Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.359.2016.2.AA
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2016 r. (data wpływu 6 grudnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 20 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 9 lutego 2017 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.359.2016.1.AA na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 lutego 2017 r., natomiast w dniu 20 lutego 2017 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 17 lutego 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zakład posiada status przedsiębiorcy, działa w formie spółki kapitałowej (obecnie w organizacji).

Spółka została utworzona przez Gminę, w oparciu o art. 22 i 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U.2016.573 t.j.). W związku z art. 10a tej ustawy, obligatoryjnie w spółce działa Rada Nadzorcza.

Rada Nadzorcza została powołana przez Zgromadzenie Wspólników, którego funkcję pełni Burmistrz Gminy. Członkowie Rady Nadzorczej nie są pracownikami spółki.

Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz.U.2016, poz. 1202) Zgromadzenie Wspólników ustaliło zasady wynagradzania członków Rady Nadzorczej, w tym zwrot kosztów przejazdu.

Zgodnie z § 1 pkt 6 uchwały nr 2/2016 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia 1 października 2016 r. uchwalono, że:

Spółka pokrywa również, poniesione przez członków Rady Nadzorczej związane z ich udziałem w pracach Rady Nadzorczej, koszty przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca odbycia posiedzenia Rady Nadzorczej i z powrotem w wysokości 100% stawki maksymalnej na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002, nr 27, poz. 271 z późn. zm.).

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o pod. dochodowym od osób fizycznych, koszty przejazdu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów członka Rady Nadzorczej, a ponadto zostały poniesione w celu osiągnięcia wynagrodzenia za sprawowanie funkcji członka Rady Nadzorczej, które to wynagrodzenie stanowi przychód. Zgodnie z uchwałą nr 2/2016 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników członkowie Rady Nadzorczej otrzymują wynagrodzenie miesięczne za pełnienie swojej funkcji.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że miejsce posiedzeń Rady Nadzorczej i miejsce zamieszkania członków Rady Nadzorczej znajdują się w różnych miejscowościach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w ww. stanie faktycznym i prawnym, koszty przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca odbycia posiedzenia Rady Nadzorczej i z powrotem, pokryte przez spółkę, stanowią koszty podróży osoby niebędącej pracownikiem i są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty przejazdu członka Rady Nadzorczej z miejsca zamieszkania do miejsca odbycia posiedzenia Rady Nadzorczej stanowią należność za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem i podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2012.361 t.j.).

Stosownie do art. 222 (1) ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U.2016.1578 t.j.) ustawodawca określił podstawy ustalania wynagrodzenia członków rady nadzorczej:

Art. 222(1).

§ 1 Członkom rady nadzorczej może zostać przyznane wynagrodzenie. Wynagrodzenie określa umowa spółki lub uchwała wspólników.

§ 2 Członkom rady nadzorczej przysługuje zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach rady.

O ile wynagrodzenie członków Rad Nadzorczych zostało ukształtowane jako element fakultatywny, to zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach rady jest obowiązkowy.

Do kosztów związanych z udziałem w pracach Rady, zalicza się również przejazd członka Rady Nadzorczej z miejsca zamieszkania do miejsca odbycia posiedzenia Rady Nadzorczej i z powrotem. Przyznanie zwrotu tego kosztu zostało uregulowane ustawowo.

Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2012.361 t.j.)

„Wolne od podatku dochodowego są:

16. diety i inne należności za czas:
    1. podróży służbowej pracownika,
    2. podróży osoby niebędącej pracownikiem”.
    
    

W treści ww. przepisu ustawodawca wyraźnie zróżnicował podróż pracownika konkretyzując ją jako „służbową”, od podróży osoby niebędącej pracownikiem, która nie opiera się na definicji podróży służbowej.

W przypadku pracownika do podróży służbowej odniesienie znajduje art. 77(5) § 1 kodeksu pracy zawierający definicję podróży służbowej.

W przypadku osoby niebędącej pracownikiem definicja ta nie ma zastosowania bowiem kodeks pracy odnosi się wyłącznie do stosunku pracy/pracowników.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „podróży” a także termin ten nie jest zdefiniowany normatywnie w innych przepisach, odwołać się należy do jego potocznego rozumienia, a jest nim „przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca”.

Zgodnie z powyższym, przejazd członka Rady Nadzorczej, z miejsca zamieszkania do miejsca odbycia posiedzenia Rady Nadzorczej i z powrotem, spełnia ww. przesłanki, jako odbycie drogi do oddalonego miejsca - miejsca posiedzenia Rady Nadzorczej.

W takiej sytuacji istnieją uzasadnione podstawy, by koszty przejazdu członka Rady Nadzorczej z miejsca zamieszkania do miejsca odbycia posiedzenia Rady Nadzorczej i z powrotem w wysokości 100% stawki maksymalnej na podstawie § 2 Rozp. Min. Infrast. z dnia 25 marca 2002 w sprawie ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002, nr 27, poz. 271 ze zm.), uznać za należność z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem, podlegającej zwolnieniu na podst. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobny pogląd jest wyrażany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego:

W treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p.d.o.f., inaczej, niż w przepisie oznaczonym lit. a tego punktu, posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. W związku z tym zakres zwolnienia nie został ograniczony jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 77(5) § 1 K.P., ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, przy spełnieniu wymienionych wcześniej warunków z art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f. (Wyrok z dnia 21 kwietnia 2016 r. II FSK 910/14 LEX nr 2021935).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, w myśl art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w Spółce działa Rada Nadzorcza. Rada Nadzorcza została powołana przez Zgromadzenie Wspólników, którego funkcję pełni Burmistrz Gminy. Członkowie Rady Nadzorczej nie są pracownikami Spółki. Spółka pokrywa poniesione przez członków Rady Nadzorczej związane z ich udziałem w pracach Rady Nadzorczej, koszty przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca odbycia posiedzenia Rady Nadzorczej i z powrotem.

Przychodem członka Rady Nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji jest każde świadczenie – nie tylko ewentualne wynagrodzenie z tego tytułu, ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka Rady Nadzorczej lub innego organu stanowiącego osoby prawnej, niezależnie od sposobu powołania.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

− do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

W świetle powyższego, otrzymane przez członków rady nadzorczej świadczenia z tytułu zwrotu kosztów przejazdu prywatnym samochodem związanego z udziałem w pracach i posiedzeniach Rady Nadzorczej może być objęte zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, o ile spełnione są inne warunki związane z korzystaniem z tej preferencji.

Kluczowym jest jednak użyty przez ustawodawcę zwrot „podróż” zarówno w lit. a) dotyczącej podróży służbowej pracownika, jak i w lit. b) odnoszącej się do osoby niebędącej pracownikiem. Różnica treści lit. a) i b) związana jest wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.). Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej, w rozumieniu Kodeksu pracy. Niezależnie od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie. Przywołać w tym miejscu należy definicję podróży służbowej zawartą w przepisach Kodeksu pracy, którą posiłkowo stosuje się przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy.

Zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Zatem niezależnie od stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, że podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań.

Z opisu sprawy wynika, że miejsce posiedzeń Rady Nadzorczej i miejsce zamieszkania członków Rady Nadzorczej znajdują się w różnych miejscowościach, w związku z tym Spółka pokrywa poniesione przez członków Rady Nadzorczej koszty przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca odbycia posiedzenia Rady Nadzorczej i z powrotem.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że zwrot kosztów z tytułu dojazdu na posiedzenie Rady Nadzorczej i wypłacone z tego tytułu należności korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.