2017.02.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP1-1.4512.25.2017.1.MW

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-1.4512.25.2017.1.MW
z 22 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku wynikającego z faktur dokumentujących realizację zadania pn. „Rozbudowa (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku wynikającego z faktur dokumentujących realizację zadania pn. „Rozbudowa (…)”. Wniosek uzupełniono w dniu 20 lutego 2017 r. o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT. Realizując zadania własne Gminy określane w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 1515, z późn. zm.), tj. w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w sprawach wodociągów, zaopatrzenia w wodę oraz kanalizacji w dniu 7 grudnia 2016 r. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich w latach 2014-2020 typ operacji „Gospodarka wodno-ściekowa” w ramach poddziałania „Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii”. Projekt pn. „Rozbudowa (…)” obejmuje wykonanie dwóch zadań z zakresu:

gospodarki wodnej – inwestycja polega na rozbudowie istniejącej Stacji Uzdatniania Wody. Konieczność realizacji zadania wynika z potrzeby dostarczenia mieszkańcom gminy wody pitnej o odpowiedniej jakości. Ponadto niezbędna jest zmiana dotychczas stosowanego systemu oczyszczania wody ze względu na małą skuteczność obecnego procesu technologicznego. Stacja oprócz B obsługuje jeszcze 8 wsi, położonych na terenie gminy A. Dodatkowo jest źródłem awaryjnego zasilania w wodę pitną dla większej części Gminy od strony południowej i zachodniej.
gospodarki ściekowej – inwestycja polega na budowie sieci kanalizacji sanitarnej w części miejscowości. W chwili obecnej wieś nie jest wyposażona w kanalizację sanitarną.

W efekcie realizacji projektu planuje się podłączyć do sieci kanalizacji 9 budynków jednorodzinnych. Przedmiotowa inwestycja jest pierwszym etapem prac mających na celu skanalizowanie całej miejscowości.

Realizację w/w zadań zaplanowano na lata 2018-2019.

Oprócz robót budowlanych, we wniosku o dofinansowanie ujęto także opracowanie dokumentacji projektowo-wykonawczej i analizy efektywności kosztowej (wydatki poniesione w 2016 r.).

Ponadto wniosek uwzględnia usługę inspektora nadzoru i nadzór archeologiczny. Całkowita wartość projektu wynosi … zł, w tym dotacja z Unii Europejskiej wynosi …zł.

Koszt przypadający na:

gospodarkę wodną wynosi …zł,
gospodarkę ściekową wynosi …zł.

Na etapie złożenia wniosku o dofinansowanie ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich gmina A określiła, że ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług zapłaconego w związku z przyszłą inwestycją, stąd podatek VAT został uznany we wniosku o dofinansowanie w kategorii wydatki niekwalifikowane.

Wynika to stąd, że po zakończeniu inwestycji infrastruktura powstała w efekcie jej realizacji będzie służyła świadczeniu odpłatnych usług odprowadzania ścieków i zbiorowego dostarczania wody na rzecz mieszkańców. Rozbudowa stacji uzdatniania wody oraz budowa sieci kanalizacyjnej będą służyły działalności opodatkowanej Gminy.

Gmina A jest Wnioskodawcą projektu i Inwestorem, natomiast użytkownikiem powstałej infrastruktury będzie Zakład Gospodarki Komunalnej w A (dalej ZGK), który odpowiedzialny będzie za eksploatację i utrzymanie majątku. Do chwili obecnej ZGK jest jednostką organizacyjną Gminy i obejmuje zakresem swego działania obszar administracyjny Gminy A. Zgodnie ze statutem Zakład nie posiada osobowości prawnej i rozlicza się z budżetem Gminy. Zakład Gospodarki Komunalnej w A został powołany do istnienia na podstawie uchwały Rady Gminy w A z dnia 21 sierpnia 1993 roku w sprawie utworzenia zakładu budżetowego. ZGK jest podstawowym zakładem w zakresie gospodarki komunalnej, gospodaruje wydzieloną częścią mienia Gminy przekazaną w zarząd przez Gminę i prowadzi działalność gospodarczą zgodnie z celami Gminy, w tym m.in. organizuje i świadczy odpłatne usługi w zakresie produkcji wody i odprowadzania ścieków. Zgodnie ze statutem, ZGK ponosi wydatki związane z utrzymaniem, eksploatacją wodociągów i kanalizacji sanitarnej na terenie Gminy.

Po zakończeniu inwestycji Gmina przekaże powstałą infrastrukturę ZGK. Przekazanie środków trwałych odbędzie się na podstawie uchwały Rady Gminy A z dnia 21 maja 1993 r., z późn. zm. w sprawie uchwalenia statutu ZGK. W związku z realizacją w/w projektu w zakresie gospodarki ściekowej, ZGK administruje sieć wodociągową i stacje uzdatniania wody. Usługi w tym zakresie są traktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z centralizacją podatku VAT od 1 stycznia 2017 r. ZGK wystawia faktury VAT i uiszcza należny od świadczonych usług podatek VAT w imieniu Gminy A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina A ma możliwość odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących realizację zadania pn. „Rozbudowa (…)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia kwot podatku VAT wynikających z faktur otrzymanych przez Gminę dokumentujących wydatki związane z realizacją zadania pn. „Rozbudowa (…)”.

Zarówno rozbudowa stacji uzdatniania wody, jak i kanalizacja sanitarna są związane ze świadczeniem usług opodatkowanych (zakład wystawia z tytułu dostarczania wody pitnej, jak i z tytułu odbioru ścieków faktury, gdzie wykazywany jest podatek VAT należny). Wnioskodawca występuje w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczanego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ww. ustawy. W myśl tego przepisu w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, rozliczenie podatku naliczonego uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika VAT do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie oba warunki o których mowa w art. 86 ust. 1 ww. ustawy zostaną spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, a nabyte przez Wnioskodawcę – towary i usługi związane z realizacją inwestycji mają związek z planowanymi do realizacji przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem z uwagi na związek poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie w ramach realizowanej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Należy zaznaczyć, że przypisana gminie – jako jednostce samorządu terytorialnego – samodzielność działania ma znaczenie z uwagi na cytowaną wyżej definicję podatnika podatku od towarów i usług. Wynika z niej bowiem, że tylko podmiot samodzielnie prowadzący działalność gospodarczą może być z tytułu tej działalności uznany za podatnika.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870, z późn. zm.), sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

2a) związki metropolitalne;

jednostki budżetowe;
samorządowe zakłady budżetowe; (…).

Na podstawie art. 14 pkt 3 ww. ustawy, zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz – mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej – uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2016 r., poz. 573, z późn. zm.).

Na mocy art. 2 tej ustawy, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osoby fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. Gmina A złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich w latach 2014-2020 typ operacji „Gospodarka wodno-ściekowa” w ramach poddziałania „Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii”. Projekt pn. „Rozbudowa…” obejmuje wykonanie dwóch zadań z zakresu:

gospodarki wodnej – inwestycja polega na rozbudowie istniejącej Stacji Uzdatniania Wody. Konieczność realizacji zadania wynika z potrzeby dostarczenia mieszkańcom gminy wody pitnej o odpowiedniej jakości. Ponadto niezbędna jest zmiana dotychczas stosowanego systemu oczyszczania wody ze względu na małą skuteczność obecnego procesu technologicznego. Stacja obsługuje jeszcze 8 wsi, położonych na terenie gminy A. Dodatkowo jest źródłem awaryjnego zasilania w wodę pitną dla większej części Gminy od strony południowej i zachodniej.
gospodarki ściekowej – inwestycja polega na budowie sieci kanalizacji sanitarnej w części miejscowości. W chwili obecnej wieś nie jest wyposażona w kanalizację sanitarną.

Realizację w/w zadań zaplanowano na lata 2018-2019.

Oprócz robót budowlanych, we wniosku o dofinansowanie ujęto także opracowanie dokumentacji projektowo-wykonawczej i analizy efektywności kosztowej (wydatki poniesione w 2016 r.).

Ponadto wniosek uwzględnia usługę inspektora nadzoru i nadzór archeologiczny.

Na etapie złożenia wniosku o dofinansowanie ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich Gmina A określiła, że ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług zapłaconego w związku z przyszłą inwestycją, stąd podatek VAT został uznany we wniosku o dofinansowanie w kategorii wydatki niekwalifikowane.

W związku z centralizacją podatku VAT od 1 stycznia 2017 r. ZGK wystawia faktury VAT i uiszcza należny od świadczonych usług podatek VAT w imieniu Gminy A.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie można pominąć orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – dalej TSUE – z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Ponadto na tle obecnej ustawy o podatku od towarów i usług w dniu 26 października 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów (sygn. akt I FSP 4/15) wskazał na orzeczenie TSUE z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław i podkreślił, że w wyroku tym TSUE udzielił bardzo szczegółowych wskazówek dotyczących warunków, jakie muszą spełniać publiczne jednostki organizacyjne aby mogły one być uznane za podatników VAT czynnych, tj. działanie we własnym imieniu i na własny rachunek, ponoszenie ryzyka gospodarczego, brak hierarchicznego podporządkowania, itp.

NSA wskazał również, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków – nie jest wystarczająco samodzielny. Jednocześnie NSA wskazał również, że dotychczasowe orzecznictwo NSA w tej materii należy uznać za nieaktualne. Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie Gmina. Zatem to Gmina świadczy usługi opodatkowane i z tego powodu ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ww. ustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 cyt. ustawy, przez jednostkę organizacyjną rozumie się:

utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że utworzona przez Gminę jednostka organizacyjna, tj. Zakład Gospodarki Komunalnej Gminy wykonując zadania z zakresu gospodarki wodnej i gospodarki ściekowej, nie będzie działała w charakterze odrębnego od Gminy podatnika podatku VAT. Ponadto, po zakończeniu inwestycji infrastruktura powstała w efekcie jej realizacji będzie służyła świadczeniu odpłatnych usług odprowadzania ścieków i zbiorowego dostarczania wody na rzecz mieszkańców. Rozbudowa stacji uzdatniania wody oraz budowa sieci kanalizacyjnej będą służyły działalności opodatkowanej Gminy. W związku z centralizacją podatku VAT od 1 stycznia 2017 r. ZGK wystawia faktury VAT i uiszcza należny od świadczonych usług podatek VAT w imieniu Gminy.

Zatem, skoro z tytułu realizacji przez Zakład Gospodarki Komunalnej, będący jednostką organizacyjną Gminy, powierzonych mu przez Gminę jej zadań własnych, podatnikiem jest Gmina, a nie ten Zakład, to Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją Inwestycji, której efekty zostaną przekazane temu Zakładowi i wykorzystywane będą przez niego do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków wynikających z faktur dokumentujących realizację zadania pn. „Rozbudowa (…)”, którego efekty (powstała infrastruktura) będą wykorzystywane przez Gminę za pośrednictwem Zakładu Gospodarki Komunalnej do świadczenia usług w zakresie gospodarki wodnej i gospodarki ściekowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin