prawnych lub faktycznych pomiędzy spółką akcyjna a akcjonariuszami, czy też pomiędzy przedsiębiorcami powiązanymi.

Natomiast zbycie akcji w celu ich umorzenia jest zdarzeniem prawnym sui generis, wynikającym i uregulowanym w Kodeksie spółek handlowych. Jako takie nie może być utożsamiane ze zdarzeniem o charakterze handlowym, w tym w szczególności umową sprzedaży lub jakąkolwiek inną „transakcją” w rozumieniu art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto wskazać należy, że ilekroć ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych rozszerza pojęcie transakcji dla celów art. 9a, wprost na to wskazuje, jak ma to miejsce np. w przypadku zawarcia umowy spółki osobowej, czy zawarcia umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze.

Zbycie akcji w celu umorzenia z samej swojej natury następuje pomiędzy spółką a jej akcjonariuszem (akcjonariuszami) a więc co do zasady z podmiotami powiązanymi. Czynność taka nie podlega również porównaniu z innym takimi transakcjami na rynku, ponieważ co do zasady jest czynnością prawną indywidualną, nie mającą charakteru transakcji powtarzalnej, co jednoznacznie uniemożliwia wykazanie różnic w tych transakcjach bądź porównania ich z innymi transakcjami występującymi na rynku. W konsekwencji, brak jest porównywalnych transakcji pomiędzy niezależnymi podmiotami, co wyklucza stosowanie powyższych przepisów.

Reasumując, mianem transakcji nie można określić czynności prawnej, jaką jest zbycie akcji w celu ich umorzenia spółce akcyjnej bez wynagrodzenia, bowiem z samej swej natury następuje pomiędzy spółką a jej akcjonariuszem (akcjonariuszami). Zdarzenie to zawsze będzie następowało między podmiotami, które nie są od siebie niezależne. Nie istnieją natomiast tego rodzaju czynności prawne między podmiotami niepowiązanymi, dlatego też nie jest możliwe określenie, czy transakcja zbycia akcji w celu ich umorzenia bez wynagrodzenia została przeprowadzona na warunkach rynkowych. Innymi słowy, czynność prawna polegająca na zbyciu akcji spółce akcyjnej w celu ich umorzenia bez wynagrodzenia nie może być dokonana pomiędzy podmiotami niezależnymi, dlatego też przepisy art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zobowiązujące do sporządzenia dokumentacji podatkowej nie mają zastosowania do tej czynności.

Odnośnie powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin