Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4519.9.2016.2.LSz
z 21 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 9 lutego 2017 r. (data wpływu drogą elektroniczną 9 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie NIP-u jakim ma się posługiwać Wnioskodawca – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie NIP-u jakim ma się posługiwać Wnioskodawca.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 lutego 2017 r. (data wpływu drogą elektroniczną 9 lutego 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 lutego 2017 r. znak: 2461-IBPP1.4519.9.2016.1.LSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorca Zagraniczny R. zgłosił się do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o nadanie Numeru Identyfikacji Podatkowej. Podatnik otrzymał takowy nr – ….. W dalszej kolejności podmiot zagraniczny zawiązał w dniu 23 marca 2016 roku oddział przedsiębiorcy zagranicznego. Wniosek o rejestrację oddziału został złożony do właściwego Wydziału Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 6 kwietnia 2016 roku. Wraz ze zgłoszeniem oddziału, standardowo w ramach tzw. jednego okienka, został mu nadany nr NIP.

R. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oddział w Polsce, w związku z powyższym ma zgłoszony w Krajowym Rejestrze Sądowym nadany mu Numer Identyfikacji Podatkowej inny od Numeru Identyfikacji Podatkowej nadanego przedsiębiorstwu zagranicznemu. Rodzi to wiele sytuacji problematycznych związanych z wątpliwościami kontrahentów odnośnie danych zawartych w odpisie z Centralnej Informacji KRS a danych umieszczonych w stosownych fakturach.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że Wnioskodawca nie jest odrębnym od zagranicznego przedsiębiorcy podatnikiem jakiegokolwiek podatku, lecz jest płatnikiem podatków na podstawie art. 2 ust 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. 1995 Nr 142 poz. 702). Dotyczy to podatku dochodowego z ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350 ze zm.). Wnioskodawca jest także płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, w myśl ustawy z 13 października 1998r. (Dz.U. 1998 nr 137 poz. 887 ze zm.) o systemie ubezpieczeń społecznych.

Wnioskodawca nadmienia, iż ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie przewiduje możliwości by oddziały osoby prawnej rozliczały się z tego podatku jako odrębni od tej osoby podatnicy, bowiem oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada również podmiotowości podatkowej na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na potrzeby wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce oddział zagranicznego przedsiębiorcy może występować pod numerem NIP nadanym uprzednio zagranicznemu przedsiębiorstwu?

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku poinformował, że pytanie dotyczy rozliczenia Wnioskodawcy z tytułu posiadania statusu płatnika podatków dochodowych z ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350. ze zm.) i statusu płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, w myśl ustawy z 13 października 1998r. (Dz.U. 1998 nr 137 poz. 887 ze zm.) o systemie ubezpieczeń społecznych. Interpretacja nie dotyczy w żadnej części podatku od towarów i usług (VAT) w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, definicja oddziału została określona w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późń. zm.). Zgodnie z art. 5 ust. 4 wskazywanej powyżej ustawy jest to wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział spółki zagranicznej w Polsce nie posiada odrębnej od spółki zagranicznej podmiotowości prawnej. Oddział jest jedynie formą prawną prowadzenia przez spółkę zagraniczną działalności w Polsce. Według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (Dz.U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Jednocześnie należy wskazać, że stosowanie do ust. 2 powyższego przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami i płatnikami podatków.

Stosownie do art. 2 ust. 4 ww. ustawy obowiązkowi ewidencyjnemu nie podlegają podatnicy, którzy numer identyfikacyjny uzyskali na podstawie art. 132 ust. 5 oraz art. 134a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn zm.) Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U z 2005 r. Nr 8, z późń zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z przytoczonych przepisów wynika, że każdy podmiot, który należy do jednej z wymienionych kategorii jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem - w zakresie, w jakim obowiązany jest we wszystkich sprawach związanych z rozliczeniem podatku VAT do posługiwania się macierzystym NIP.

Natomiast według art. 2 ust. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, w sprawach związanych z wykonywaniem przez oddział funkcji płatnika, jeżeli wykonuje te funkcje we własnym imieniu i na własny rachunek, w dalszym ciągu posługując się NIPem oddziału oraz stałego miejsca prowadzenia działalności, gdy został zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów, a następnie utworzył oddział (oddziały), za pośrednictwem którego (których) będzie prowadził na terytorium działalności spółki to nie dochodzi do powstania nowego podatnika podatku od towarów. Zmienia się jedynie zakres wykonywanych czynności i struktura organizacyjna tego podatnika. Nie ma zatem podstaw do odrębnej rejestracji dla podatku od towarów i usług. Sytuacja taka powoduje jedynie konieczność aktualizacji zgłoszeń identyfikacyjnych NIP oraz rejestracyjnych VAT-R w oparciu o nadany wcześniej numer identyfikacji podatkowej.

Powyższe uwagi, poczynione w oparciu o przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz ustawy o ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, na gruncie podatku od towarów i usług, można odnieść się do podatku dochodowego od osób prawnych (bezsprzecznie przy uwzględnieniu wszystkich różnic osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy” są obowiązane jako podatnicy obliczać i pobierać w zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułów udziału w nadwyżce płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (zob. Interpelację Indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, IPPP2/443-333/14-2/Dg, czy też IPPP2/443-1209/11-2JW).

W związku z powyższym jest zobowiązany posiadać i posługiwać się własnym Numerem Identyfikacji Podatkowej, jeśli odrębnie zatrudnia pracowników. Przedmiotem budzącym uzasadnione kontrowersje pozostaje kwestia możliwości posługiwania się przez przedsiębiorcę zagranicznego wyłącznie Numerem Identyfikacji Podatkowej Przedsiębiorcy Zagranicznego.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 2011 r. ,,W świetle art. 2 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.) oddział spółki zagranicznej, podatnikiem na mocy odrębnych przepisów, nie jest zobowiązany do zgłoszenia ewidencyjnego, nawet płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnik składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, ponieważ w obrocie gospodarczym posługuje się NIP nadanym spółce” (Wyrok NSA z dnia 18 marca 2011 r. FSK 1773/09, podobnie Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lutego).

Jednocześnie nie sposób utracić z pola widzenia okoliczności, iż tezę o braku uzasadnionych argumentów prawnych do stosowania konieczności używania w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne osobnego Numeru Identyfikacji Podatkowej nadanego oddziałowi, różnego od Numeru Identyfikacji Podatkowej przedsiębiorcy zagranicznego jest ugruntowana w doktrynie prawniczej i orzecznictwie.

W tym miejscu warto choćby przytoczyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 czerwca 2011 roku ,,Na podstawie art. 2 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, jest zobowiązany do 2. Na podstawie art. 2 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oddział spółki zagranicznej, będącej podatnikiem na mocy odrębnych przepisów o podatku od towarów i usług nie jest zobowiązany do zgłoszenia ewidencyjnego, nawet tylko jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnik składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, ponieważ w obrocie gospodarczym posługuje się NIP nadanym spółce. Tym samym nie ma podstaw nadania takiemu oddziałowi spółki odrębnego numeru identyfikacji podatkowej (Wyrok WSA w Łodzi z 14 czerwca 2011, I SA/LEX nr 1085533).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że po sprecyzowaniu pytania podtrzymuje stanowisko przedstawione we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1829 ze zm.).

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „oddziałami”.

Na podstawie postanowień zawartych w art. 86 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają przepisy odrębnej ustawy.

Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 476 ze zm.) dalej zwana ustawą o NIP, w art. 1 ust. 1 określa zasady ewidencji:

1. podatników,
2. płatników podatków,
3. płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 i 3 cyt. wyżej ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Stosownie do art. 2 ust. 4 ww. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu nie podlegają podatnicy, którzy uzyskali numer identyfikacyjny na podstawie art. 132 ust. 5 oraz art. 134a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., poz. 1054, z późn. zm.).

Z analizy wyżej powołanego art. 2 ustawy o NIP wynika, że obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego dotyczy podmiotów, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami lub płatnikami podatków bądź płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust.1 ustawy o NIP identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.
   
   

W myśl art. 3a ustawy o NIP, w przypadku gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek podawania NIP, obowiązek ten dotyczy wyłącznie podmiotów, które są obowiązane posiadać NIP na podstawie przepisów niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się do identyfikacji NIP nadanym innemu podmiotowi.

Na podstawie art. 5 ust. 3 ww. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Z przytoczonych przepisów wynika, że każdy podmiot, który należy do jednej z wymienionych kategorii (podatnika i płatnika) jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Zatem podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Stosownie do art. 8 ww. ustawy – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że przedsiębiorca zagraniczny zgłosił się do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o nadanie Numeru Identyfikacji Podatkowej, który otrzymał. Następnie podmiot zagraniczny zawiązał w dniu 23 marca 2016 r. oddział przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce. Wniosek o rejestrację oddziału został złożony do właściwego Wydziału Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 6 kwietnia 2016 roku. Wraz ze zgłoszeniem oddziału, standardowo w ramach tzw. jednego okienka, został mu nadany nr NIP.

Wnioskodawca (oddział przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce), ma zgłoszony w Krajowym Rejestrze Sądowym Numer Identyfikacji Podatkowej inny od Numeru Identyfikacji Podatkowej nadanego przedsiębiorstwu zagranicznemu.

Wnioskodawca (oddział przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce) nie jest odrębnym od zagranicznego przedsiębiorcy podatnikiem jakiegokolwiek podatku, lecz jest płatnikiem podatków na podstawie art. 2 ust 2 ustawy o NIP. Dotyczy to podatku dochodowego z ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350 ze zm.). Wnioskodawca jest także płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, w myśl ustawy z 13 października 1998r. (Dz.U. 1998 nr 137 poz. 887 ze zm.) o systemie ubezpieczeń społecznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy na potrzeby wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce oddział zagranicznego przedsiębiorcy może występować pod numerem NIP nadanym uprzednio zagranicznemu przedsiębiorstwu (wątpliwości dotyczą rozliczenia Wnioskodawcy z tytułu posiadania statusu płatnika podatków dochodowych w myśl z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i statusu płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, w myśl ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 160 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem - w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Zatem z dniem 1 maja 2004 r. oddziały przestały być odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług i są obowiązane we wszystkich sprawach związanych z rozliczeniem podatku VAT do posługiwania się NIP jednostki macierzystej. Natomiast według art. 2 ust. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, w sprawach związanych z wykonywaniem przez oddział funkcji płatnika, jeżeli sam wykonuje te funkcje, we własnym imieniu i na własny rachunek, w dalszym ciągu posługuje się NIP oddziału.

W przypadku, gdy przedsiębiorca zagraniczny nieposiadający na terytorium Polski siedziby, miejsca zamieszkania oraz stałego miejsca prowadzenia działalności, został zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług, a następnie utworzył oddział (oddziały) za pośrednictwem którego (których) będzie prowadził na terytorium Polski działalność spółki, nie dochodzi do powstania na terytorium Polski nowego podatnika podatku od towarów i usług. Zmienia się jedynie zakres wykonywanych czynności i struktura organizacyjna tego podatnika. Nie ma zatem podstaw do odrębnej rejestracji dla podatku od towarów i usług. Sytuacja taka powoduje jedynie konieczność aktualizacji zgłoszeń identyfikacyjnych (NIP) oraz rejestracyjnych (VAT-R) w oparciu o nadany wcześniej numer identyfikacji podatkowej.

Natomiast jak wskazano wyżej art. 2 ust. 2 ustawy o NIP wskazuje, że obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również płatnicy. Obowiązek odrębnej rejestracji Oddziału jako płatnika, tj. na potrzeby płacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne wynika właśnie z tego przepisu.

Oddział, jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, na podstawie art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666, ze zm.), pod warunkiem zatrudniania pracowników, może stać się pracodawcą.

Zgodnie z art. 3 ustawy Kodeks pracy, pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca - oddział jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek ubezpieczeniowych.

Jeżeli zatem Wnioskodawca jako Oddział jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikiem składek ubezpieczeniowych to powinien on dokonać rejestracji NIP jako płatnik w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o NIP. Oddział, z racji posiadania statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne, powinien posługiwać się własnym, odrębnym od jednostki macierzystej numerem identyfikacji podatkowej. Przy czym oddział powinien wykorzystywać własny NIP jedynie w celu wykonywania obowiązków płatnika, gdyż wyłącznie w tym celu NIP ten został nadany.

Zatem w rozpatrywanej sprawie znajduje zastosowanie art. 2 ust. 2 i 3 ustawy o NIP i w związku z tym Wnioskodawca (oddział) jest zobowiązany w zakresie, w jakim jest płatnikiem (i tylko dla tych rozliczeń) posiadać i posługiwać się własnym – niezależnym od przedsiębiorcy zagranicznego - numerem identyfikacji podatkowej. Zatem Wnioskodawca (oddział) - jeśli sam odrębnie zatrudnia pracowników - jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych wynagrodzeń oraz jako płatnik składek ubezpieczeniowych, powinien posiadać z tego tytułu własny numer identyfikacji podatkowej ale tylko dla rozliczeń w zakresie, w jakim jest płatnikiem. Wypełnienie tego obowiązku wynika wprost z przepisu art. 2 ust. 2 i 3 ustawy o NIP.

Reasumując należy stwierdzić, że utworzenie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce powoduje jedynie konieczność aktualizacji zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-2 oraz rejestracyjnego VAT-R w oparciu o numer identyfikacji podatkowej nadany jednostce macierzystej. Natomiast oddział przedsiębiorcy zagranicznego, z racji posiadania statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek ubezpieczeniowych (jeśli odrębnie zatrudnia pracowników), powinien posługiwać się własnym Numerem Identyfikacji Podatkowej tylko i wyłącznie w tym zakresie.

W konsekwencji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla potrzeb wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce Wnioskodawca działając w formie Oddziału może występować pod numerem NIP nadanym podmiotowi zagranicznemu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy (w szczególności, które nie zostały objęte pytaniem) nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, w którym wskazano, że Wnioskodawca jest na podstawie odrębnych przepisów płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne.

Powyższe stwierdzenia przyjęto jako element opisanego stanu faktycznego i nie były one przedmiotem oceny. Należy podkreślić, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego, wydana interpretacja traci swą ważność, w szczególności wydana interpretacja traci swoją ważność gdyby Wnioskodawca na podstawie odrębnych przepisów nie był jednak płatnikiem ani podatku dochodowego ani składek ubezpieczeniowych.

Należy podkreślić także, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych: I SA/Łd 584/11 wydany po orzeczeniu NSA II FSK 1773/09, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnej sprawie, osądzonej w konkretnym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem podane przez Wnioskodawcę orzeczenia nie wpływają na niniejsze rozstrzygnięcie.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.